Dagur - 09.10.1997, Síða 4
20-FIMMTUDAGUR 9.OKTÓBER 1997
UMBÚÐALAUST
L
Reykjavíkurlistinn
verðurað koma með
gott útspil efhann ætl-
arað slá þessu við!
RAGNHILDUR
VIGFÚSDÓTTIR
SKRIFAR
...færi ég í prófkjör hjá Sjálf-
stæðisflokknum. Eg gæfi kost á
mér í sjöunda sætið. Þetta yrði
auðvitað fléttulisti, kona - karl,
ungur - gamall, reyndur -
óreyndur, frægur - óþekktur.
Vil sterkan lista
Eg vil sterkan lista og lýsi því
yfir stuðningi við Ingu Jónu í
fyrsta sætið enda er hún miklu
meira hörkutól en nokkur annar
sem býður sig fram, kann tökin
á pólitíkinni og vílar ekkert fyrir
sér. Arni Sigfússon yrði í öðru,
mér finnst hann svo geðþekkur
og hugnast vel skoðanir hans á
stjórnun fyrirtækja, hann vegur
upp hörkuna í Ingu Jónu.
Ágústa Johnson yrði í því þriðja.
Mér finnast byltingarkenndar
hugmyndir hennar um vatns-
hana í alla skóla.
Auðvitað er ekki hægt að siga
blessuðum börnunum á salern-
in, það er svo ólekkert að þamba
vatn úr krönunum þar og svo
má alltaf búast við að einhver
liggi 1' leyni og möbbi vatns-
þambarann. Kjartan Magnússon
setti ég í fjórða, hann er svo
sjarmerandi og skemmtilegur
einkum þegar hann setur frjáls-
hyggjuspóluna af stað. Ekki
spillir fyrir hvað hann er áhuga-
samur um framgang jafnréttis-
mála.
Unnur Arngríms færi í það
fimmta og ég styddi hana í því
að fá dans sem skyldunámsgrein
í grunnskóla - dans og vatn fer
vel saman. Villi Þ. yrði í sjötta
sætinu, einn með reynslu og
Sjáfstæðismenn við tainingu atkvæða i síðasta prófkjöri tii borgarstjórnarkosninga.
ekki sakar að hann hefur útlitið
með sér, hann er eitthvað svo
traustur að sjá. Baltasar Kor-
mákur yrði auðvitað í baráttu-
sætinu - hann er svo frægur að
hann hlýtur að vinna borgina
einn og óstuddur. Úr því hann
getur rekið bar og leikhús hlýtur
hann að geta rekið eina höfuð-
borg.
SMptum góssinu
Við átta skiptum auðvitað öllu
góssinu milli okkar. Eg er til í
hvaða nefnd sem er, Baltasar
hlýtur að taka menningarmála-
nefnd, það er jú hans sérsvið,
Agústa heilbrigðisnefnd og
skólanefnd. Ji, þetta er svo
spennandi. Fullt af nýju fólki,
stútfullt af ferskum hugmyndum
sem munu gera borgarbúum Iíf-
ið léttara - án aukinnar skatt-
heimtu auðvitað. Líklega leggj-
um við alveg niður útsvarið, eða
lækkum það að minnsta kosti
um 60%. Það er alltof hátt eins
og það er.
Við bjóðum út slökkviliðið og
Iögregluna, Ieggjum niður óarð-
bær fyrirtæki eins og strætó, fé-
lagsmálastofnun og Borgarleik-
húsið - nema Baltasar nenni að
rífa það upp og reyni að gera
eitthvað almennilegt úr því.
Eg hef minni áhuga á þeim
sem eftir koma á listanum, þau
yrðu hvort sem er bara vara
borgarfulltrúar og hefðu því lítið
að segja. Sætu í minna merki-
Iegum nefndum og væru sjaldan
í sviðsljósinu. Auðvitað væri
huggulegt að fá Eyþór Arnalds
til að spila á sellóið meðan við
hin ræddum um afnám holræsa-
gjaldsins og margur gæti eflaust
nýtt sér góð ráð Onnu um útlit-
ið.
Þrusu listi
Þetta er þrusu Iisti. Eg skil ekk-
ert í því að forsætisráðherra sem
nennti ekki lengur að vasast í
borgarmálum - eftir að hafa gert
þar marga góða hluti, við skul-
um ekki gleyma því - skuli vera
að skipta sér af uppröðuninni.
Það hefur jú alltaf verið styrkur
Sjálfstæðisflokksins að hinn al-
menni flokksmaður velur sinn
lista - þannig hefur Iýðræðið
verið tryggt. Beykjavíkurlistinn
verður að koma með gott útspil
ef hann ætlar að slá þessu við!
Það er aðeins einn galli á gjöf
Njarðar, ég bý ekki í Reykjavík
og get ekki tekið þátt í þessu æv-
intýri.
Mcmiin^arvaktiii
Sælulirollur nautnaseggs
Hvernig útskýrir maður fyrir
þeim sem ekki hafa bragðskyn
að eitthvert bragð sé unaðslegt?
Sennilega er það ekki hægt og
auðvelt að draga þá ályktun að
slíkt hafi engan tilgang. Sama
gildir líklega um það þegar mað-
ur reynir að sannfæra einhvern
sem hefur ólx'kan matarsmekk
um að eitthvað sé mikið sæl-
gæti. Svo er aftur hópurinn sem
aldrei hefur smakkað eitthvað
og maður reynir að koma þeim á
bragðið. Þeir fúlsa við kræsing-
unum í fyrstu og maður reynir
að útskýra fyrir þeim að það taki
tíma að njóta matarins til fulls.
Maður segir þá gjarnan sögur af
því þegar maður smakkaði til-
tekinn mat í fyrsta skiptið og
fannst hann ekkert sérstakur.
Nú fái maður hins vegar ekkert
betra.
Það sama gildir um listnautn-
ina og aðrar nautnir að til eru
þeir sem engan hæfileika hafa
til að njóta. Maður situr líka oft
undir því frá slíku fólki að mað-
ur sé snobbaður og er sá dómur
felldur af þeirri skilgningsvana
forsendu að maður geti ekki haft
nautn og ánægju af einhverju
listaverki.
ÞrosM og viska
Maður er líka löngu hættur að
kippa sér upp við þetta og reynir
ekki einu sinni að svara í sömu
mynt, með því að saka viðkom-
andi unx lágkúru og smekkleysi
þegar maður kemst að þeirra
eigin smekk. Svona er maður nú
orðinn vitur og þroskaður.
Það ólgar samt enn í manni sú
göfuga löngun að opna dyrnar
að heimi sem er fullur af spenn-
andi sýn á tilveruna og upp-
spretta sælukenndrar tengingar
við dýpri merkingu tilvistarinnar.
Hvernig getur maður komið list-
rænum daufdumbum í samband
við þessi augnablik þar sem upp-
hafin sæluhrollur hríslast um
mann. Maður man slík augna-
blik ævilangt og þau bæta fyrir
öll þau þrúgandi Ieiðindi sem
maður hefur þurft að þola á
leiðinlegum leiksýningum, tón-
Ieikum og kvikmyndum og við
Iestur vondra bóka.
Trúbortar á torgum
Ég get nefnt svona augnablik
sem margir þeld<ja. I Neskirkju
1983 þar sem Arni Kristjánsson
og Erling Blöndal Bengtson
fluttu sónötur Beethovens fyrir
selló og píanó. Sýning leikhóps
Tadeusar Kantor á Listahátíð,
sýning Magnúsar Pálssonar í
Nýlistasafninu. Þegar ég las
Glæp og refsingu eftir Dostoyev-
sky og fleira og fleira. Svo man
ég líka eftir því að hafa hlegið
einhver reiðinnar býsn á mynd-
listarsýningu og við Iestur fagur-
bókmennta, mildu hærra, inni-
legar og lengur en af öllu því
léttmeti sem ég hef innbyrt og
haft gaman af.
Til hvers er ég svo að segja frá
þessu? Líklega er ég auðvitað
engu betri en trúboði sem
stendur á miðju torgi og predik-
ar þá sælu sem trú hans færir
honum í veikri von um að ein-
hver snúi frá villu síns vegar.
Það verður þá svo að vera. Eg
hef allavega enga ástæðu til að
efast um heilindi hans í trúmál-
um og ekki hvarflar að mér að
saka hann um snobb.