Dagur - 06.03.1999, Blaðsíða 7

PPP \ ?.W V.yft o í\\

LAUGARDAGUR 6. MARS 1999 - 23
LÍFIÐ í LANDINU
ina. Eftir níu mánaða þögn
fannst mér nóg komið."
Afgreidd með þögninni
- Þið hafið hæði lent í óánægjn í
sambandi við framkomu vinnu-
veitenda, launamálin ogfleira.
„Eg óskaði eftir því að fá við-
ræður og að kjör mín yrðu skoð-
uð,“ segir Halldóra um sam-
skipti sín við Krabbameinsfélag
Akureyrar og nágrennis þar sem
hún var framkvaemdastjóri í tólf
ár. „Ég lagði ekki fram neinar
kröfur, heldur óskaði eftir því að
launin yrðu skoðuð og borin
launasvæði? Er þetta einhver
minnimáttarkennd eftil vill?
„Stundum finnst mér í
ákveðnum tilvikum að það skorti
vilja,“ segir Atli og Halldóra bæt-
ir við: „Mér finnst þetta metnað-
arleysi."
Atli nefnir okkur dæmi: „Ég
get nefnt dæmi. Nú er ég búinn
að stjórna Lúðrasveit Akureyrar í
18 ár og sveitin þarf að hafa
tekjur af hljóðfæraleik til að geta
staðið undir sínum rekstri. Und-
anfarin ár, sennilega sex-átta ár,
hefur verið lágmarkstaxti 30.000
krónur fyrir hálftíma spila-
„Ég þarfað vera eins og kisurnar - draga mig aðeins í sófahornið," segir Halldóra
um kyrröina og rólegheitin í sveitinni, þar sem henni finnst gott að hiaða batteríin
og slappa af.
saman við Iaun annarra fram-
kvæmdastjóra innan krabba-
meinssamtakanna. Síðastliðið
vor sagði ég stöðunni upp til að
þrýsta ennfrekar á viðræður, en
það var ekkert rætt við mig. Það
var í raun og veru bara þögn.
Mér finnst það Ieiðinlegast, því
ég held ég hafi unnið gott starf
og er í raun alveg sannfærð um
það, enda búin að byggja þetta
félag upp úr þremur plastpok-
um. Eg hef eytt tólf orkumestu
árunum mínum í það að vinna
að þessu málefni. Eg hef fengið
heilmikla reynslu út úr því og
hún nýtist mér áfram, en mér
fannst ég eiga það skilið að við
settumst niður og ræddum mál-
in. Ef okkur hefði ekki samist
um kjörin þá hefðum við bara
tekist í hendur og þakkað gott
samstarf. Ég fékk kertastjaka og
þrjár rósir frá þeim, sem var
mjög fallegt, en mér finnst þau
hefðu að minnsta kosti getað af-
hent mér það sjálf í stað þess að
Iáta blómabúð senda mér þetta.
Ég var látin skilja lyklana eftir á
borðinu og skella í lás að Iokn-
um uppsagnarfrestinum. Það
sama á við um félagsráðgjafann
sem vann gífurlega gott starf.
Mér finnst mjög vænt um fé-
Iagið og hefði kosið að setja nýja
starfsmenn inn í starfið. En ég
vil taka það fram að það voru
mjög góðar konur ráðnar í störf-
in. Það er hinsvegar erfitt að
sætta sig við það, að þegar ég
sem kona er í launabaráttu og er
að berjast fyrir bættum kjörum,
þá labbi aðrar inn í starfið
manns án þess að gera sam-
bærilegar kröfur."
Lögmál um
láglaunasvæði
- Er litið á það sem lögmál að
Eyjafjarðarsvæðið sé og verði lág-
mennsku. Þetta er tuttugu og
fimm til þrjátíu manna sveit og
tekjurnar fara allar beint í sam-
eiginlegan sjóð. Síðastliðið haust
var haldinn hér togaradagur og
hringt í mig og beðið um lúðra-
sveit. Eg gaf upp 30-40.000
krónur fyrir hálftíma spila-
mennsku, en 50-60.000 ef sveit-
in ætti að koma aftur fram
tveimur tímum seinna eins og
stóð til. Utgerðarfélagið og Sam-
herji stóðu að þessum degi. Það
þurfti að halda tvo fundi um
málið og svo var hringt í mig aft-
ur til að spyrja hvort ekki væri
hægt að fá skólasveit frítt, því
þetta var alltof dýrt. A endanum
fengu þeir einn harmoníkuleik-
ara sem hefur sjálfsagt spilað
upp á vatn og brauð. Fyrst þessi
fyrirtæki telja sig ekki hafa efni
á að kaupa lúðrasveit til að spila
á svona degi þá er ekki hægt að
ætlast til mikils af öðrum. Það
þykir sjálfsagt að kaupa
skemmtikraíta úr Reykjavík fyrir
50-100 þúsund plús ferðir og
uppihald. En ef það er verið að
biðja tónlistarfólk sem starfar
við Tónlistarskóla Akureyrar að
koma fram einhversstaðar þá er
grátið ef menn þurfa að borga
meira en 5.000 krónur fyrir það.
Þeir eiga að hafa svo mikla
ánægju af að spila að það þurfi
ekki að borga neitt fyrir það.“
- Hvað er þetta?
„Ég held að þetta sé metnað-
arleysi," ítrekar Halldóra. „Ég
held að menn átti sig ekki á því
hvað það er í raun mikið af
hæfileikaríku fólki hér sem hægt
væri að styðja við bakið á og ýta
undir og ná með þvf móti
flauelsræðumarkmiðum sínum,
þegar verið er að ræða um mót-
vægi við höfuðborgarsvæðið."
Atli tekur undir þetta sjónarmið:
„Það er alltaf gumað af menn-
ingarlífinu og góðum tónlistar-
skóla og góðri sinfóníuhljóm-
sveit í hátíðaræðum."
Árangur í tóbaksvörnum
Halldóra starfaði í 12 ár sem
framkvæmdastjóri Krabbameins-
félags Akureyrar en er ef til vill
þekktari í samfélaginu sem for-
maður Tóbaksvarnarnefndar.
Kom oft fram í fjölmiðlum með
skeleggan málflutning og kraft-
miklar hugmyndir. Hún var for-
maður nefndarinnar frá nóvem-
ber 1992 til nóvember 1996.
„Á þessum tíma náðum við
umtalsverðum árangri,“ segir
Halldóra. „bæði í þvf að hækka
aldur til tóbakskaupa og banna
fínkorna nef- og munntóbak.
Einnig fjölgaði reyklausum
vinnustöðum umtalsvert og
aukið fjármagn fékkst til tóbaks-
varna. Við vorum með 8-9 millj-
ónir þegar ég byrjaði en Ijárveit-
ingin var komin í 31 milljón árið
sem ég skilaði af mér og í fram-
haldi af því var Þorgrímur Þrá-
insson ráðinn framkvæmdastjóri
og Þorsteinn Njálsson tók við
sem formaður."
Halldóra hefur meðal annars
orðið þekkt fyrir skrif sín um
kynlíf og áhuga á bættri ráðgjöf í
sambandi við kynlíf, ekki síst á
vegum heilbrigðisstéttanna.
Ahugi og aðkoma Halldóru varð-
andi kynlífsráðgjöf er ekki síst af
því að hún er heilbrigðisstarfs-
maður. „Mér finnst heilbrigðis-
stéttirnar bara ekki sinna þessu
sem skyldi og það er skiljanlegt.
Það er mikið álag á okkur og
þetta tekur töluvert langan tíma.
Maður þarf líka að fara í gegn-
um sínar eigin hömlur, hvað er
maður tilbúinn til að ræða og
hvað ekki. Það er heilmikið mál
fyrir marga. Mér finnst kynlíf
eðlilegur þáttur í lífinu eins og
líkamsrækt og mataræði.11
Spurð um áreitni segist Hall-
dóra hafa orðið fyrir mildu meiri
áreitni í sambandi við tóbakið.
Hún hafi oft þurft að hlusta á
tóbakssögu fólks á skemmtistöð-
næði á suðvesturhorninu,“ segir
Atli. „Við leituðum strax út fyrir
bæinn."
- Á Kjalarnes og hafið tækifæri
til að talra með ykkur alla fjöl-
skylduna og munuð gera það?
„Við viljum hafa svigrúm,"
segir Atli. „Þegar maður er svona
í útjaðrinum þá hefur maður
allt,“ segir Halldóra. „Maður
hefur sveitina og borgina og get-
ur leitað í það sem maður hefur
áhuga á. Kostir sveitarinnar eru
ró og friður og það að geta verið
með dýrin í kringum sig. Atli
hefur gott næði til að semja tón-
að fara í fag sem tengdist bú-
skap eða tónlistina."
Segja má að hann hafi valið
hvort tveggja því hann semur
töluvert af tónlist og útsetur fyr-
ir kóra, kvartetta og lúðrasveitir,
auk stjórnunarstarfa í skólanum
og í kórum og hljómsveitum. Þar
að auki gegnir Atli ýmsum trún-
aðarstörfum í félögum tónlistar-
kennara og skólastjóra og á veg-
um sveitarfélagsins og hesta-
mannafélagsins.
Jákvæð og ákveðin
- Hafið þið fengið neikvæð við-
Dýralifið á heimilinu er fjölbreytt. Hér eru þau með hvolpana þrjá. Tíkin móðir
þeirra rak upp mikið gól þegar síminn hringdi í miðju viðtalinu.
list og texta. Mér líður rosalega
vel í rólegheitum. Ég nenni ekki
að vera í mildum hasar.“
„Kjaranefnd talaði við mig í síðustu viku eftir að við vorum búin að setja húsið á
sölu. Þá var ég búinn að taka ákvörðunina. Eftir níu mánaða þögn fannst mér nóg
komið." Hér erAtli með hryssuna Mön - ræktunarhryssu Halldóru.
um. „Maður lærði að smeygja
sér svona huggulega framhjá því
en ég kveið svoítið fyrir þessu
þegar ég byrjaði að skrifa um
kynlíf." Sá kvíði hefur reynst
ástæðulaus. íslendingar eru
sennilega það hamlaðir þegar
kemur að því að ræða um kynlíf.
í kyrrð og ró
- Þið húið í Eyjafjarðarsveitinni.
Eruð þið mikið náttúrufólk?
„Já, ég held að við séum mikið
útivistar- og náttúrufólk," játar
Halldóra. „Við erum það og það
kom nú í ljós þegar við fórum að
horfa í kringum okkur eftir hús-
- En samt gustar af þér þegar
þú ert innanumfólk?
„Hún þarf að geta hlaðið batt-
eríin á milli,“ svarar Atli fyrir
hönd Halldóru. „Ég þarf að vera
eins og kisurnar - draga mig að-
eins í sófahomið," segir hún til
skýringar.
Atli hefur verið í hesta-
mennsku frá því fyrir fermingu.
Núna stundar hann meðal ann-
ars tamningar fyrir nágrannana,
fer líka í leitir og fær í staðinn
hey fyrir skepnurnar. „Ég sótti
alltaf í sveit á sumrin," segir
hann. „Það togaðist á hjá mér
eftir menntaskóla hvort ég ætti
hrögð við boðaðri hrottför ykkar?
Ef til vill raddir urn að þið séuð
bara að heimta og heimta?
„Nei það hefur enginn minnst
á það að við séum að heimta og
heimta enda hefur það ekki
komið í ljós hvort eða hvað við
erum að heimta því það hefur
ekkert verið rætt. Fólki finnst
slæmt að við skulum vera að
fara og finnst eftirsjá í okkur og
við höfum fengið mjög elskuleg
Hðbrögð frá mörgum,“ segir Atli.
„Mjög mörgum. Fólk hefur
stoppað okkur á götu og spurt
hvort það sé virkilega satt að við
séum að fara,“ segir Halldóra.
„Við erum búin að vera á kafi í
störfum hérna í samfélaginu og
eigum mjög góðar minningar,"
segir Atli. „Við erum ekki að fara í
neinni fýlu eða fússi. Við erum að
fara að mjög vel athuguðu máli.
Við gáfum okkur þennan tíma, frá
því í vor og þangað til í byrjun
febrúar til þess að hugleiða málið
og velta fýrir okkur hlutunuin."
- Hvernig persónur eruð þið?
„Ég held við séum bæði mjög
sjálfsörugg," segir Halldóra. „Við
eru bæði mjög glaðlynd, jákvæð
og ákveðin. Atli er róleg týpa og
seint reittur til leiðinda. En þegar
hann er búinn að taka ákvörðun
þá snýr honum enginn, hvorki ég
eða aðrir.“ „Ég er nefnilega sporð-
dreki,“.bætir Atli við.
„Við höfum mjög ólíka taktík í
aðkomu að fólki,“ segir Hall-
dóra. „Hann talar meira undir
rós. Ég held að það sé ekki alltaf
gott því það eru ekki allir sem
skilja rósamál. Ég \il segja fólki
eins fallega og ég get á fallegri
íslensku nákvæmlega hvað mér
finnst. Sumir þola það en aðrir
ekki og það er þeirra vandamál.
Við reynum alltaf að hafa að
leiðarljósi gamla máltækið aðgát
skal höfð í nærveru sálar."