Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.1982, Síða 33

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. MIÐVIKUDAGUR 20. JANÚAR 1982.
Fólk
Fólk
33
Fólk
Fólk
HLUSTAÐ Á BRYGGJUTAL Á GRAIMDA:
ÞESSIR ANDSK... ÚTGERÐARKALLAR
GETA BORGAÐ
OLÍUNA
SJÁLFIR"
„Það vantar fritt fæði og svo geta
þesir andsk. . .útgerðarkallar borg-
að olíuna sína sjálfir,” sagði ungur
háseti á Ljósfara þegar DV-menn
spurðu hann hvaða kjarabætur hann
teldi að brýnast væri að sjómenn
fengju fram.
Blaðamaður og ljósmyndari DV
röltu um bryggjurnar á Granda í
bliðunni sl. mánudag og heilsuðu upp
á sjómenn. Víða voru þeir nokkrir
saman komnir og sumir voru um
borð i bátum sínum að dytta að þeim.
Sjálfsagt var marga farið að klæja
í að komast á sjóinn aftur eftir langt
hlé. Örugglega hafa ýmsir tekið land-
legunni fegins hendi, fagnað þvi að
fá einu sinni sæmilega hvíld frá hinu
erfiða sjómannsstarfi. Aðrir á hinn
bóginn kannski farnir að hafa örlitlar
áhyggjur af pyngjunni því ekki bætist
í hana meðan ekki er róið.
En heyrum hljóðið í þeim sem urðu
á vegi okkar.
-KMU.
Þek skeggræddu málin é bryggjunni: Fri vinstri: Magnús Skútason, héseti é fósfera, ViOar Benediktsson,
skipstjóri é Helgn Jón Péll Ásgeirsson, Magnús Guðjónsson, báðir hésetar é Ljósfara, Ha/idór G. Magnús-
son, háseti á togaranum Ásþór og Friðgeir Jóhannesson, héseti á Ottó N. Þoriékssyni. Tveir siðastnefndu
sinntu verkfallsvörzlu.
„ÞAÐ ÆTTI AÐ BJÓÐA MAGNÚSI
BJARNFREÐSSYNI Á NETABÁT"
— heyrðist
sagt í
matsalnum
á Gísla Árna
„Þetta er skömm, það er verið að
etja sjómönnum saman, taka af tog-
arasjómönnum og færa yfir á báta-
sjómenn með því að láta þá fá sex
prósent fyrir óslægðan fisk,” sagði
Friðgeir Jóhannesson, háseti á togar-
anumOttóN. Þorlákssyni.
DV-menn hittu hann niðri á
Granda þar sem hann var að sinna
Jóhannesson og Halldór G. Magnússon, heyra það. Hallgrímur Rögnvaldsson, sem vinnur í landi h/á útgerð-
arfyrirtæki Gísla Áma, fylgist með.
verkfallsvörzlu í blíðunni á mánudag
ásamt öðrum togarasjómanni,
Halldóri Magnússyni áÁsþór.
Hann var ekki fyrr búinn að segja
þessi orð en fleiri sjómenn komu að.
,,Þú verður að athuga það, góði
minn, að bátasjómenn eru 4.500 en
þið á togurunum bara 1.500. En samt
hafið þið fimmtíu prósent af heildar-
kvótanum. Það kemur aldrei fram
hvað togaraflotinn fær mikið,” sagði
Rafn Guðlaugsson, sem vann við að
útbúa Gísla Árna á net. Rafn verður
stýrimaður á Gísla Árna næstu þrjá
mánuði.
Talið snerist að loðnukvóta Gísla
Árna.
„Hann var með 11.000 tonna
kvóta. Það var farið eftir stærð
skipsins en ekki eftir aflanum siðustu
ár. Gísli Árni hefur alltaf verið á
toppnum,” sagði Rafn.
„Auðvitað á að fara eftir aflanum
en ekki stærð skipsins,” sagði
Halldór Magnússon. Hann tók undir
skoðun Gísla Árna-manna á því að
auðvitað ætti það skip að fá meiri
kvóta vegna þess hve það hefði aflað
mikið.
„Það á ekkert að vera að gera vel
við þá sem aldrei fiska neitt,”
heyrðist skotið inn í.
Um borð í Gísla Árna voru menn
að spjalla um kjörin:
„Það nær ekki nokkurri átt að allir
borgi ekki jafnt í félagsgjöld til
Sjómannafélags Reykjavíkur. Við
borgum eitl prósent af tekjum okkar
i félagsgjöld. Við greiðum hærri
gjöld en skipstjórar. Ég hef ekki
heyrt um neinn stað þar sent mönn-
um er mismunað í félagsgjöldum,”
sagði Július lngibergsson, útgerðar-
stjóri Gisla Árna og gamalreyndur
sjóari. Hann hafði einnig lausnina á
misréttinu: „Það á að taka félags-
gjöldin af kauptryggingunni. Þá
væru þau jafnhá hjá öllum. Hjá
stýrimannafélaginu Öldunni eru þau
tvö prósent af kauptryggingu.”
Á sama tíma og launin okkar
hækkuðu um sextán prósent á milli
ára vildu þeir hjá sjómannafélaginu
fá tvö hundruð prósent hækkun á fé-
lagsgjaldinu,” skaut Rafn Guðlaugs-
son inn í umræðuna unt félagsgjald-
ið.
„Það ætti að bjóða Magnúsi
Bjarnfreðssyrii á netabát. Hann var
að skrifa grein um okkur sjómenn i
blaðið ykkar. Ég held að hann ætti
að fara á netabát. Á þeim er lang-
mesta vinnan á sjónum. Ég held að
hann myndi örugglega skrifa annað
um okkur ef hann kynntist þvi
púli,” heyrðist rödd unt borð. Og
áfram ræddust menn við.
Við blaðamennirnir kvöddum og
héldum för okkar áfrant.
-KMU.
„Þá var þctta
sko prælari
— sogir útgcrðarstjóri Gísla Árna um
sjómcnnskuna hér áður fyrr
„Þegar ég var að alast upp vorum
við, að minnsta kosti Vestmannaey-
ingarnir, aldir upp í þeim anda að
menn ættu að vera duglegir og
sterkir. Þá var takmarkið að komast
á bezta bátinn, fá bezta plássið. Þá
var draumurinn að komast á sjóinn,”
sagði Júlíus Ingibergsson.
Hann er Eyjamaður og stundaði
sjóinn í 40 ár. Nú er hann útgerðar-
stjóri aflaskipsins kunna, Gisla
Árna. DV-menn hittu hann um borð.
„Sjórinn hænir alltaf að sér. Að
vera á sjónum er miklu göfugra en að
vera i tímavinnu. Sjómennska er af-
skaplega lifandi og skemmtilegt starf.
Og líka þroskandi. En það getur líka
verið hörmung á milli,” segir Júlíus.
„Annars er sjómannsstarfið orðið
svo létt núna. Það er ekki hægt að
líkja því við hvernig þetta var í gamla
daga. Þávarþetta skoþrælarí.”
„Nei, þetta er ekki rétt.
Sjómennskan er alveg jafnerfið
núna,” greip Guðmundur Vigfússon,
sem sat gegnt Júlíusi í matsal Gísla
Árna, inn i. „Þið gömlu mennirnir
fylgist ekkert með. Þetta er sko ekk-
ert auðveldara núna,” sagði
Guðmundur og var greinilega á önd-
verðum meiði við Júlíus.
„í þá daga var ekkert til að létta
undir með sjómönnunum. Nú er
tæknin komin út á sjó,” sagði Júlíus.
„í gamla daga þurftum við að hafa
matinn undir hendirini. Þá höfðum
við enga kokka,” hélt hann áfram.
Þeir tveir körpuðu nokkra stund
um þetta sama, hvort erfiðara hefði
verið i gamla daga að vera sjómaður
en nú til dags. Hvorugur gaf sig.
-KMU.
Jútíus Inglbergsson, til vinstri, og GuOmundur Vigfússon. Undir kaffibolla í matsal Gisia Áma körpuðu þeir
um hvort orfíóara hefði verið i gamla daga að vera sjómaOur en nú ti! dags. DV-myndir Einar Úlason.