Dagur - Tíminn Akureyri - 03.05.1997, Blaðsíða 8

20 - Laugardagur 3. maí 1997
au rottuðu sig saman eins
og títt er um íslenska
námsmenn í útlöndum og
ei'tir örlítil kynni ákváðu þau að
búa saman í New York.
„Fyrst vorum við saman
komnir ellefu íslendingar í
tveggja herbergja íbúð sem
Hrafnhildur og Ási, krakkar
sem við þekkjum, leigðu. Þetta
voru ílóttamannabúðir og mað-
ur þurfti að stíga yfir fjögur til
fimrn flet til þess að komast í
sitt eigið. - En síðan duttum við
þrjú niður á íbúð sem hentaði
og það hefur gengið svona
rosalega vel. Þetta er fyrir-
myndar hjónaband.“
fara í framhaldsnám eftir fimni
ára hlé þá fannst mér Banda-
ríkin allt í einu mjög spennandi.
Okkar rætur standa náttúru-
lega í evrópskri menningu,
bandarísk myndlist er hávær og
frek á meðan íslenkir myndlist-
armenn eiga meira sameigin-
legt með myndlistarmönnum
frá Norður-Evrópu þar sem
„hógværari" og „rólegri" lilutir
eru í gangi. Allt í einu fannst
mér ágengnin spennandi," segir
Villi.
„Ég hef aldrei málað mynd á
ævinni og þegar kom að því að
velja deild þá sá ég að „New
forms" deildin hentaði mér en
Villi
Iifstíðar
skuldsetning
Ibúðin sem þau Þorgerður, Vil-
hjálmur og íris (og kakkalakk-
arnir) deila er í Brooklyn, í
mjög pólsku hverfi. „Frá degi
eitt fflaði ég New York“, segir
Vilhjálmur VUhjálmsson, sem er
í meistaranámi í myndlist.
„Þetta er lygilegur staður. Ifér
er það besta og það versta sem
borgarmenning
býður upp á. Og
það sem New
York hefur fram
yfir margar
aðrar borgir er
allt þetta magn
af öllu. Það eru
t.d. 300 gallerí í
SoHo þannig að
maður gæti ver-
ið á sýningum
endalaust. Svo
er það magnið
af ólíkum
menningar-
straumum sem
eru í gangi
hérna. Banda-
ríkin eru eins
og bútasaums-
teppi og þá sér-
staklega New
York sem er
brautarstöð. Maður hittir eigin-
lega aldrei neinn sem er fædd-
ur í Nevv York, það eru allir lrá
öðrum löndum eða öðrum fylkj-
um.“
»Ég var ákveðinn í því að
fara ekki til Bandaríkjanna
þegar ég var í Myndlista- og
handíðaskólanum, ég stefndi á
framhaldsnám í Evrópu,
Bandaríkin voru of dýr og eru
það auðvitað ennþá. - En þegar
ég loksins tók ákvörðun um að
hún kemst nálægt því að vera
eitthvað í Iíkingu við nýlista-
deildina heima. Þetta er deild
þar sem maður er ekki bundinn
af ákveðnum efnum eða hefð-
um, öll efni eru leyfileg og hvort
sem það eru bókverk, hljóð-
verk, myndbönd eða hvað
eina.“
Ánægður
með sinn snúð
Hvað ert þú að vinna með?
„Við tölum stundum um það
í dcildinni að nafnið á deildinni
hljómi óttalega „glamorous“ því
við erum
kannski frekar
að vinna með
„oid forms.“
Við erum að
teikna og mála
en hoppum úr
einum efniviði í
annan. Ég hef
verið að vinna
með teikningar
og hef gert
skúlptúra og
bókverk."
Vilhjálmur
hefur lokið
þremur önnum
en fjórar annir
eru skemmsti
hugsanlegi
tíminn til að
ljúka meistara-
gráðu frá Pratt
Institute. „Og
það er náttúrulega tíminn sem
Lánasjóðurinn miðar við þótt
ílmmlán einingar á önn séu
engan veginn kjöraðstæður.
Bóklega námið tekur mikinn
tíma frá stúdíóvinnunni og áður
en maður útskrifast heldur
maður lokasýningu sem ein-
kunnin er að stórum hluta
byggð á. Með þessari sýningu
kveður maður skólann og þar
er líka vettvangurinn fyrir fólk
að kynnast þér sem listamanni,
Bandaríkin eru
eins og bútasaums-
teppi og þd sérstak-
lega New York.
Maður hittir eigin-
lega aldrei neinn
sem er fœddur
hérna, það eru allir
frd öðrum lónd-
um eða óðrum
fylkjum. “
^Dagur-®ínmm
LÍFIÐ í LANDINU
Þorgerður, Villi og íris.
þannig að sýningin er mikilvæg
og því vil ég hafa hana góða.“
Ertu að Já út úr náminu það
sem þú vonaðist eftir?
„ Já, ég held það og vona.
Maður er að skuldsetja sig fyrir
lífstíð. Ég held að ef fólk hugs-
aði dæmið til enda myndu
margir aldrei fara í nám í dag,
þetta eru það miklar skuldbind-
ingar sem þú ert að setja á þig
og þína nánustu. - En ég tel mig
fá heilmikið fyrir minn snúð.“
Ætlarðu heim?
„Ég held að það fari allir
heim á endanum en hvort ég
fer heim eftir eitt ár eða fimm
veltur á því hvað gerist hórna.
Núna eru fínir hlutir í gangi, ég
verð húgsanlega með í sýningu
í ágætis galleríi eftir ár, sem er
frábært. Ef eitthvað spennandi
rekur á íjörur mínar vildi ég
gjarna vera hérna eitthvað
áfram.“
Thorœ
Stríðs-
hugmyndfn
er þreytt
„Ég hugsa að ég hafi alltaf verið
feministi eða ég held því fram
að ég hafi verið feministi frá því
ég var barn,“ segir Þorgerður
Þorvaldsdóttir, sem fór til New
York í meistaranám í „Gender
Studies" (Kvennafræðum). Hún
lauk B.A. próil í sagnfræði frá
HÍ og B.A. ritgerðin hét „Ilvað
er svona merkilegt við það að
vera karlmaður?“ Ilún pældi í
kvennasögu eða konum sem
eru/voru týndar í sögunni.
„Mér fannst sagan sem slík
geld og í B.A. náminu var ég
ekki að gera það sem ég vildi
gera. Það sem vantaði í söguna
var hugmyndin um að breyta
heiminum. Ég sá óréttlæti og
vonda hluti alls staðar og hélt,
er ekkert endilega viss lengur,
að með því að fara í „Gender
Studies" fengi ég akademískt
tól til að breyta hlutunum."
Hvað eru kvennafrœði?
„I fyrsta lagi þá eru þetta
ekki kvennafræði heldur „Gen-
der Studies" en „gender" er
þýtt sem „kyn“ sem er ekki full-
komin þýðing vegna þess að
„kyn“ hefur svo sterka vísun í
líffræðilegt kyn á meðan „gen-
der“ vísar til þess hvernig líf-
fræðilegt kyn er fólagsgert og
notað sem allsherjar viðntið.
Þannig skera
kynfæri barns,
það hvort það
fæðist með
tippi eða • píku,
úr um líffræði-
legt kyn. Það
að stelpan fær
bleikt armband
en strákurinn
blátt er hins
vegar „gender“
dæmi, fyrstu
skilaboðin af
mörgum um
það hvað það
þýðir að vera
karl eða kona í
samfélaginu.
Kyn eða „gender" eru þá sam-
bærilegar breytur og kynþáttur
og stétt og það er erfitt að slíta
breyturnar í sundur. Maður er
aldrei bara kona heldur hvít,
svört eða „latínó" kona, alltaf
„heterosexual", „homosexual"
eða „bi-sexual“ og af tiltekinni
stétt. Þetta nám hefur snúist
um að skoða heildina og ein-
blína ekki á stöðu kvenna held-
ur stöðu kynjanna og þá hvern-
ig kyn mótar stöðu þína í þjóð-
félaginu ásamt hinum breytun-
um, kynþætti, kynhneigð og
stétt.“
Festa
staðan býður ekki
Þorgerðui' er í tveggja ára
meistaranámi við The New
School for Social Research en
tekur sér árshlé og lýkur því
væntanlega næsta vor. „Ég hef
bæði verið ánægð í námi og
ekki. Þegar ég stóð á þeim
tímamótum að eiga að fara að
skrifa MA-ritgerðina þá týndist
ég aðeins. Ég vissi ekki ná-
kvæmlega livað ég ætlaði mér
með þessu námi og ákvað því
að taka mér smá frí í stað þess
áð einblína
bara á að
klára. Þetta er
mjög dýrt nám,
ég borga rúm-
lega hálfa millj-
ón í skólagjöld
á önn þannig
að ég er að
ijárfesta í námi
upp á rúmar
tvær milljónir.
Gráðan sem
slík er ekki hið
endanlega og
eina takmark.
Tilgangurinn er
menntunin sem
slík og kannski
fannst mór ég ekki vera að fá
þá menntun sem ég vildi fyrir
þessa peninga. Þegar ég lýk
þessu námi bíður mín heldur
engin feit staða heima.“
Þorgerður er enn skráður
stúdent í skólanum og fékk því
vinnu á bókasafninu. „Á fyrri
önn vann ég á safninu með
námi og þeir samþykktu að ég
myndi auka vinnuna þar. Þetta
er mjög fínt þar sem ég hef enn
aðgang að tölvum og bókakosti
„Það að segjast
vera feministi í
Bandartkjunum er
jafnvel meira stuð-
andi en heima.
Nœsta spurning er
ncestum alltaf: Nú,
hatarðu þd karl-
menn?“