Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.1987, Blaðsíða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚNÍ 1987.
Spumingin
Hvað gerirðu á þjóðhá-
tíðardaginn?
Bergþór Bjarnason:
„Ha, sautjánda júní? Ekki neitt -
hvíli mig, Það er ekkert hátíðlegt við
þann dag í Vestmannaeyjum - okkar
þjóðhátíðardagur er í ágúst.“
Kjartan Stefánsson:
„Maður gengur um bæinn og skoð-
ar liðið. Það er mjög íjölbreytilegt
eins og venjan er aðra daga.“
Helga Ásgeirsdóttir:
„Eg verð að vinna þennan þjóð-
hátíðardag. Annars fer ég yfírleitt í
bæinn og skoða fólkið."
Sesselja Hennings:
„Ég ætla að venju í skrúðgöngu á
Seltjarnarnesi - með blöðrur og
fána.“
Dóra Einarsdóttir:
„Ætla að skreppa út úr bænum
núna. Er annars yfirleitt með góðum
vinum og fastur liður er að hitta
mömmu og pabba, systkini og barna-
börnin í kaffidrykkju klukkan
fjögur.“
Guðlaugur Einarsson:
„Mest lítið - slappa af. Fæ mér að
vísu í glas annan hvern þjóðhátíðar-
dag - hann er einmitt þetta árið.“
Lesendur
Bréfritari segist þakka fyrir að komast lifandi heim til sín eftir hjólreiðaferð i Reykjavik. Kínverjar verða jafnþakkl-
átir fyrir að finna reiðskjótann að loknum vinnudegi.
Eru hjolreiðar hættuspil?
Hjólareiðamaður skrifar:
Það er oft verið að tala um ómenn-
inguna sem ræður ríkjum í umferðar-
málum okkar Islendinga og ómenning
er svo sannarlega rétta orðið yfir það
hvemig ökumenn koma fram við hjól-
reiðamenn. Það er hreint eins og
hjólreiðamenn eigi engan rétt og allir
keppast hver um annan þveran við að
svina fyrir þá sem voga sér út á ak-
brautina á hjólum.
Ég er einn af mörgum Reykvíkingum
sem brúka mikið hjól, hjóla meðal
annars daglega í vinnuna. En því mið-
ur er umferðin stundum með þeim
hætti.hér í þessari annars ágætu borg
okkar, að maður má þakka fyrir að
komast nokkum veginn heill á húfi
heim til sín. Samt neita ég að gefast
upp og fá mér blikkbelju eins og hin-
ir. Hjólreiðar eru ódýr samgöngutæki,
þau menga ekki fyrir okkur andrúms-
lofið, þau framleiða ekki hávaða eins
og bílamir og em auk þess ágætis
heilsusport fyrir eigandann. Auk þess
er orðið allt of mikið af bílum í borg-
inni og göturnar okkar anna varla
ósköpunum. Þess vegna finnst mér að
borgaryfirvöld ættu að hefja markviss-
an áróður fyrir aukinni notkun
reiðhjóla og gera meira fyrir hjólreiða-
menn. í borgum eins og Amsterdam
og Kaupmannahöfn em hjólreiðastíg-
ar um allt og við ættum að taka þessar
borgir okkur til fyrirmyndar í þeim
efnum. Ég er viss um að þegar til
lengri tíma er litið er það Qárfesting
sem borgar sig.
Biðin langa á læknastofunum
Kranki ritar:
„Mikið kemur það manni spánskt
fyrir sjónir að á sama tíma og rætt er
um offramboð á læknum virðist það
ekki heiglum hent að fá læknishjálp
í þessu landi. Hjá mörgum sérfræðing-
um er nokkurra mánaða bið eftir tíma
og það skiptir engu máli þótt aðstoðar
sé þörf án tafar.
Og ekki batnar það þegar hinn lang-
þráði tími er fenginn. Þá tekur við
biðin á læknastofúnni sjálfri sem oft
á tíðum skiptir klukkustundum. Fólk
í fúllri vinnu á erfitt með að eyða
tímanum í langtímasetur af þessu tagi
og er því brýnt að reynt verði að skipu-
leggja þessar heimsóknir með meiri
virðingu fyrir sjúklingunum. Það má
til sanns vegar færa að tími sérfræð-
ingsins er dýrmætur en svo er einnig
um sjúklingana sjálfa. Og ennþá virð-
ist við lýði eins konar þjónslund
almennings gagnvart læknastéttinni -
en þegar grannt er skoðað er þessu
öfugt farið. Það er einmitt læknirinn
sem er á staðnum til þess að sinna
þörfúm sjúklingsins."
Hringið í síma
27022
milli kl 13 og 15, eða skrifið.
Oftrú á náttúruefnum
Fjóla hafði samband:
„Auglýsendur telja ósjaldan vöru
sinni það til ágætis að hún sé ein-
ungis gerð úr náttúruefnum. Slík
slagorð eru orðin hálfgerð tíska og
í hugum margra fela þessar fullyrð-
ingar í sér jákvæðan boðskap -
náttúruefnin eru talin dæmalaust
holl og góð til notkunar, hvort sem
er til átu eða áburðar.
Staðreyndin er sú að alls ekki öll
náttúruefhi eru af bráðhollu gerð-
inni og nægir þar að nefiia tóbak
og arsenik. Blóma- og grastegundir
eru algengir ofnæmisvaldar, svo eitt-
hvað sé nefiit.
Er ekki kominn tími til að koma
á fót virku eftirliti með auglýsendum
sem stöðvaði texta af þessu tagi.
Villandi auglýsingatextar hljóta að
varða við lög og ætti engum að líð-
ast að ganga vísvitandi í berhögg
við ríkjandi lög og reglur þótt hart
sé barist við að koma vörunni á
markað."
Ekki eru öll náttúruefnin bráðholl. Hann nýtur tóbaks og sólar þessi en
getur fengið krabbamein í lungu og húð þegar timar líða.
DV
Vonbrigði
með
Breiðvanginn
K.A. hrrngdi:
„Mikil urðu vonbrigðí mín og
samferðarmannanna eftir ferð á
fegurðarsamkeppnina sem haldin
var á Broadway. Miðamir voru
fjúkandi dýrir en þrátt fyrir það
sáu forsvarsmenn staðarins ekki
ástæðu til þess að láta vita af því
í tíma að aðalgesturinn, Johnny
Logan, kæmi ekki á staðinn. Við
keyptum miðana ekki síst vegna
hans og hefðum getað séð stelp-
umar í sjónvarpinu heima í stofu.
Þegar svona gerist finnst okkur
að staðnum beri skylda tii þess að
endurgreiða miða óánægðra gesta
- og reyndar ættu þeir að bjóðast
til þess að fyrra bragði. Það em
hinir einu heiðarlegu viðskipta-
hættir að okkar mati.“
Borðar
Guðlaug?
Björn S. Lámsson hótelstjóri skrif-
ar:
Guðlaug Aðalsteinsdóttir skrifar
4. júrií til lesendasíðu Dagblaðsins
og kvartar yfir því að matur hafi
verið óætur og dýr á ákveðnu hót-
eli hér á Suðurlandi.
Það er ávallt leitt til þess að vita
þegar gestir fara óánægðir frá
borði á veitingastað. Ég býð því
með þessu bréfi Guðlaugu og gest-
um hennar að snæða hér á Hótel
Selfossi, henni að kostnaðarlausu.
Fólk hefur lítið vitað um tilvist
þessa nýja hótels en eitt get ég
fullvissað Guðlaugu um að við
höfum aldrei fengið kvartanir fyrir
vondan mat.
Skítalykt
um allt
hverfið
Nágranni skrifar:
„Einn daginn er ég kom heim
úr vinnunni og steig út úr bílnum
gaus á móti mér þessi líka hræði-
lega skítalykt. Ég vissi ekki
hvaðan á mig stóð óveðrið en þeg-
ar að var gáð hafði nágranni minn
sturtað stórum haug af glænýjum
hrossaskit á óræktarlegan blettinn
hjá sér. Af þessu lagði fiiykinn.
Og ekki nóg raeð það. Umhverfið
fylltist af litlum skítafiugum. Pest-
in var svo mikil að ekki er nokkur
leið að haia oþinn glugga á þeirri
hlið hússins sem veit að þessum
nágranna.
Mig langar til þess að vita hvort
svona nokkuð sé leyfilegt, að nota
glænýjan skít sem enn lyktar mjög
mikið ? Segir eitthvað um það í
lögreglusamþykkt borgarinnar T‘
I heilbrigðisreglugerð frá Heil-
brigðis- og tiyggingamálaráðu-
neytinu frá árinu 1972, segir í 45.
grein:
„Eigi má hafe á almannafæri
fiskifeng eða annað sem öþef eða
óþrifnaði getur valdið.“
Þegar lesendasíðan leitaði tíl
Hollustuvemdar ríkisins varð Þór-
hallur Halldórsson fyrir svörum.
Hann sagði þessu ákvæði yfirleitt
ekki beitt gegn notkun húsdýraá-
burðar á tún. Þar væri tekíð mið
af því hversu fljótt þessi lykt hverf-
ur en á móti kæmi gagnsemi
taðsins fyrir gróðminn. Skilyrði
er þó að áburðurinn sé notaður á
viðimandi máta og leiki vafi á því,
er það hlutverk viökomandi heil-
brigðiseftirlits aö koma á staöinn
og dæma í máhnu. Þannig að í
þessu tilviki væri réttast að hafe
samband við heilbrigðiseftirlit
staðarins og kalla fulltrúa þess á
vettvang.