Alþýðublaðið - 18.02.1967, Blaðsíða 13

Þreyttur
eiginmaSur
ítölsk-frönsk djörf gamanmynd.
Sýnd kl. 7 og 9
Bönnub börnum
Hinsr dæmdu háfa
enga von
Spennandi amerísk stórmvnd.
'COlUMBm PICnJRESpieswís
nm mm
nim.SMnu
íslenzkur texti.
Sýnd kl. 5
IVIeS ástarkveðju
frá Rússlandi
Heimsfræg, ensk sakamála-
mynd í litum.
SEAN CONNERY
Sýnd kl. 6,45 og 9.
PÉTUR í FULLU FJÖRI
Bráðskemmtileg dönsk litmynd
Sýnd kl. 5
Sigurgeir Sigurjónsson
Málaf iutningsskrifstof a.
Óðinsgötu 4 — Sími 11043.
Jén Finnsson hri.
Sölvhólsgata 4 (Sambandshúsið).
Símar: 23338 — 12343,
Framhaldssaga effir Molly Lillis:
GILDRAN ÓSVNILEGA
sleit sig lausa. — Þarna er bíll-
inn.
Þau gengu að honum. — Ég er
boðinn heim til bróður þíns ann-
að kvöld, sagði Keith. — Kem-
ur þú?
Sara hristi höfuðið. — Þau
hafa ekki talað við mig, síðan
þau komu heim. Hún óskaði þess
nú að hún hefði tekið á móti
boði hans um að heimsækja móð
ur hans, þvi þá hefðu þau verið
lengur saman en Laurie var
greiniiega í hættu enn. Svo
minntist hún Wedgewood skálar
innar og sagði: — Ég var að
hugsa um að koina með Wedge-
wood skálina annað kvöld, en
það skiptir engu máli. Ég get
komið seinna.
— Ég hafði steingleymt skál-
inni! Auðvitað kemur þú. Hann
opnaði bíldyrnar fyrir hana. —
Ég skal sækja þig ef þú vilt en
ég kemst ekki fyrr en upp úr
sex.
— En ég hélt að þú hefðir
lofað að fara heim til Bills?
— Ég hafði það líka, en að-
eins af því að ég vonaðist til að
hitta þig þar. Keith leit á hana
og hún leit niður fyrir sig til að
leyna sigurhrósinu, sem skein
úr augum hennar. Hún lét sem
hún væri að hugsa sig um. —
Já, ég get verið tilbúin klukkan
sex.
— Gott! Þá hef ég eitthvað að
hlakka til. Hann rétti fram hönd-
ina og snart kinn hennar.
Hún greip andann á lofti við
þessa óvæntu snertingu. Svo
skellti hann dyrunum og fór.
Áður en hún fór fyrir hornið
lyfti hún höndinni og veifaði. —
Bless! Augu hennar ljómuðu
við tilhugsunina um sigurinn
sem hún hafði unnið, þcgar hún
ók heim á leið. Keith hafði hætt
við að fara! Það sýndi að áhugi
hans fyrir Laurie var að hverfa.
I
SJÖUNDI KAFLI.
Það var ljós í öllum gluggum
þegar Sara nam staðar fyrir
framan íbúðarhúsið. Hún steig
út úr bílnum og slétti yfir pilsið
á smaragðgrænu dragtinni sinni.
Áður en hún hafði tekið í gamal-
dags klukkustrenginn, sem hékk
við dyrnar opnuðust þær og fyr-
ir framan liana stóð há, grönn
kona, með stutt, silfurgrátt hár.
— Þér liljótið að vera frú New-
man, sagði konan sem leit út
fyrir að véra á sextugsaldri og
rétti báðar hendurnar fram á
móti Söru. — Komið inn fyrir,
vina mín. Keith kemur fljótlega
og við förum inn í borðstofuna.
Allt í einu mundi Sara eftir
erindinu. — Ég tók Wedwood
skálin með, frú Lavalle, en hún
er úti í bílnum. Á ég ekki að
sækja hana?
— Nei, láttu hana bara vera
vina mín. Keith sækir hana síð-
ar, sagði frúin og ge,kk yfir að
íornskáp. — Viljið þér fá glas
meðan við bíðum?
— Já, þakk fyrir — eitt glas
af sherry, frú Lavalle.
— Kallið mig bara Helen. Við
erum ekki svo formleg hér, sagði
frú Lavalle um leið og hún rétti
Söru glas.
— Og ég heiti Sara.
— Ég veit það. Helen brosti
yfir glasbrúnina. — Ég má til
með að segja yður hve fegin ég
er að hafa hitt yður.
Sara leit spyrjandi á hana. —■
Fegin? Hvers vegna?
Helen lagði glasið frá sér á ar-
inhilluna og lagði nýtt brenni á
eldinn áður en hún svaraði.
— Ég varð auðvitað forvitin
þegar sonur minn talaði sýknt og
7
........................
heilagt um frú Newman, en þeg-
ar hann fór að tala um Söru,
vissi ég ekki hvað ég átti að á-
líta.
— Þér vissuð náttúrlega ekki
að ég er ekkja, sagði Sara hugs-
andi. — En við Keith höfum að
eins átt viðskipti saman.
— Nú varð ég fyrir vonbrigð-
um, hló Helen.
Sara settist í breiðan hæginda
stólinn og leit umhverfis sig í
sto unni. — Ég verð að segja yð-
stofunni. — Ég verð að segja yð-
afar smekklega innréttað, sagði
hún til að skipta um umræðu-
efni. — Hér var svo dimmt áð-
ur.
— Hafið þér komið hingað
fyrr?
— Ekki síðan ég var barn. —
Kapteinn Alters bjó hér einu
sinni og Valerie, dóttir hans var
vinkona mín. Alters fór til Ástra-
líu fyrir fimm árum og ég
þekkti ekki fólkið, sem kom á
eftir þeim.
— Hér var allt afar dökkt,
þegar við Keith komum. En hvít
málning gerir kraftaverk og ljós
gluggatjöld og skrautlegir púðar
gera sitt. Ilún þagnaði þegar bar-
ið var að dyrum.
— Hr. Keith kom fyrir fimm
mínútum og mig langaði að vita
livort ég mætti ekki koma inn
með teborðið? spurði feitlagin
stúlka.
— Komið þér bara með það,
Gladys, sagði Helen, og opnaði
dyrnar upp á gátt, þannig, að
stúlkan gat ýtt borðinu inn. —
Þér megið fara núna, ef þér vilj-
ið. Mamma yðar sagði, að yður
langaði í bíó með Tom.
— Þakka yður fyrir, frú. Góða
nótt. Stúlkan brosti feimnislega
áður en hún fór ú.t úr stofunni.
— Móðir Gladys er ráðskona
mín, .sagði Helen við Söru. —
Þessi flesk og eggjakaka er einn
sérréttur iiennar, sagði hún með-
an hún tók kökuna og fleira góð-
gæti og setti á borðið.
Augnabliki síðar opnuðust
dyrnar og Keith kom inn. — Fyr-
irgefið að ég iét ykkur biða,
sagði hann brosandi og leit á
borðið. — Ég sé að frú Wick
hefur lagt sig alla fram. Ég vona
að þú sért ekki í megrun. Hann
brosti glettnislega til Söru.
— Mér veitti víst ekki af, ef
ég gæti eldað svona góðan mat,
svaraði hún.
Þau skeggræddu fram og aftur
meðan þau drukku teið.
— Ég kann vel við gömul hús,
sagði Sara.
— Ég líka, svaraði Helen. En
mér finnst ekki gaman að hugsa
um það.
— Mamma hugsar ekki um
neitt. Augu Keiths leiftruðu af
glettni. Hún lætur frú Wicks sjá
um allt.
Helen fékk sér sneið af á-
ávaxtaköku áður en hún svaraði.
— Það má vera, að svo sé,
Keith, en þú verður að viður-
kenna að enginn af þjónunum
hefur verið óánægður hjá mér.
— Hvað eigum við að gera í
kvöld? spurði Keith, þegar þau
voru komin inn í stofuna.
— Þið Sara getið gert hvað
sem þið viljið — ég ætla að horfa
á sjónvarpið, sagði móðir hans.
— Eigum við að ganga niður í
þorpið — þar er skemmtileg
krá! Keith brosti til Söru.
— Það vil ég gjarnan. Hún
liugsaði sem snöggvast til Laur-
ie og það gladdi hana að ekk-
ert hafði orðið af heimboðinu.
Það fór hrollur um Söru, þeg-
ar hún kom út í kvöldkuldailn.
Þau ákváðu, að aka í bíl hennar
‘og hún sá pakkann með skálinni
um leið og hún opnaði bíldyrn-
ar.
— Það er víst betra að láta
mömmu fá hana núna, ef við
skyldum koma seint heim, sa'gði
Keith. Hann tók um hönd henn-
ar meðan þau gengu heimleiðis.
Helen var hrifin af hvítu óg
bláu skálinni. Hún sagði Söru,
að hún hefði safnað þessu heims
fræga stelli síðan eiginmaður
hennar gaf henni sykurkar fyrir
mörgum árum.
— Ég vona, að þér komið aft-
ur, sagði hún, þegar hún fylgdi
þeim í annað skipti til dyra. Ég
geri ráð fyrir að þér verðið hjá
bróður yðar og mágkonu um jól-
in?
— Nei, ekki í ár.
— Þá ættuð þér að vera hjá
okkur. Það myndi gleðja okkur
að hafa yður. Er það ekki, Keith?
En áður en hann gat svarað,
hafði Sara sagt, að hún ætlaði
að vera hjá vinum sínum.
— Alan fer með mig til for-
eldra hans uppi í sveit. Við för-
um um leið og ég hef lokað á
aðfangadagskvöld, sagði hún.
— Þá verður þú að þiggja fá-
eina fasana af mér, svo þú legg-
ir eitthvað með mér á borðið,
sagði Keith, en rödd hans var
kuldaleg.
Það voru engin bílastæði við
þorpskrána, en meðferðin var
ekki mikil og Sara lagði bílnum
dálítið ofar í götunni. Reykur-
innfrá reykháfum kránnar lagði
til himins.
Herbergið var reykmettað og
Söru sveið í augun. Tveir háaldr-
aðir menn sátu í horninu við
annan barinn og spiluðu dóminó
meðan þeir drukku bjór úr leir-
krúsum. Þeir virtu Söru fyrir
sér, svo dró annar þeirra fram
Laugavegi 31 - Sími 11822.
Massey
Ferguson
DRÁTTARVÉLA
og GRÖFUEIGENÐUR
Nú er rétti tíminn til a5
láta yfirfara og gera við
vélamar fyrir vorið.
Massey Ferguson-við-
gerðaþjónustu annast
Vélsmiðja
Eysteins Leifssonar
hf.
Síðumúla 17.
sími 30662.
18. febrúar 1967 - ALÞÝÐUBLAÐH)