Dagblaðið Vísir - DV - 26.11.1985, Síða 14

14
Spurningin
Komu úrslit Miss World þér á
óvart?
Jón Gudjónsson tölvuviðgerða-
maður: Nei, ekki mjög. Hólmfríður
er falleg, en það má deila um hvort
titillinn sé eftirsóknarverður.
Oddný Stella húsmóðir: Nei, því
skyldum við ekki geta unnið eins og
aðrir. Hún er stórglæsileg stúlkan
og stóð sig vel. Ég sá í sjónvarpinu
að Hólmfríður átti sigurinn skilið.
Titillinn er eftirsóknarverður fyrir
vissar manngerðir, en ekki æskilegur
fyrir of ungar stúlkur.
Snorri Jósepsson, nemi H.Í.: Já
ég varð hissa, en hún er falleg og
átti sigurinn skilið. Titillinn er góður
ef hún notar hann rétt.
Hulda Bertel Magnúsdóttir hús-
móðir: Nei, við eigum svo fallegt
ungt fólk. í keppninni voru margar
fallegar stúlkur og starf dómnefndar
hefur verið erfitt. En sigurinn var
sanngjam og ég treysti Hólmfríði til
að vera landi sínu til sóma.
Snorri Gissurarson viðskipta-
fræðingur: Nei, af hverju? Við ís-
lendingar erum ekki ljótari en aðrir.
Já,já hún er falleg og það er gott að
ná því sem stefht er að.
Kristjana Bjamadótir nemi:
Hólmfríður átti skilið að vinna, því
hún er mjög falleg og án allrar hlut-
drægni vil ég segja að hún bar af
öðrum keppendum. Ég vildi ekki
vera í hennar sporum.
DV. ÞRIÐJUDAGUR 26. NÓVEMBER1985.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Að eiga bágt vegna Dallas-þátta
íslenskar kven- og jafnréttis-
hetjur geta ekki á heilum sér
tekið vegna vinsælda afþreying-
arþátta í sjónvarpinu.
Sjónvarpsnotandi skrifar:
„Hvað skyldi sá hafa verið að
hugsa sem upphaflega vandi þjóð-
ina á Dallas?“ spyr kona sem skrif-
ar þáttinn Sjónvarpsvaðall í Þjóð-
viljann.
í Morgunblaðinu er líka eins
konar „sjónvarps- og útvarpsvað-
all“ sem birtist á hverjum degi í
eindálka formi, upp úr og niður úr,
alla, langa blaðsíðu 6 í því út-
breidda blaði.
Og hvað skyldi „menningarfröm-
uður“ sá sem þar lætur gamminn
geisa vera með á heilanum? Auð-
vitað Dallas-þáttinn, hið sígilda
bitbein íslenskra ofvirkja í vamar-
málum menningarhelginnar.
í einu „menningarkastinu" á bls.
6 í Mbl. er heldur betur tekið til
hendinni. Það er talað um „súkkul-
aðisætan harmleik", „Suellen" og
að „stöðugar varasleikingar og
bjánalegar hláturrokur afhjúpi
vitsmunaskort leikkonunnar1'!!
„Bobby“, sem sé í miklu uppá-
haldi hjá ýmsum, komi sér fyrir
eins og hann þjáist af viðvarandi
hægðateppu og hafi hann (þ.e.
„menningarvitinn") sjaldan kynnst
fúllyndara fési!
Síðan tekur hann fyrir hvem
leikarann í Dallas-þáttunum á
fætur öðrum og fer um þá hinum
háðuleg- ustu orðum og endar grein
sína á því að óska þess að „aldrei
rísi búgarður á við Ewing-búgarð-
inn hér á landi"!!
Þetta stendur nú allt til bóta fyrir
alla íslenska „menningarvita" og
aðra þá sem eiga bágt vegna Dall-
as-þáttanna í sjónvarpinu. Bæði er
það að þeir taka senn enda í sjón-
varpinu öðm sinni til að leyfa Olís
að fá sinn skerf af samningnum um
þættina og svo vegna þess að einn
aðalleikarinn í þáttunum, Victoria
Principal, hefur tekið sjúkdóm sem
líklega leiðir til þess að binda hana
við hjólastól það sem eftir er
ævinnar að því að sagt er.
Með því ætti brunin að lyftast á
íslenskum kven- og jafnréttishetj-
um sem ekki geta á heilum sér tekið
vegna afþreyingarþátta sem hafa
orðið vinsælir um allan hinn vest-
ræna heim.
Aðeins lítill hópur fólks í landi
hverju er ávallt með mæðusvip og
fómar höndum ef hann kemst að
því að meirihlutinn hefur fundið
sameiginlegt áhugaefni í skemmt-
an eða afþreyingu.
í menningarmálum íslendinga
situr það síst á nöldrurum og
mæðumönnum að úthrópa bágindi
sín vegna þeirra þjóðfélagsað-
stæðna sem það býr við ásamt þeim
meirihluta sem síst af öllu vildi
missa af Dallas-þáttunum.
Opið bréf til Vilhjálms Egilssonar
Ómissandi viðhorf
Kæri Vilhjálmur. Hafi mig nokk-
um tíma langað til að lúbeija mann
þá var það þegar ég hlustaði á þig
um kvöldið. Hefði það ekki kostað
brotið sjónvarp, sem ég hef ekki
efni á að endumýja, þá. . . Og það
verð ég að segja að ég dáist að
skapstillingu Magdalenu Schram
að hún skyldi láta það vera að gefa
þér á‘ann. (Það munaði nú ekki
miklu).
Nú, þegar ég var búin að æða í
Norðlendingur skrifar:
Ég vil koma á framfæri hve starfs-
menn Nesco á Laugavegi eru liprir
og elskulegir. Við hjónin vorum þar
að skoða bæklinga um tæki og á
meðan var okkur boðið sæti, gos og
reiði minni fram og aftur um íbúð-
ina og reyna svo árangurslaust að
sofna þá rann allt í einu upp fyrir
mér ljós. Það að þú skyldir koma
fram og segja það sem þú sagðir
var auðvitað alveg frábært, algjör-
lega ómissandi, það besta sem gat
gerst í þessum þætti. Það var auð-
vitað alveg nauðsynlegt og sjálf-
sagt að þama kæmi fram „venju-
legur maður“, eins og þú orðaðir
það. Hugsaðu þér ef viðhorf Krist-
afnot af videotæki. Að lokum var
okkur þakkað sérstaklega fyrir
komuna.
Þorkell og aðrir starfsmenn Nesco,
hafið kærar þakkir fyrir einstaklega
góða þjónustu.
ins hefðu verið einu viðhorf karl-
manna sem þama komu fram. Þá
hefðu þau verið útkljáð sem einu
viðhorf karla og karlrembur beggja
kynja hefðu sagt: „elskumar mín-
ar, um hvað emð þið eiginlega að
tala, heyrðuð þið ekki að það er
allt í stakasta lagi, jafnréttismál
nánast í höfn, með sameiginlegu
átaki karla og kvenna“.
Nei, Vilhjálmur minn, svo er þér
fyrir að þakka að allir hafa nú
sannfærst um að enn er langt í land
og það albesta er að hugsandi
karlmönnum hefur ömgglega of-
boðið. Ég þakka þér því kærlega
fyrir að koma fram í þessum þætti
og segja álit þitt. Án þess hefði
þátturinn gefið ranga mynd af
viðhorfum þjóðfélagsins.
Kveðja,
Sesselja Hauksdóttir.
Allir hafa nú sannfærst um að
enn er langt í land.
FYRIRTAKS ÞJÓNUSTA í NESCO

v
JÓLAGJAFAHÆNDBÓK,
44SÍÐUR,
FYLGIR BLAÐINU Á MORGUN