Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.1987, Síða 16

16
MÁNUDAGUR 7. DESEMBER 1987.
Spumingin
Verður þú heima á að-
fangadagskvöld?
Sæmundur Björnsson: Já, ég verð
heima og vanur að vera það.
Lárus Arnórsson: Nei, ég verð hjá
dóttur minni norður í Svarfaðardal.
Stefán Karlsson: Já, ég verð heima
eins og venjulega.
Stefán Björnsson: Ég get ekki sagt til
um það núna, er ekki búinn að
ákveða það.
Þóra Guðnadóttir: Já, það held ég
alveg ábyggilega, rétt eins og venju-
lega.
Þorbjörg Jónsdóttir: Já, ég verð
heima. Hef aðeins einu sinni verið
að heiman og þá erlendis.
Lesendur
mm l ■ l *** ■
Mun srija ut
Þ.B.K. skrifar:
Það er alþekkt fyrirbrigði í um-
fjöllun fiölmiðla hér á landi að um
leið og eitthvað fréttist um ágrein-
ing innan íjölflokka ríkisstiórnar,
sem oftar en ekki eru hér, þá er
það segin saga að því er slegið upp
í fréttum að nú sé ríkisstjórnin að
springa.
Langoftast er þó enginn fótur fyr-
ir slíku þvi það er ekki nema
samkvæmt eðli málsins að marg-
flokka ríkisstjómir eigi fyrst og
fremst við þann vanda að etja að
ná málamiðlun um lausnir á ýms-
um atriöum sem upp koma. Þau
mál geta verið fjölmörg og miklu
fleiri en svo, að þau haii komið til
umræðu við stjórnarmyndun.
Þetta á við um núverandi ríkis-
Ríkisstjórn Þorsteíns Pálssonar, - Vel sett með mikinn meirihluta á Al-
þingi.
stjórn eins og margar aðrar. Þaö stakir þingmenn geta vel leyft sér ehmar rikisstjómar.
eru engin merki þess nú aö sú að koma fram með mál eða gert Þaö er aldrei allt sem sýnist í
stjórn, sem nú situr, sé eitthvert ágreining um mái, kanske til þess stjómmálum og því er það mun lík-
sprengiefni sem þá og þegar fuðri eins að teygja tímann og ná fram legra en ekki aö núverandi ríkis-
upp. Raunar er þessi sfjórn svo vel betri og lengri umræöu um tiltekin stjórn láti sér það vel líka að búin
sett meö mikinn meirihluta aö ein- mál. Þetta er líka styrkleikamerki séu til ágrehiingsmál um einhver
tiltekin, viðkvæm raál, sem bók-
staflega verða að fá mun lengri
aðdraganda en áður haföi verið
reiknað með, jafnvel þótt þrýsti-
hópar og talsmenn þeirra séu
spólvitiausir og telji sig eina um-
komna að ráða málum til lykta.
Nú er t.d. lokið ágreiningi við
frumvarp Jóhönnu Siguiðardóttur
og siöan verður kvótamálið til
lykta leitt þegar gefist hefm- tSmi
til samræmingar og samkomulags
en það hefur varia verið vhmufrið-
ur fyrir þrýstihópum í því máli.
Og þótt nægilegt framboð af til-
efnum ráðist til stjóniarslita þá er
þessi ríkisstjórn þannig saman sett
að fáir ráðherranna myndu fremja
það axarskaft aö láta steyta á ein-
hveiju atriði, þar sem stundum
þarf lítið annað en orðalagsbreyt-
ingu til að leiöa mál til lykta.
Ríkisstjómhi mun þvi sitja áfram
og ekki þætti mér ólíklegt, að hún
sæti allt kjörtímabilið. Það eru a.
m.k. engar likur á ööru.
Enn um
Guðrún Hannesdóttir skrifar:
Fyrh nokkru síðan svaraði HB í
lesendadálki DV grein minni sem
nefndist „Blöndum ekki kynþátt-
um“. Ég þakka honum tilskrifið. -
Frábær fyrirsögn svargreinar sem
var: Taugatitringur í piparjúnkum.
Hann byrjar með því að segja aö
íslenskar konur geysist fram á rit-
völlinn og okkur sé mikið niðri fyrir.
Hvers vegna heldur bréfritari að
um öfund vegna samkeppni við kon-
ur frá öörum löndum sé að ræða?
Við íslenskar konur þurfum ekki að
öfunda kynsystur okkar frá öðrum
löndum. Viö höfum okkar reisn.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Hið nýja ráðhús, er forráðamenn
höfuðborgarinnar hyggjast reisa í
Tjöminni, griðastað íbúanna og
einkum krakkanna, hefur orðið að
miklu deilumáli. Fjölmennur mót-
mælafundur var haldinn fyrir til-
stuðlan samtaka, er kalla sig Tjörnin
lifi, sunnudaginn 15. nóv. sl., í ná-
grenni andabyggðar. - Táknrænn
fundarstaður að mínu viti.
Á fundinum ríkti einhugur meðal
þátttakenda, svo ég brúki orðatiltæki
úr stjórnmálunum. Allir viðstaddir
urðu mér sammála um að nefnd
ráðagerð mundi skemma annars við-
kvæmt og virðulegt svæði. Ég fæ
ekki betur séð en fólk almennt, úr
öllum flokkum, sé framkvæmdum
andvígt.
Borgarstjómarmenn geta ekki og
mega ekki. líta fram hjá svo öflugri
andstöðu. Einræðishneigð sumra er
reyndar að verða fulláberandi, því
miður. Slíkt brýtur heldur betur í
bága við lýðræðislegar venjur og
hefðir er íslendingar kenna sig við.
Eru herr^rnir máske að hugleiða að
taka upp á sína arma rússneskar fyr-
irmyndir? Þá yrði bleik illilega
Vonandi heijar eyðniplágan ekki í
Austurlöndum ijær. Það færi betur.
Og það máttu vita að við íslenskar
konur lítum ekki niður á neinn. Við
viljum hins vegar halda móðurmáli
okkar óbrengluðu og hafa hreint
tungumál, hvort sem það er í ritmáli
eða talmáli. Það er arfur okkar frá
burtgengnum kynslóðum.
Menningarsvið íslendinga stendur
ekki höilum fæti. Að beijast fyrir
friði í heiminum er að geta sameinað
allar þjóðir í andanum og leyfa fólki
að lifa óttalaust og ánægt, en þurfa
hvorki að óttast vopn né árásir frá
öðrum.
brugðið. En -ég er þeirrar skoðunar
að svo sé.
Ég efast ekki um að margnefnd
bygging verði glæsileg, upp komin,
og tel andstöðuna eigi snúast um
hana, síður en svo. I gamla miö-
bænum á hvorki nýtt ráðhús né enn
síöur alþingishús heima. í gamla
miðbænum eiga hreinlega engar ný-
byggingar að rísa. Einfalt mál.
Við Öskjuhlíðina er næg víðátta og
aðkeyrsla ekkert vandamál.
Bréfritari segir í grein sinni að
austurlenskar konur stundi ekki
vændi nema til að afla sér og fjöl-
skyldu sinni lífsviðurværis! Ég óska
bréfritara alls góðs á sínum ferðalög-
um og kynnum af fólki af Austur-
landastofni.
Ég spyr: Eru íslenskir karlmenn
orðnir hræddir við framtak íslenskra
kvenna á sviði menningar og jafn-
réttis í þjóðfélaginu? - Já, bréfritari,
við konur geysumst fram á ritvöllinn
eins og karlmennirnir og viljum að
íslenskt mál sé hreint og arfur okkar
óskertur.
Reykjavíkurborg hefur sem betur
fer úr nógu öðru landrými að spila.
Hvenær ætla menn að láta af minni-
máttarkenndinni gagnvart Kvosinni
og nágrenni hennar? Spyr sá sem
ekki veit. Ég hef oft sagt það áður
og endurtek nú: Látum rætur
Reykjavíkur haldast í núverandi
ástandi. Þar hefur nú þegar nógsam-
lega verið að gert.
Gerum þá kröfu til eignaraðila þar
að þeir haldi eignum sínum í góðu
ásigkomulagi hér eftir sem hingað
til. Friðlýsum bæjarhverfið sem um
er rætt og sögu þess með. Nú er lag,
nýtum það. Sýnum heiðursmönnun-
um svart á hvítu að án stuðnings
þegnanna hafa þeir ekkert vald.
Staður musterisins er að mínu
mati tvímælalaust Öskjuhlíðin. Þar
er næg víðátta og aðkeyrslan ekki
vandamál. Á slíkum stað gæti stórt
og fagurt ráðhús sómt sér hið besta.
Tjamarbakkinn þolir ekki þessa
höll. Hún veröur þar ætíð til ama og
leiðinda. Meirihluti þjóðar vorrar
vill ekki sjá ískaldan, dauðan stein-
kumbalda standa við fjölsóttasta og
fegursta blett Reykjavíkur. Gleym-
um því ekki.
Innkaup í Kringlunni:
Pokinn
hvarf
Soffia Pálsdóttir hringdi:
Ég fór í Kringluna fyrir nokkr-
um dögum og keypti þar m.a.
jólagjafir ýmsar. Þær vom svo
settar í poka sem merktur var
versluninni Skífunni. Ég tók mér
sæti á bekk í göngugötunni og að
því er mig minnir hef ég senni-
lega staðið upp örfá augnablik.
En það skipti engum togum,
pokinn var allt í einu horfmn er
ég settist aftur og ætlaði að grípa
hann. Ég hef haft samband við
örygisverði í Kringlunni og segj-
ast þeir ekki hafa orðið pokans
varir og enginn hafi komið með
hann til þeirra.
Ég höföa nú til þeirra sam-
viskusömu og skilvísu með því
að hvetja þá til aö skila aftur pok-
anum með gjöfunum í og hringja
þá í síma 656233 eftir kl. 3 á dag-
inn til að láta vita hvar ég geti
nálgast pokann.
Þættir
Hemma
Gunn.
ekki góðir
Einar Matthíasson hringdi:
Ég er innilega sammála þeim
er skrifaði lesendabréf um dag-
inn vegna þáttanna hjá Her-
manni Gunnarssyni. Þetta er
orðin ein innihaldslaus flatn-
eskja. Mér finnst þetta vera meira
og minna sama fólkið sem er
þarna eða úr sömu átt.
Ef Hermann Gunnarsson væri
með þátt í breska sjónvarpinu
yrði hann að taka sig heldur bet-
ur á þvi ef þama er ekki lágur
„standard" á ferðinni i öllu sínu
veldi er hann ekki til í þessari
tegund skemmtunar.
„Ég óska bréfritara alls góðs á sínum ferðalögum“, segir m.a. í bréfinu. - Frá höfuðborg Malaysíu, Kuala Lumpur.
Ráðhúsbygging við Öskjuhlíð