Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1985, Blaðsíða 24

76
DV. LAUGARDAGUR14. DESEMBER1985.
Sérstæð sakamál
Sérstæð sakamál
Sérsta
Jafnvel Agata Christie hefði
getað gert málið flóknara:
glæpurinn reyndist
þó ekki vera það
Það var nokkuð svalt í lof'ti í Cots
wold á Englandi 9. apríl 1984 en af
og til var bjart í lofti því að a skipt
ust skin og skúrir. Dagurinn var
því, með öðrum orðum, dæmigerður
fyrir vorið þar.
Margaret Backhouse, 37 ára gömul
eiginkona Grahams Backhouse,
sneri sér að manni sínum, sem var 6
árum eldri en hún, og sagði: „Ég fer
á bílnum, elskan. Ég ætla að fara að
versla." Hann brosti til hennar og
svaraði: „Það er allt í lagi, vina.
Farðu vaHega.
Sprengjan springur
Margaret gekk úr úr húsinu og tók
bíllyklana upp úr tösku sinni. Bíll-
inn. sem var af Volvogerð, stóð á
hlaðinu, og hún settist undir stýri;
en um leið og hún sneri lyklinum til
að ræsa vélina varð mikil sprenging
íbílnum. ,
Sérfræðingar lögreglunnar komu á
vettvang. Þeim varð brátt Ijóst að
sprengju hafði verið komið fyrir
undir ökumannssætinu en í sprengi-
efnið hafði verið blandað 4.500 högl-
um. Það bjargaði hins vegar lífi frú
Backhouse hve sterkur bíllinn var.
Hún særðist hins vegar alvarlega á
lærum og sitjanda.
Atti að myrða
eiginmanninn?
Rannsóknarlögreglumenn gátu í
fyrstu ekki gert sér grein fyrir því
hvað bjó að baki þessari morðtilraun.
Athuganir þeirra á atburðum, sem
gerst höfðu á sveitabæ Backhouse-
hjónanna, leiddu híns vegar til þess
að þeir töldu ástæðu til að ætla að
það hefði verið eiginmaðurinn sem
ráða átti af dögum; honum hefði
verið ætluð sprengjan en svo viljað
til að það var kona hans sem settist
undi’ -týri í þetta sinn.
Meðal þess, sem í Ijós kom við
athuganir rannsóknarlögreglu-
mannanna, var að fyrr um árið hafði
herra Backhouse fengið hótunarbréf.
Hann hafði að vísu fleygt því en
sagði að í því hefði honum verið
hótað dauða fyrir að hafa komið illa
ffam við systur bréfritara. Þá sagði
hann einnig frá því að nokkrum
sinnum hefði verið hringt á
sveitabæinn og honum hótað lífláti.
Afskorni
kindarhausinn
Nokkru eftir þetta hringdi Graham
Backhouse til lögreglunnar og
skýrði henni frá því að hann hefði
fundið afskorinn kindarhaus fyrir
framan bæinn og við hann hefði legið
bréf þar sem sagði: „ÞÚ ERT NÆST-
UR.“ Lögreglunni fannst nú ástæða
til þess að óttast um líf Grahams því
að allt benti til þess að einhver hefði
ásett sér að ráða hann af dögum.
Frú Backhouse var enn á sjúkra-
húsi og maður hennar einn heim.
Rétt þótti því að setja vörð um bæ-
inn. Til þess voru fengin maður og
kona, bæði leynilögreglumenn. Rétt
eftir að þau voru komin til starfa
sýndi Backhouse lögreglunni annað
bréf.
Afbrýðisemi?
Er Graham Backhouse ræddi við
lögregluna kom í ljós að hann hafði
átt vingott við ýmsar konur. Meðal
þeirra, sem hann nefndi, var ung og
lagleg kona náins vinar Backhouse-
hjónanna. Maður hennar var raf-
magnsverkfræðingur sem hafði með-
al annars unnið með sprengiefni.
Grunur beindist þvi nú að þessum
manni og var hann tekinn til yfir-
heyrslu en sleppt eftir þriggja daga
varðhald er ljóst þótti að hann kæmi
ekki við sögu málsins.
Ekki var þó hægt að vísa á bug
þeirri hugmynd að afbrýðisemi kynni
að búa að baki þeim hótunum sem
Graham Backhouse höfðu borist og
tilrauninni til þess að ráða hann af
dögum. Löng reynsla hefur kennt
lögreglunni að afbrýðisamt fólk get-
ur verið mjög heiftugt og því þótti
nú ástæða til þess að koma sérstöku
viðvörunarkerfi fyrir á bænum enda
var Graham enn einn þar því að
kona hans var enn á sjúkrahúsinu.
Hann þurfti nú aðeins að þrýsta á
hnapp og þá hringdi sérstök bjalla á
næstu lögreglustöð. Nokkru áður
hafði gæslunni við bæinn verið hætt
að beiðni Grahams sem taldi ólíklegt
að nokkur myndi reyna að gera
honum nokkuð og koma þannig upp
um sig á meðan „staðinn er vörður
um bæinn á svona áberandi hátt.
Bjallan hringir
Að kvöldi 30. apríl hringdi svo
bjallan á lögreglustöðinni. Lögreglu-
þjónar flýttu sér á vettvang en við
þeim blasti óhugnanleg sjón er þeir
komu að bæ Backhousehjónanna
sem er í utjaðri smábæjarins Horton
í Avon. A gólfinu í bókaherberginu
lá Graham Backhouse með djúpa og
ljóta skurði í andliti og á brjósti.
Voru sumir þeirra allt að þriggja
þumlunga djúpir. Hann var mátt-
farinn og dasaður og hélt á tví-
hleyptri haglabyssu. Við stigaskör-
ina fyrir neðan bókaherbergið lá
Colyn Bedale-Taylor, 63 ára ná-
granni, látinn. Hann hafði verið
skotinn í brjóstið á stuttu færi. í
hendí hans var hnífur.
Backhouse sagði lögreglunni frá
því að Bedale-Taylor hefði ráðist á
sig eftir að hafa sakað sig um að
bera ábyrgð á dauða sonar hans sem
látist hafði í umferðarslysi. Þar var
þá kominn þessi leyndardómsfulli
maður sem hafði haft frammi hótanir
um að ráða Graham Backhouse af
dögum. Heimili hans var í aðeins 300
m fjarlægð frá bæ Backhousehjón-
anna.
Sagtfrá atburðum
i blöðum
Frásögnin af því, sem gerst hafði á
sveitabænum í útjaðri Horton, birtist
nú undir stórum fyrirsögnum í blöð-
um um allt Bretland. Sagan þótti
með ólíkindum og helst hægt að líkja
henni við leynilögreglusögu eftir
Agötu Christie: Atök, manndráp í
sjálfsvörn, sprengjutilræði, hótanir
og afskorinn kindarhaus.
Þegar gert hafði verið að sárum
Grahams Backhouse á sjúkrahúsi
ræddi hann við fréttamenn sem fengu
þá gott tækifæri til að virða fyrir sér
ljót sár hans. Þá lét hann í ljós þá
skoðun að nágranni hans hlyti að
hafa gengið af vitinu eftir að hafa
talið sjálfum sér trú um að hann -
Graham Backhouse - bæri á ein-
hvern hátt ábyrgð á láti eins sona
Nýjar grunsemdir
Næstu daga fór fram nákvæm lög-
reglurannsókn á öllum atvikum sem
tengdust þessu óvenjulega máli; og
það leið ekki á löngu uns grunur tók
að beinast að Graham Backhouse.
Svo tók eitt og annað að koma í ljós
sem benti til þess að hann hefði sett
ýmislegt á svið, þar á meðal drápið
á Bedale-Taylor, til þess að fela
sannleikann.
Og þar kom að lögreglan þóttist
viss um að Graham Backhouse væri
ekki fórnardýrið, heldur sá sem öllu
hafði valdið.
Fjárkröggur
Það voru tveir leynilögreglumenn,
Frank Vowles og Geoffrey Hallett,
sem áttu mestan þátt í að upplýsa
þetta nær einstæða sakamál. Þeir
komust að því að Backhouse var
orðinn svo skuldugur síðla árs 1983
að hann þurfti að greiða jafnvirði
um tveggja ög hálfrar milljónar
króna til þess að geta fengið frið fyrir
lánardrottnum. Bæði var um að ræða
yfirdrátt á bankareikningi og skatta.
Þá um haustið hafði hann átt fund
með endurskoðanda sínum og þá
kom í ljós að til þess að honum gæti
tekist að breyta búinu í kúabú, eins
og hann taldi arðvænlegast, og
greiða skuldir þurfti að minnsta
kosti jafnvirði fjögurra milljóna
króna.
Nokkurs af því fé tókst-Backhouse
að afla með því að selja hluta af
jörðinni undir byggingar en á næstu
mánuðum jukust skuldir hans engu
að síður og námu jafnvirði nær
þriggja milljóna króna á fyrri hluta
árs 1984.
\
Líftrygging
eiginkonunnar
Rannsóknin leiddi einnig i ljós að
Backhouse hafði líftryggt konu sína
fyrir jafnvirði tæplega þriggja millj-
óna króna og nokkru fyrir spreng-
inguna í bílnum hafði hann tvöfaldað
þá upphæð.
Leynilögreglumennirnir drógu nú
saman niðurstöður sínar: Backhouse
hafði óttast að athuganir þeirra eftir
sprenginguna myndu koma þeim á
sporið. Því hafði hann ákveðið að
villa um fyrir þeim með morðinu á
Bedale-Taylor. Hann hafði boðið
honum heim til sín, skotið hann,
sært sig með hnífi og lagt hann í
hönd hans. Svo hafði hann ýtt á
viðvörunarhnappinn.
Mistökin
Meginmistök Grahams Backhouse
Lögregla rannsakar Volvobílinn
eftir að Margaret Backhouse
hafði nær látið lífið í sprenging-
unni sem varð í honum.
lágu í því að hann gerði sér ekki
grein fyrir því hve tækni rannsókn-
arlögreglunnar er mikil. Lögreglu-
þjónninn, sem kom að Bedale-Taylor,
tók eftir því að hnífurinn lá nokkuð
laus í hönd hans, en búast hefði
mátt við að hann héldi fast um hann.
Þá kom í ljós á rannsóknarstofu að
biaðið, sem á var skrifað „ÞÚ ERT
NÆSTUR“, var úr blokk sem Back-
house átti sjálfur. Þá fundust agnir
í líminu á umslögunum sem höfðu
að geyma hótunarbréfin sem reynd-
ust vera úr fötum bóndans. Loks má
geta þess að blóðsletturnar á gólfinu
á sveitabænum svöruðu ekki til
þeirra lýsinga, sem Backhouse gaf á
atburðum kvöldsins er hann beitti
haglabyssunni.
Frelsi í rúma
10daga til viðbótar
Er hér var komið sögu átti Graham
Backhouse aðeins eftir að vera frjáls