Dagur - 23.12.1999, Blaðsíða 6

22
FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 1999

Kirkjan er i grunninn mjög umburðarlynd og sein tii vandræða og sein til að valda fóiki vandræðum. Efþjónar hennar lenda í ógöngum þá er hún sem betur fer ekki eins og harðskeytt kapítalistískt
fyrirtæki sem er byggt upp sem brattur pýramídi þar sem menn eru miskunnarlaust skornir niður við trog efþeim verður eitthvað á. En hana hefur skort úrræði til að færa menn til sem hafa lent í
ógöngum. Hún virðist ekki hafa uppgötvað gula spjaldið, hvað þá það rauða, “ segir séra Úrn Bárður Jónsson. myndir: þök
Þjóðin unir ekki órétti
Hálendið,
kvótamálin,
gagna-
grunnurinn -
og ritskoð-
un? Séra
Örn Bárður
Jónsson spjallar um
þjóðmálin og rifjar upp
smásöguna frægu um
forsætisráðherrann sem
ætlaði að selja Esjuna.
Séra Orn Bárður er fæddur og
uppalinn á Isafirði, þar sem fað-
ir hans var kaupmaður og at-
vinnurekandi, sonur Salóme
Guðmundsdóttur og Jóns Ö.
Bárðarsonar. Faðir hans stofnaði
Þakpappaverksmiðjuna hf. í
Garðabæ með bróður sínum í
kringum 1953. Örn Bárður lauk
prófi frá Verzlunarskólanum og
lærði svo endurskoðun. Arið
1972 stofnaði hann íyrirtækið
Silfurtún hf. með íjölskyldu
sinni og var framkvæmdastjóri
þess í fimm ár.
Hann starfaði með samtökun-
um Ungt fólk með hlutverk og
segist hafa hrifist af áherslunni
á trúarlega upplifun, að guð sé
lifandi guð, ekki bara fjarlægur,
þögull skapari „heldur guð sem
þú talar við og talar til þín og þú
uþþlifir 'kærleikssamþand' við.
".iAAu mgriog
Það má segja að svonefnd Náð-
argjafavakning hafi vakið mig til
vitundar um trúna þannig að
barnatrúin sem blundaði í mér
hafi fengið næringu. Fræið
spíraði og varð blóm.“
Samkomurnar í Grensáskirkju
voru líflegar, fullt hús í hverri
viku og alltaf mikið að gerast.
Örn Bárður segir að umhyggjan
hafi verið mikil. „Fólkið hjálpaði
hvert öðru. Menn tóku að sér þá
sem áttu bágt, mynduðu vin-
áttutengsl, báðu fyrir fólki -
þarna Ieystist úr læðingi allt
þetta góða sem maður les um að
hafi fylgt frumkirkjunni. Síðan
var maður settur í gegnum
ákveðna trúarlega þolraun í guð-
fræðináminu og glímdi við flók-
in mál og auðvitað varð í því
ákveðið uppgjör.“
Óx út úr hreyfingunni
- Að hvaða leyti?
„Guðfræðin er að vissu leyti
þolraun þegar þú situr við það í
fimm ár að spyrja krítískra
spurninga um trúarefni. Þolir
trúin þá rýni og krítísku um-
ræðu. Nánast allt er brotið nið-
ur. Ef trúin þolir það ekki er
hún ekki mikils virði. Eg kom
úr hreyfingu sem leggur rnikla
áherslu á Biblíuna og tiltekin
trúarsannindi. Uppgjörið við
hreyfinguna fólst mest í því að
sjá hlutina í víðara samhengi
en gengur og gerist hjá fólki
sem les Biblíuna þrengri skiln-
ingi. Samfélagið í hreyfingunni
var fremur einhliða þannig að
ég óx>út úr hreyfingunrii en hef
Jiilýl ÍÍBfl Uíiíj ói i Cl'jrl gd .guh
auðvitað í reynslu minni margt
ákaflega gott og gefandi sem
hefur skapað ákveðna kjölfestu
í trú minni. Sem vígður þjónn
kirkjunnar er ég ekki einn á
báti, maður er í samfélagi
presta og leikmanna og lifir og
hrærist í þjóðfélaginu. Það
„Mér hugnast til dæmis
ekki að vera flokksbund-
inn, að vera sagt hvernig
ég á að kjósa eða hvað
ég á að gera. Það er
hryggilegt að fylgjast
með þingmönnum þessa
dagana, sem margir
hverjir virðast selja
sannfæringu sína fyrir
völd og áhrif í flokki sín-
um. Þeir þora ekki að
vera á móti foiystunni."
auðvitað bæði þroskar og breyt-
ir manni. Árin á Biskupstofu
voru líka mjög gefandi og gáfu
nýja sýn á kirkjuna og innviöi
hennar, stjórnkerfið og vanda
kirkjunnar. En þau voru líka
erfið.“
Örn Bárður lauk guðfræði-
prófi 34 ára og var þá vígður til
þjónustu, fyrst í Garðabæ og
svo í Grindavík. Síðustu níu
árin héfu r h30*111 ‘Stáffaðj.á' Bískj
ibunhrl nnio go nncnadóin
upstofu, fyrst sem verkefnis-
stjóri safnaðaruppbyggingar
jafnhliða því sem hann lagði
stund á doktorsnám í safnað-
arfræðum í Bandaríkjunum
sem hann lauk 1995 og síðan
sem fræðslustjóri kirkjunnar.
Hann er nú prestur í Neskirkju
í námsleyfi séra Halldórs Reyn-
issonar. Talið leiðist að mark-
aðssetningu kirkjunnar og Örn
Bárður lýsir [jeirri skoðun sinni
að kirkjan þurfi á öllum tímum
að huga að því hvernig hún
kemur sér á framfæri.
Gera viðskiptin ekki
að guði sínum
„Mér finnst þátttaka mín í við-
skiptalífinu hafa gagnast mér vel
í prestskap og kirkjustarfi," segir
Örn Bárður. „Málið er að láta
ekki viðskiptin verða að guði
sínum,“ heldur hann áfram.
„Kirkjan hlýtur að láta sig við-
skiptalífið varða á sama hátt og
manneskjuna í öllum störfum.
Við sjáum hvernig viðskiptalífið
er að gjörbreyta heiminum. Hin
svokölluðu markaðsöfl eru að
verða alls ráðandi og allt á að
leysa með hagfræðiformúlum.
Það má ekki gleyma því að í
þjóðfélaginu er lifandi fólk með
tilfinningar sem hagfræðifor-
múlur taka lítið sem ekkert tillit
til. Viðskiptalífið þarf aðhald
eins og allt annað í mannlegu
samfélagi, aðhald siðvitsins. Það
þarf alltaf að vera jafnvægi milli
viðskiptalífsins og hins siðferði-
lega boðskaps.
B'Þetta1 kHstallaisf núna *íú lim-
i;[rl cifilh mu filqblz öfi öióovjfc
ræðunni um hálendið, gagna-
grunninn og sjávarútveginn.
Menn taka ákvarðanir einhliða
án þess að því er virðist að
hugsa um fólk af holdi og blóði
og tilfinningar þess. Mér finnst
kirkjan hafa mikið að segja í
þessu samtali við stofnanir þjóð-
félagsins. Hún stendur vörð um
gömul, eilíf gildi og það þarf að
spegla alla umræðuna í þeim.
Það er kannski eina kjölfestan
okkar."
Hefur ekki uppgötvað
gula spjaldið
- Ertu að segja að kirhjan fmrfi
að segja skoðun sína i auknum
mæli...
„Alveg hiklaust. Henni er ekk-
ert mannlegt óviðkomandi, ekk-
ert skapað. Hún er þjóðfélags-
hreyfing, byltingarafl, mannrétt-
indastofnun, brjóstvörn réttlæt-
is. En kirkjan er stundum sein
til að bregðast við vandamálum.
Ég hef stundum sagt að kirkjan
sé eins og risastórt skip sem
verður ekki snúið á punktinum.
Það er gefin skipun um að taka
beygju. Sú skipun er Iengi niðri í
vélarrúmi, svo er byrjað að
beygja og þá er tekinn stór sveig-
ur og það tekur langan tíma að
komast á nýja stefnu. Kirkjan er
kannski svifasein en hún reynir
samt að fylgjast með. Hún hefur
alla tíð nýtt sér tækni og nýjung-
ar. Nú er kirkjan í vaxandi mæli
að tileinka sér tölvu- ogupplýs-
ingatæknina. Á síðustu árum
framleiddi kirkjan til dæmis 90
sjótlýárjtóiþættii fyrir.börni^- oi-j-. n i
filíðBfiiqÍjIaóiv ‘ifiv i.Ji-jtl .fiiý-id
Guðrún Helga
Sigurðardóflir
skrifar