Dagur - 23.05.1998, Side 6

__ r o v ' * r >• , ; r m i v
22-LAUGARDAGUR 23. MAÍ 19 9 8
LÍFIÐ í LANDINU

Meðan allra
augu beinast
að stóru
bæjarfélögun-
um með risa-
stóru kosn-
ingaloforðun-
um, sjónvarpsauglýsing-
um og kappræðuþáttun-
um eru annars konarkosn-
ingarmeð öllu minna til-
stand.
Eg verð að gera afar persónu-
lega játningu: Ég er kosningafík-
ill. Ég get ekki setið kyrr þegar
kosningar eru í nánd. Verð að
fylgjast með, helzt náttúrlega að
skipta mér af, einhvurn veginn.
Að boða til kosninga virkar á
mig eins og að setja fyrir framan
mann fallega konu og ætlast til
þess að hann leiði hana hjá sér.
Ógæfan byrjaði löngu áður en
ég fékk kosningarétt. Ég var átta
ára þegar ég dreifði fyrst bæk-
lingum fyrir jafnaðarmenn í
borgarstjórnarkosningum. Síðan
hefur kvillinn ágerzt stöðugt og
alvarlega og varla þær kosningar
liðið að ég þyrfti ekki að vera
með. Meira að segja árin mín í
Ameríku lét ég mig hafa að
vinna kauplaust hjá gerspilltum
öldungadeildarþingmanni
demókrata í nokkra mánuði til
að geta í hæfilegu návígi fylgzt
með Mondale tapa fyrir Reagan.
Það var einstök nautn. Tvisvar
hefur mér þó tekizt að sitja á
mér. Fyrst af illri nauðsyn í
borgarstjórnarkosningum fyrir
fjórum árum, þegar ég ritstýrði
vikublaði. Helzta framlag mitt
þá var að sitja sveittur við að
henda í ruslið skipulögðum
skítaáróðri sem barst í óhuggu-
lega vel undirbúnum „mála-
möppum“ úr Valhöll.
Ari síðar voru þrír vinir mínir í
framboði í þingkosningum, hver
á sínum listanum þótt lífsskoð-
anir þeirra væru og séu enn ná-
kvæmlega þær sömu. Ég neitaði
að taka þátt í þeirri vitleysu og
sat heima. En lengra hefur
kosningabindindi mitt ekki náð.
Ég þykist sem sagt hafa upplifað
eitt og annað í pólitík og kosn-
ingum. En þá komu hrepps-
nefndarkosningar hér á Stöðvar-
firði. Það er einhver óvenjuleg-
asta pólitík sem ég hef hitt. I
þessum þijú hundruð manna
bæ eru óhlutbundnar kosningar,
persónukjör í hreppsnefnd, eng-
ir listar, allir í kjöri. Þannig hef-
ur þetta verið lengi, að sögn
kunnugra, nema fyrir fjórum
árum þegar fram kom Iisti til
höfuðs „gamla Iiðinu", sem svo
var kallað, þ.e. þeim sem setið
höfðu lengi í hreppsnefnd.
Hann náði meiri hluta, en býður
ekki fram núna.
Allir í kjöri - enginn í
framboði
Ég gladdist þegar ég frétti að
enginn listi hefði komið fram.
Hafði talið að það væri til
einskis nema ógagns, að svo lítið
samfélag væri að skipta sér upp í
fylkingar þegar ekki væri að sjá
mörg tilefni til málefnaágrein-
ings. Marktækir menn höfðu
ófagrar lýsingar úr nágranna-
sveitarfélagi þar sem slík átök
hafa verið mjög illvíg og harðvít-
ug. Ég var sumsé mótfallinn
Iistakjöri. Taldi betra að í Iitlu
sveitarfélagi stæðu menn saman
um hagsmuni sína, enda verk-
efni hreppsins í tiltölulega föst-
um skorðum og betra að beita
kröftum sínum sameiginlega og
út á við.
Það leið ekki á löngu unz ég
varð að játa að ég hafði rangt
fyrir mér. Þar kom að ég þurfti
Áfrábœru
verði:
Vitara Diesel er með forþjöppu og millikæli: aflmikill,
einstaklega hljóðlátur, lipur í akstri, með miklum
staðalbúnaði og öllum þægindum eðaljeppans. Hann er
ekta jeppi, upphækkanlegur, sterkbyggður á grind, með
háu og lágu drifi, stöðugri fjöðrun og góðu veggripi.
Dieselvélin er ein sú kraftmesta á markaðnum og hefur
mikið tog (brekkurnar verða leikur einn). Samt eyðir hún
einstaklega litlu - þú getur t.d. komist. fram og til baka á
milli Akureyrar og Reykjavíkur á innan við eittutn tanki!
r
SUZUKI
AFLOG
ÖRYGGI
VITARA
DIESEL 5 dyra
VERÐ:
Handskiptur 2.180.000 KR.
Sjálfskiptur 2.340.000 KR.
SUZUKI BILAR HF
Skeifunni 17. Sími 568 51 00.
SUZUKISÖLUUMBOÐ: Akranes: Ólafur G. Ólafsson, Garðabraut 2, simi 431 28 00. Akureyri: BSA hf„ Laufásgötu 9, simi 462 63 00.
Egilsstaðir: Bíla- og búvélasalan hf„ Miðási 19, sími 471 20 11. Hafllarfjörður: Guðvarður Eliasson, Grænukinn 20, sími 555 15 50. Isafjörður: Bílagarður ehf„
Grænagarði, simi 456 30 95. Keflavik: BG bílakringlan, Grófinni 8, sími 421 12 00. Selfoss: Bílasala Suðurlands, Hrismýri 5, simi 482 37 00.
að svara einni lykilspurningu:
Hveija á ég að kjósa? Spurning-
in kann að virðast einföld, en
svarið getur verið býsna flókið.
Vandinn er þessi: Ég hef búið á
Stöðvarfírði nógu Iengi til að
vita að hér er fjöldinn allur af
prýðisfólki sem er vel treystandi
fyrir málefnum sveitarfélagsins.
Hængurinn er sá að þótt allir
séu í kjöri er enginn í framboði.
Það hefur enginn gefíð kost á
sér, enginn sagzt sækjast eftir
hennar segi og hann ráði alveg
nógu miklu í þorpinu fyrir.
Allt eru þetta uppdiktuð dæmi
og eiga sér ekki aðra stoð í veru-
leikanum en þá, að þau gætu
hæglega verið sprottin úr orða-
skiptum við vini og kunningja
upp á síðkastið.
Hvað á einn aðfluttur geml-
ingur að halda? Að allt það
ágætisfólk, sem ég er orðinn
a.m.k. málkunnugur, sé ekki
hæft til setu í hreppsnefndinni?
„Ég hefbúið á Stöðvarfirði nógu lengi til að vita að hér er fjöldinn allur af
prýðisfólki sem er vel treystandi, “ segir Karl Th. Birgisson.
kjöri og því engin leið að vita
hvort eða hver hefur yfirleitt
áhuga á að sitja í hreppsnefnd.
Og ekki vill maður gera fólki
þann óleik að kjósa það gegn
vilja sínum.
Kiddi Sveins eða Pálina á
Bakka?
Hvað er þá til ráða? A maður að
hringja og spyija: Er þér sama
þótt ég kjósi þig í hreppsnefnd?
Lái mér sá sem vill, en það þykir
mér frekar óhægt erindi að bera
upp. Hin Ieiðin er að halda uppi
fyrirspurnum hjá þeim sem
hugsanlega gætu vitað þetta eða
þættust vita það.
En því geta fylgt samræður á
borð við þessar:
„Hann Kiddi Sveins; er það
ekki ágætisnáungi?"
„Neeei...“ og svo kemur ræðan
um Kidda og tvær eða þijár sög-
ur því til skýringar að hann sé
ekki traustsins verður, þótt hann
sé auðvitað ágætur að öðru leyti,
karlinn.
„En Stjáni Páls? Þar er nú
traustur maður."
„Nei, hann myndi ég aldrei
kjósa.“ Svo kemur svolítill pistill
um Stjána og það helzta sem
hægt er að fínna honum til
vansa.
„Hættu nú. Þá kýs ég hana
Pálínu á Bakka. Það er fín kona,
skynsöm og fylgin sér.“
„Það má vera...“, en þá er út-
skýrt að það borgi sig nú ekki að
kjósa þá fyrirmyndarkonu, því
hún geri bara eins og maðurinn
Auðvitað er það ekki svo, en
þetta hef ég fengið óþægilega
oft á tilfinninguna síðustu daga.
Kosningafyrirkomulagið krefst
þess beinlínis að fólk sitji við
eldhúsborðið sitt og dæmi mann
og annan, án þess að viðkom-
andi hafi gefið nokkurt tilefni til
þess (það hefur jú enginn boðið
sig fram), hvað þá að hann hafí
tækifæri til að bera hönd fyrir
höfuð sér. Þetta er ekki sprottið
af illkvittni, heldur er því
þröngvað upp á fólk. Það eru
engar stefnuskrár að takast á
um og engir í framboði, sem
hefðu með því stigið fram á
sviðið og beðið kjósendur að
taka afstöðu til sín. Þess vegna
neyðist fólk til að fara yfír sviðið
og telja upp kosti og lesti á vel-
flestum nágrönnum sínum —
fólki sem annars hefði varla
komið til minnstu umræðu.
Niðurstaða mín er því sú að
biðja þess lengstra orða að hér
komi fram listar í kosningum að
fjórum árum liðnum. Að einhver
verði í framboði. Einhver
stefnuskrá, hversu ómerkileg
sem hún er. Að hægt verði að
taka afstöðu til einhvers án þess
að fara þurfi í þvingaðan mann-
jöfnuð á borð við þennan. Það
er mannlífinu líklega hollara,
jafnvel þótt upp komi einhver
tímabundinn krytur. Auk þess
gæti ég að öðrum kosti neyðzt til
að Ieita mér hjálpar við kosn-
ingafíkninni. Þá hugsun vil ég
ekki hugsa til enda.