Alþýðublaðið - 06.12.1966, Blaðsíða 13

Kfóllinn
Sænsk k\'ikmynd byggð á hinni
djörfu skáidsögu Ullu Isaksson.
Vilgot Sjöman’s
mm
UANNlNCiH
Gunn
Wállgren
Gunnar
Björnstrand
Tina
Hedström
F.C.P. ^ f.f.b.
Loikstjóri Vilgot Sjöman arf-
taki Bergmans í sænskri kvik-
myndagerð
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð bömum.
Dirch
sjólióarnir-
Dönsk músik og gamanmynd í
litum.
Dirch Passer
Elisabet Oden.
Sýnd kl. 7 og 9.
T rúiof y narhringar
Fljót afgreifrsla.
Senduiii gegm póstkröfu.
Guðm. Þorsíeinssoa
fHllsmiður
Sankastræti 12.
Vinnuvélar
TIL LEIGU.
Leigjum út pússninga-steypu-
hrærivélar og hjólbörur.
Ral'knúnir grjót- og múrhamrar
með borum og fleygum.
Steínborar — Vibratorar.
Vatnsdælur o. m. fl.
LEIGAN S.F.
Sími 23480.
Brauðhúsið
Laugavegi 126.
SMURT BRAUÐ
SNITTUR
BRAUDTERTUR
SÍMI 2468L
FRAMHALDSSAGA
eftir Dorothy Saviile
HYLDU TAR ÞlN
1. KAFLI
— Svona þetta getur víst geng
ið, tautaði Heather Sinelair eftir
að hún hafði hagrætt pilsinu á
styttunni í glugganum og sett
tennisspaða við liægindastól. Hún
gekk nokkur skref aftur á bak
og virti fyrirmyndina fyrir sér.
Styttan var falleg. Hún var há
og grönn með blásvart hár og
rauðar varir. Svört nylonaugn-
hárin næstum huldu dökk aug-
un.
— Ertu búinn, Heater? sagði
karlmannsrödd bak við hana.
— Já, tu\ Tennant, svaraði
Heather og gekk varlega á sokka
leistunum yfir hónað gólfið, sem
átti að vera tennisbraut.
— Ég skal styðja yður! Það
var tekið um hönd hennar.
Svona nú! Hvað þarf ég oft að
segja yður, að ég heiti Miles?
Heather stökk og fingur
mannsins tóku fastar um hönd
hennar og héldu lengur um
fingur hennar en nauðsyn
krafði. Hún laut niður til að
fara í skóna og þegar iiún reis
upp var hún rjóðari í kinnum
en veniuiega en hann horfði
aðeins spyrjandi á hana.
— Þér hafið ekki svarað mér
enn, saeði hann.
— Það sæmir ekki, svaraði
hún.
— Hvað er athugavert við
það? spurði hann stríðnislega.
— Við ekki búin að opna og
nægur tími er til að vera form
legur.
— Þér eruð ekki venjulegur
maður, sagði Heather. — Ég
á við — að þér eruð erfingi
að búðinni.
— Einmitt! Brosið hvarf af
vörum mannsins unga og rödd
hans varð reiðileg er hann svar
,aði: — Ég er sonur og erfingi
Gilberts Tennants. Ég hef ver-
ið mataður á því frá bví ég
man eftir mér og ég veit ekki,
hve oft mig hefur langað til
að skipta við Ted bróður minn.
Hann er rétti maðurinn til að
fá arfinn, en ég — hann skipti
skyndilega um umræðuefni —
mér finnst gluggaútsfillingin
skemmtileg. Ég vissi um leið
og ég sá útstillinguna í yðar
deild að bér hefðuð hæfileika
til gluggaútstillingar
ar í stað lærðara sérfræðinga
verzlunarinnar.
Hinsvegar gladdist Heather,
því hún þarfnaðist hróss og upp
örfunar, en slíkt fékk hún
aldrei heima hjá sér. Hún leit
á klukkuna á veggnum og Miles
líka. — Við opnum eftir eina
mínútu, sagði hann vingjamlega
og fór sína leið.
Ný sending af sundbolum var
rétt komin og Heather fór að
láta þá í hillurnar. Hún reyndi
eftir fremsta megni að halda
augunum frá þeim hluta í-
þróttadeildarinnar, sem Miles
vann í
Heather hafði unnið hjá
Tennantsverzluninni í hálft ár,
en Miles hafði unnið í henn-
ar deild í sex vikur.
— Pabbi heimtar þetta hafði
liann sagt vingjarnlega skömmu
eftir að hann byrjaði. — Það
vantaði mann hérna eftir að
Foster gamli hætti og ég er
búinn að vinna á skrifstofunni
í heilt ár. Þetta er tilbreyting
fyrir mig og ég veit heilmik-
ið um tennisspaða og veiði-
stengur.
Um tennisspaða, hugsaði Heat-
her. Hún hafði séð hann spila
í sportklúbbnum, sem Tennant
hafði reist fyrir starfslið sitt.
Heather hafði verið svo hrif-
in þegar hún var ráðin hjá Ten-
nats. Áður hafði hún unnið- í lit-
illi búð í Firlands, en þar hafði
hún hafið störi fimmtán ára göm
ul.
— Ég rétt náði! sagði Jill Ed-
wards móð og kom til hennar.
— Halló Heatsher! Af hverju
er ég alltaf of sein? Hvernig
ferðu að því að vera svona fersk
og vel upplögð á hverjum
morgni?
Heather leit vel út í hvítu
blússunni og bláa pilsinu sem
var' einkennisbúningur nemenda.
Hún hafði sett hárið upp, hláu
augun hennar voru lifandi og
munnurinn gjafmildur og blíð-
ur.
Vel upplögð, hafði Jill sagt.
Mamma Heather hafði innrætt
henni hve þýðingarmikið væri
að vera vel tU fara. Og stundvís.
í dag hafði hún komið fyrr en
venjulega því Miles Tennant
hafði hoðið henni að skreyta
gluggann.
— Ég rétt leit í gluggann til
að sjá Belindu, hvíslaði Jill að
Heather. Sín á milli kölluðu þær
styttuna aldrei annað en Bel-
indu. — Hún er stórkostleg! Þú
ættir að leggja fyrir þig glugga-
skreytingar.
Heather hugsaði um það, hve
margt hana hafði langað til að
læra. Hána hafði langað til að
læra til kennara eða einkaritara.
En foreldrar hennar sögðu, að
hún hefði ekki hæfileika til þess
og svo kostaði það líka stórfé.
— Guði sé lof að það er laug-
ardagur, sagði Jill. — í hvað'
ætlarðu í kvöld?
— í kvöld? Heather hugsaði um
kjólinn, sem hékk í herberginu
hjá frú Fischer. Það var afar
fallegur kjóll, allur fóðraður og
hún hafði keypt hann í dýrri
búð í gær. Hún iðraðist þess að
hafa eytt svo miklum pening-
um í einn kjól og það sérstak-
lega núna þegar allt benti til að
það hefði verið til einskis.
— Þú ætlar þó ekki að telja
mér trú um að þú hafir gleymt
dansleiknum, sagði Jill og leit
-orðlaus á Heather. — Það hefur
enginn talað um annað lengi!
— Ég held ég fari ekki. Jill
!gat farið. Hún hafði búið í May-
ford alla ævi og átti fullt af vin-
um auk þriggja hávaxinna
bræðra sem voru rauðhærðir
eins og hún.
— Ætlarðu ekki að fara? Hvað
er að? Ertu veik eða hvað?
— Nei, alls ekki. En þetta er
dansleikur á vegum fyrirtækis-
ins og konurnar eru fleiri en
karlmennirnir. Ég vil ekki
skreyta bekkina og svo hef ég
aldrei farið á dansleik. Heima í
Firlands þá . . .
— Ég veit það. Ekki skil ég
hvernig þú fórst að þvi að lifa
þar. Fyrirgefðu elskan, bætti
’hún við. — En einmitt þess
vegna verður þú að koma með i
kvöld. Þú hlýtur að þekkja ein-
hvern.
En Heather þekkti engan. Hún
þekkti auðvitað svipinn á sum-
um strákunum hjá Tennants en
hún hafði aldrei talað við þá
nema í matartímanum.
— Nei, ég þekki engan, sagði
hún. — Strákarnir hér vita ekki
að ég er til og hcima hjá frú
Fischer er enginn undir hundr-
að ára gamall nema ég.
— Af hverju valdirðu að leigja
hjá frú Fisoher? spurði Jill for-
vitnislega.
— Hún var í skóla með
mömmu. Svo fæ ég herbergiS
ódýrt því ég er inn af borðstof-
unni.
Heather fannst litla herberg-
ið, sem hún hjó í enn minna og
leiðinlegra en það, sem hun
hafði haft á heimfili foreldra
sinna.
— Þú hefðir getað búið hjá
okkur ef við hefðum haft laust
herbergi, sagði Jill, — en þú
veizt hvernig það er. Bræðnrn-
ir eru þrír og svo er það litla
systir mín — allt troðfullt. En
þú verður að koma með á dans-
leikinn í kvöld því þar verður
svaka fjör. Heyrðu ' annars,
komdu bara og vertu mér sam-
ferða. Ivy kemur til mín og Bill
ætlar að aka okkur. Komdu
snemma — um sjöleytið.
Heabher ljómaHi. Þaið gerði
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængumar,
Eigum dún- og fiðurheld ver
gæsadúns- og dralon-sængur og
kodda af ýmsum stærðum.
Dún- ©g
fiðurhreinsun
Vatnsstígr 3. Sími 18740.
(Örfá skref frá Laugavegi).
Það virtist sem hann meinti
þetta og Heather varð hrifin.
Hún var líka glöð yfir að liafa Framhald at 4. síðu.
fengið þetta tækifæri. Hún var finnsluvert og það eru vísuhelmingarnir, sem
nú aðeins lærlingur. Miles var aitlast er til að hlustendur botni. Til þeirra
sjálfur laginn við gluggaútstill- þyrfti að vanda vel, því að lítið gaman er að
ingar en Heather áleit að það. botna lólegan fyrri part af vísu. Úr þvi getur
væri aðeins vegna þess að þess aldrei orðið annað en einhver vanskapningur,
var ætlazt að liann lærði allar hvernig sem með er farið. En vísubyrjanirnar
hliðar verzlunarinnar og fengi hafa ekki verið upp á marga fiska í vetur. Ég
því að sjá um gluggaútstilling- skil ekkert í Guðmundi Sigurðssyni, sem sjálf
Krossgötur
ur er prýðis hagyrðingur, og finnur árelðan
lega hvað feitt er á stykkinu, að bjóða hlustendum
upp á svona linoð. Ef honum berst ekkert skárra
en þetta, ætti honum ekki að verða skotaskuld úr að
kasta fram sómasamlegri vísubyrjun sjálfum, svo
að úr gæti orðið boðleg vísa, ef vel tækist til
með botninn. Annars er þetta þáttur, sem mikið
er hlustað á um allt land og á fullan rétt á sér,
og margir hafa gaman af lausavísunni. Þess vegna
þarf að vanda til þáttarins eftir föngum.“ —
— Steinn —*
6. desember 1966 - ALÞÝ0UBLA9IÐ 33