Dagblaðið Vísir - DV - 30.08.1988, Blaðsíða 30

ÞRIÐJUDAGUR 30. ÁGÚST 1988.
Lífsstíll
Hvað ætli þessa krakka dreymí um að verða?
Bernskudraumar:
Hvað vildum við verða?
Flesta krakka dreymir um að
verða eitthvað ákveðið þegar þeir
verða stórir. Við sem eldri erum
minnumst bernskudrauma okkar
oft meö brosi á vör. Það var svo
margt skrítið sem okkur datt í hug
þá.
Oftar en ekki markast draumarn-
ir um framtíðarstörfm af sögnum
um einhver ákveðin störf, eins og
til dæmis að verða flugfreyja eöa
flugmáður. i huga bamsins verður
það ævintýri að fá að ferðast út um
alit og sjá eitt og annað sem við
erum ekki vön úr umhverfi okkar
hér heima. Hins vegar gleymist það
að þetta er vinna og kannski ekki
alltaf jafnspennandi.
Það sama gildir um fjöldann allan
af störfum, ijarlægðin gerir flöllin
blá og mennina mikla.
Við hringdum í nokkra nafntog-
aða einstaklinga í þjóðfélaginu og
forvitnuðumst um hvaö þeir hefðu
vfljað verða í bemsku. Eins for-
vitnuðumst við um af hvetju þeir
urðu það sem þeir eru í dag.
-J.Mar
I
I
Askrifesidur!
Léttið blaðberunum störfin og sparið þeim sporin.
Notið þjónustu DV og kortafyrirtækjanna.
Greiðið áskriftargjaldið með greiðslukorti.
VISA
Meðþessum
boðgreiðslum
vinnstmargt
• Þærlosaáskrifendur
viðónæðlvegnainn-
• Þær eiu þægilegur
greiðslumátí sem
taygglrskllvísar
gralðslur þrátt fyrir
annlreflafjarvistir.
• Þær létta btaðberan-
umstörfinenhann
heldur þó óskertum
tekjum.
• Þæraukaóryggl.
Blaðberareru tíl
dæmisoftmeötölu-
verðarfiártiæðirsem
getaglatast
samband
afgreiðslu DV
kl. 9-20 virka daga,
laugardaga kl. 9-14
síma 27022
eða við umboðsmenn okkar
ef óskað er nánari
upplýsinga.
DV
Hef ekki alltaf far-
ið troðnar slóðir
- segir Ólöf Pétursdóttir
Ólöfu Pétursdóttur dreymdi um að verða
læknir en varð lögfræðingur.
DV-mynd S
„Mig minnir að ég hafi ætlað að
verða læknir. Mér fannst mikill ljómi
yfir því starfi þegar ég var innan við
tíu ára aldurinn,“ segir Ólöf Péturs-
dóttir, héraðsdómari í Kópavogi.
Læknisdraumurinn er óneitanlega
dálítið sérstakur því yfirleitt dreymir
smástelpur um aö verða hjúkrunar-
konur, hárgreiðsludömur eöa eitt-
hvað slík.
„Ég hef nú ekki alltaf farið troðnar
slóðir," segir Ólöf þegar þetta er bor-
ið undir hana.
„En þessi draumur gufaði upp og
ég man ekki eftir því að ég hafi átt
mér neina ákveðna starfsdrauma eft-
ir það. Allra síst er að mig hafi grun-
að á þessum árum að ég myndi
seinna meir leggja lögfræðina fyrir
mig. Þó eru margir lögfræðingar í
minni ætt.
Ég fór í Verslunarskólann og á
þeim árum stefndi ég ekki að neinu
sérstöku. Þó komst ég að því að ég
hafði hvorki áhuga á að leggja fyrir
mig viðskiptafræði eða tungumál.
Eiginlega má segja að ég hafi fyrst
og fremst vahð Verslunarskólann á
þeirri forsendu að það var hagkvæmt
nám og góðir atvinnumöguleikar að
lokinni útskrift.
Svo ákvað ég að fara í Háskólann.
Ég hafði mikinn áhuga á raungrein-
um en ég skráði mig svo seint um
sumarið að ég komst ekki inn í verk-
fræði- og raunvísindadeildina. Hún
var orðin fullsetin. Því hefði ég orðið
að biða í eitt ár með að hefja nám ef
ég hefði ákveðið að fara í þá deild.
Það var hægt að komast í guðfræði-,
heimspekideildina og lögfræðina. Ég
ákvað að slá til og hefja nám í laga-
deildinni með það að leiðarljósi að
ég myndi hætta ef ég næði ekki fyrsta
árinu. En ég náði prófunum.
Ég skal nú raunar játa að mér
fannst þetta fyrsta ár mitt í deildinni
hálfleiðinlegt en það er nú alltaf svo
þegar maður er að byrja á einhveiju
að fyrsta árið er leiðinleg-
ast. En eftir því sem leið á
námið fór mér að líka æ
betur við lögfræðina.
Ég hef starfað sem héraðs-
dómara í Kópavogi í fjögur
ár og líkar vel viö mitt starf.
Það sem ég lærði í Verslun-
arskólanum hefur komiö
mér að góöum notum í
þessu starfi svo þeim árum
hefur síður en svo verið
kastað á glæ.“ -J.Mar
Ætlaöi að verða geimfari
- segir Lýður Friðjónsson
„Eg ætlaði mér að verða geimfari
þegar ég yrði stór. Mér fannst þegar
ég var um það bil sex ára að þaö hlyti
að vera mjög skemmtilegt starf. Ög
til aö kynnast því nánar fletti ég upp
í alfræðibók Fjölva og las þar allt sem
stóð um geimfara og geimferðir.
Þetta var á því tímabili þegar menn
voru að byrja að senda mönnuð
geimfór út í geiminn og ég held að
það hafi haft sín áhrif.
í dag held ég að ég myndi ekki þora
að stíga upp í geimfar þó mér byðist
að fá að fara með í eina ferð,“ segir
Lýður Friðjónsson, framkvæmda-
stjóri Vífilfells.
„Annars komst maöur nú tiltölu-
lega snemma niöur á jörðina og hætti
að hugsa um að verða geimfari og
aðrir draumar tóku við sem voru
kannski ögn raunhæfari.
Ég fór í Menntaskólann við Hamra-
hhð eða „Menntabælið við Harma-
hlíð“ eins og við kölluðum skólann
í þá daga. Og fljótlega á menntaskóla-
árunum ákvað ég að ég vildi leggja
viðskiptafræði fyrir mig. Þó ég hafi
á tímabili velt fyrir mér að fara í jarð-
fræöi eða fiskifræöi. En viðskipta-
fræðin varö ofan á og ég held að það
hafi fyrst og fremst verið vegna þess
að ég taldi að þetta væri mjög hæfi-
lega langt og þungt nám sem veitti
mikla starfsmöguleika. Einnig held
ég að tekju- og afkomumöguleikar
hafi ráðið nokkru um að ég lagði
þetta fyrir mig.
Ég hóf svo nám við viðskiptafræði-
deild Háskóla íslands árið 1976 og
lauk námi frá deildinni 1980. Til Sviss
hélt ég svo nokkru síðar til fram-
haldsnáms í rekstrarhagfræði og
kom heim árið 1984.
Ég er búinn að starfa hjá Vífilfelli
í nokkur ár og kann vel við starfið.
Mér fmnst bæði gaman og spennandi
að taka þátt í gosdrykkjaslagnum.
Það er lítið varið í að reka fyrirtæki
ef það stendur ekki í samkeppni
við einhvern. Hversu lengi ég
kem til með að starfa hjá Vífil-
felh skal ósagt látið. Ég held
einfaldlega að þaö sé fulls-
nemmt að spyija mig um það.“
-J.Mar
Lýður ætlaði áð verða geimfari á
unga aldri.