Dagblaðið Vísir - DV - 08.04.1983, Side 10

10
DV. FÖSTUDAGUR 8. APRÍL1983.
Útlönd Útlönd < Útlönd Útlönd
Bréfaf/óðið i kringum pólitikina þykir orðið ægiiegt og tötvuvinnsia á nafnalistum til heimsendingar á dreifibréfum eykur enn á það.
Þingmenn grafa
kjósendur undir
bréfaflóðinu
Allir þurfa þoir að senda kjósendum sínum bréf en eru póstfriðindi
þeirra sanngjörn gagnvart mótframbjóðendum þegar kosningabarátt-
an stendur yfir?
Þingmenn í Bandaríkjunum, meö
aðstoð nýtísku tölva, demba yfir
kjördæmi sín og heimaumdæmi
bréfaflóði sem lítiö eftirlit er haft
með og þjónar oft einungis hagsmun-
um þeirra sjálfra þótt skattgreiðend-
ur borgi brúsann og póstreikninginn
fyrir þá.
I tímaritinu „U.S. News & World
Report” fjailar Joseph P. Shapiro
um „póstflóðið”, sem hann kallar
svo, og segir að slái orðið öll met.
Segir hann að svo sé komið aö lög-
gjafarfulltrúum sumum blöskri og
skori á starfsbræður sína að halda
afturafsér.
Dýrt bréfaflóð
Fyrir utan kostnaðinn, sem mönn-
um þykir orðið nóg um, óar þeim
einnig siðferðið, þegar þingmenn
notasér réttindi sín til ókeypis póst-
þjónustu til þess að heilaþvo kjósend-
ur og bæta möguleika sína á að ná
endurkjöri.
Kostnaður af þingpóstinum sló öll
met á árinu 1982 og fór upp fyrir 100
milljónir dollara, en var árið áður 54
milljónir dollara. Charles Mathias,
formaður siðareglunefndar öldunga-
deildarinnar, vill að miklu leyti
kenna þessa kostnaðarhækkun
vaxandi notkun á tölvum.
Hann segir að af 269 milljón bréf-
um, sem send voru frá öldungadeild
Bandaríkjaþings í fyrra, hafi aðeins
4% verið til þess aö svara pósti sem
henni barst. Afgangurinn var eftir-
litslaus. Ýmist einstök bréf, opin
bréf, fyrirspurnir, fréttabréf og
dreifibréf, ætluð til þess að segja
kjósendum frá því, „sem við viljum
aðþeirviti”.
Kapphlaup um
tölvuvædda
nafnalista
Þegar þingið fékk til nota tölvu-
vædd fjölritunar- eða prenttæki, sem
geta skilaö þúsundum bréfa á
klukkustund með nafni og heimilis-
fangi jafnmargra viðtakenda, með
persónulegum boðskap, ruku lög-
gjafarfulltrúar upp til handa og fóta
til að veröa sér úti um lista með nöfh-
um fólks sem þeir vildu koma boð-
skap sínum til. Flestir kaupa af
þrýstihópum lista eða tölvusnældur
meö nöfnum hugsanlegra viðtak-
enda, eða af hagstofunni eða ámóta
tölvubönkum, nema þeir láti gera
lista upp úr símaskránni, bifreiða-
skránni eða með einhverjum öðrum
hætti sem þjónar þeirra tilgangi. En
þingskrifstofan er látin borga.
Skömmu fyrir endurkjör sitt 1982
eyddi Lloyd Bentsen, öldungadeild-
arþingmaöur frá Texas, 10.405 doll-
urum til kaupa á nafnalistum á
tölvusnældum frá landbúnaðarráðu-
neytinu, fasteignamati Texas og sex-
tán öðrum stofnunum og samtökum.
Bentsen var drjúgur viö bréfasend-
ingamar og sendi 11,8 milljón bréf
frá þinginu á árinu 1982, en þó voru
þrír aðrir honum enn drýgri. Bent-
sen lumar á 75 nafnarunulistum yfir,
til dæmis, bílasala, eldri borgara,
umhverfisvemdarsinna, banka-
menn, bændur, presta, kírópraktora
og fleiri.
Velja úr þá
sem heyra mega
Shapiro hefur eftir hjálparkokki
annars öldungadeildarþingmanns að
með því aö nota slíka nafnalista sé
þingmönnum nú mögulegt að koma
upplýsingum sínum áleiðis til út-
valdra. Til dæmis til þess að vekja
athygli hundaeigendafélagsmanna á
því aö þessi þingmaöur hafi nú lagt
fram frumvarp um að leyfa hunda-
hald. Það hafiákveðna kosti framyf-
ir fréttafjölmiölana, þar sem í ofan-
nefndu dæmi myndu andstæöingar
hundahalds einnig rekast á fréttina
og styggjast viö.
Bentsen er nefndur í greininni í
sambandi við skylt dæmi. Hann var
meðflutningsmaður á frumvarpi
sem f jallaði um það viökvæma mál í
Bandaríkjunum hvort skotvopn
skyldu skráð og eign þeirra háð leyf-
um. Hann gætti sín að skrifa ekki
nema þeim 1.182 kjósendum sem
þekktir voru að því að fylgja honum 1
þvímáli.
Einn þingmaður fulltrúadeildar-
innar vissi af skoöanakönnunum að
hann naut lítils fylgis meðal
spænskumælandi kjósenda sinna
(oft af mexíkönskum uppruna,
kúbönskum og puertoríkönskum).
Hann notaði bifreiðaskrána til þess
að útbúa lista yfir kjósendur meö
nöfnum sem höfðu spænskan hljóm
og dreiföi til þeirra bréfi meö
upplýsingum um að hann styddi lög-
gjöf um tveggja tungumála notkun í
skólum. Skömmu eftir var áberandi
hvaö fylgi hans jókst hjá þessum
hópi í skoöanakönnunum.
Málefnið skiptir
minna máli
Brögð þykja að því að löggjafar-
fulltrúar taki afstööu til mála meira
meö tilliti til þess hvort þar gefist til-
efni til ágæts bréfs til kjósenda
þeirra fremur en hvort málstaðurinn
sé góður eða þarfur. Fyrrum þing-
menn hafa heyrst halda því fram aö
margir þingmenn séu meira með
hugann bundinn viö að nudda, meö
hjálp tölvunafnavals , á kjósendum
sínum bakiö fremur en við stefnu-
mótun og þjóðarnauösynjamál.
Aðstöðumunur
þingmanns og
mótframbjóðanda
John Heinz, öldungadeildarþing-
maður frá Philadephíu, átti metið í
deildinni árið 1982. Á síðustu átta
mánuðunum fyrir endurkjör hans
sendi hann út 15 milljón tölvuprentuð
dreifibréf. Áætlaður kostnaður af því
var talinn nema 2,3 milljónum doll-
ara. Það var fimmfalt hærri upphæð
en mótframbjóðandi hans varði úr
kosningasjóði til kosningabaráttu
sinnar.
Þaö er þessi aöstöðumunur sem
margir líta hornauga og telja alls
ekki vera í anda póstfríðindanna
sem þingmenn hafa notið í Banda-
rikjunum frá því 1789. Hefur sprottiö
af því deila og málshöfðun og er það
mál á leiö til hæstaréttar. Þar er
málið reist á því að ekki sé sann-
gjarnt aö póstfríðindi þingmanns
skapi honum betri aöstöðu til að ná
endurkjöri en mótframbjóðandi hans
býr við.
Stigið í vænginn við
öndverða póla
Patricia Schroeder, fulltrúadeild-
arþingmaðurfrá Kólóradó, samsinn-
ir því að þingfulltrúar noti póstinn til
þess að blása út afrek sín í þinginu.
— „Það eru til leiðir til þess að hag-
ræða sannleikanum og selja hvað
sem vera skal,” segir hún í viðtali
við Shapiro. Dæmi er tilgreint um
öldungadeildarþingmann sem lét
senda kjósendum sínum tölvudreifi-
bréf. Það var um umhverfisvemdar-
mál. Meö því aö skipta um nokkur
orð í hluta bréfanna — en það er leik-
ur einn með nýjustu tækninni — gat
þingmaðurinn gefiö öndveröum fylk-
ingum í skyn að hann styddi þeirra
málstað hvorrar fyrir sig.
Bréfaflóðið
orðið yfirgengilegt
94 af 100 öldungadeildarþing-
mönnum nota að staöaldri tölvubún-
að þingsins, en hann getur prentað 15
þúsund bréf meö nafni á klukku-
stund. Rekstur þessa prentbúnaöar
kostar þingið um 16 milijón dollara á
ári. Fulltrúadeildin býr ekki svo vel
að eiga líkan tækjakost svo að um 400
fulltrúadeildarþingmenn ganga í
sjóði þingskrifstofunnar til þess að
leigja sér frá einkaöilum slík tæki.
Um 200 þeirra berast slík ógrynni af
bréfum — mestmegnis viðbrögð viö
þeirra eigin bréfaskriftum — aö þeir
leigja utanaðkomandi fyrirtæki til
þess að annast það fyrir sig.
Það er talin góð pólitík aö þing-
maöur leitist við að svara helst öllum
bréfum sem honum berast. En skrif-
stofustjóri hans er ekki öfundsverður
af þeim þætti starfsins því aö póstur-
inn, sem inn kemur, hefur aukist um
2000% síöanl970.
Þingmenn sjálfir
kaffærðir í bréfum
Þótt þingmenn séu drjúgir við að
demba yfir kjósendur sína dreifi-
bréfum er það þó lítið eitt í saman-
burði við það sem yfir þingmennina
flæðir í allskonar erindrekstri
einstaklinga og svo auðvitað einstök-
um herferðum þrýstihópa en þær
gerast æ tíðari á seinni árunum.
Þessa dagana stendur einmitt yfir
ein slík herferð vegna skattalaganna
og berast um 120 þúsund bréf dag-
lega til þinghússins.
Slíkir þrýstihópar eiga sumir
sjálfir tölvubúnaö til úrvinnslu á því
hvort frekar skuli bera niður í undir-
skriftasöfnunum eða hvetja kjósend-
ur til að senda þingmanni sínum línu.
Aðrir leita á náðir sérstakra fyrir-
tækja sem búa yfir góðum tækjakosti
til slíks. Og einhvem veginn er hinn
frjálsi markaður og einstaklings-
framtakið betur tæknivætt en opin-
berar stofnanir eins og þingið. Þing-
mönnum þykir sem þeir heyi eins
konar tölvustríö við þrýstihópana
um skoöanamótun hjá kjósendum og
segjast sumir hafa beyg af því að
þrýstihópur komist yfir betra tölvu-
úrtak eða ítarlegri nafnalista en þeir
hafa sjálfir og kunni aö ná betur til
kjósendanna en þingfulltrúinn.