Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.1983, Síða 14

14
DV. LAUGARDAGUR 30. APRtL 1983.
VINNUSKÓLI
REYKJAVÍKUR
Vinnuskóli Reykjavíkur tekur til starfa um mánaðamótin
maí—júní nk.
í skólann verða teknir unglingar fæddir 1968 og 1969 og/eða
voru nemendur í 7. og 8. bekk grunnskóla Reykjavíkur skóla-
áriö 1982-1983.
Umsóknareyöublöð fást hjá Ráðningarstofu Reykjavíkur-
borgar Borgartúni 1, sími 18000, og skal umsóknum skilað
þangað eigi síðar en 20. maí nk.
Nemendum sem síðar sækja um er ekki hægt aö tryggja skóla-
vist.
VINNUSKÓLIREYKJAVÍKUR.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Hamrahlíö 7, tal. eign Ágústs Gunnarssonar,
fer fram eftir kröfu Gjaidheimtunnar í Reykjavík, Guöjóns Á. Jóns-
sonar hdl. og Veðdeildar Landsbankans á eigninni sjálfri þriðjudag 3.
maí 1983 kl. 15.15.
Borgarfógetaembættiö í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Njarðargötu 41, tal. eign Atla Arasonar, fer fram
eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri þriöjudag 3.
maí 1983 kl. 15.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Vatnsstíg 11, þingl. eign Pólarhús hf., fer fram eftir
kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri þriöjudag 3. maí
1983 kl. 14.45. Borgarfógetaembættið í Reykjavik. .
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Brúarenda v/Starhaga, þingl. eign Péturs
Einarssonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík,
Sigurðar Sigurjónssonar hdl., Einars Viðar hrl. og Arnar Höskuldsson-
ar hdl. á eigninni sjálfri þriðjudag 3. maí 1983 kl. 11.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annaö og siðasta á Nýlendugötu 15A, þingl. eign Sigfúsar Sveinsson-
ar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri
þriðjudag 3. maí 1983 kl. 10.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og siðasta á hluta í Kvisthaga 25, þingl. eign Magnúsar Andrés-
sonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík og Hafsteins
Sigurðssonar hrl. á eigninni sjálfri miðvikudag 4. maí 1983 kl. 11.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síöasta á hluta i Kaplaskjólsvegi 3, þingl. eign Guðbjargar
Traustadóttur, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík,
Brynjólfs Kjartanssonar hrl., Utvegsbanka tslands og Ásgeirs
Thoroddsens hdl. á eigninni sjálfri miðvikudag 4. mai 1983 kl. 10.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Hjaltabakka 28, tal. eign Skafta E. Guðjóns-
sonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík, Jóns Finns-
sonar hrl., Lifeyrissj. verzlunarmanna og Gísla Baldurs Garðarssonar
hdl. á eigninni sjálfri miðvikudag 4. maí kl. 13.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 112., 116. og 119. tbl. Lögbirtingablaös 1982 á Bakka-
seli 19, þingl. eign Elfu G. Gísladóttur, fer fram eftir kröfu Veðdeildar
Landsbankans og Iðnaðarbanka íslands á eigninni sjálfri miðvikudag
4. maí 1983 kl. 16.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Menning Menning Menning
MORÐIÐ
FRAMORÐIÐ
Alþýðuleikhúsið:
Neöanjarðarlestin
eftir Imamu Amiri Baraka
Þorgeir Þorgeirsson þýddi
Leikstjóri: Lárus Vmir Óskarsson
Alþýðuleikhús á Borginni — finnst
nokkrum mótsögn í þessu falin?
Líkastil er ástæðulaust aö láta sér
þykja þaö. Alþýðuleikhúsið er auð-
vitaö aðeins nafn. Þar er aöallega
samastaður til bráðabirgða fyrir ungt
fólk á uppleið í leikhúslífi, biðstöð
uns opnast aðgangur að hinum efna-
meiri leikstofnunum. Og Borgin er
aöallega diskótek handa unglingum
síðan hætt var að reka þar hallæris-
bar um hádegið. Hreint ekki það
borgaralega kaffihús, fullt af fólki og
lífi allan daginn, alla daga, sem auð-
vitað ætti að vera á þessum staö, í
hjarta bæjarins. Líklega er mann-
skapurinn sem þangað gæti sótt í
seinni tíð einkum samankominn á
Lækjarbrekku og Torfunni.
Á meðan Borgin er óbreytt á sínum
stað er auðvitað unnt að hafast þar
ýmislegt að, vegna þess hvað staður-
inn er stór og hvar hann er settur
veitir hann kost á allskonar sam-
Lárus Ýmir Óskarsson.
komum, fundum og uppákomum
sem önnur veitingahús geta ekki
leyft sér. Þaö hefur til dæmis sýnt sig
áður aö svokallaöur „gyllti salur”
getur hentað vel undir litlar leiksýn-
ingar. Þessar aðstæður reynir
Alþýðuleikhúsið að notfæra sér með
sýningu sinni á Neðanjarðarlestinni
serri ekki tekur nema tæpa klukku-
stund í flutningi. Iæikinn er jass á
undan og eftir leiknum og gestir
eiga kost á veitingum á
sýningunni. Þetta tókst allvel til á
frumsýningunni á mánudagskvöldið.
Og væri þó notalegra ef fjöldi gesta
væri takmarkaöur við það sem salur-
inn með góðu móti rúmar og meiri
rækt við þá lögð. Af hverju ekki
kertaljós og þjónustu við borðin?
Það er aftur á móti allt annar hand-
leggur hvaða erindi leikur Leroi
Jones (eins og Imamu Amiri Baraka
hét í þá daga sem hann samdi Neðan-
jarðarlestina) úr iðrum stórborgar-
lífs á inn í þetta umhverfi.
Leroi Jones eöa Baraka varð í þá
daga, fyrir einum tuttugu árum,
frægur maður af þessu leikriti aðal-
lega, skáldlegur talsmaður svartrar
þjóðemishyggju, svartra panþera,
svartra múslíma. Þaö var þá sem
fréttir af kynþáttabaráttunni í
Bandaríkjunum bar hátt um heim
allan. Á Borginni eftir tuttugu ár ork-
ar Neöanjarðarlestin aðallega sem
einskonar tilbrigði við natúralíska
stefiö úr Fröken Júlíu Strindbergs
um heim sem er saman settur úr
ósættanlegum andstæðum — karli og
konu, háum og lágum, hvítum og
svörtum sem aldrei geta mæst eöa
sæst laðast þó með óviöráöanlegu
aflihvortaööðru.
Það kemur stundum kynlega fyrir
hvernig leikrit veljast til sýningar
hér hjá okkur. Ekki gott að sjá fyrir
Leiklist
Ólafur Jónsson
hvaða erindi alþýðuleikarar eigi við
Neðanjaröarlestina — svo náið háð-
ur sem leikurinn virðist vera sínum
upprunalega stað og tíma, umhverfi
og umfram allt máli sínu. Þaö efa ég
ekki að þýðing Þorgeirs Þorgeirsson-
ar sé vel stílaður texti — en á þýð-
andinn kost á máli sem í raun gæti
gert persónumar í leiknum veruleg-
ar fyrir áhorfanda á Borginni? Það
efast ég um. En hvað verður um leik-
inn án tungutaks sem færi sönnur á
fólkið í honum og hugarheim þess?
I sviðsetningu Lárusar Ýmis
Oskarssonar fannst mér raunar
Neðanjarðarlestin greinast sundur í
þrennt, tvær einræður með eftir-
mála. Guðrún Gísladóttir er hvíta
stúlkan, Lúlú, sem ögrar og áreitir
litla svarta Sambó, Clay: Sigurð
Skúlason uns upp úr sýöur á honum.
Þá brýst fram í einræöu hans skefja-
laust hatur þess svarta á hinum
hvíta, og sigurvissa um leiö, forspá
um þann dag sem svartur yfirstígur
hvítan, innan aö ef svo má segja,
leggi hans ríki undir sig. Og skeri
óvininn á háls og beri hræ hans á
torg. Mér fannst þau Guðrún og
Siguröur fara ágætlega meö þetta
efni og persónur hvort um sig, og
Siguröur vel aö merkja svo sem laus
úr viðjum, naut sín miklu betur en
lengi hefur sést á hans daglega
vinnustað í Þjóöleikhúsinu. Hitt var
bágara aö ráða í sýningunni hvemig
háttað er samhenginu þeirra í milli,
hvað gerist í lestinni umfram þaö
sem orðin tjá beinlínis. Og leikslokin,
þar sem Lúlú bregður breddu og rek-
ur Clay á hol, kallar til menn að
varpa líkinu fyrir borð, býst viö svo
búiö til að afgreiða næsta negra —
þau voru alveg út í hött á Borginni.
En ættu væntanlega að spretta svo
sem sjálfsagður hlutur af því sem
undan er gengið í leiknum.
Hvað sem þessu líður er það sjáleg
sýning, boðleg kvöldskemmtun sem
Alþýðuleikhúsið hefur uppi á Borg-
inni. Að sögn átti það aðeins eitt sýn-
ingarkvöld víst að lokinni frumsýn-
ingu á mánudaginn. Það er vonandi
að nýir hótelhaldarar kunni að meta
þá nýbreytni sem er að sýningunni
og veiti Alþýðuleikhúsinu skjól í bili,
uns vergangi lýkur og þaö fær á ný
aögang að leiksviöi.
Mannkynssaga handa
byrjendum
Það er kunnara en frá þurfi að
segja að heilmikill leiklistaráhugi,
leiklistariðkun er uppi í framhalds-
skólum, og skólasýningar tíðkaðar í
flestum skólum í Reykja vík og víðar.
Svonefndir frjálsir leikhópar efndu í
vor til einskonar útihátíðar á
Lækjartorgi með furöumiklu fjöri og
skemmtan til að vekja athygli á mál-
stað sínum og reisa kröfu um leik-
sviö sér til handa. Liðsaflinn á þeirri
hátíð mun að verulegu leyti hafa
komiö úr framhaldsskólum þótt
framgengnari leikarar hefðu forust-
una. Og það var raunar ljómandi
gaman að vera af tilviljun staddur á
Torginu meðan á þessu gekk, margs-
konar trúðleik og uppákomum.
Raunar sýndi hátíðin ekki aöeins
áhuga sem undir býr málstað hinna
frjálsu leikhópa, aðallega vitnaöi
hún um breytt viðhorf á meöal þátt-
takenda sjálfra til þess hvað leiklist
er og til hvers nýtileg.
Þessa dagana má í Hamrahlíöar-
skóla sjá einn slíkan skólahóp aö
verki. Leiksmiöjan Ringulreið hefur
að sögn starfaö aö því í vetur aö
þjálfa sig í „leikrænni tjáningu”, og
sýning hópsins, Ætt í Oöindælu, er af-
rakstur af starfi vetrarins. Hún er
frábrugðin flestum öðrum skólasýn-
ingum að því leyti til að hér er ekki
verið að „leika leikrit” upp á gamla
móðinn, eitthvað sem þegið er og líkt
eftir leikhúsi hinna fullorðnu, heldur
hefur leikhópurinn tekið saman og
samið leikef nið s jálfur.
Ég verö nú að játa að ég skil ekki
almennilega nafniö á leiknum, hvort
„ætt” er hér nafnorð eða sögn, eða
hvort „óðindæla” á aö vera einhvers
konar nýmóðins skáldskaparkenning
eða bara fyrirstilla örnefni. Það má
einu gilda. Efniö er í öllu falli auð-
skiliö: einskonar „mannkynssaga
handa byrjendum”, ágrip af sögu
mannsins allt frá frumfólki í helli
sínum fram til nútíðar þar sem holir
menn halla saman tómum hauskúp-
unum. „Núorðið er framoröiö.” Þaö
er svo sem engin nýlunda aö fólk á
þessum aldri sé dálítiö eins og rauna-
mætt í skáldskap sínum — að því
leyti sem ráöa má skáldlega kenn-
inguaf sýninguþess.
Annars er ekki svo að skilja að
raunir og mæða auðkenni leikinn,
öðru nær. Sagan er sögð í mörgum,
laustengdum leikatriðum, leiktexti
hrifsaöur saman héöan og handan og
má heyra þar orð um ummæli höfuö-
skálda úr ýmsum áttum, Sigfúsar
Daðasonar og Dags Siguröarsonar,
Rimbauds og Eliots og sjálfsagt
fleiri, ásamt heimafengnu efni.
Bestu atriöin uröu einskonar leikur
með frásagnarefni og hugmyndir í
gamni bæði og alvöru sem umfram
allt var reynt að láta uppi með sjón-
rænum og líkamlegum hætti. Þaö
var ansi gaman aö þessu og varð
ekki annað séö né fundið en leikend-
ur heföu náö umtalsverðum árangri í
starfi sínu, fullnægjandi valdi á tján-
ingarmeðölum sínum tii að fást og
kljást við leikefnin eins og þau féllu
tilþeirra.
Þátttakendur í leiksmiöjunni eru
sjö, Daníel Pétursson, Dóra Magnús-
dóttir, Halldór Olafsson, Helena
Bragadóttir, Hrönn Kristinsdóttir,
Ölafur Guðmundsson og Svanbjörg
Einarsdóttir, en leiðbeinandi þeirra
varRúnarGuðbrandsson.