Dagblaðið Vísir - DV - 08.05.1987, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 8. MAÍ 1987.
Spumingin
Hverju spáir þú um
úrslit Evrópusöngva-
keppninnar?
Stefán Snær Grétarsson nemandi:
Ég veit svei mér ekki. ísrelsmenn-
irnir eru mjög skemmtilegir og eiga
miklar sigurlíkur og ég vona bara
það besta fyrir ísland, enda er hér
mjög fallegt lag á ferðinni.
Brynja Þórarinsdóttir bankastarfs-
maður:
Ég hef ekkert spáð í úrslit Evrópu-
söngvakeppninnar en hins vegar á
ég ekki vón á því að ísland verði
ofarlega á blaði þrátt fyrir að lagið
sé fallegt.
Ingibjörg Pétursdóttir verkakona
Ég hef nú ekki fylgst mikið með
undirbúningi keppninnar en ís-
lenska lagið er mjög gott þó mér
finnist það ekki hæfa keppni sem
þessari.
Helga Vestman nemandi:
Ég spái Hægt og hljótt í 10. sæti
Evrópusöngvakeppninnar og að Sví-
þjóð fari með sigur af hólmi.
Hákonia Pálsdóttir fiskverkakona:
Ég spái þýska laginu efsta sætinu
í keppninni og að Island komist ekki
mikið hærra en í 9 sætið. Þrátt fyrir
það er íslenska lagið mjög fallegt.
Árni Gylfason þjónn:
Ég er mjög bjartsýnn og spái Höllu
Margréti í fimmta sæti Evrópu-
söngvakeppninnar en sigurlagið
verður að mínu dómi framlag Þýska-
lands til keppninnar.
Lesendur
Er sauðfé
ekki lengur
forréttinda-
hópur?
Lesandi skrifar:
Á neytendasíðu DV á dögunum
var sagt frá því að ætlunin væri að
láta refi og minka éta dýrindis nau-
takjöt á sjö krónur kílóið. Þetta
fannst mér ógurleg Iesning. Getur
það virkilega verið ætlun land-
búnaðaryfirvalda að hafa þetta á
þennan hátt?
í mínu ungdæmi voru refir taldir
hin ógurlegustu skrímsli og var það
forgangsverkefrii í landbúnaðarmál-
um að útrýma þessum ófögnuði úr
náttúru landsins svo að sauðfé gæti
breytt landinu í eyðimörk án þess
að eiga það á hættu að vera étið af
villtum rándýrum.
Þetta gekk um tíma svo langt að
ekki þótti nokkur maður með mönn-
um sem ekki gat lýst því í ævisögu
hvemig hann kúldraðist fyrir fram-
an greni, dulbúinn sem bláberjalyng,
og beið refe svo dögum skipti
Síðan tók minkur að sleppa úr
ónýtum búrum og blasti þá við stór-
fellt kindakjötsát hans á lyngheið-
um. Því var bmgðið skjótt við og
heitið fjárhæðum honum til höíúðs,
eða öllu heldur skotts.
Því spyr ég, hvað í ósköpunum
hefúr breyst á ekki lengri tíma? Get-
ur virkilega verið að sauðfé sé ekki
lengur forréttindahópur í þjóðfélagi
okkar? Það mætti a.m.k. ætla af
þessari nýju stefnu sem virðist
byggjast á því að stríðala dýrbítinn.
Eða em hinir háu herrar að reyna
að láta refinn éta svo mikið ket að
honum verði óglatt af og gerist
grænmetisæta.
Nei, ef að það er svona erfitt að
losna við kjötið er þá ekki nærtæk-
ara að reyna að breyta eitthvað um
framleiðsluháttu, og ef að það þarf
virkilega að gefa kjötið er þá ekki
hægt að koma því til sveltandi fólks,
sem nóg er af um allar jarðir.
Sœlir dagar fram undan; nauLakJól I hveri mál.
ir romkw i JoðdjTshuara um SovélKiemi vildu vkkt kaupa elrim
) a.tt ntinu úða í stg j sumiir og kjtit un 150 daga.
tiautakjóú sutn JyftdýrabíXíiKÍur {>á voru uppi hugtnyndír um $6 icr4jk
kjötið á ueytcnrianuirkad rrníft eln-
hwrum afssjRtii. l'virri hugwynd var
hufmtð niftð j»cim rökum uÁ nautakjót
ýtsöJu mynci dntga úr aijlu n fArn
kjoti, oieðaj anhars' JimjhakjÖtiofí nýiu
nauútkjöt.i. Anti«aííitfi«ar nautakjoú-
uutoíu stigðu uð mtjé Ja'.im h»tti ýróu
suluvandrasAí Á nautakjöti fu rd ytu á
:.temfcakjöt pg- jafnvel gæií sJik útsaía
dregið úr solu á kjúkJingum Jikn.
Untí ir jwssa röksemri lóku sumlr kjiit-
knujKnenn vejtinííanuínH.
Aónr kjotkaupmenn íýniiu mikinn
áhuga ú iiö fá ódýrt nautalgót í venri-
anir sinnr. Þt*ir uilja. að vinna iriagi
gcða rjg fullfhimbærilepn kjmvöru úr
fdn» (d tvuf'gjii úrn gðmlu ftystv
nautokjoti.
lÁiSöum kiötk'.tupntonnum varð þö
ekki að.ósk sinni þvi með bnifí, dng
w-'tui i3. aphl liíðastHöiim. ákvuð
ftaml<hð«luráð landfcúoáðartntf áð
hjðóa k>ðdyraJööuri?tiiðv\mi nauin-
kjötið n 7 Jtrónyr ki'íúift. FóðundÖðv-
umur, sem nísjlar eru í cfcni
íuðdýmbmnda, vi!jr> gjarnan kaujsi
kjötíðim n Stegrawrftí m FramleiftsJu
váðið býftur. A samningufunrii í íin*tu
viku raunu loftdýrabœndur tniiega
bjúöa 3 4 kn'muf : kíláið ai' þiHSc
kj'.iii.
Miklnr Ukur cm ú nö af vöJu vet ði
pött erta haií <;kki sawtki ntn verð.
Framk'iðöiimtft landbújinftaríns niun
kftypa nm það bil 600 tonn af nauta-
kjöti af siáturJeyfishófttm Á iaO-145
miJljónir op .-seJja Joðdýrabawdura
kiphö á '.i A mífijótiir. Miwmmurir.n
kwnur úr Frámk.'iöm'siiVii Innribúnað-
arins sem er optnWftjööur. .
-pv
sláturhú? þurfg nð k*mu víð til að
rýtnti fyrtr nýskímiðu.
Oert.erraó fvrir áð setja m«ö jKwum
teetu (506 tonn af nnumkjöti og Jraf'ur
Frnmleið.'riunift Innribúnaönriri.v tttillk
gönpu um ttöiuna. Kjötið t<r eina til
tvcsnya nra og yel lutít ti> mxnnetd^
ijað er *){i f lyödýriiiðftui* tíl að auð
vdda Btilu á nýntt rumtakjöti.
I atian vwur raxktu slnturieynAbitfnr
um Jciðir ril ttð minnkn noutókjöm-
Of mikið um endur-
sýningar á Stöð 2
Óhress áskrifandi Stöðvar 2:
„Mig langar að koma á framfæri
mikilli óánægju minni í sambandi við
endursýningar á myndum en þær eru
allt of oft. Maður getur séð sömu
myndina allt að þrisvar til fjórum sinn-
um á þrjátíu dögum en það ætti að
vera nóg að endursýna einu sinni
klukkan fimm. RÚV endursýnir margs
konar efni en þeir endursýna ekki
sama efriið oft.
Svo eru það þessir hundleiðinlegu
þýsku og ítölsku þættir sem þeir eru
famir að sýna, hvað eru þeir á Stöð 2
að hugsa? Ef þeir halda að fólkið sé
ánægt með þessa þætti hefðum við
aldrei keypt afruglarann heldur bara
horft áfram á RIJV. Ég hvet aðra sem
em mér sammála að láta í sér heyra."
Fram-
sóknarmenn
friðar-
sinnar
Guðrún Harðardóttir skrifar:
Mikið þykir mér merkilegt þegar
fólk fer að þrasa um hluti sem það
þekkir ekki til.
Þann 28. apríl sl. tók Konráð
Friðfinnsson sig til og skrifaði le-
sendabréf í DV um að fratnsóknar-
menn væm með iriðárkosninga-
skrum og segir hann þar meðal
annars að framsóknarmenn hafi
ekki munað eftir mótmælasamko-
munni sem haldin var í kjölfar
utanríkisráðherraneindar Norður-
landanna í mars sl. um kjamorku-
vopnalaus Norðuriönd.
Af því tilefhi langar mig til að
fræða Konráð um að á fúndi sem
haldinn var með Norðmanni, sem
friðarhreyfingin fékk hingað til
lands til þess að tala á umræddum
fundi, höfðu Alþýðubandalag og
Kvennalisti boðað komu fulltrúa
sinna á fúndinn en á daginn kora
að aðeins einn fulltrúi mætti frá
stjómmálaflokkunum og það var
fulltrúi Framsóknarflokks. Þessi
fulltrúi gleymdi ekki heldur að
mæta á mótmælasamkomuna enda
virkur í friðarmálum í hvaða mynd
sem er.
Auðvitað hefði verið ónægjulegt
ef forsætisráðherra hefði ávarpað
þeesa samkomu. En mér vitanlega
var aldrei leitað til hans með það,
kannski þótt of pólitískt í koan-
abaráttunni.
lokin vil ég benda Konráði á
að við framsóknarmenn erum
löngu búnir að átta okkur á að við
„eiskum friðinn" eins og hann
kemst að orði en við látum orð
ekki nægja heldur framkvæmum
hlutina eins og okkar er von og
vísa.