Dagur - 06.08.1998, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 6.ÁGÚST 1998 - 27
Tkgftr
LÍFIÐ í LANDINU
R A D D I R
FÓLKSINS
MEINHORNIÐ
• Meinhyrning-
ur dagsins getur
alls ekki skilið
þá áráttu Is-
lendinga - fjöl-
miðlarnir eru
þar með taldir -
að vera með
nefið ofan í
hvers manns
tekjukoppi. A
hverju ári í byrj-
un ágúst
hneykslumst við
og öfundumst
yfir alltof háum
tekjum náung-
ans. Við flettum
í skattaskrám og
kíkjum á tekjur
Nonna í næsta
húsi, Bjössa við
næsta borð og
Rúnu í ráðu-
neytinu ... enda-
laus öfund!
• Meinhyrning-
ur varð vitni að
mikilli keppni
um verslunar-
mannahelgina.
Þar voru margir
„meistarar" á
ferð. Keppnin
fólst í því að
vera úti á þjóð-
vegunum og
reyna að halda
sig eins nálægt
næsta bíl á und-
„Ágætu foreldrar og uppalendur, við þurfum að vera samtaka með að kenna börnunum
okkar að elska sig sjálf, með því læra þau sjálfsvirðingu og þar afleiðandi virða þau aðra...“
Hugleiðing
móðnr
an og nokkur
kostur var án
þess að hægja
ferðina. Mein-
hyrningur er
ekki keppnis-
maður og tók
ekki þátt, enda
þessi keppni
lífshættuleg.
GUÐRUNABREKKUNNI
í SÍMA 462 6317
SKRIFAR

Strandgötu 31, 600, Akureyri
Þverholti 14,105 Reykjavík
Sími umsjónarmanns
lesendasíðu:
460 6111
Netfang: ritstjori@dagur.is
Símbréf: 460 6171/551 6270
Óskað er eftir að bréf til
blaðsins séu að jafnaöi hálf til
ein vélrituð blaðsfða, 1000-1200
tölvuslög. Dagur áskilur sér rétt
til að stytta lengri bréf.
Ég á erfitt mað að trúa því að ekki
finnist lengur heiðarlegt fólk, börn eða
fullorðnir sem vilja skila aftur munum
sem auðsjáanlegt er að einhver hefur
tapað.
Þannig er að sonur minn hefur í
sumar tekið þátt í skemmtilegum nám-
skeiðum hjá Nökkva, félagi siglinga-
manna. Hann hefur yndi af siglingum
og veiðiskap.
En svo kom það fyrir 15. júní síðast-
liðinn að hann í hita leiksins gleymdi
afturhluta af veiðistönginni sinni
ásamt splunkunýju veiðihjóli þar inn-
frá á Höepfnerssvæðinu. Notaði hann
stöngina svona fyrir dorgstöng með
hjólinu á. Stöngin er Silstar, en hjólið
Abu Cardinal, svart með silfraðri spólu
á og neðan í fæti þess eru ristir stafirn-
ir E.V.
Ég er mikið búin að auglýsa eftir
þessum týndu munum án nokkurs ár-
angurs. Það er börnunum okkar jafn-
mikið tjón eins og okkur fullorðnum
að glata eignum og öll óskum við eftir
því að fá aftur það sem glataðist.
Út frá framangreindu má að minu
mati einnig leiða hugann
að því hvað við fullorðna
fólkið, uppalendur, kennum
börnunum okkar í sam-
bandi við heiðarleika og
virðingu. Ef við berum ekki
virðingu fyrir okkur sjálfum
eigum við ennþá erfiðara
með að bera Hrðingu fyrir
öðrum og þar með eignum
annarra.
Það er til dæmis því mið-
ur of algengt að heyra um
ýmis skemmdarverk sem
eru unnin á hjólum barna
og unglinga og oft er þeim
stolið.
Mér er spurn hver hefur ánægju af
slíku?
Líður fólki vel yfir því að vera með
stolna muni? Að mínu mati hlýtur sá
að vera aumur og vansæll.
Ég spyr aftur, fylgjast foreldrar og
uppalendur ekki með því sem börnin
þeirra koma með heim og spyrjast fyrir
um hlutina, sérstaldega þegar um
stærri og dýrari muni er að ræða?
Eða eru það ef til vill foreldrarnir
sjálfir, fullorðna fólkið, sem slær eign
sinni á týnda muni?
Undanfarið hefur og töluvert mikið
verið rætt um fíkniefni og fíkniefna-
vanda.
Hér er að mínu mati um hliðstæður
að ræða sem byggjast fyrst og fremst
upp á því, að efla þarf sjálfsvirðinguna,
styrkja hana og styðja á allan máta.
Agætu foreldrar og uppalendur, við
þurfum að vera samtaka með að kenna
börnunum okkar að elska sig sjálf, með
því Iæra þau sjálfsvirðingu og þar af
íeiðandi virða þau aðra, verða sterkari
einstaklingar, eiga auðveldara með að
velja og hafna og fá meðal annars
sterkari réttlætiskennd.
Máltækið segir; Byrgjum brunninn
áður en barnið dettur ofan í.
Mér er fyllilega ljóst að margir for-
eldrar og uppalendur þurfa að byija á
grunninum en hann er við sjálf. Til að
við getum kennt börnunum okkar,
þurfum við að kunna að elska okkur
sjálf og virða.
Höfum það í huga að sjálf höfum við
verið börn og að það er enginn full-
kominn, en aldrei er of seint að byrja.
Við getum alltaf bætt okkur sjálf og
með því hjálpum við börnunum okkar
best og mest.
Kæru lesendur, ég bið ykkur vinsam-
Iega að athuga hvort það gæti verið að
veiðistöngin eða veiðihjólið hafi óvart
lent inn á heimili ykkar. Ef svo er eða
ef þið gætuð gefið einhverjar vísbend-
ingar, bíð ég við símann.
Reynum OII að vera samtaka, gerum
lífið betra og ánægjulegra fyrir okkur
öll. Hafið bestu þakkir fyrir lesturinn,
guð blessi ykkur.
Ritstjóriívanda
Stefán Jón
Hafstein rit-
stjóri, opnar
hug sinn í blaði
sínu þann 29.
júlí. Það sem
angrar hann
greinilega er sá
vandi að taka
afstöðu til
megrunarlyfs-
ins Herbalife. Það er nú merg-
urinn málsins. Herbalife er ekki
lyf heldur þau næringaefni sem
líkaminn þarfnast til þess að
viðhalda sér, án þess að matar-
fíkn komi þar við sögu. Við
erum svo vön því að fullnægja
sjóngræðginni þegar við möt-
umst og henni er ekki fullnægt
fyrr en nokkuð löngu eftir að við
höfum borðað það sem líkaminn
þarf til að að viðhalda sér. Her-
balife er hættuminna en mjög
margt af þvf sem við neytum og
teljum óhætt að neyta. Það er
líka hættuminna en aukafitan
sem við berum á okkur því hún
á það til að fara inn í æðakerfið
og stífla kransæðarnar. Af því
hefir undirritaður slæma
reynslu. Eigin sannfæring í
þessu erfiða máli gæti verið það
sem ritstjórinn þarfnast. Hann
ætti að taka sig til og fara í kúr á
Herbalife og sjá hvernig það
kæmi út fyrir hann. Það gæti
hann séð á voginni þegar hann
fer að fylgjast með árangrinum.
Markaðsetning Herbalife er
eftirlíking af markaðsetningu
eiturlyfja. Neytandi finnur þján-
ingabróður sinn og selur honum
til þess að fjármagna eigin
neyslu. Sá er munurinn á eitur-
lyfjum og Herbalife að það fyrr-
nefnda dregur til hörmulegra
endaloka en það síðarnefnda
hefir í mjög mörgum tilfellum
frelsað einstaklinga frá fangels-
un í eigin líkama. Og í raun
endurfætt einstaklinga sem hafa
verið í ánauð matarfíknar og fel-
um frá umhverfi sínu vegna út-
lits sín og lágrar sjálfmyndar. Þó
ritstjórinn sé nú ekki tiltölulega
illa haldinn af þessu síðast-
nefnda þá ætti hann að prufa
hvernig hægt er með lítilli fyrir-
höfn að losna við af Iíkama sín-
um það sem hann telur að ekki
eigi þar að vera. Hann getur
hætt að nota Herbalife þegar
honum sýnist svo og tekið til við
það aftur þegar hann sér á vog-
inni að ástæða sé til. Það er
engin fíkn fólgin í að nota Her-
balife öfugt við eiturlyfin sem ég
nefndi hér að framan. Það eina
sem gæti haldið honum í Her-
balife neyslu væri sókn í ásætt-
anlega Iíkamsþyngd. Ein góð
máltíð á dag er nauðsynleg þó
ritstjórinn noti Herbalife en það
var ekki þannig þegar megrunar-
lyf voru tekin. Sulturinn er ekki
íylgifiskur Herbalife.
Kennarar
Kennara vantar að Grenivíkurskóla næsta skólaár
til að kenna ensku og fleiri greinar.
Skólinn er fámennur, nemendur á næsta vetri
verða um 50 í 1.-10. bekk.
Aðstaða til kennslu er öll hin besta og gott
húsnæði á lágu verði er til reiðu fyrir kennara.
Upplýsingar gefur Björn Ingólfsson
skólastjóri í síma 463 3118 eða 463 3131.
Dvalarleyfi í Canada
Með því að fjárfesta í „Fleet Rent a Car“ sérleyfi (franchise)
er þér tryggt dvalarleyfi í Canada, jafnvel þeim sem ekki hafa
hreint sakavottorð. Heildarfjárfesting er 50.000 Kanadískir
dollarar eða um 30.000 US$.
Hægt er að fá frekari upplýsingar með því að skrifa til: 5950
Bathurst Street, Suite 1009, Toronto, Ontario, Canada M2R
IY9 eða með því að hringja í síma 416-667-1676 eða með
því að senda símbréf í 416-667-1467.