Dagur - Tíminn Reykjavík - 14.06.1997, Blaðsíða 1

■1
fjrym' M. 'nozi'-o ú teubiil
Jagur-tfttmmit

Þarf að ýta alla leið
Línuskautar eru töff og Ásdís
fjárfesti í sínum í New York.
Hún reiknaði út að hún myndi
spara stórkostlega. „Ég þurfti
að ferðast mikið með lestum
hver ferð kostaði um 150
ur. Ég fór stundum 10 ferðir á
dag og á tveimur vikum er
maður því komin með fyrir
línuskautum auk þess sem
er miklu skemmtilegra að fara
svona á milli staða. - Og ég ætla
líka að gera það í sumar og það
verður stuð því malbikið er svo
gróft frameftir að maður renn-
ur næstum ekki neitt.“
Skólinn
mikilvægur
Ásdís vildi koma heim
að klára skólann. Hún
lauk við 1. bekk í
Menntaskólanum á
„ Vinnan á Grísará er það besta sem ég gat fengið enda var ég ákveðin í að fara annað
hvort í byggingar- eða jurtavinnu. Ég vil vera úti og gera eitthvað gefandi. “ Myndir. es
meðvituð um að hún er módel
sem ekki má borða óhollan
mat, sem alltaf verður að
hreyfa sig...
„Þegar ég var úti þá reyndi
ég að hreyfa mig sem mest og
þá taldi maður ofan í sig, pass-
aði sig á að borða ávexti,
grænmeti, korn, mjólk og kjöt
á hverjum einasta degi til að
fá öll vítamín, til að líta nógu
vel út. Og að drekka nógu
mikið vatn fyrir húðina og
hárið. - En eftir að ég kom
til íslands hef ég reynt að
slappa af og byggja sjálfa
mig upp. Úti var ég að
byggja upp eitthvað módel en
núna er það persónan Ásdís
María. Ég leyfi mér að vera
með vinunum og ef fólk er t.d.
að bjóða upp á osta segi ég
miklu frekar já núna en ég
gerði áður. Ég var eiginlega bú-
in að gleyma sjálfri mér, var
bara að vinna í því að vera með
eins flottan líkama og ég gat og
borða eins hollan mat og ég
gat.“
Venjulegheitin
langbest
En núna er það persónan sem á
að blóstra með hjálp útivinnu
og venjulegheita. „Þetta er eitt-
hvað svo eðlilegt núna þótt það
hafi verið æðislegt að upphfa
þessi tvö ár úti. Allar þessar
sjónvarpsauglýsingar sem ég
hef gert, myndatökur og allt.
Mér var boðið að syngja inn á
geisladisk og leika í sápuóper-
um og síðan fór ég til allra
þessara spennandi landa. Út
um allt. Ég á minningar og
myndir af þessu öllu. En nú er
ég komin heim í skóla, ég nenni
ekki að vera mörgum árum á
eftir, mér finnst nógu leiðinlegt
að vera tveimur árum á eftir.“
-mar
Ásdís María Frank-
lín er núna hefö-
hundin mennta-
skólastúlka í sum-
arvinnu. Að selja
hlóm, planta káli,
bera kassa og moka
á garðyrkjustöðinni
Grísará. Og taka
enn meira á, því
hún œtlar að fara á
milli Akureyrar og
vinnustaðarins á
línuskautum.
Asdís kom heim fyrir síð-
ustu jól, frá New York og
Mílanó þar sem bæki-
stöðvar hennar í fyrirsætustörf-
unum eru og hún er rosalega
fegin. „Það er frábært að vera
komin heim til Akureyrar og
vinnan sem ég er í er sú besta.
Góður félagsskapur og maður
er úti í náttúrunni. Fegurð og
hreint loft. Jurtir og orka.
Það er reyndar töluvert erf-
iði í þessu og meira púl en
óg hélt. Ég ætlaði mér sem
sagt að fara á línuskaut-
um á milli en það er full
mikið enn sem komið er.
Ég þarf að byggja upp
þrekið fyrst og venjast
því að vakna svona
snemma. Það tekur al-
veg 45 mínútur til
klukkutíma að fara á milli
og ég er ekki alveg tilbúin
að vakna það snemma.“
Akureyri á sínum tíma en síðan
fór hún að „módelast“ í tvö ár.
Og nú er hún komin heim, alls
ekki með áhyggjur af því hvort
hún muni fara út í fyrirsætu-
störf aftur eða hvað. Hún ætlar
bara að njóta þess að vera
venjuleg menntaskólastelpa í
sumarvinnu og ljúka svo þeim
þremur árum sem hún á eftir í
menntaskóla. „Ég ætlaði mér
reyndar að taka tvær annir
núna á vorönn en það gekk
ekki, ég þurfti að hvfla mig. Það
var ómögulegt að koma úr einu
brjálæðinu og beint í annað.
Það er þrýst töluvert á mig
um að koma aftur út en ég segi
að ég sé hálf veik og það er smá
til í því því ég yrði bara veik ef
ég héldi áfram.“
Langbest að vera bara
heima. „Svo eignaðist ég kær-
asta núna í lok febrúar sem er
„the love“, skilurðu. Hann er
Raufarhafnarbúi en býr hérna
á Akureyri hjá
mér í sumar.
Segir já
við ost-
um
Að slappa af á
fslandi í úti-
vinnu. En
hún hlýt-
ur að
vera
ægi-
lega