Dagblaðið Vísir - DV - 27.04.1990, Blaðsíða 12

12
FÖSTUÐAGUR 27. APRÍL 1990.
Spumingin
Finnst þér vöruverð
hafa hækkað í kjölfar
kjarasamninganna?
Brynhildur Auðbjarnardóttir tón-
menntakennari: Eg versla alltaf í
Fjarðakaupum og hef ekki tekið eftir
hækkunum þar.
Sigríður Ólafsdóttir húsmóðir: Já, og
ég er mjög óhress yfir þeim. Ég hafði
vonast eftir stöðugra verðlagi í kjöl-
far samninganna.
Ragnhildur Guðmundsdóttir ganga-
vörður: Ég hef ekki oröið vör við það.
Þröstur Jónsson nemi og Thelma
Rut: Ég fylgist töluvert vel með vöru-
verði og verð var við hækkanir.
Sólveig Aðalsteinsdóttir myndlistar-
kona: Það hækkar allt jafnt og þétt,
hvort sem kjarasamningar eru gerð-
ir eður ei.
Ólafur Gunnlaugsson, flugmaður í
Lúxemborg: Ég hef ekki hugmynd
um það. Hins vegar sé ég að mai’gt
sem kallast lúxus hér, eins og svína-
kjöt og kjúklingar, er hversdagsmat-
ur í Lúxemborg.
Lesendur
Misskilningur leiðréttur
Skrifstofumaður ~
Starfsmaður óskast til skrifstofustarfa hjá
Starfsmannafélagi ríkisstofriana. Skriflegár
umsóknir sendist til SFR, Grettisgötu 89, fyrir 1.
maí. - Á
Sigríður Kristinsdóttir, formaður
SFR, skrifar:
í þriðjudagsblaði DV birtist undar-
leg grein á lesendasíðu blaðsins frá
aðila sem ekki lætur nafns síns getið
en kveðst vera félagi í Starfsmanna-
félagi ríkisstofnana.
í greininni segir að SFR hafl aug-
lýst eftir framkvæmdastjóra, þó ekki
undir nafni samtakanna. í auglýsing-
unni sé meðal annars kveðiö á um
aldursmörk og aðrar kröfur nefndar.
Þekkt atvinnumiðlun annist ráðn-
inguna fyrir hönd félagsins og finnst
greinarhöfundi þetta í meira lagi
vafasöm vinnubrögð. Fleira er tínt
til í greininni sem á að sýna fram á
pukur og ólýðræðisleg vinnubrögð
af hálfu nýkjörinnar stjórnar SFR.
Mér er það ljúft að leiðrétta þann
misskilning og þær rangfærslur sem
þetta bréf byggist á. í fyrsta lagi hef-
ur ekki verið auglýst eftir nýjum
framkvæmdastjóra SFR þégar þetta
er ritaö, því síður að atvinnumiðlun
hafl verið falið að sjá um það verk-
efni. Á hinn bóginn var birt í helg-
arblöðunum auglýsing þar sem ósk-
að var eftir umsóknum um skrif-
stofustarf hjá SFR. Félagið sér sjálft
um auglýsinguna en ekki atvinnu-
burði í kjölfarið. í besta falli er hér
verið að rugla félagasamtökum sam-
an því ekki getur þetta átt við um
SFR. Það er nú fyrst nú sem fyrstu
umsóknir um skrifstofustarf hjá SFR
mann í SFR, jafnvel þótt honum
kunni að hafa mislíkað úrslit nýaf-
staðinna kosninga í samtökunum, að
hann vilji þeim svo illt, eða öllu held-
ur okkur sem valist höfum til for-
Sigríður Kristinsdóttir, (ormaður
Starfsmannafélags rikisstofnana.
miðlun eins og greinarhöfundur
staðhæfir. Reyndar eru aðrar full-
yrðingar hans um þessa auglýsingu
ekki sannleikanum samkvæmar.
Umræddur greinarhöfundur kveð-
ur kunningja sinn hafa sótt um fram-
kvæmdastjórastarf hjá SFR sam-
kvæmt áðurnefndri auglýsingu og
hafi hann orðið fyrir aðkasti og sögu-
Auglýsingin sem birtist í helgarblöðum dagblaðanna.
eru að berast og hafa þær enn ekki
verið opnaðar. Við skulum vona að
hér sé einhver ruglingur á ferðinni
því að öðrum kosti er vísvitandi ver-
ið að reyna að koma óorði á Starfs-
mannafélag ríkisstofnana og forystu
þess.
Ég verð að játa að ég á erfitt með
að trúa því upp á nokkurn félags-
Gróðurverndarmaður vill kenna „sporthrossum" um gróðureyðingu.
Sleggjudómar í umhverfismálum
Gróðurverndarmaður skrifar:
Grein um umhverfismál í DV fóstu-
daginn 20 þ.m. er dæmigerð um þann
tvískinnung og þá fáfræði sem veður
uppi í þjóðfélaginu. Það er rétt eins
og sauðkindur landsmanna hafi étið
allan skóginn og kjarrið sem ku hafa
verið hér á landnámsöld.
Þetta er vitanlega regindella. Það
var fólkið í landinu sem reif upp all-
an skóginn, notaði hann til eldiviðar
og kolagerðar. Það voru gerðir út
heilir flokkar manna til þess að „rífa
hrís“, eins og það var kallað. Það
þurfti ekki sauðkindina til að rífa
upp gróðurinn.
Menn virðast gleyma því að yfir
15.000 hross eru hér á Reykjanesinu,
sporthross skulum við láta þau heita
réttu nafni. Þau rótnaga svo að líkast
er sem eldur hafi sviðið jörðina þar
sem þau hafa verið. Á vorin og í
bleytutíð á sumrin traðka þau svo
landiö að það verður eins og flag eft-
ir. Þetta forðast menn að tala um,
einkanlega þeir sem láta hrossin sín
naga hvert strá sem fyrirfinnst á
þessu gróðarlitla Reykjanesi. Já, þaö
er ljótt að sjá hrossnagaða jörð, sú
sjón nálgast að vera sorgleg.
En sporthrossin mega rótnaga all-
an gróður, þau mega reyta upp þau
fáu strá sem ekki hafa verið tætt upp
af tryllitækjum sem vaða yfir öræfin
og eru að tortíma þeim fáu gróður-
vinjum sem eftir eru. Útlendingar
eru þar eftirlitslausir á hálfgerðum
skriðdrekum og skilja eftir rusl uppi
um allar heiðar.
Já, það er ekki sauðkindin sem er
að eyðileggja landið, því fer víðs-
fjarri. Hinu ber ekki að mótmæla að
á viðkvæmum stöðum ætti að tak-
marka beit eða jafnvel friða með öllu.
En fyrst ætti að útiloka sínagandi
sporthross af þeim svæðum sem þau
skemma mest. Þar ætti að byrja á
Reykjanesinu og heiðunum þar aust-
ur af.
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og 16, eða skrifið,
ATH. Nafn og sími verður að fylgja bréfum.
ystu, að bera út ósannindi af þessu
tagi.
Það er einlægur ásetningur nýkjör-
innar stjórnar að starfa í þágu allra
félagsmanna á opinn og lýðræðisleg-
an hátt. Þetta munum við gera og
látum ekki koma okkur úr jafnvægi
þótt einhverjir reyni að bregða fyrir
okkur fæti.
Ein sem kýs að velja skrifar:
Fyrir nokkru þótti það tíðind-
um sæta að Ásgeir Hannes Ei-
ríksson kom myndbandsspólum
fyrír í pósthólfum félaga sinna á
Aiþingi. Efni myndbandanna var
bandarísk mynd um fóstureyð-
ingar.
Fóstureyðingar hafa lengi verið
mikið lútamál í Bandarikjunum
og hafa þeir sem eru gegn fóstu-
reyðingum oft verið ansi öfgafuli-
ir í aðgerðum sínum. Og ekki
skirrast þeir við að beita öllum
brögðum til að fá fólk til að snú-
ast á sveif með sér. Um það leyti
sem hæstiréttur Bandaríkjanna
tók Roe v. Wade til endurskoðun-
ar var t.d. mikil auglýsingaher-
ferð í gangi á vegum þeirra sem
berjast gegn fóstureyðingum. En
það var einmitt Roe v. Wade sem
árið 1973 gerði fóstureyöingar
löglegar í Bandaríkjunum.
Skemmst er að minnast þess að
hæstiréttur Bandarikjanna úr-
skurðaði að hverju ríki skyldi í
sjáifsvald sett hvort það leyföi
fóstureyðingar eöa ekki. Þetta
hefur valdið siíkum úlfaþyt þar í
landi að ekki er lengur spurt
hvort menn séu repúblikanar eöa,
demókratar heldur hvort þeir séu
með eöa móti fóstureyðingum.
Þegar herferðin stóð sem hæst
var einmitt sýnd mynd um fóstu-
reyðingar i bandarísku sjón-
varpi. Ekki veit ég hvort hér er á
ferðinni sama mynd og Ásgeir
Hannes iaumaði í pósthólfin en
ég þykist nokk vita að myndin sé
ekki sérlega geðsleg. Því spyr ég.
Hvað ætlast Asgeir Hannes fyrir?
Vill hann koma af stað sömu lát-
um og hafa tröllriðið Bandaríkj-
unum?
Hví skyldi nokkur kona leggja
þaö á sig að ganga með bam í níu
mánuði sem hún viil ekki eða
getur ekki annast? Það er réttur
hverrar konu að geta valið.
Fóstureyðingar eru ekki getnað-
arvörn en fjöldamargt getur vald-
ið því að kona kýs að eyöa því
lífi sem kviknað hefur inni í
henni. Sem betur fer hafa íslen-
skar konur möguleika til að velja
og það má aldrei gerast að menn
eins og Ásgeir Hannes reyni að
breyta því.