Dagur - 18.10.1997, Síða 6

VI- LAUGARDAGUR 18. OKTÓBER 1997
MINNINGARGREINAR
L
ro^tr
Árni Aðalsteinsson fæddist í
Reykjavík 20. júní 1951.
Hann varð bráðkvaddur á
Reyðarfirði 22. september síð-
astliðinn.
Foreldrar: Margrét Sigríður
Ámadóttir, f. 19. febrúar 1931
og Aðalsteinn Hjálmarsson, bif-
vélavirki, f. 7. nóvember 1930.
Systkyni: Hjálmar, íþrótta-
kennari, f. 4. september 1954,
kvæntur Margréti Rjörnsdóttur,
hjúkrunarfræðingi, Ásta f. 28.
apríl 1962 gift Aðalsteini Guð-
mundssyni, lækni og Ólafur,
kerfísffæðingur, f. 22.október
1963, kvæntur Olgu Helenu
Kristinsdóttur, kerfisfræðingi.
Árni kvæntist 1973 Þórhildi
Jónsdóttur, þau skildu. Önnur
kona hans var Bergþóra Sigur-
björnsdóttir, börn þeirra eru:
Amý f. 12. janúar 1981 ogAron
f. 30. september 1982.
Ámi Aðalsteinsson
Þann 28. mars 1992 kvænt-
ist Árni Helgu Benjamínsdóttur
frá Rangá I, f. 2. ágúst 1960.
Foreldrar hennar eru Benjamín
Jónsson f. 18. ágúst 1928, d.
10. ágúst 1988 og Hólmfríður
Björnsdóttir f. 5. mars 1928.
Böm Árna og Helgu eru: Mar-
grét Sigríður f. 9. ágúst 1989
og Benjamín f. 17. janúar
1997, fyrir á Helga dótturina
Guðlaugu Hilmarsdóttur f. 25.
ágúst1985.
Börn Árna eru einnig: Anna
Margrét f. 20. október 1975,
Ágúst Páll f .9. september 1976
ogAlmar f. 17. júní 1978.
Árni lauk námi ff á Verzlunar-
skóla Islands 1971. Hannvann
skrifstofustörf og við akstur í
Reykjavík til ársins 1980 en þá
flutti hann austur á land, bjó á
Egilsstöðum, Seyðisfirði og
Reyðarfirði, þar vann hann
m.a. hjá Ferðamiðstöð Austur-
lands, síðan við vöruflutninga
milli Reykjavíkur og Austur-
lands og nú síðast vann hann
hjá Samskip á Reyðarfírði.
Útför hans fór fram frá Reyð-
arfjarðarkirkju, miðvikudaginn
1. október.
Vertu sæll, og Guð gæti þin,
leiði þig með Itknarhendi,
lífsins brauð af hitnnum sendi.
Vertu sæll, og Guð gæti þín.
Vertu sæll og Guð minn gæti þin,
um þig vefji örmum sinutn,
öllum létti raunum þt'num.
Vertu sæll, og Guð minn gæti þin.
Megi algóður Guð styrkja
börnin þín, eiginkonu og aðra
ástvini.
Hvíl í friði kæri sonur.
Margrét og Aðalsteinn.
Elsku bróðir.
Hvílík sorgarfregn. Mig setur
hljóða þegar frétt um sviplegt
andlát stóra bróður míns berst
hingað vestur um haf. Árni bróð-
ir var aðeins 46 ára gamall þegar
hann lést þann 22. september
síðastliðinn.
Margs er að minnast, sérstak-
lega minnist ég Þórsmerkurferð-
arinnar
þegar við fjölskyldan fórum öll
saman í útilegu. Elsku bróðir, þú
varst í fararbroddi, bílstjóri og
skipuleggjandi ferðarinnar, alltaf
svo úrræðagóður. Samveru-
stundirnar urðu alltof fáar því
Ijarlægðin var alltof mikil.
Elsku bróðir, ég kveð þig nú að
sinni, missirinn er mikill og það
er sárt að kveðja. Megi minning-
in um styrk þinn hjálpa henni
Helgu þinni, börnunum og öðr-
um ástvinum.
Þín systir,
Ásta Aðalsteinsdóttir.
Benedikt Guðmundsson
frá Vatnsenda
Fimmtudaginn 18. september
1997 var til moldar borinn afi
okkar, Benedikt Guðmundsson
Tjarnarlundi 14d Akureyri.
Hann lést að Kristnesspítala að
kvöldi 8. september 1997.
Af sínum samtímamönnum
var hann best þekktur sem
Benni frá Vatnsenda, því þannig
kynnti hann sig oft. Að Hólakoti
í Saurbæjarhreppi fæddist afí 10
febrúar 1914. Foreldrar hans
voru hjónin Anna Pétursdóttir og
Guðmundur Gunnlaugsson er
þar bjuggu.
Systur átti afi þrjár, þær Helgu
og Bergfríði sem ungar dóu úr
berklum og Jónínu, sem lengi
bjó f Syðra-Dalsgerði, en hún
lést 1982.
Afi gekk ungur að eiga ömmu
okkar, Jakobínu Soffíu Sigurðar-
dóttir sem fædd var á Ánastöð-
um 24. Júní 1906. Þau hófu
sinn búskap að Nýjabæ í Saur-
bæjarhreppi 1935 en árið 1939
fara þau í Vatnsenda og búa þar
allt þar til þau flytja til Akureyrar
1963.
Tvo syni eignuðust afi og
amma, Sigmund sem fæddist á
Nýjabæ 15. mars 1936 ogbýrnú
á Akranesi og Auðun sem fædd-
ist á Vatnsenda 25. maí 1942 og
býr á Kópaskeri.
Á Vatnsenda búnaðist afa og
ömmu vel enda bæði samhent og
iðjusöm. Framundan voru miklir
breytingatímar því vélvæðingin
var að heija innreið sína, var afi
fljótur að tileinka sér nýjungarn-
ar og mikil var byltingin þegar
Farmallinn kom. Alltaf hafði
hann mikið yndi af skepnunum
og oft talaði hann um sína uppá-
halds hesta og hunda og var þar
af nógu að taka.
Atvikin æxluðust þó þannig að
hann hætti búskap rétt rúmíega
fertugur og tók að sér mjólkur-
flutninga í sveitinni. Þá var
mjólkurbílstjórastarfið mun fjöl-
breyttara en nú er og mörg smá-
viðvikin sem þurfti að sinna fyrir
sveitungana, þar lágu mörg spor-
in. Allt var þetta skráð í dagbæk-
ur hans sem nú því miður finn-
ast ekki.
Þegar afi og amma fluttu til
Akureyrar bjuggu þau heimili
sitt að Brekkugötu 10 allt þar til
amma dó eftir erfið veikindi 8.
September 1972.
Margar minningar eigum við
frá þessum bernskudögum okkar
sem eru okkur persónulega dýr-
mætar þó ólíkar séu. Einnig eig-
um við sameiginlegar minningar,
eins og þegar allur hópurinn
kom í Brekkugötuna á 17. júní
og svo voru það jólin en þau
komu aldrei fyrr en afi og amma
komu í sveitina.
Gæfan brosti við afa á ný eftir
erfiðan tíma þegar hann gekk að
eiga seinni konu sína Ebbu Aka-
dóttur, sem fædd er í Danmörku
9. ágúst 1937. Þar eignaðist
hann aftur traustan lífsförunaut
sem alltaf studdi hann með ráð-
um og dáð. Dætur Ebbu þær
Hrafnhildur, Þórunn Inga og
Birgitta Hlín urðu honum strax
mjög kærar og leit hann alla tíð á
þær sem sínar dætur og bar hag
þeirra mjög fyrir brjósti.
Afi vann hjá Möl og sandi fyrst
eftir að hann flutti í bæinn og
seinna á Geljun, en þar starfaði
hann til sjötugsaldurs. Seinna
meðan heilsan entist vann hann
að smíði ýmissa hluta í kjallaran-
um að Aðalstræti 17 en þar hafði
hann komið sér upp aðstöðu.
Margar góðar minningar eigum
við þaðan og seinna úr Tjarnar-
lundi 14. Það var alltaf gott að
koma til afa og Ebbu. Til Ebbu
verður áfram gott að koma þó að
afí hafi verið kallaður til annara
starfa.
Segja má að afi hafi á margan
hátt verið náttúrubarn og tryggð
hans við átthagana gerði hann
óþreytandi í að koma í sveitina
og veita liðsinni þegar hann gat.
Alltaf var hann mættur í réttir og
fjárrag á haustsin og nokkur
haustin var hann búinn að aka
gangnamönnum fram í botn á
Eyjafjarðardal, oft rifjuðust þá
upp minningar genginna daga.
Nú er afi farinn. Við skulum
hugleiða þessi orð Jesú: „Eg mun
fara og búa yður stað“. Þannig
hafa kynslóðirnar gengið og nú
ert þú afi farin að búa okkur stað
sem á eftir komum. Guð blessi
minningu þína.
Elsku Ebba, Hadda, Inga,
Gitta, pabbi, Auðun og fjölskyld-
ur. Guð blessi ykkur öll og gefi
styrk.
Þegar endar ævislóð
er svo fátt til vamar,
þó að bjarta geislaglóð
geft minningamar
( S.R.S.)
Bamabömin frá Vatnsenda og
fjölskyldur þeirra.
Jóna Jóhaimesdóttir
JÓNA MÍN Á LAUGAL.ANDI Og hefð-
ir orðið 96 ára 11. október.
Fyrstu kynni okkar voru þau að
ég fékk að koma í heimsókn fram
í Laugaland að vetrarlagi, þá 6
ára gömul, til Rúnu mágkonu
þinnar og Tryggva bróður þíns
sem bjuggu þar ásamt sonum
sínum Hjörleifi, Adda, þér, Finni
bróður þínum, Lillu fóstursystur,
og Jóhannesi föður ykkar. Þetta
var sannkölluð stórfjölskylda
sem tók mér opnum örmum og
aldrei hefur borið skugga á okkar
vináttu í þau ár sem liðin eru síð-
an.
Fyrstu minningar mínar um
þig, Jóna mín, eru sunnudags-
morgnar þegar enn var eldað á
kolavél og þú stóðst og varst að
brenna í kaffibaunirnar til vik-
unnar og flóa mjólkina og söngst
við vinnuna uppáhalds lögin þín.
Síðan var skyrið gert upp og ég
stóð full lotningar hjá þér niður í
suðurbúri. Ég minnist þín við
heyskap á túni og engjum, mjalt-
ir og sultusuðan síðla sumars og
við Addi fórum með prufu á und-
irskál út á fiskastein fyrir þig, til
að láta kólna því þú þurftir að
vera alveg viss hvenær hún væri
mátulega soðin. Aldrei skildir þú
við verk nema vera viss um að
það væri eins og það átti að vera,
og alltaf á þeim tíma sem átti að
gera hlutina og allir hlutir áttu
sinn samastað og fallega hand-
bragðið þitt á öllu sem þú
vannst, prjónaskap eða saumum.
Áður en rafmagnið kom voru
lampaglösin pússuð og borin
upp að birtunni svo að ekki væru
á þeim ský.
Við vorum samferða í háttinn,
þú slökktir ljósin á leiðinni upp á
loft þar sem við sváfum, læstir
útidyrunum, leist á hitamælinn
og sagðir mér hvernig hann stóð,
kíktum út um gluggann á norð-
urloftinu til að vita hvort ekki
væri allt í lagi úti á Staðarbyggð-
inni, sáum stundum bíl á Bjark-
arhæðinni. Skrifaðir í dagbókina
viðburði dagsins og veður, trektir
upp úrið þitt, taldir 11 snúning-
ana, leist alltaf í góða bók eða
tímarit. Allt þetta sé ég fyrir mér
og aldrei man ég til þess að þú
hafir brugðið út af þessu.
Þegar unga fólkið af bæjunum
gekk á Uppsalahnjúk bauðst þú
til að fara með okkur þau yngri
upp í Lambaskarð, síðan varð
þetta árviss sumarferð hjá okkur
krökkunum. Ég var send í bæinn
með Eiríki á mjólkurbílnum til
að kaupa jarðaberjasaft og bak-
aríisbrauð því allt þurfti að vera í
samræmi, ferðalag og nesti. Þú
varst rausnarkona eins og fagur-
kerar eru. Það var notast við mig
sem kúasmala með Adda og vika-
stelpu, hvert sumar fram að
fermingu, varla meira en mat-
vinnungur en þú sást til þess að
ég fékk kaup og var ég ekki lítið
roggin í fyrsta skipti að koma
með rófupoka og peninga heim
yúó' sumarvistinni, Aldrei fór ég í
vorskóla né í haustskóla sem
kallað var því svo lá mér á að
komast fram eftir og ekki að tala
um að fara fyrr en eftir sláturtíð
því þú lést mig hafa embætti, að
halda í hjá þér þegar þú ristir
ristla í lundabaggana. Elsku Jóna
mín, þú varst vel gefin, víðlesin
og skemmtileg í rökræðum með
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum. Þú hafðir afar fallega
rithönd og skrifaðir fallegt kjarn-
yrt mál, þrátt fyrir að þú hefðir
ekki notið nema nokkurra vikna
skólagöngu, varst minnug og
gaman að heyra þig segja frá og
kunnir alltaf sögur af okkur
krökkunum. Ég sé þig fyrir mér
þegar ég kom í sveitina, og
stundum þegar ég kom til þín í
Rristnes, þar sem þú dvaldir sfð-
ustu æviárin vegna vanheilsu, þá
skelltirðu á lærið og sagðir: „Ja,
sjáið hver er komin.“ Elsku Jóna
mín, ég og fjölskylda mín þökk-
um þér tryggð og vináttu.
Ásta