Dagur - 31.03.1998, Blaðsíða 2

18-ÞRIÐjy'DAGUR 31.MARS 1998

Dæindur án
rannsóknar
„Mér finnst að Sverrir Hermannsson ætti
að vera frjáis að þvi að vera í fétagi sem
tekur laxveiðiá á leigu. Og ég sé ekkert
saknæmt við það að hann fengi sjálfur
einhverja veiðidaga í þeirri á.“
Þá hefur DV fengið Sverri Her-
mannsson dæmdan frá embætti,
þó held ég að dómarar blaðsins
viti fæstir hvaða afbrot Sverrir
hefur framið. Ekki veit ég það.
Eg þykist vita að Sverrir hafi
ásamt fleirum Hrútafjarðará á
leigu. Eg held að félag sem
Sverrir er í sé leigutaki árinnar.
En hversu mikill hlutur hans er
í félaginu sem er leigutaki veit
ég ekki. Hitt tel ég mig vita að
Illugi Jökulsson var að bulla
þegar hann sagði að Sverrir ætti
Hrútaíjarðará.
Eg trúi og tel mig vita að
ráðamenn Landsbankans hafi
farið til veiða í Hrútafjarðará á
bankans kostnað. Það tel ég
óþarfa og mjög vafasama ráð-
stöfun. En ég veit ekki hver
hlutur Sverris Hermannssonar
er í þeim veiðiskap.
Hitt þykist ég vita að almennt
er því trúað að Sverrir Her-
mannsson hafi í krafti leigu
Hrútaíjarðarár endurleigt ýms-
um veiðidaga þar. En ég hef
ekkert heyrt um verð í því sam-
bandi. Þó að Jóhanna Sigurðar-
dóttir trúi því að Sverrir hafi
grætt á þeirri endurleigu veit ég
það ekki. - Ekki ennþá.
Ég held að þess séu ýmis
dæmi að veiðifélag selji ár á
leigu einum aðila. Sumar ár
hafa verið ræktaðar upp eins og
það er kallað með leigusamning-
um.
Mér finnst að Sverrir Her-
mannsson ætti að vera frjáls að
því að vera í félagi sem tekur
laxveiðiá á leigu. Og ég sé ekk-
ert saknæmt við það að hann
fengi sjálfur einhverja veiðidaga
í þeirri á. Þar með er ekki sagt
að hann eigi að græða á því að
endurselja veiðileyfi á hækkuðu
verði. En ég veit ekki til þess
enn sem komið er að svo hafi
verið.
DV segir að ýmsir hafi orðið
seinir að mynda sér skoðun um
sekt Sverris. Mér finnst það sé
þeim til sóma. Hvernig getum
við kveðið upp dóm áður en mál
er kannað og séð hvað maður
hefur brotið af sér?
Dreymir einhvern um slíkt
réttarfar?
Halldór Kristjúnsson.
Hve kalt var á Grímsstöðum?
Oft hefur verið ritað um frost-
hörkurnar veturinn 1918. Ég var
þá ellefu ára og þykist muna
hann allvel. Þá var talað um
42ja stiga frost á Grímsstöðum á
Fjöllum, en ekki man ég hvort
sú frétt kom með síma eða blöð-
um. En á seinni árum hef ég séð
og heyrt að þar hafi mælst 40
stiga frost, einnig 38 stig, 37
stig og nú síðast í pistlinum
Landi og þjóð í Degi laugardag-
inn 21. mars, 36 stiga frost. Get
ég illa fellt mig við þær frásagn-
ir, því í Skagafirði mældist um
40 stiga frost og finnst mér því
ólíldegt að það hafi verið 42 stig
á Grímsstöðum, sem standa
nokkur hundruð metrum hærra.
Óskar Gt'slason
frá Tumabrekku í Skagafirði.
Óskiljanlegt hvers vegna alltaf þarf að taka fram í
fréttum þegar „aðkomumenn" eiga í hlut. Ef um er að
ræða einhvers konar afbrot, hve lítilvæg sem þau eru,
r og í hlut á aðkomumaður, er yfirleitt lögð sérstök
áhersla á einmitt það. „Aðkomumennskan" er þá nán-
ast orðin orsök í stað þess að vera eitt atriði málsins, stundum al-
veg áhrifalaust atriði. Og svo þegar menn lenda í umferðaró-
happi á hringveginum ... þá eru þar oft „aðkomumenn" á ferð.
_ Undarlegt að HSÍ skuli ekki gera ráð fyrir því að hugs-
ÍpMft anlega þurfi að fresta leik liða sem eiga sitt undir flugi
og flugveðri. Þannig eru leikir ÍBV og Fram settir á
/r síðari leikdag í átta liða úrslitum í handbolta karla.
KA, Stjarnan, Afturelding og Valur leika fyrst, en síðan
Fram, IBV, FH og Haukar. Þegar svo ekki reynist flugveður milli
lands og eyja, þá frestast leikir IBV og Fram og þar með fá leik-
menn KA og Vais mun lengri hvíld á milli Ieikja í átta liða úrslit-
um og undanúrslitum, heldur en Ieikmenn IBV eða Fram. Óþol-
andi þegar menn átta sig ekki á því við hvaða veðurfarslegar að-
stæður þeir búa og geta því ekki skipulagt samkvæmt því.
„En hó! Ég sé Ijósið. Einu sinni óskaði ég þess þó að ég væri Eyrbekkingur."
Þegar ég „gleymi“
að beygj a heiin
Breffra...
Selfossi

fara í rannsóknarleiðangur um
okkar nýsamþykktu Arborg.
Það tjóar ekki að gráta Björn
bónda o.s.frv. Lítum heldur á
björtu hliðarnar!
Eins og í öðrum sjávarpláss-
um sem eitthvað kveður að, við
erum jú dálítið meiriháttar eða
svo var okkur sagt í samein-
ingarundirbúningnum „eitt-
hvað stærsta og annað mesta"
stóð einhversstaðar. Já, eins og
aðrir hljótum við að gera kröfu
um skikkanlega smábátahöfn.
A þessu svæði er fullt af fólki
sem á trillur sem það verður að
geyma á bílastæðum og skúr-
um inní miðju íbúðahverfi.
Sjálf hefði ég ekkert á móti
því að eignast seglskútu (bara
Iitla). Því leit ég til Eyrarbakka
sem Ijóss í myrkrinu á dögun-
um þegar sameiningin var
samþykkt, þar mundi ég eftir
Iítilli höfn sem var vel varin af
voldugum gijótgörðum.
Smáspilda í dreifbýlinu
Því brunuðum við nú niður á
Bakka til að skoða aðstæður
við höfnina okkar. Við ókum til
vesturs frá Selfosshverfinu og
um Sandvíkurhrepp hinn forna
með mektarbýli á báðar hend-
ur.
Eitt var það líka í sameining-
arpésanum sem freistaði mín
svolítið, ef við samþykktum
gætum við fengið að velja
hvort við heldur vildum búa í
dreifbýli eða þéttbýli. Ég hefði
ekkert á móti því að velja mér
smáspildu fyrir hús - til dæmis
við túnfótinn í Stekkum, það
yrði nú ekki amalegt nábýli. Ég
vona að þeir fari ekki að erfa
það við mig að ég sagði nei,
öllum getur nú orðið á.
Brostnar vonir
Við komum nú að hafnarhverf-
inu og ökum í gegnum það, við
rötum alveg niður á bryggju,
fórum það ekki svo sjaldan
með krakkana, þá voru meira
að segja stundum bátar að
landa.
En nú gaf aldeilis á að líta,
litla bátalægið mitt góða sem
var þarna og ég hélt að væri
eitt af því sem alltaf yrði -
horfið!
Varnargarðurinn stóri hrun-
inn í hafið? Skildi Kalli vita
þetta? Kosningasvik? Hefði
orðið sameining ef allir hefðu
vitað þetta?
Þarna brustu á andartaki all-
ar mínar vonir um seglskútu.
Ég veit að það verður ekki
gerður nýr garður á minni ævi,
það eru engir peningar til, það
vita þó allir að það eru aldrei
til peningar.
Hverju get ég nú reynt að
gleðjast yfir? Hér er ekki einu
sinni almennileg steinafjara
eins og á Austíjörðunum - bara
sandur.
X-strandverðir
En hó! Ég sé ljósið. Einu sinni
óskaði ég þess þó að ég væri
Eyrbekkingur. Það var þegar
Magnús Karel, sem ég tel með-
al mætustu manna á Islandi
síðan hann var fararstjóri
Karlakórs Selfoss í Englands-
ferð og var þar gerður að heið-
ursfélaga kvennaklúbbs kórs-
ins, það var þegar hann bauð
sig fram til hreppsnefndar í
fyrsta sinn.
Ég heyrði hann segja á fundi
um daginn að yrðu strandbúar
hlunnfarnir í rekstri hins sam-
einaða sveitarfélags myndu
þeir bara stofna til einkafram-
boðs til að koma sínum mönn-
um að.
Ég er ekld frá því að ég
myndi setja x við lista „Strand-
varða“ væri Magnús fararstjóri
minn og bróðir í trúnni á
Karlakórinn þar ofarlega á
blaði.
Á hverju vori
kemur það
fyrir mig ein-
hvern af
fyrstu dögun-
um sem allar
götur eru
orðnar auðar
og þurrar og
dagurinn
orðinn lengri
en nóttin. Það byijar með því
að ég fer ein út í búð á bílnum
eftir kvöldmat, ek svo Austur-
veginn heim, engir pollar,
hvergi snjór og sólin varla sest
ennþá.
Þá „gleymi“ ég að beygja
heim í Rauðholt, Flóavegurinn
er framundan beinn og breiður
og engin umferð.
Eftir aðstæðum
Síðan ég lærði á bíl hef ég
alltaf varað mig á því að
gleyma ekki þeirri gullnu reglu
„að haga akstrinum eftir að-
stæðum", og nú eru aðstæður
allt í einu orðnar svo ofboðs-
lega góðar. Undanfarin ár hef-
ur Flóavegurinn verið alveg
sérhannaður fyrir svona öku-
ferðir, hver stökkpallurinn á
eftir öðrum, maður var varla
lentur úr síðasta stökki þegar
sá næsti tók við - samfelldur
fiðringur í maganum alla leið
austur að Þingborg.
En núna um daginn þegar ég
fór þessa árvissu ferð var allt
með öðru móti, ég sveif alveg
austur að Langsstöðum án
þess að finna verulega ójöfnu.
Nú veit ég hvað Sigvaldi í
Borgarnesi og hans menn voru
að gera þarna í rigningunni sí-
aðsta sumar.
Borgarverk stendur greini-
Iega fyrir sfnu.
Bara litla skútu
Einn sunnudaginn fyrir stuttu
datt okkur hjónunum í hug að
mmmmMmm
;