Dagblaðið Vísir - DV - 12.08.1986, Page 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 1986.
Fréttir
Olil Amble, sigurvegari í töitkeppninni, fyrst knapa til að taka á móti töltbikarnum tvisvar sinnum. Hafliði Gíslason
mótsstjóri brosir út í bæði. DV-myndir ej.
Sigurbjöm Bárðarson, stigahæsti knapi mótsins, með hluta verðlaunanna.
Verðlauna-
fár í
Víðidalnum
Islandsmót í hestaíþróttum var hald-
ið um síðustu helgi í Víðidal í Reykja-
vík. Eins og svo oft áður einkenndist
mótshald af veðrinu sem var rysjótt.
Mikið var um skráningar á íslands-
mótinu að þessu sinni en einnig mikið
um forföll. Til dæmis mætti ekki nema
21 knapi af 40 skráðum í keppni í fjór-
um gangtegundum.
Keppendur voru skráðir frá 16
íþróttadeildum, þar af var einn fulltrúi
frá nokkrum félögum. Flestir kepp-
endanna voru frá Suður- og Suð-vest-
urlandi, einn keppandi frá Norður-
landi en enginn frá Austurlandi frekar
en fyrri daginn.
Mótið gekk vel og var framkvæmd
mótsins í höndum íþróttadeildar Fáks,
sem stóð sig vel. Það sama er ekki
hægt að segja um dómara sem mættu
seint og illa. Setti það ljótan blett á
mótið. Bitnaði dómaraleysið mest á
bömum og unglingum eins og vana-
lega. Fyrri dag keppninnar mættu
dómarar klukkutíma of seint og það
sama var uppi á teningnum síðari dag-
inn í úrslitakeppninni. Bömin fóm
flest snemma á fætur til að hita klár-
ana sína upp og hímdu í rigningunni
og biðu eftir dómurunum. Dómarar
ættu að athuga það að ætlast er til
að böm og unglingar læri fullkomleik-
ann af fullorðnum. Það væri gaman
að vita hvað keppendur í bama- og
unglingaflokki hugsa eftir þetta mót.
En þetta á eingöngu við um þá dóm-
ara sem áttu að dæma bama- og
unglingaflokk. Dómarar mættu auð-
vitað á réttum tíma til að dæma
fúllorðna.
Börn og unglingar
Keppendur í bama- og unghnga-
flokki mættu snemma til leiks á
laugardaginn tilbúnir í slaginn, en
engir vom dómaramir eins og fyrr er
sagt. En brátt hófst keppni. Eins og
vant er vom ýmsir einstaklingar dug-
legri við að safha að sér verðlaunapen-
ingum en aðrir. Veitt vom verðlaun
fyrir fimm efstu sæti í bama- og ungl-
ingaflokki. Hörður Haraldsson var
iðinn við verðlaunapeningasöfnun í
unglingaflokki. Hann fékk fjögur gull
og eitt silfur. Hákon Pétursson keppti
í bamaflokki og fékk þrjú gullverð-
laun og eitt silfúr. Annars urðu úrsht
þessi í bamaflokki. í töltkeppninni
sigraði Hjömý Snorradóttir (Fáki) í
annað skipti á íslandsmóti, fékk 76,00
stig og keppti á Kasmír. Hákon Pét>
ursson (Sörla) varð annar á Limbó
með 72,27 stig. Sigurður Matthíasson
(Fáki) varð þriðji á Gassa með 68,27
stig, Katrín Sigurðardóttir (Geysi)
fjórða á Tvisti með 64,53 stig og Magn-
ús Benediktsson (Geysi) fimmti á
Hörpu með 68,80 stig. Hákon Péturs-
son (Sörla) sigraði í fjórum gangteg-
undum á Limbó með 44,37 stig. Katrín
Sigurðardóttir (Geysi) varð önnur á
Tvisti með 45,56 stig. Magnús Bened-
iktsson (Geysi) þriðji á Hörpu með
42,84 stig, Gísli Geir Gylfason (Fáki)
fjórði á Móra með 42,67 stig og Edda
Sólveig Gísladóttir (Fáki) fimmta á
Grána með 41,48 stig. Hákon Péturs-
son varð einnig stigahæstur knapa í
bamaflokki með 123,83 stig og sigraði
í íslenskri tvíkeppni með 116,63 stig. I
unglingaflokki í töltkeppninni sigraði
Borghildur Kristinsdóttir (Geysi) á
gamla íslandsmeistaranum, Fleyg,
með 81,87 stig sem hefði gilt sem sjötta
sæti í flokki fúllorðinna. Hörður Har-
aldsson (Fáki) varð annar á Háfi með
79,47 stig, Guðrún Edda Bragadóttir
(Fáki) þriðja á Erh með 67,20 stig,
Berglind Ragnarsdóttir (Andvara)
fjórða á Freyju með 72,27 stig og Ama
Kristjánsdóttir (Fáki) fimmta á Gim-
steini með 69,33 stig. Hörður Haralds-
son (Fáki) sigraði í keppni í fjómm
gangtegundum á Háfi með 52,36 stig,
Guðrún Edda Bragadóttir (Fáki) varð
önnur á Erli með 43,52 stig, Bjami
Sigurðsson (Sörla) þriðji á Ljósfara
I dag mælir Dagfari
Amerísk náttúravemd
Okkur hefur verið sagt að vamar- hanistan, bardögunum í Nicaragua
Ennþá virðast Bandaríkjamenn
ekki hafa sagt sitt síðasta orð í
hvalamálinu. Enn er þessi Baldridge
viðskiptaráðherra að lýsa yfir von-
brigðum sínum með þá ákvörðun
íslendinga að þeir hyggist éta hval-
kjötið sjálfir. Enn er óvíst um
viðbrögð Japana af ótta við við-
skiptaþvinganir Ameríkana.
Sumir hafa verið að fúrða sig á því
hvemig Bandaríkjamenn geti verið
að skipta sér af hvalveiðum Islend-
inga, enda sé það í valdi hverrar
þjóðar hvemig hún sækir sjóinn.
Ekki erum við íslendingar að skipta
okkur af höfrungadrápinu í Kyrra-
hafinu eða gróðureyðingunni í
Miðríkjunum eða skógarhögginu í
Virginíu. Ekki hefur Stangveiðifélag
Reykjavíkur verið að skipta sér af
því að allar laxveiðiár fyrir vestan
em uppumar vegna ofveiði og
ágangs. Með öðrum orðum, hver
þjóð hlýtur að ráða því sjálf hvemig
hún umgengst sína náttúm. Islend-
ingar háðu meira að segja harða
baráttu fyrir fiskveiðilandhelgi sinni
í þeim tilgangi að vemda þorskstofii-
inn og þurftu í því skyni að berjast
gegn herskipum hennar hátignar til
að ná fram þeirri náttúmvemd.
Bandaríkjamenn þóttust ekki vilja
hafa afekipti af þeirri deilu, vegna
þess að hún væri milliríkjamál Breta
og íslendinga.
En Bandaríkjamenn hafa sína
skilgreiningu á þessum afekiptum.
Þeir segjast hafa sett lög í sínu landi
um náttúmvemd og aðrar þjóðir
verða að gjöra svo vel að fara eftir
þeim lögum. Annars hafi þær verra
af. Dagfari er að vísu ekki stúderað-
ur í jús en honum leyfist að spyria
eins og hveijum öðrum fáfróðum fe-
lendingi hvort Alþingi geti sett lög
sem banni Bandaríkjamönnum að
skjóta fugla í Arkansas eða banna
stangaveiði í vötnunum í Michigan?
Og hóta viðskiptabanni eða efna-
hagsþvingunum ef óbreyttir borgar-
ar vestur í Bandaríkjunum gegna
ekki þessum íslensku lögum?
Nú er heldur ekki nóg með það
að Bandaríkjamenn hóti öllu illu,
ef við höldum áfram að veiða hval-
inn. Nú em þeir famir að hafa í
hótunum ef við étum hvalinn. Þó
hafa engin lög verið sett um mata-
ræði, hvorki fyrir vestan haf eða
austan, að minnsta kosti ekki svo
vitað sé. Fer nú að verða vandlifað
í heimi hér, ef vesæl þjóð uppi á
norðurhjara veraldar verður að biðj-
ast leyfis hjá amerískum náttúm-
vemdarsamtökum um hvað hún
megi hafa sér til matar.
liðið á Miðnesheiði hafi verið hér í
aldarfjórðung til að vemda okkur frá
vondum Rússum. En kannski heíúr
það íarið framhjá okkur að hlutverk
vamarliðsins hafi breyst og gangi
nú út á það að vemda hvalinn fyrir
okkur en ekki okkur fyrir Rússum.
Allavega skifet manni að vestur í
Bandaríkjunum hafi hinir sjálfekip-
uðu lögreglumenn friðar og frelsis
meiri áhyggjur af drápshug og mat-
arsmekk islensku þjóðarinnar
heldur en heijum Sovétmanna í Afg-
eða mannréttindabrotum stjómar-
irrnar í Suður-Afríku gagnvart
svertingjum þar í landi. Rússamir
em boðnir velkomnir á fína ftmdi
með Reagan, drápssveitimar í Mið-
Ameríku fá senda milljarða í fjár-
stuðning til að halda áfram
skæruhemaðinum og ekki kemur til
mála hjá þeim í Washington að beita
stjómina í Pretoríu eínahagsþving-
unum, þótt hún svipti svarta kyn-
stofninn lágmarksmannréttindum ár
eftir ár.
| Nei, það er þessi íslenska þjóð sem
I fremur það ódæðisverk sem er öllum
glæpum verra. Drepur hvalina sér
til matar. Það er stóra dauðasyndin
í augunum á blessuðum vemdurun-
um. Islendingar ætla að hætta að éta
lambakjöt en éta hvalkjöt í staðinn.
Þetta þykir þeim slæmur kostur
vestur í Ameríku sem bera hag
smælingjanna fyrir bijósti. Þó hefur
það verið útbreidd skoðun, jafnvel
hér á landi, að blessuð lömbin væm
ólíkt manneskjulegri og aumkunar-
verðari heldur en búrhvelin í sjón-
um. Hvað mundi eiginlega gerast ef
Bandaríkjamenn uppgötvuðu ís-
lenska lambið og áttuðu sig á því
að það hefur verið drepið og étið í
stærri stíl en nokkur skepna fyrr eða
síðar í sögu íslandsbyggðar? Eða
þorskurinn! Það væri laglegt ef
Bandaríkjamenn tækju upp á því að
vemda þorskinn og selja lög um að
ekki mætti veiða hann. Við værum
skák og mát.
Hvemig væri það ef Alþingi setti
lög sem kveða á um það að vamar-
hðið á Keflavíkurflugvelh verndi
okkur fyrir erlendum lögum sem
banna okkur að éta það sem okkur
sýnist? Bandaríkjastjóm hlýtur að
taka mark á slíkum lögum. Hún er
svo löghlýðin, ekki satt!? Dagfari