Dagur - Tíminn - 14.09.1996, Blaðsíða 8

20 - Laugardagur 14. september 1996 jÐagur-CEmTmn
Síðastliðin ár hafa málefni kirkjunnar og
trúmál yfirleitt verið mjög í umræðunni
manna á meðal hér á íslandi.
Meira að segja komu trúmál og viðhorf
til þeirra við sögu í forsetakosningunum
í sumar, væntanlega þó fremur
í áróðursskyni en í alvöru.
Landakotskirkja, eða Dómkirkja Krists konungs á íslandi, eins og hún heitir fullu nafni. Þar fjölgar nú í söfnuðin
um meðan fækkar í þjóðkirkjunni og greinarhöfundur veltir fyrir sér ástæðunum.
Eru íslendingar
kaþólskir
í hjarta sínu?
Þrátt fyrir erfiðleikana í
þjóðkirkjunni er þessi
aukna umræða og áhugi á
trúmálum ekki nýtilkominn.
Hann hefur farið mjög vaxandi
á undanförnum árum og eru
þetta algjör umskipti frá því
fyrir u.þ.b. 25 árum, er trúmál
voru varla tekin alvarlega hjá
meginþorra fólks. Litið var á
þjóðkirkjuna sem veraldlega
stofnun sem hefði það að aðal-
starfi að slcíra, greftra, gifta og
skilja og ennfremur að halda á
lofti einhvers konar ópersónu-
legri eingyðistrú sem bara var
þarna, en gerði engar kröfur,
hvorki móralskar né aðrar. Trú-
mál voru þá algjörlega „out“
hjá ungu fólki, en efnishyggjan
og „trúin á manninn" réð ríkj-
um og þótti tæpast annað sæm-
andi viti bornu fólki. Nú ríkir
mikill og einlægur áhugi á trú-
málum og andlegum málefnum
af öllu tagi. Nýaldarhreyfingin
blómstrar og flestir kristnir trú-
flokkar, sem standa utan þjóð-
ldrkjunnar, eru í vexti. Búdda-
trú virðist vera að skjóta rótum
á íslandi og til eru einstaklingar
sem finnst þeir fá andlegan
styrk úr Múhameðstrú, einkum
dulrænni þáttum hans eins og
t.d. súfismanum. Talsvert mikið
er um það að verið sé að stofna
ný trúfélög.
Sérstaklega er það unga
fólkið sem er opið fyrir trúmál-
Boðun Maríu eftir Van der Weyden,
sem var uppi á fimmtándu öld.
„Sagt hefur verið um myndlistina í
kaþólsku kirkjunni að hún hafi ver-
ið biblía hinna ólæsu... Þessar
myndir segja meira en ótal ræður
og predikanir og þær segja það
A líka á annan og ekki síður sterk-
" an hátt.“
Ragnhildur Pála
Ófeigsdóttir
rithöfundur
skrifar
um og ræðir um trúmál af mikl-
um áhuga og einlægni. Trúarleg
og dulræn efni eru líka orðin al-
gengari í listum en áður, bæði í
bókmenntum og myndlist. Sam-
kvæmt upplýsingum frá Hag-
stofunni hefur fólk sagt sig úr
þjóðkirkjunni í vaxandi mæli á
undanförnum árum (t.d. 528
manns á árinu 1994, 755
manns á árinu 1995 og 1426 á
fyrri hluta þessa árs, þótt þró-
unin á síðustu mánuðum eigi
dálítið aðrar skýringar). Það
virðist því vera að flóttinn úr
þjóðkirkjunni aukist í réttu
hlutfalli við aukinn áhuga á trú-
málum eða aukna trúhneigð
fólks.
Ég ræddi við ýmsa sem geng-
ið hafa úr þjóðkirkjunni yfir í
aðra söfnuði, bæði í aðra mót-
mælendasöfnuði og í kaþólsku
kirkjuna. Kom berlega í ljós að
þjóðkirkjan var gagnrýnd meira
og harðar meðal þeirra sem
gengið höfðu í aðra mótmæl-
endasöfnuði en í kaþólsku
kirkjuna. Það sem kaþólikkarn-
ir höfðu fyrst og fremst við
þjóðkirkjuna að athuga var að
hún væri „köld“, íjai'ri fólkinu
og að margir prestanna væru of
veraldlegir, þótt það væri engan
veginn einhlítt. Öfugt við kaþ-
ólsku prestana væru þeir lút-
ersku of mikið að skara eld að
eigin köku, enda ættu þeir Qöl-
skyldum fyrir að sjá. Undir
þessa gagnrýni tók líka fólkið
úr hinum mótmælendasöfnuð-
unum, auk þess sem þeim
fannst að þjóðkirkjan væri of
mikil ríkisstofnun og hálfvolg í
allri sinni trú og atferli.
„Nýaldarhreyfingin
blómstrar og
flestir kristnir
trúflokkar sem
standa utan
þjóðkirkjunnar
eru í vexti.“
Síðastliðin 10 ár hefur verið
talsverður straumur yfir í kaþ-
ólsku kirkjuna hér á landi.
Margir hafa snúist til kaþólskr-
ar trúar á þessum árum og
nokkuð stórt hlutfall af þessum
hópi hefur verið listamenn.