Dagblaðið Vísir - DV - 02.07.1983, Page 8

DV. LAUGARDAGUR 2. JULI1983.
Einar Már Guðmundsson. Greinileg
áhrif frá rokkinu. Greiðslan pönkuð,
bolur og svartur jakki.
Teinóttu jakkafötin eru tákn hægri
mannsins. Köflótta vinnuskyrtan er
merki vinstri mannsins. Inn á milli
eru menn sem eyðileggja þessar
reglur. Svavar Gestsson er til dæmis
nú orðið yfirleitt uppstrílaður og
Friðrik Sophusson hef ur átt það til að
breyta frá hefðinni. Hvort tveggja
sýnir nokkra dirfsku.
Jarðeplagulu
sokkarnir
I íþróttunum virðist í fljótu bragði
ekki margt geta breyst. Þegar örlítið
er staldrað við og hugleitt er þó hægt
að kalla fram í hugann mynd af
knattspymusnillingum í stutt-
buxum niður að hnjám. Hver man
ekki eftir Þórólfi Beck með sokkana
Guðlaugur Arason. Ungt skáld með
þvertopp og kringlótt gleraugu.
Jakkinn er kragalaus og með utaná-
stungnum vösum. Bertold Brecht var
til dæmis með þvertopp og kringlótt
gleraugu.
niðri? Ásgeir Sigurvinsson er með
sokkana andstætt hinni miklu legg-
hlífanotkun sem er í Þýskalandi.
Listamenn eru margir hverjir með
mjög sterka ímynd. Rúllukragapeys-
an, skeggið, kringlóttu gleraugun,
pípan hafa löngum verið einkenni
listamannanna. Einnig eru vönduð
gömul föt vinsæl. Þar virðist lög-
máliö, að vera persónulegur eirþó
innan hefðarinnar, vera í fullu gildi.
Halldór Laxness er frægur smekk-
maður á föt. Um það vitnar ekki síst
frásögn í Persónum og leikendtfln
eftir Pétur Gunnarsson. Andri er að
fara til útlanda með Gullfossi og
Skáidið er um borð: „Einhver sagði
að Nóbelsskáldið hefði mætt til borðs
í vitlausum sokkum og farið aftur inn
Halldór Laxness er með betur
klæddum mönnum: „Oft lagði ég nótt
vlð dag, sitjandi við skrifborðið með
ekki spjör á kroppnum utan eingiyrnl,
og lét pennann skeiða,” segir hann í
eftirmála sem hann skrifaði við aðra
útgáfu Vefarans mikla frá Kasmir um
það er hann var að skrifa bókina á
Taormínu á Sikiley sumarlð 1925.
Guðrún Helgadóttir, alþinglsmaður og rithöfundur. Fráflakandi skyrta. Trefill
þar sem öðrum endanum er kæruleysislega kastað aftur fyrir öxlina. Stórt háls-
men. Sem frjálslegast.
Thor Vilhjálmsson og Margrét Indriðadóttir. Skáldið er með hrímgrátt skegg, úfið hár i rúllukragapeysu og hæfi-
lega snjáðum leðurfrakka. Pottþétt.
1 bæ að sækja jarðeplagulu sokk-
ana”.
Listamannskragi
Halldór minnist í Ungur eg var á
fatnað sinn þegar hann var að hefja
skáldferil sinn: ,,En í mörg ár, líka
eftir aö ég vtir kominn til útlanda,
hafði ég listamannskraga með
breiðri þverslaufu bundinni eins og
er á málverkinu af Sigurði heitnum
Guðmundssyni, fyrsta málara
Islands og dó úr hungri.” (Bls. 9)
Þaö kemur einnig fram í Dngur eg
var að Halldór gekk með gleraugu
með rúðuglerjum og hann lét korn-
ungur sauma á sig sjakket sem hann
variaþoröiaðnota.
Þórbergur Þórðarson minnist á
annaö tákn listamennsku og íhygli í
Islenskum aðli.
„Ég glápti eins og barn, sem sér
ho-ho í fyrsta sinn. Þetta var þá
reykjarpípa, er hékk í fagurlega
dregnum boga út úr munni mannsins
og alla leið niður undir pallinn, sem
hann gekk á. Þessi sálarunaöur var
skreyttur með glóandi hólkum og
flaksandi skúfum.”
„Svona pípa hlyti aö gera mig
alsæian. Svona pípa hlyti að gera
mig að reglulegum spekingi,
umbreyta mér í stórkostlegan
hugsuð eins og Stuart Mill og
Herbert Spencer.” (Bls 132) Þaðfer
ekki á milli mála þama aö falleg
pípa er mikilvæg varða á Ieiðinni til
mannvits og þroska.
Greitt hárið aftur
um eyrun
I Eg um mig frá mér til mín eftir
Pétur Gunnarsson er Andri að máta
fermingarfötin:
„Meðan þau nældu upp skálmar og
ermar, stóð Andri andspænis sér í
speglinum og fannst hann ekki vanta
nema Colt 67 í handarkrikann til aö
breytast úr 0 í 007.” (Bls. 59) Þarna
kemur skýrt í ljós gildi fatanna fyrir
þann sem ber þau. I Njálu er lýsing á
Skarphéðni sem sýnir glögglega hug-
mynd höfundar um hörkukall:
„Skarphéðinn glotti við og var svo
búinn, að hann var í blám kyrtli og í
blárenndum brókum og uppháa
svarta skúa. Hann hafði silfurbelti
um sig og öxi þá í hendi, er hann
hafði drepið Þráin með og hann
kallaði Rimmugýgi, og törgubuklara
og silkihlað um höfuð og greitt hárið
aftur um eyrun. Hann var allra
manna hermannlegastur, og kenndu
hann alliróséðan.” (Bls 273)
-SGV.,
Opið
ALLAN
o
HREVFILL
STÆRSTA BIFREIÐASTÖÐ BORGA^
oc