Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.1986, Blaðsíða 25

DV. LAUGARDAGUR 22. FEBRÚAR1986
25
mér nauðsynleg, hún veitir mér
ótakmarkað yndi.
- Hvernig tónlist höfðar mest til
þín?
Ég er fremur gamaldags hvað
tónlistarsmekk varðar, en hef þó
lært að hlusta á nýrri tónlist, stend
mig að því að láta mér líða vel með
hana á fóninum. Mikið af mínum
ljóðum er ort undir áhrifum frá
tónlist, það er að segja: ég hef
fengið kveikjuna frá tónlistinni.
En efnislega er það ekki tónlistin
sem ræður. Hún kveikir bara í mér.
- Ertu alltaf viss um að það sem
þú ert að skrifa séu ljóð en ekki
laust mál?
Já, það eru ljóð. En stundum leik
ég mér og yrki rímað, hefðbundið
og rimað. En það er bara leikur og
hvíld. Ég hef gaman af að ríma en
hirði minnst af því.
- Leggur þú metnað í rímið?
Já, ég legg ævinlega metnað í
það. Annars er það svo að þegar
ég geri almennilega vísu þá kemur
hún eins og skot.
- Varla þó dýrar vísur eins og
hringhendur?
Jú aðallega hringhendur, mér
finnst auðveldast að gera þær. Ég
á mjög auðvelt með að ríma en má
ekki láta það eftir mér, er svo hætt
við að það verði billegt, af þvi
rímað ljóð „getur“ staðið á skraut-
inu. í hefðbundnum ljóðum eru
yfirleitt einhver uppfyllingarorð
sem ættu ekki að vera, gott skáld
notar ekki uppfyllingarorð í órím-
uðu ljóði, ég vil að hvert orð sé
þrungið merkingu. Og þó ég segi
að mér finnist auðveldara að yrkja
rímað, þá er ég alls ekki að segja
að mín rímuðu ljóð séu góð. En
hefðbundinn stíll er vissulega svo-
lítið freistandi, hann hljómar svo
fallega í eyrum fólks. Ég yrki hins
vegar ekki í þeim tilgangi. Að hafa
ákveðna hrynjandi er eins og að
semja einfalda tónlist.
Texti og mynd:
Jónas Skagfjörð Þorbjörnsson
SORTLA
og
BRÆÐURNIR
Surtla úr Herdísarvík, ærin sem
helgarblað DV fjallaði um þann 8.
febrúar sl., á enn ítök í hugum
fólks. Haustið sem hún féll fyrir
byssukúlu í hömrunum vestan við
Herdísarvík, síðust kinda úr gamla,
íslenska fjárstofninum sem skorinn
var 1952 vegna riðu, voru tveir
hópar manna að leita hennar.
Annars vegar voru þrír menn, sem
skutu svo á kindina þar sem hún
var komin í sjálfheldu, og hins
vegar fjórir menn sem eltu hana
lengi dags, komu henni í sjálfheld-
una og ætluðu að taka hana lifandi.
Eftir að Surtla var fallin fyrir
kúlu „vígamannsins" upphófst
heilmikið karp í blöðum (einkum
þó málgagni sauðkindarinnar,
Tímanum) og deildu nú skotmenn
og smalar hart um réttmæti þess
að skjóta Surtlu. Margir höfðu við
orð að rétt hefði verið að ná henni
lifandi og flytja í eyjar - til minn-
ingar um gamla, íslenska fjárstofn-
inn.
„Æsingur í Reykvikingum“
Hákon Kristgeirsson, einn þeirra
fjögurra sem eltust við Surtlu og
ætluðu að ná henni lifandi, hafði
samband við helgarblaðið og sýndi
okkur úrklippur úr Timanum frá
því í október 1952. Þar deilir bróðir
hans, Jón, við skotmennina (Sigur-
geir Þ. Stefánsson hét sá sem ban-
aði Surtlu með skoti í hnakkann
eftir að hafa dúndrað á hana
nokkrum sinnum) og gerir greinar-
mun á veiðieðli þeirra og smalaeðli
sínu, Hákonar og Hallgríms
bræðra sinna.
„Það var heilmikill æsingur í
bænum þegar þetta var,“ sagði
Hákon í samtali við helgarblaðið.
„Og þetta með Surtlu fór nú ekki
eins og til stóð. Okkur bræðrum
þótti það einkennileg skepna, sem
ekki var hægt að ná, og vildum
láta reyna á það hvort við gætum
ekki handsamað hana.“
„Þarna stóð hún...“
Þeir fjórir sem fundu Surtlu og
komu henni í sjálfheldu voru bræð-
urnir Jón (kennari í Reykjavík, nú
látinn), Hákon og Hallgrímur (báð-
ir bílstjórar hjá Steindóri) og Óskar
Ólafsson brunavörður. í grein sem
Jón Kristbjörnsson skrifaði um
Surtluför bræðranna segir á einum
stað: „...Þarna stóð hún, hin of-
sótta, stolt og hrein. Bar höfuðið
hátt, grafkyrr eins og steingerving-
ur. Ein af skaparans meistara-
myndum, mátturinn greyptur í
hold og blóð. Hún var hrafnsvört
á lagðinn og féll dásamlega saman
við umhverfið. Það var auðséð að
hér var hennar rétta heimkynni.
Hafði ég rétt til að rjúfa þetta
dásamlega samræmi?"
„Ber þá að fjóra menn,
vopnaða"
Síðar í grein Jóns segir: „Ber þá
að fjóra menn vopnaða neðan frá
undirlendinu, þrjá úr Reykjavík og
einn úr Sandgerði, að ég hygg.
...Einn er svo óðfús að skjóta, að
hann gáir þess ekki, að er hann
miðar á ána, þá hefir hann Hákon
líka í sigtinu. Hallgrímur bendir
honum á þetta og biður hann bless-
aðan að skjóta ekki bróður sinn.
Hákon hrópar upp og biður þess
að ærin sé ekki skotin. En orð hans
báru sama árangur og orð Snorra
forðum, er hann sagði: „Eigi skal
höggva“, þegar öxi böðulsins var
reidd að hálsi hans. Skotin gullu
við hvert af öðru. Loks tókst Sigur-
geiri Stefánssyni úr Reykjavík að
fella hana í þriðja skoti sínu. Var
það eina skotið sem hæfði hana,
sem betur fór. Aldrei áður hefur
kind verið skotin í smala-
mennsku..."
Surtla á Keldum
Eins og helgarblaðið skýrði frá
7. febr. sl. var öilu fé útrýmt af
svæðinu milli Hvalfjarðar og
Rangár haustið 1952. Niðurskurð-
urinn gekk vel, nema hvað fótfrá,
stór og sterk sex vetra ær i eigu
Hlínar í Herdísarvík komst sífellt
undan. Loks var sett fé til höfuðs
ærinni - sem m.a. varð til þess að
skotmenn úr Reykjavík lögðu af
stað að eltast við hana.
Surtla hefur án efa verið forystu-
kind - og hafði víst ekki komið á
hús síðan hún var lamb. Hausinn
af henni er varðveittur á Keldum
þar sem er rannsóknastofnun Há-
skólans í meinafræði - en visna eða
riða í íslensku sauðfé er sá búfjár-
sjúkdóma sem hvað rækilegast
hefur verið rannsakaður - og i
seinni tíð eru menn farnir að tengja
þær rannsóknir frumurannsóknum
vegna sjúkdómsins eyðni (aids) sem
nú leggst á fólk.
Kannski Surtla skepnan eigi eftir
að verða samnefnari fyrir gamla,
sýkta sauðfjárstofninn sem ýtti
undir rannsóknir á visnu.
-GG
LAUS STAÐA
Staða löglærðs fulltrúa við embætti sýslumanns Þin-
geyjarsýslu og bæjarfógeta Húsavíkur er laus til
umsóknar.
Laun samkvæmt launakerfi starfsmanna ríkisins.
Umsóknarfrestur er til 20. mars 1986.
Húsavík, 15. febrúar 1986.
Sýslumaður Þingeyjarsýslu,
bæjarfógeti Húsavíkur.
Húsfélög, leikskólar, garð-
og sumarbústaðaeigendur!
Framleiðum
i öllum stærðum:
Hús undir garðáhöld,
leikhús fyrir börnin,
garðbekki og borð,
barnastóla og borð.
Sýnishorn á staðnum
Verktakafyrirtækið STOÐ, Skemmuvegi 34 l\l.
Sími 41070 - heimasími 21608.

BRAUTARHOLTI 33 - SIMI: 6212 40

Fiat 127 Special árg. 1983, ekinn Audi 100 árg. 1981, ekinn 51.000 km,
28.0000 km, 5 gira, blár. Verð kr. grár. Verð kr. 440.000,-
220.000,-
BMW 316 árg. 1985, ekinn 10.000 Suzuki Alto árg. 1982, ekinn 37.000
km. Verð 750.000,- km. Verð kr. 210.000,-
MMC Cordia SR árg. 1983, ekinn M. Benz 250 árg. 1981, ekinn 105.000
50.000 km, rauður. Verö kr. 360.000,- km, brúnsans. Verð kr. 725.000,-
Gott úrval notaðra MMC Pajero-bíla á
staðnum.
RÚMCÓÐUR SÝNINGARSALUR
— REYNDIR SÖLUMENN —
OPIÐ:
Mánud.—föstud.kl. 9.00—19.00.
Laugard. kl. 10.00—19.00.