Dagur - Tíminn Reykjavík - 25.03.1997, Qupperneq 5

iOagur-©mmm
Þriðjudagur 25. mars 1997 -17
VIÐTAL DAGSINS
Vildiun stofna eigið trúfélag
Múhameðstrúar-
menn á íslandi hafa
stofnað sitt eigið trú-
félag, Félag múslima
á íslandi. Nú þegar
hafa um 40 skráð sig
ífélagið og er vonast
til að félagarnir
verði um 100.
Nýlega hefur verið stofnað
formlega Félag múslima
á íslandi og hefur fengið
staðfestingu frá dóms- og
kirkjumálaráðuneytinu. Alls
hafa nú þegar um 40 múham-
eðstrúarmenn á íslandi skráð
sig í félagið og hefur bráða-
birgðastjórn tekið til starfa til
eins árs undir forsæti Salmann
Tamimi, tölvunarfræðings á
Ríkisspítölum. Hann vonast til
að fá alla þá yfir 100 múslima í
landinu með í trúfélagið.
Stundum bæn saman
„Þetta er trúfélag múslima, það
var stofnað 26. febrúar með
bréfi til dómsmálaráðuneytisins
og við höfum þegar fengið leyfi
frá ráðuneytinu til að stofna
þetta trúfélag," segir Salmann
Tamimi, forsvarsmaður félags-
ins og einn forsprakka. Hátt í
40 múhameðstrúarmenn, aðal-
lega frá ýmsum Araba- og Asíu-
löndum en einnig að minnsta
kosti þrír af íslenskum upp-
runa, hafa nú þegar látið skrá
sig í félagið. Salmann vonast til
að félagarnir verði orðnir um
100 talsins fljótlega.
„Við vildum stofna okkar eig-
ið trúfélag, ekki vera utan trú-
félaga eða í þjóðkirkjunni. Það
er ekki æskilegt. Þess vegna
ákváðum við, ég og hópur
manna með mér, að stofna
þetta félag," segir Salmann
Tamimi. „Við viljum stunda
okkar bæn saman og vinna úr
okkar félagslegu og trúarlegu
vandamálum í sameiningu.“
Vonandi fær einhver
köllun
Nýkjörin stjórn hefur þegar tek-
ið til starfa og haldið sinn fyrsta
fund. Meginverkefni stjórnar-
innar er að skipuleggja starf-
semi félagsins og finna húsnæði
sem getur rúmað samkomur fé-
lagsins. Salmann segir að mú-
hameðstrúarmenn á íslandi eigi
sér engan prest og því verði sá
hæfasti þeirra að leiða bænina.
Hann vonast þó til þess að ein-
hver fái köllun og læri islam í
Lundúnum eða einhvers staðar
annars staðar.
„Við erum að vinna í hús-
næðismálum og skipulagningu.
Við erum ekki ennþá farnir að
halda samkomur en að vísu
biðjum við saman þegar við
hittumst. Þetta er ólíkt kristinni
trú því að við þurfum að biðja
fimm sinnum á dag,“ segir
hann að lokum. -GHS

Múhameðstrúarmaðurinn Salmann Tamimi er í forsvari fyrir nýju trúfélagi, Félagi múslima á Islandi,
Kæri mcnnatmálaráðhcrra
Helga
Ágústsdóttir
skrifar
að er vor, þú sem ert á
himnum“... Þannig hófst
kvöldbænin hennar Láru
vinkonu minnar þegar hún var
lítil. Nú er Lára eiginlega alveg
hætt að tala um vorið í kvöld-
bænum sínum, en þess í stað er
ég farin að ræða löngum stund-
um við æðri máttarvöld um
þessa fallegu árstíð. - Nú förum
við nefnilega í samræmd próf.
Fólkið sem aldrei fær neina ær-
lega viðvörun upp allan grunn-
skólann, má aldrei fella eða
seinka um bekk, nánast sama á
hverju gengur. Og fólkið sem er
ekki hneigt til bóknáms, heldur
hefur í vöggugjöf fengið hæfni
sem snýr að stærstum hluta að
verklegum þáttum. Þessum bók-
námsáfanga skaltu ná á sex-
tánda ári og skyndilega er eitt-
hvað til sem heitir fall á prófi.
Allir settir undir sama bók-
námshatt, ekkert val. - Hér í
gamla daga var til nokkuð sem
hét gagnfræðapróf og annað
sem hét landspróf. Það var opn-
bert leyndarmál á þeim tíma, að
í landsprófið fóru þeir sem
hugðu á bóklegt framhaldsnám,
gagnfræðaprófið dugði víða í at-
vinnulífinu svo og til margs kon-
ar framhaldsmenntunar sem
laut ekki lögumálum latínu-
skólahugsunarháttarins. Fólk er
nefnilega misjafnlega af Guði
gert! En nú eru breyttir tímar.
Allt svo frjálst og opið. Auðvelt
að komast leiðar sinnar í skóla-
kerfinu, er það ekki?!. Bara ef
maður stenst kröfur þeirra bók-
abéusa sem semja leikreglurn-
ar. - Ekki misskilja mig neitt; ég
er tungumálakennari. - Hvaða
viðmiðun ræður ríkjum þegar
komið er að því að ákvarða
hvort menn „séu yfirhöfuð færir
í framhaldsskólanám; geti lært
eitthvað"? Bóknám og aftur
bóknám. Enska, stærðfræði,
danska og íslenska (já, sagnfyll-
„Ég er þeirrar
skoðunar að bjóða
eigi fleiri valkosti en
eitt bóknáms-grunn-
skólapróf. Það er
mín bjargfasta trú
að það hljótist ekk-
ert nema blessun af
því að hœtta að telja
þessariþjóð, leynt
og Ijóst, trú um að
bóknámsgetan sé
það sem mestu varð-
ar um aldir alda. “
ingin og setningahlutagreining-
in, þeir nytsömu þættir lífsins).
Lesið aftur þessa upptalningu.
Er eitthvað þarna sem lýtur að
annarri hæfni en þeirri sem
þarf til bóknáms? (já, ég veit
allt um sjálfsaga og vinnusemi,
en slíkt birtist nú víðar en
þarna). - Er eitthvað sem snýr
að verkmennt? Eitthvað sem
snýr að atvinnuvegunum? Eitt-
hvað sem mun birtast á ein-
kunnablaði sem „hér er á ferð
einstaklingur sem hefur áhuga
og hæfni til að gera stórkostlega
hluti á sviði vélvirkjunar, tón-
listar, sauma og við málaratrön-
urnar? Hér er útsjónarsamur,
vandvirkur hagleiksmaður á
ferð?“ Nei. Enn og aftur ríkir
gamli latínuskólahugsunarhátt-
urinn. „Heíja verður verk-
menntir til vegs og virðingar í
land....“ Ég heyri fyrir mér há-
tíðaræðurnar og gubba í sex
metra boga eins og segir í
Atómstöðinni. - Það er vor, þú
sem ert á himnum. Ég er enn
þeirrar skoðunar að meiri aga
sé þörf í skólakerfinu sem og í
öllu íslenska þjóðfélaginu. Og ég
er enn þeirrar skoðunar að fólk
þurfi að ná ákveðinni
lágmarkseinkunn a) við tólf ára
aldur; b) við 14 ára aldur; c) við
lok grunnskóla. Menn þurfa
margir hverjir sína hýðingu. Ég
stend fyrir framan tíundu bekk-
inga grunnskólans á hverjum
degi og veit hversu fjölbreyttir
þeir eru að andans og hand-
anna atgerfi; skynja daglega
þann ólíka bakgrunn sem þeir
hafa; skynja hvernig atvinnulíf
og aðstæður staðarins hafa
áhrif á áhugamál þeirra, nám
og hugsunarhátt. Ég kenni í
bændasamfélagi og þar skáka
mér flestir nemendanna í verk-
lagni, þekkingu á vélum, í smíð-
um og saumum o.fl. o.fl. Ég býst
við að þeir sem kenna annars
staðar, þar sem önnur gildi eru
ríkjandi, hafi sambærilega sögu
að segja hvað varðar áhugasvið
nemendanna og hvatningu um-
hverfisins. Og ég er þeirrar
skoðunar að bjóða eigi fleiri val-
kosti en eitt bóknáms-grunn-
skólapróf. Það er mín bjargfasta
trú að það hljótist ekkert nema
blessun af því að hætta að telja
þessari þjóð, leynt og ljóst, trú
um að bóknámsgetan sé það
sem mestu varðar um aldir
alda. - Og hananú!