Dagblaðið Vísir - DV - 20.07.1991, Qupperneq 12

812
I*AUGAiy)AGUR 20, JÚLÍ 1991.
„Þetta er búið aö vera ógleyman-
legt og við gleymum aldrei þessari
heimsókn. Draumur okkar hefur svo
sannarlega ræst. Fólkið er afar
elskulegt og við áttum aldrei von á
þessu. Veðurfarið hefur líka verið
allt annaö en við héldum og hér er
ekki sá kuldi sem við gerðum ráð
fyrir. Hoiland var viðkomustaður
okkar á undan íslandi og þar rigndi
megnið af tímanum. Heimamenn
sögðu að þetta væri versta sumarið
þar í 100 ár en þegar þeir fréttu af
áformum okkar um að koma hingað
sögðu þeir að veðrið væri ennþá
verra hér á landi," sögðu systurnar
Jóhanna Higgins og Vilborg Stefanía
Hogendoorn þegar DV hitti þær aö
máli einn góðviðrisdaginn fyrr í vik-
unni.
Hingað eru þær komnar til að berja
augum fæðingarstað föður síns og
hitta skyldmenni sín sem þær hafa
aldrei séö áður, enda er þetta fyrsta
Jóhanna og Vilborg Stefanía Einarsdætur. Systurnar báru eftirnöfnin Hogendoorn og Higgins en hafa nú ákveðið
að hnýta Einarsdóttur aftan við skírnarnöfn sín. DV-mynd GVA
Bróðirinn stríðsfangi
Ameríkana
Stríöið er þeim greinilega hugleik-
ið, enda haföi það mikil áhrif á þeirra
kynslóð og umtalsefnið hefur aug-
ljóslega komið systrunum á skriö og
þær virðast hafa gleymt segulband-
inu sem liggur á borðinu og er þyrn-
ir í augum margra viðmælenda.
„Einar bróðir var reiður þegar
Þjóðverjarnir tóku föður okkar og
hann lét ýmis orð falla um nasistana
og varð fyrir vikið að flýja til Frakk-
lands. Þar dvaldi hann í nokkra mán-
uði en þegar Ameríkanarnir komu
þangað var hann tekinn fastur sem
stríðsfangi sökum þess að hann hafði
pappírana ekki í lagi. Faðir okkar
var með sín skjöl saumuð innan á
sig og gat því alltaf sannað að hann
væri íslendingur.
Einar slapp um síðir frá Ameríkön-
Komu frá Ástralíu til að skoða fæðingarstað föður síns:
Draumurimi rættist
- segja Jóhanna og Vilborg Stefanía Einarsdætur
ferð þeirra til Islands. Systurnar,
sem eru fæddar og uppaldar í Hol-
landi en hafa undanfarna áratugi
búið í Ástralíu, létu afar vel af dvöl
sinni hérlendis en þær hafa báðar
ákveðið að hætta aö nota eftirnöfn
manna sinna. Framvegis munu þær
hnýta Einarsdóttur aftan við skírn-
arnöfn sín en hvort það er íslands-
dvölinni að þakka er önnur saga.
Héltfastí
íslenska vegabréfið
Faðir Vilborgar Stefaniu og Jó-
hönnu var Einar Guðmundsson,
stýrimaður og síðar skipstjóri, fædd-
ur og uppalinn í Hafnarfirði. Hann
yfirgaf foreldrahús ungur að árum
og settist aö í Hollandi þar sem hann
kynntist eiginkonu sinni. Börnin
urðu þrjú en sonurinn er nú látinn.
Einar haföi lifibrauð sitt af sjó-
mennskunni og var á skipum gerð-
um út frá Hollandi lengst af en síöar
stundaði hann sjómennskuna með
Pólverjum og Englendingum. Þrátt
fyrir búsetuna erlendis hélt Einar
fast í íslenska vegabréfið og börn
hans höfðu slíkt hið sama undir
höndum en ekki var það alltaf kostur
eins og þær systur riíjuðu upp.
„í Hollandi höfðum við íslenskt
vegabréf og í stríðinu þurftum við
að sýna lögreglunni það með reglu-
legu millibili. Okkur fannst þetta fár-
ánlegt, enda erum við fæddar þar og
uppaldar. Engu að síður var litið á
okkur sem útlendinga sem enginn
vildi.
Við höfðum líka hollenskt vegabréf
en bæði vegabréfin voru gefin upp á
bátinn þegar við giftum okkur og það
ástralska kom til sögunnar. Það má
í raun segja að við höfum verið ríkis-
lausar en faðir okkar hélt fast í að
vera íslendingur og tók ekki í mál
að gerast hollenskur ríkisborgari."
Ekkert nema
skinn ogbein
Ástandið í Hollandi á árum seinni
heimsstyijaldarinnar er þeim minn-
isstætt, enda höfðu atburðimir mikil
áhrif á fiölskyldulífið. Þjóðverjar
jöfnuðu hús þeirra viö jörðu og feðg-
amir fóru ekki varhluta af hildarleik
stríðsins. Það er því engin furða að
þetta tímabil er þeim enn í fersku
minni.
„Við komust ágætlega af fyrir
stríðið. Faðir okkar kom heim af
sjónum á þriggja vikna fresti og hon-
um tókst ágætlega að sjá fiölskyld-
unni farborða. Síðan skall stríðið á
og þá breyttist auðvitað allt. Faðir
okkar lenti í nauöungarvinnu í
Þýskalandi og við vissum ekki hvort
hann var lífs eða liðinn. Einhverjum
tókst þó að komast að því að hann
væri Islendingur og þá var honum
komið til Englands.
Við vissum auðvitað ekkert um þaö
því við höföum engin sambönd þar í
landi. Rauði krossinn hafði heldur
engar upplýsingar um afdrif hans,
enda var faðir okkar hræddur í stríð-
inu og lét lítið fyrir sér fara. Á þess-
um tíma var hann í vinnuflokkum
og starfaði við að leggja jámbrautir
o.þ.h. Fæðið var auðvitað lélegt og
eftir þessa vist var hann ekkert nema
skinn og bein.“
unum fyrir röð af tilviljunum þar
sem prestur, sem við kunnum ekki
nafnið á, kom mikið við sögu.“ End-
urfundir fiölskyldunnar voru líka
hálfgerð tilviljun og raunar lygasögu
likust. Systurnar urðu að flytja
ásamt móöur sinni til annars bæjar
í stríðinu og heimilisfaðirinn, ókunn-
ugt um þessa vitneskju, haföi lítið
sem ekkert til að byggja leitina á.
„Heimili okkar og raunar öll gatan
þar sem við bjuggum var lögð í rúst
af Þjóðverjum og við urðum að flytj-
ast búrt. Af þeim sökum átti faöir
okkar erfitt með að finna okkur og
ekki var heldur hægt að leita til ná-
grannanna um upplýsingar. Það að
hann skyldi finna okkur er ekkert
annað en kraftaverk. Og það sem
meira er aö hann sá mömmu þegar
hann, var að koma út úr leigubíl í
götunni þar sem við bjuggum og það

ISÍýr l/ffo fyrír 163*000 kr. út
Fiat Uno er brautryðjandi í ílokki smábíla sem
byggðir eru á hugmyndinni stór að innan - lítill að utan.
Nú hefur verið
bætt um betur og gerðar breytingar sem gera Uno að enn betri bfl. Betri búnaður og innréttingar,
fullkomin hljóðeinangrun, nýjar vélar, endurbættur 5 gíra kassi, betri loftræsting og síðast en ekki síst; allt stál í
hugsanlega ryðvörn.
ytra byrði er galvaniserað sem tryggir bestu (*
Það þarf ekki að aka lengi á nýjum Uno N f til að komast að því
að hér er á ferðinni mun betri bíll en áðnr var. Sterkari, hljóðlátari og þægilegri - með 8 ára ryðvarnarábyrgð.
iMÁNIM
Taú.f'Uú.’i
Fiat Uno 45 tabáinn á götuna: Staðgreiðsluverð 647.600 kr. Afborgunarverð 671.320 kr. Útborgun 167.830 kr. Mánaðarlegar greiðslur á eftirstöðvum í 36 mán.