Dagur - 23.05.1998, Síða 4

20 - L AUOA R DAGU R2 3 - MAÍ •'■1-9-98' -
Leikfélag
Akureyrar
Söngvaseiður
The Sound of Music
cftir Richard Rodgcrs og Oscar
Harmnerstein II,
sýn. laug. 23. maí kl. 20.30
UPPSELT
sýn. sunn. 24. maí kl. 20.30
UPPSELT
Aukasýulng
simnud. 24. maí
kl. 14.00
UPPSELT
Allra sýðustu
sýuingar
„Saltið er gott, en efsaltið rnissir selt-
una, með hverju viljið þér þú krgdda
það? llafið salt í sjalfum yðtir, og hald•
ið frið yðar á milli." 9. 50.
Markúsar-
guðspjall
Einlcikur Aðalsteins Bergdal.
á Renniverkstæðinu.
Lýsing: Ingvar Bjömsson.
Lcikmynd: Manfrcd Lemke.
Lcikstjóm: Trausti Ólafsson.
í Bústaðatórkju í Reykjavik
31.maikl. 20.00
og l.júníkl. 20.00
Vartánkikar
£eikMúdkúrdin&
iteráafmtudaginn
5. júnild. 20.30
í Samkanudui&inu.
áyjigiu' liig úr
Aángleikjum, ápereitum
ag ápemm.
Stjárnandi:
%gar %tmm
'UndirleikMÍ:
'Rjcfuud Simm>
'Mióauei'ó '%r. 1.000
Landsbanki íslands veitir
handliöfum guli-dcbetkoría
25% afslátt.
Miðasalan eropin þriðjud.-fimmtud.
kl. 13-17, föstud.-sunnud.
fram að sýningu.
Súnsvari allan sólarhringinn.
Sími 462 1400
cr styrktaraðili Leikfélags Akurcyrar
LÍFIÐ í LANDINU
L. A
„Þetta var að vorlagi. Hvort það var seinast í apríi eða fyrst í maí, því er ég búinn að gteyma, en það voru kosningar framundan og góð ráð dýr. Sem betur fer
voru þó sums staðar réttir menn á réttum stöðum eins og fyrri daginn og björguðu því sem bjargað varð. Einn þeirra hafði hringt til mín af skrifstofu Þjóðflokks-
ins, borið mér kveðju tveggja flokksmanna sem ég kannaðist við og spurt hvort ég væri ekki til með að taka sæti í menningarmálanefndinni. Hún ætti að hraða
störfum og það vantaði einmitt námsmann i nefndina, einhvern með nýjar og ferskar hugmyndir.“
Stemumótun
Það varHjörtur
Pálsson sem sigraði í
smásagnasamkeppni
Dags ogMenorsem
haldin varnýlega.
Dagurbirtirhér
vinningssöguna.
- Þið eruð að móta stefnuna!
Fyrst vissi ég ekki hvaðan á
mig stóð veðrið þar sem ég
hímdi frakkalaus og berhöfðað-
ur í útkrotuðu strætisvagnaskýli
og var að bíða eftir fjarkanum.
Þar var enginn fyrir þegar mig
bar að svo að ég tók að velta
miðanum milli fingra mér og
stara á smárúðótta gluggana í
grámáluðu, bárujárnsklæddu
timburhúsi með rauðu þaki hin-
um megin við götuna. Eg fór að
spá í hvað það væri gamalt og
var í svo þungum þönkum að ég
tók ekki eftir neinu fyrr en ég
heyrði þetta sagt við hlið mér.
- Þið hverjir? spurði ég næst-
um ósjálfrátt um leið og ég
hrökk við og Ieit til hægri.
- Þið í flokknum. Þið sem þyk-
ist ætla að bjarga menningunni,
mælti sá sem þar stóð og Iét
ekki standa á svari.
Eg þekkti hann eins og skot.
Hann var verkfræðinemi á þriðja
ári og hafði fyrir nokkrum vikum
verið kosinn í stúdentaráð af
lista uinbótasinna sem andstæð-
ingarnir kölluðu aldrei annað en
umba.
Þann lista hafði ég líka stutt,
en hópurinn sem að honum
stóð var helst til sundurleitur og
sjónarmið hans sömuleiðis. Eftir
kynni mín af þessum verkfræði-
nema á nokkrum undirbúnings-
fundum fannst mér einhvern
veginn að til Iengdar mundum
við hvorki eiga skap né skoðanir
saman. Þess vegna kom mér síst
á óvart að hann skyldi taka til
orða eins og hann gerði, en ég
vissi hvað hann var að fara.
Hann hafði lesið um pólitísk af-
rek mín í Kyndli og séð af okkur
myndina. Eg verð að játa að
háðsyrði hans komu dálítið illa
við mig. En það var af allt öðr-
um ástæðum en ætla mætti í
fljótu bragði.
Þetta var að vorlagi. Hvort það
var seinast í apríl eða fyrst í maí,
því er ég búinn að gleyma, en
það voru kosningar framundan
og góð ráð dýr. Sem betur fer
voru þó sums staðar réttir menn
á réttum stöðum eins og fyrri
daginn og björguðu því sem
bjargað varð. Einn þeirra hafði
hringt til mín af skrifstofu Þjóð-
flokksins, borið mér kveðju
tveggja flokksmanna sem ég
kannaðist við og spurt hvort ég
væri ekki til með að taka sæti í
menningarmálanefndinni. Hún
ætti að hraða störfum og það
vantaði einmitt námsmann í
nefndina, einhvern með nýjar og
ferskar hugmyndir.
- Heldurðu að þú sláir nú ekki
til? spurði erindreldnn í síman-
um og bætti við: - Þú ert nefni-
lega alveg rétti maðurinn, það er
ég hundrað prósent viss um.
Nýir vendir sópa best.
Hann bað mig að svara fljótt,
helst á stundinni, því að tíminn
væri naumur og hann yrði að
halda áfram að hringja ef ég
neitaði. Eg sagði honum meðal
annarra orða að mér þætti nú
viðkunnanlegra að vera þá í
flokknum, en ár og dagur væri
síðan ég hefði síðast greitt fé-
Iagsgjald og óvíst hvort ég væri
enn á skrá.
- Vertu nú ekki að þessu. Það
er minnsta mál í heimi að kippa
í lag formsatriðum. Ef það er þá
ekki bara sterkara að hafa ein-
hvern með sem ekki er flokks-
bundinn. Eg hef meiri áhyggjur
af því ef við fáum ekki almenni-
legt fólk í nefndina. Þessi mála-
flokkur vill svo oft verða ein-
hvern veginn utanveltu. Það er
bara staðreynd.
Þeirri röksemd var vandneitað
og þannig atvikaðist það að ég
varð við þeirri ósk að setjast
ásamt fleirum á rökstóla um
menningarmálin þetta vor og
„semja drög að útfærslu á
stefnuskrá Þjóðflokksins að því
er þau mál varðar“, eins og svo
lipurlega var að orði komist á
minnisblaði um hlutverk nefnd-
armanna sem þeim var von
bráðar sent í pósti ásamt fund-
arboði. Eins og fýrr segir man ég
ekki mánuðinn og enn síður
daginn með vissu, en hitt man
ég, að fundurinn átti að vera í
Þjóðflokkshúsinu og hefjast
stundvíslega klukkan tvö.
Það man ég vegna þess að ég
kom of seint. Eg hafði tekið
vagn í bæinn um eittleytið og
ætlaði að kaupa mér skó áður en
fundurinn byrjaði. Og það gerði
ég. Þeir einu sem ég átti voru
farnir að gefa sig svo að ég gekk
ekki lengur þurrum fótum um
götur ef blautt var. Skókaupin
tóku lengri tíma en ég hjóst við
og þegar mér varð litið á klukk-
una sá ég að hún var tíu mínút-
ur gengin í þrjú. Enn var tölu-
verður spölur eftir á áfangastað
svo að ég þurfti bersýnilega að
flýta mér.
Vor var í lofti og krapaelgur á
götunum eftir sólbráð síðustu
daga. Það var komin þessi und-
arlega lykt af golunni sem aldrei
finnst nema á þessum tíma árs
og ekki er um að villast. Ég var
þess vegna Iéttur í lund og spori
þegar ég snaraðist fyrir hornið
þaðan sem við mér blasti borði
sem strengdur hafði verið um
húsvegg þveran og á var letrað
stórum stöfum: ÞJÓÐFLOKK-
URINN - FLOKKUR ÞJÓÐAR-
INNAR.
Mér hlýnaði um hjartarætur. í
þann flokk hafði ég gengið
ásamt tveimur vinum mínum
þegar við vorum sautján eða
átján ára og batt við hann miklar
vonir. Stefnuskráin kom ágæt-
lega heim við hugmyndir okkar.
Við vorum ungir og ákafir. Nú