Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.1990, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 20. FEBRÚAR 1990.
15
Sem kálf ur
innan úr kú
flokksins meira en þaö hefur áður mælst - undir stjórn og formennsku
Þorsteins." - Þorsteinn Pálsson, formaður Sjálfstæðisflokksins.
Oft hefur ýmislegt misjafnt kom-
ið úr penna Páls Péturssonar, nú
síðast gréin í DV þann 7. þ.m.
„Álfur úr hól“ heitir greinin.
þarna tekst honum sem áður að
tvinna saman óhróður um for-
mann Sjálfstæðisflokksins. Til-
gangur skrifanna virðist tvíþættur:
annars vegar framhald þeirrar iðju
ýmissa að ófrægja Þorstein Páls-
son, hins vegar að kenna honum
og Sjálfstæðisflokknum um flest
það sem miður hefur farið í stjóm
landsins.
„Bara Páll“
Meðan flokkar okkar Páls störf-
uðu saman var hann oft mjög gagn-
rýninn og notaði þá gjaman þann
orðaforða sem einkennir hann að
öðm jöfnu. Ekki var það gert til að
bæta sambúðina og ekki heldur sá
tilgangurinn, þar sem samstarf við
Sjálfstæðisflokkinn var ekki og er
ekki fremur nú efst á óskalista
Páls.
Steingrímur sagði þá jafnan við
okkur „að þetta væri nú bara Páll
og því ekki efni til að taka slíkt tal
alvarlega". Þetta mat Steingríms á
því sem frá Páli kemur kann að
vera rétt og því ekki ástæða til
andmæla. Engu að síður og einkum
þar sem einhveijir kunna að
finnast sem taka hann alvarlega sé
ég ástæðu til að setja nokkrar línur
á blað.
Óhróður um formann Sjálfstæð-
isflokksins er svo sem ekkert nýtt
fyrirbæri. Allir þeir sem því trún-
aðarstarfi hafa gegnt hafa mátt
þola linnulaust nagg og níð. Þor-
steinn Pálsson er þar engin undan-
tekning og andróðurinn gegn hon-
um bar góðan árangur framan af,
frá sjónarhóli gagnrýnendanna
séð. En svo gerðist það að almenn-
ingur fór að sjá í gegnum blekking-
arvefinn og hefur nú hina mestu
andstyggð á ósæmilegum vinnu-
brögðum þessara manna.
Kjallarinn
Ólafur G. Einarsson
alþingismaður
Páll og allar Regínurnar
Samkvæmt endurteknum skoð-
anakönnunum er nú fylgi Sjálf-
stæðisflokksins meira en það áður
hefur mælst. Og þetta gerist undir
stjóm og formennsku Þorsteins.
Því sjá nú andstæðingarnir að
herða þarf róðurinn. Því taka þau
sér nú sæti saman á bekk, Páll og
allar Regínumar, og lepja upp rugl-
ið úr Jóni Baldvin og Ólafi Ragnari
'en þeir hafa nú nokkuð á annað
ár haft Sjálfstæðisflokkinn algjör-
lega á heilanum. - Algjört fylgis-
hrun flokka þeirra undir þeirra
stjórn er auðvitað ástæðan fyrir
þessum fjörbrotum.
„Árinni kennir illur ræðari", seg-
ir talshátturinn. Svo gera andstæð-
ingar Sjálfstæðisflokksins nú. Ekki
má gleyma formanni Framsóknar-
flokksins í því samhengi. Hann
hefur nú verið ráðherra síðan 1978,
að frádregnum 3 mánuðum, og
flokkur hans í ríkisstjórn síðan
1971. Ekkert af því sem miður hefur
farið í landsstjórninni er Framsókn
að kenna. Nei, viðkvæðið hjá Stein-
grimi er æfinlega hið sama: „Við
heíöum viljað hafa þetta allt öðm-
vísi, en samstarfsflokkar okkar
vildu hafa þetta svona. - Þess vegna
er svona illa komið fyrir okkur. -
Ég verð bara að segja það.“
Þær ætla að duga framsóknar-
mönnum og kommum og krötum
vel, þessar gömlu Göbbels-aöferðir,
aö hamra nógu lengi á lyginni til
þess að almenningur trúi. Raunar
eru þeir famir að trúa sjálfir eigin
ósannindum.
Svo sýnist t.d. að framsóknar-
menn og kratar trúi því að þeir
hafi hvergi komið nærri þegar
verðtryggingu var komið hér á
1979. Það gerði þó ríkisstjóm Ólafs
Jóhannessonar, að kröfu krata,
með svonefndum Ólafslögum.
Sjálfstæðisflokkurinn var í stjóm-
arandstöðu. Vaxtafrelsi var svo
innleitt í forsætisráðherratíð Stein-
gríms Hermannssonar.
Ekki til sóma
Ég hef svo sem oft fyrr séð ástæðu
til að andmæla orðum og skrifum
ýmissa þeirra sem hafa uppi
ósæmilegan áróður gegn Sjálfstæð-
isflokknum og forystu hans. Yfir-
leitt hef ég þó látið það vera, enda
dæma svona orð sig oftast sjálf.
Páll Pétursson er hins vegar
nokkuð náinn samstarfsmaður
minn þótt við séum í mörgum efn-
um mjög ósammála um stjómmál.
Vegna þessa samstarfs á ég erf-
iðara með en ella að láta svona
skrifum ósvarað. Páll er líka sam-
starfsmaður Þorsteins Pálssonar á
vettvangi þar sem ágreiningur svo
sem finnst en fleira er sem samein-
ar. Því eru þessi skrif hans honum
ekki til sóma.
Þessar línur eru settar á blað ef
það mætti verða til að gefa lesend-
um réttari mynd af málum en Páll
gefur í sinni grein en svo sem ekki
í mikilli trú á að hann láti sér segj-
ast.
Sagt er að sá sem lítið skilur og
minna veit sé sem kálfur innan úr
kú.
Þetta kemur mér ævinlega í hug
þegar ég les greinar sem þá er varð
mér tilefni þessara skrifa.
Ólafur G. Einarsson
„Algjört fylgishrun flokka þeirra undir
jeirra stjórn er auðvitað ástæðan fyrir
jessum Qörbrotum.“
Áskorun miðstjómar A.B.:
Samvinnu félagshyggjufólks
Á sögulegum fundi miðstjómar
Aiþýðubandalagsins nýlega var
samþykkt tímamótaályktun um
utanríkismál o.fl. sem rækilega
umfiöllun hefur fengið í fiölmiöl-
um. f henni kemur meðal annars
fram að Alþýðubandalagið líti á sig
sem lýðræðislegan jafnaðar-
mannaflokk og telji það eitt sitt
helsta hlutverk að vinna að sam-
vinnu íslenskra vinstrimanna.
Önnur ályktun, sem fundurinn
samþykkti, er þó einnig stefnu-
markandi en það er samþykkt hans
um sveitarstjómarmál.
Áskorun til félagshyggju-
fólks
í þeirri ályktun „harmar mið-
stjómin langvarandi sundrungu og
óeiningu meðal félagshyggju-
manna“, telur að kraftar þeirra
hafi deilst víðar en skyldi og að
merki þess megi sjá á íslensku sam-
félagi. Jafnframt hvetur miðstjórn-
in „félagshyggjumenn til að bjóða
fram í öllum sveitarfélögum og
hefia nú þegar undirbúning að
sveitarstjórnarkosningum".
Það vekur athygli að í þessari
ályktun, sem samþykkt var nær
samhljóða, er ekki að finna beina
Kjállariim
Runólfur Ágústsson
fulltrúi í miðstjórn
Alþýðubandalagsins
áskorun um G-listaframboð heldur
hvatt til þess að félagshyggjumenn
almennt bjóði fram. Þetta er í sam-
ræmi við þá kröfu sem komið hefur
fram á meðal almennings um aukið
samstarf jafnaðar- og félagshyggju-
fólks og um sameiningu þeirra í
einni öflugri hreyfingu til mótvæg-
is við Sjálfstæðisflokkinn.
Samstarf í sveitarstjórnum
Almennt eru menn sammála um
að íslenska flokkakerfið sé ónýtt
og að jafnaðar- og lýðræðissinnar
þurfi að sameinast. Sem fyrsta
skref í þeirri sameiningu eru sveit-
arstjórnir kjörinn vettvangur.
Þannig geta sameiginleg framboð
við sveitarsfiórnarkosningar orðið
grunnurinn að frekara samstarfi
flokkanna og síðar e.t.v. samein-
ingu þeirra.
I kjölfar þeirrar umræðu, sem
Birting hefur gengist fyrir um sam-
eiginlegt framboð til borgarstjórn-
ar, hefur sprottið vakning á meðal
vinstrimanna. Fólk batt miklar
vonir við fyrirhugað framboð og
vonbrigðin urðu mikil þegar ljóst
varð að af því yrði ekki. Þótt árang-
urinn hafi ekki skilað sér hér í
Reykjavík þá er hann nú að skila
sér víða um land í sameiginlegum
listum félagshyggjufólks á fiöl-
mörgum stöðum.
Nú er það svo að oft hafa félags-
hyggjumenn sýnt þá skynsemi á
vettvangi sveitarstjórna, sem þá
hefur skort annars, og boðið fram
sameiginlega en aldrei hafa þeir
boðið fram saman á eins mörgum
stöðum og nú í vor. Þannig eru það
jafnvel ekki nema eitt eða tvö bæj-
arfélög í sumum kjördæmum þar
sem t.d. Alþýðubandalagið býður
fram eitt sér.
Reykjavíkurraunir
Á sama tíma og þetta er að gerast
víða um land, frá Selfossi til Dal-
víkur, þá er annað uppi á teningn-
um í höfuðborginni. Þar höfnuðu
minnihlutaflokkarnir samfram-
boðshugmyndum Birtingar og ætla
markvisst að tapa fyrir Davíð í
vor. Vegna þröngra hagsmuna
ákveðinna manna, sem óttuðust
um sinn hag í lýðræðislegu próf-
kjöri vinstriaflanna, veröur ekkert
af því að Sjálfstæðisflokkurinn
missi höfuðvígi sitt.
Hugmyndin um samfylkingu var
endanlega kveðin niður á félags-
fundi Alþýðubandalagsins í
Reykjavík þar sem ABR ákvað eftir
tillögu stjórnar, með stuðningi
Svavars Gestssonar, að „þjappa sér
saman“.
Pólitískur klaufaskapur eða meö-
vituð heimska fulltrúaráðs Al-
þýðuflokksins í þessu máli er síðan (
kapítuh út af fyrir sig. - Eftir sitja
vmstrimenn í borginni og vita vart
í vonbrigðum sínum hvað þeir eiga
að kjósa. Menn óttast að óvenju-
margir auðir atkvæðaseðlar auki
sigur Davíðs í komandi kosning-
um.
Runólfur Ágústsson
„Fólk batt miklar vonir við fyrirhugað
framboð og vonbrigðin urðu mikil þeg-
ar ljóst varð að af því yrði ekki.“