Dagblaðið Vísir - DV - 14.09.1985, Qupperneq 14

14
DV. LAUGARDAGUR14. SEPTEMBER1985.
tu hsaari an »i,lí a —“ 101
Gu«laugurégítar oaE?naÍM .myndinni (*»ví"
ar og Einar Melax ó hljómborð.
-------

DV-mynd PK
„Ég get ekki sagt mikið um þetta
núna. Ég er nýkominn heim frá New
Vorksagði Björgvin Haildórsson í
samtali við DV í vikunni. Að undan-
förnu hafa tónlistarmenn jafnt sem
aðrir rætt nokkuð um hverjir koma
til með að taka þátt í upptöku
Eþíópíulagsins svokallaða. Og sitt
sýnist hverjum um hugmyndina. En
hvað segir Björgvin sjálfur. Hverjir
fá að vera með?
„Að sjálfsögðu verður talað við
alla sem skipta máli, alla sem eru í
framlínu popptónlistar á Islandi í
dag. Ég hef verið að lesa í blööum
alls konar yfirlýsingar frá hinum og
þessum aö ekkert hafi verið rætt við
þá. Astæðan fyrir því er einfaldlega
sú að ég hef ekki enn náö sambandi
við þetta fólk.
Þetta er mjög stórt verkefni og allt
unniö í sjálfboðavinnu. Ég persónu-
lega hef í nógu að snúast fyrir utan
þetta og sömu sögu má segja um
Gunnar Þórðarson og Þóri Baldurs-
son sem útsetja lagið. En eins og ég
sagði fyrr þá mun ég hafa samband
við alla sem standa í framlínu ís-
lenskrar popptónlistar. Þetta er ekk-
ert einkamál fárra.
Hvað laginu sjálfu viðvíkur finnst
Hljómleikar á döfinni
Þó að umsjónarmaður Rokk-
spildunnar sé gleggsti maður, er
ekki hlaupið að því aö hafa augu og
eyru alstaðar í einu. Þess vegna
væri prýðilegt ef þeir sem standa
fyrir hljómleikum, hvort sem er í
skólum eða á almennum vettvangi,
létu undirritaðan vita. Með því móti
væri hægt að birta á einum stað lista
yfir væntanlega tónleika, bæði mér
og öðrum til ánægju.
Og hér skal þér í framhaldi af því
tilkynnt um tvenna tónleika.
Annað kvöld mun hljómsveitin
Mannakorn spila á efri hæð Holly-
wood. Á efnisskránni eru væntanlega
lög af Ljúfum leik og ýmislegt annað
gott flýtur örugglega með. Með
Mannakomum leikur nú um stundar-
sakir Jens Hansson saxófónleikari.
Kuklið mun síðan standa fyrir
lokatónleikum í Félagsstofnun
údentá föstudaginn tuttugasta
september. Þetta verður einskonar
uppskerúhátíð og um leið endirinn á
sumarstarfi \ hljómsveitarinnar.
Þetta em síðustu tónleikar Kuklsins
hér, í bili að minnsta kosti, og auk
þeirra koma fram aörar hljómsveit-
ir, jafnvel skáld. Rökrétt afleiðing af
Góðir slagarar
í Gamla bíói
mér það vel við hæfi og ég vona að
sem flestir sjái sér fært aö vera með.
Það gæti verið mjög sniðugt fyrir
óiíka tónlistarmenn að vinna saman
aðsvona verkefni.”
— Ertu á þessu stigi málsins
bjartsýnn á að þetta takist?
„Já, svo framarlega sem við fáum
alla helstu popptónlistarmennina til
að vera með þá er ég bjartsýnn. Það
væri líka gaman að sýna ýmsum
frammámönnum þessa lands hvers
popparar eru megnugir þegar þeir
taka saman höndum,” sagði Björg-
vin Halldórsson.
-ÞJV
sumarstarfi er síöan vetrarstarf og
hyggst Kukhð nú beina spjótum sín-
umaðEvrópu.
-ÞJV
Kukl kveflur sumarið mafl
föstudaginn tuttugasta sept.
tónleikum í Félagsstofnun stúdenta
í>essi grein hefði alveg getað byrj-
að eitthvað á þessa leið: Klukkan var
orðin tíu mínútur yfir níu og hljóm-
leikamir ekki hafnir. En stundvísi
tónlistarmanna er bara nokkuð sem
fólk er alveg hætt að gera ráð fyrir.
Það sýndi sig áþreifanlega föstu-
dagskvöldiö sjötta september. Þeir
sem voru að tínast inn rétt undir hálf-
tíu misstu samt hvorki af Kuklinu né
Megasi.
Skáldið Sjón reið á vaðið kortér
yfir auglýstan tíma og las úr verkum
sínum við undirleik andardráttar af
segulbandi. Flutningurinn minnti
helst á svartagaldur: „Ég er Sjón, ég
sé útlínur, munstur og hvaðeina”.
Viðstaddir klöppuðu kurteislega og á
svið steig Jóhamar með staf í hendi og
sígó í múnni. Þunglyndið reið ekki
við einteyming, handleggjamissir og
dauði aöalyrkisefnið og félagi
Jóhamars lék dómsdagstónlist á
hljómborðið. Fólk á neðri bekkjum
leit hvert á annaö, sumir klöppuöu.
Bið.
„Kunniði ekki að bíða?"
„Ekki láta okkur bíða,” kallaði
hress náungi úr vinstra hominu fljót-
lega. Piltur á fremsta bekk lét ekki
segja sér það tvisvar heldur stökk
upp á svið og greip míkrófóninn
tveim höndum. Hér var kominn
Einar öm: ,Jír eitthvað að, kunniði
ekki að bíða?” Fór að róta á sviöinu
og hljómsveitarmeðlimir tíndust inn
einn af öðrum. „Við erum Kukl,” til-
kynnti Einar svo í fyllingu tímans og
hljómsveitin hóf leik.
Eg vissi satt að segja ekki hverju
ég átti von á frá Kuklinu. Ég hafði
aldrei áður séð þá á sviði og aöeins
rennt lauslega í gegnum plötuna The
eye.
Hem, nokkuð gott, hugsaði ég með
mér að nokkrum lögum liðnum.
Kröftugt, en fjarlægt. Mér fannst
hljómsveitin dálítið einangruð á
sviðinu, ailavega náði ég ekki alveg
sambandi.
Útilegumannatónlist
En hafi samband verið slæmt,
komst það í lag þegar Megas steig á
sviö. Kghnski þurfti bara gömul
tengsl til. „Hæ.krakkar, gaman að
sjá ykkur,” sagði hann og kynnti
fyrsta lagiö, gamlan slagara um allt
annað en launahækkanir. Síðan rak
hver slagarinn annan, doctor Sölvi,
Heilræðavísur þriðja og síðasta sinn,
Þymirós, Kukl blús og titillag tón-
leikanna Sjáðu hvað ég sé. I milli var
svo skotið inn fimmtán minútna hléi.
Hvernig hljómaði þetta hugsar þú
nú, og ég segi með sanni: Mjög vel.
Þarna leiddu saman hesta sína afar
sérstæðir tónlistarmenn.
Kukl, sem Islendingar vilja enn
hvorki sjá né heyra og Megas sem
meginþorri þjóöarinnar hefur nýver-
ið tekið í sátt. Aldursmunurinn
skiptir engu. Þau bættu hvort annað
upp og útkoman varð ferskur and-
vari inn í tónlistarlíf landsins. Sann-
kölluð útilegumannatónlist.
Einar afundinn
Það sem kom mér kannski mest á
óvart var hversu góðir hljóðfæraleik-
arar eru í Kukiinu. Tríóið á bassa,
gítar og trommur, þeir Birgir
Mogensen, Guðlaugur Óttarsson og
Sigtryggur Baldursson eru geysilega
traust undirstaöa. Ofan á bætist
síðan hæverskur hljómborðsleikur
Einars Melax og söngur nafna hans
Amar og Bjarkar Guðmundsdóttur.
Gott og vel en ég á afskaplega erfitt
með að sætta mig við notkunina á
trompetnum eöa munnhörpunni. Það
var aðeins í Kuklarablúsinum sem
Einari tókst að komast í eitthvert
samhengi við hina.
Kukliö og Megas luku síðan leik
sinum með glæsibrag þegar þau voru
klöppuð upp í aukalagið. Söngull
(Dismemberd) var keyrt í gegn.
Björk söng og Megas og Einar
hreyttu hlæjandi í hana fúkyrðum á
víxl. Áhorfendur virtust á þeim bux-
unum aö biðja um meira en Einar
auglýsti þess í stað tónleika kvöldið
eftir.
Annars var Einar mjög afundinn
við landa sína í áhorfendasætum
þetta kvöld. Skiljanlegt, ef litið er á
að Islendingar hafa hingað til lítið
sem ekkert viljað með hann eða
hljómsveitina hafa.
Hins vegar er aldrei neinn spá-
maöur i sinu föðuriandi samanber
Hrafninn sem flaug.
En vonandi verður Kuklið tekið í
sátt af landanum fyrr en seinna. Þau
eiga það að minnsta kosti skiliö.
Kannski verða þeim líka einhvem
tíma boðnar stööur við Ríkisútvarp-
ið—sjónvarp. Til dæmis á tónlistar-
deild.
-ÞJV