Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1987, Blaðsíða 4

22
MÁNUDAGUR 23. FEBRÚAR 1987.
Iþróttir
„Beint úr fjósinu
í leiki í bænum“
- rættvið Eriu Rafnsdóttur, landsliðsmann í handknattleik og knattspymu
„Ég var í kringum ellefu ára gömul þegar ég
mætti á fyrstu æfinguna 1 knattspyrnu hjá Breiða-
bliki. Það má segja að það hafi verið braeður mínir
sem vöktu áhuga minn á knattspymunni. í byrjxm
var ég alltaf sett í markið þegar við krakkamir
lékum okkur saman en svo breyttist það þegar á
leið og ég fór að spila úti á vellinum. Ég fór með
vinkonu á fyrstu æfinguna og við fórum beint í
meistaraflokk því á þessum árum var kvennaknatt-
spyma fyrst almennilega að ryðja sér til rúms hér
á landi,“ sagði hin kunna íþróttakona, Erla Rafiis-
dóttir, sem undanfarin ár hefur verið okkar fremsta
íþróttakona í handknattleik og knattspymu. Hún
hefur leikið landsleiki í báðum þessum greinum og
hefur staðið sig sérlega vel. Vegna alls þessa fannst
D V tilvalið að fá Erlu í viðtal og fer það hér á eftir.
„Ég byrjaði náttúrlega á því sama og
flestir þurfa að fara í gegnum - að sitja
á bekknum - en þegar á leið fór ég
að spila einn og einn leik. Ég var
nokkur sumur í sveit á bænum Efri-
Reykjum í Biskupstungum. Ég hætti
samt ekki að spila með stelpunum því
ég fór nánast beint úr fjósinu í bæinn
til að spila leiki og svo beint í sveitina
aftur þegar leikimir fóm búnir. Þann-
ig gekk þetta meðan ég var í sveit-
inni.“
„Eftir að sveitavistinni lauk fór ég
að vinna í bæjarvinnunni í Kópavogi,
þá 16 ára gömul. Ég var auðvitað eina
stelpan í hópnum innan um alla strák-
ana. Þá fyrst gátu æfingar hafist á
fullu og má segja að þá hafi alvaran
fyrst komið í þetta."
Byrjaði 14 ára að æfa
handknattleik
„Ég gat ekki setið auðum höndum
yfir vetrartímann þegar knattspyman
lá niðri. Þegar ég var fjórtán ára göm-
ul fór ég að æfa handbolta með ÍR og
fór á fyrstu æfinguna með Ástu B.
Gunnlaugsdóttur. Við æfðum með 2.
flokki en spiluðum samhliða því með
meistaraflokki undir stjóm Sigurbergs
Sigsteinssonar sem er mjög fær þjálf-
ari. Við unnum 2. deild og unnum
okkur sæti í 1. deild.“
„í 1. deild spilaði ég með ÍR-ingum
í tvo vetur. Árin 84-85 gekk ég í raðir
Framara en staldraði þar við aðeins
einn vetur. Síðastliðna tvo vetur hef
ég svo leikið með Stjömunni í
Garðabæ og jafhframt því þjálfað þrjá
yngri flokka sem er mjög skemmtilegt
verkefiii því ég hef mjög gaman af að
starfa með unglingum."
- Er ekki erfitt að samræma bæði
knattspymuna og handboltann?
„Þetta var ekkert mál framan af.
Ég hélt mér í góðri þjálfun nánast allt
árið um kring. Svo fór handboltinn
að fá verkefni yfir sumarmánuðina og
þá með landsliðinu en þá var verið að
æfa fyrir fyrirhuguð mót erlendis.
Þessi æfingarprógrömm vom erfið en
jafhframt skemmtileg, við hlupum
mikið og einnig vom lyftingar sam-
hliða þessu. Á tímabili minnkaði ég
við mig fótboltann og tók handboltann
fram yfir.
í fyrra var svo heilmikið umstang
hjá mér. 26. júlí giftist ég Magnúsi
Teitssyni og við fórum í hálfs mánaðar
brúðkaupsferðalag. Einnig varð ég
fyrir því óláni að ég sneri mig á ökkla
og gat af þeim sökum lítið æft knatt-
spyrnu."
„Magnús aðstoðar mig við
þjálfunina“
„í sumar er ég hins vegar búin að
ráða mig sem þjálfara hjá meistara-
flokki kvenna í knattspymu hjá
Stjömunni og verður Magnús eins
konar aðstoðarþjálfari minn. Ég var
nokkum veginn búin að taka þá á-
kvörðun að hætta þessu öllu saman
en bakkaði svo með það allt og sló
til. Það ýtti talsvert undir þessa á-
kvörðun mína að stjómun mála hjá
Stjömunni er til fyrirmyndar. Þar er
unnið mikið starf sem ömgglega á eft-
ir að skila sér í framtíðinni."
„Þurfum að æfa miklu meira“
- Hvert er álit þitt á stöðu kvenna-
handknattleiks almennt á íslandi?
„Islenskar kvennaíþróttir finnst mér
yfirhöfuð fá litla umfjöllun í fjölmiðl-
um almennt. Ég er í íþróttum fyrir
sjálfa mig en ekki til að sækjast eftir
umfjöllun í fjölmiðlum. Við stelpumar
í íslenska landsliðinu fórum á C-
heimsmeistarakeppnina á Spáni sl.
haust og var það góður undirbúningur
fyrir keppnina þó alltaf megi gera bet-
ur. Ég er samt á því að aldrei hafi
verið eins vel æft og einmitt fyrir þessa
keppni.
Fyrir keppnina lékum við tvo æfing-
arleiki gegn Spánveijum og unnum
annan leikinn en í sjálfri keppninni
• Eria Rafnsdóttir og eiginmaður hennar, Magnús TeHsson, handknattleiksmaður i Stjömunni. Eria mun þjóHa meist-
araflokkslið Stjömunnar i kvennaknattspymu i sumar, ósamt þvf að leika með liðinu, en Magnús verður aðstoðarmaöur
hennar. DV-mynd S
• Erla Rafnsdóttir er fjölhæf í íþróttunum. Hún er í landsliðinu f handknatt-
leik og knattspyrnu og er í fremstu röð í báðum greinunum. DV-mynd S
gekk okkur ekki sérlega vel. Síðan er
komið heim og ekkert æft meir. Þetta
finnst mér ekki boða gott því að ég
tel nauðsynlegt að halda hópnum
áfram saman og æfa að minnsta kosti
einu sinni í viku.
Ástæðumar fyrir þessu eru þær að
allir kraftar HSÍ fara í karlalandsliðið
sem er kannski að einhverju leyti
skiljanlegt því þeir hafa staðið sig frá-
bærlega vel. Það má samt koma meira
til móts við okkur stelpumar og ég
er þess fullviss að það myndi skila sér
í betri árangri."
„Þrátt fyrir ekki sérlegan góðan ár-
angur á Spáni var ferðin eftir á að
hyggja mjög lærdómsrík fyrir okkur.
Eftir keppnina fékk HSÍ boð um að
taka þátt í nokkrum mótum en vegna
fjárskorts er það ekki í stakk búið til
að senda lið á þessi mót. Þátttaka á
mótum sem þessum er nauðsynleg og
er vonandi að hægt verði að taka þátt
í þeim í ríkari mæli í framtíðinni.“
„Alltaf verið að spila við sama
fólkið"
„Hér heima er deildin lítil og alltaf
er verið að spila við sama fólkið. Ef
til vill mætti breyta fyrirkomulagi
deildarinnar til að fjölga leikjum. Til
dæmis hefur norska kvennalandsliðið
náð frábærum árangri sem er ömgg-
lega því að þakka að þar er breiddin
miklu meiri. Þá æfir liðið einnig miklu
meira en við gerum. Þegar deilda-
keppnin liggur niðri hjá þeim í hálfan
mánuð æfa stelpumar þar upp á eigin
spýtur og halda sér þannig alltaf í
toppformi. Norski landsliðsþjálfarinn
frétti einu sinni af því að á íslandi
stunduðu stelpumar bæði handknatt-
leik og knattspymu. Hann hristi þá
bara höfuðið og taldi það ekki kunna
góðri lukku að stýra.“
„Stóra stundin virkar mjög
hvetjandi fyrir krakkana"
- Nú ertu umsjónarmaður Stóm
stundarinnar í sjónvarpinu?
„Já, og það er virkilega gaman að
starfa við þá þætti þó að ég hafi mjög
takmarkaðan tíma fyrir hvem þátt.
Ég er með þessa þætti hálfsmánaðar-
lega, 25 mínútna langa, og það segir
sig alveg sjálft að ég verð að stikla á
stóm en ég geri mitt besta hverju
sinni. Þættir sem þessir em nauðsyn-
legir og eiga fullan rétt á sér. Þeir
virka mjög hvetjandi á krakkana.
Þættir af þessu tagi þyrftu að vera
vikulega og þá lengri ef vel ætti að
vera. Þá væri hægt að fara yfir miklu
meira efhi því að af nógu er að taka.“
„Ég var hræðilega stressuð í
vítaspyrnukeppninni“
„Bikarúrslitaleikurinn gegn Val fyr-
ir nokkrum árum er tvímælalaust
minnisstæðasti leikurinn fram að
þessu. Eftir venjulegan leiktíma var
jafht og leikurinn því framlengdur.
En framlengingin dugði ekki heldur
til og því þurfti vítaspymukeppni til
að knýja fram úrslit. Ég man það enn
þann dag í dag hvað ég var hræðilega
stressuð á þessari stundu en sem betur
fer fór allt vel í lokin og við urðum
bikarmeistarar."
„Seldum rækjur og rifum utan
af húsi“
„Einn atburður er mér afar minnis-
stæður. Það var þegar ákveðið var að
taka þátt í móti á Spáni fyrir nokkrum
árum. HSÍ hafði ekki efni á að borga
ferðina fyrir okkur og því urðum við
stelpumar að taka höndum saman og
safna sjálfar fyrir ferðinni. Við höfðum
nánast öll spjót úti í þeim efhum, seld-
um rækjur, rifum utan af húsi í
Skerjafirðinum, seldum lukkumiða og
gáfum út blað sem við söfnuðum aug-
lýsingum í. Það var allt gert svo við
kæmumst í þessa umræddu ferð. Og
að lokum náðust endar saman og við
gátum haldið á þetta mót.
Að safria fyrir hverri einustu krónu,
eins og við stelpumar gerðum, geri ég
aldrei aflur. Þetta var ofboðslega erf-
itt en hafðist að lokum. Annars var
árangurinn á mótinu á Spáni nokkuð
góður, við unnum meðal annars ítali
og Vestur-Þjóðverja sem em sterkar
þjóðir í handknattleik kvenna," sagði
Erla Rafnsdóttir.
-JKS