Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.1992, Blaðsíða 12

12
Spumingin
Ertu búin(n) að
fara á útsölu?
Ingibjörg Eiríksdóttir húsmóðir: Nei,
en það er aldrei að vita.
Ásrún Kondrup kennari: Já, ég er
búin að kíkja á nokkrar en hef ekk-
ert verslaö.
Sigvaldi Kaldalóns kennari: Nei, ég
er lítið fyrir svoleiðis.
Guðlaug Gunnarsdóttir húsmóðir:
Já, og gerði ágætiskaup.
Svanhildur Eyjólfsdóttir fótsnyrtir:
Jú, ég búin að fara. Ég reyni yfirleitt
að kíkja á útsólur.
Maria Erlingsdóttir, starfsm. við
hjúkrun: Nei, en kannski kíkir mað-
ur.
Lesendur
Mannlegt eðli
samt við sig
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Ef við tökum fram landabréf af
Evrópu sjáum við að það er alsett
strikum er liðast óreglulega um kort-
ið. Innan þessara strika er við sjáum
búa þjóðirnar sem byggja þessa álfu.
Þeir sem aðhyllast Evrópubandalag-
ið vilja breyta þessu fyrirkomulagi.
Þeir kjósa að nota það sem ég kalla
„gleypi“- aðferðina en hún felst í því
að ráðast á umræddar línur og afmá
þær af kortinu svo úr verði ein þjóð.
- Landamerki eru hvort eð er til leið-
inda. Löngu fallin á tíma. - Að mati
EB-manna. Mannlegt eðli er hins
vegar samt við sig og það breytist
ekki auðveldlega.
Margir vilja hafa sín landamerki í
friði. - Tökum auðskiljanlegt dæmi
þessu til staðfestingar. Einstaklingur
úti í bæ ákveður að reisa eigið hús.
Hann sækir um lóð. Það er auðsótt
mál. Þegar tilheyrandi pappírar eru
stimplaðir og klárir byggir maðurinn
sitt hús. Síðar, er þessi maður er
fluttur inn, gerir hann það sem ekki
telst óeðlilegt, hann girðir af skikann
er honum var löglega úthlutaður, t.d.
með limgerði öðru tiltæku efni.
Hann hefur reist sér sín eigin, litlu
landamæri umhverfis húsið. Hann
vill ekki, getur raunar ekki til þess
hugsað að óviðkomandi fólk, t.a.m.
„puttalingar" tjaldi í garðinum þegar
því sjálfu hentar. Hann mun bregð-
ast hart við slíkri yfirtroðslu. Annað-
hvort með því að benda fólkinu kurt-
eislega á að það sé á eignarlóð, elleg-
ar hann stekkur upp á nef sér og
hellir úr skálum reiði sinnar. Beitir
tjaldbúa jafnvel ofbeldi. - Og burt fer
innrásarliðið, hver sem aðferðin
annars kann að verða.
Þannig má sjá að landamerki eru
fólkinu eðlileg. Nákvæmlega það
sama gildir um þjóðfélög hvort sem
þau hýsa milljónir eða rétt um hálft
þriðja hundrað þúsund sálir eins og
hér á íslandi. Og það mun heldur
ekki nást sátt um landamerkjalausa
Evrópu nema þá um skamma hríð.
Það er alténd mín skoðun. - Einmitt
vegna eigingiminnar og spektar-
skorts mannanna. Því miður.
íslenskt velferðarkerf i - hvað er nú það?
Jón Þ. Haraldsson skrifar:
Hver hefur svikið og þá hvern?
Sagt er að einstæðar mæður og ein-
stæðir feður séu að fara í kringum
lög þegar þau leyfa sér þann munað
að búa saman og halda heimili, þrátt
fyrir lögskilnað, eða jafnvel hafa
cddrei verið gefin saman í hjónaband.
- Hvað er svona ólöglegt við það?
Þegar þjóðfélagið býður upp á það
og jafnvel krefst þess, með því að
skammta mönnum svo naumt úr
þeim lífeyrissjóði sem það sjálft hef-
ur stofnaö með æmum tilkostnaði
að þeim er gert algjörlega ókleift að
lifa á því sé farið eftir þeim reglum
sem gilda um þá framkvæmd.
Og þá spyr maöur: hver brýtur lög,
hver hefur svikiö hvem og hvem á
að sækja til saka? - Þegar ég fór fyrst
að vinna hjá vandalausum við fisk-
breiðslu og samantekningu á stakk-
stæðunum í Reykjavík árið 1925 var
mér gert að greiöa skatt, sem kallað-
ur var elii- og örorkustyrktarsjóðs-
gjald svo fagurt sem það nú hljóm-
aði. En þá var þessu ekki gefinn
gaumur þegar landsfeðrunum þótti
við liggja að búa tii nýja skatta og
fáir kvörtuðu. Þama virtist vera
þjóðþrifamál á ferðinni.
Þetta átti að leysa allan vanda
þeirra sem þótt ólíklegt væri gætu
ef til vill slampast á að lifa svo lengi.
En þá voru litlar líkur á því. Menn
urðu fáir eldri en fimmtugir og þótti
þá mestur vandinn að ekki var hægt
að skattleggja þá eftir aö þeir fund-
ust ekki lengur ofar moldu. Þó var
það jafnvel reynt því dæmi voru um
það að menn fengju skattseðla og það
með vöxtum - löngu eftir að þeir
höfðu geispað golunni.
En svo skall blessuð heimsstyijöld-
in á og þaö bjargaöi mörgum Isiend-
ingum og varð þeim til blessunar.
Menn fóru að lifa lengur, sjóðurinn
stækkaði og landsfeðumir urðu
gráðugri. Breyttu um nafn á sjóðn-
um, svo menn áttuðu sig síður á því
sem verið var að gera, og nú fékk
hann heitið Sjúkrasamlag. En aðeins
um stundarsakir því það þurfti enn
að breyta um nafn og nú Trygginga-
stofnun ríkisins.
Gjaldið var svo fellt inn í tekju-
skattinn og sett á fjárlög og þá var
endanlega búið að hirða þennan sjóð
og setja saman við ríkissjóð. Heyröist
þá úr barka eins þingmanns verka-
lýðshreyfingarinnar að það væri orð-
ið „vandamál“ hve margir kæmust á
þann aldur að geta fengið úr þessum
sjóði. - Og enn þótti ekki nóg að gert.
Það voru stofnaðir lífeyrissjóðir fyrir
hvert verkalýðsfélag. Enn skyldi
maður greiða í tvo lífeyrissjóði og
ekkert múður. Til að tryggja að þeir
sjóðir yrðu nógu sterkir var vinnu-
veitendum gert að greiða nokkurn
hluta af iðgjaldinu og var látið líta
svo út aö það væri hluti af umsamd-
inni launahækkun sem menn höfðu
barist fyrir.
Síðar var það túlkað sem hlutur
vinnuveitanda í þeim lífeyrissjóðum
og höfðu það þá sjálfir á valdi sínu
hvaða lífeyrissjóði þeima undirmenn
styrktu. Verkamaðurinn varð þá að
hrekjast á milli sjóða eftir geðþótta
þeirra og þegar kom að því að hann
þurfti að leysa út sinn sjóð var hann
svo dreifður að sama og ekkert fékkst
út vegna þess að ekki var hægt að
sameina sjóðina og ekki mátti taka
nema úr einum sjóöi. - Nú er svo
komið að ég, sem er 74 ára, hef ellilíf-
eyri með tekjutryggingu og bensín-
styrk, kr. 37.266 og kr. 1546 úr lífeyr-
issjóði Iðju. Konan mín fær kr. 33.216
frá Tryggingunum og kr. 11.295 úr
lífeyrissjóði Sóknar. - Nú getur hver
maður séð hvernig menn draga fram
lífið í ellinni!
Fagna afnámi útgöngubanns
S.H. Einarsson skrifar:
Það voru ánægjuleg tíðindi að frétta
að frá og með 1. janúar sl. hefði utan-
ríkisráöuneytið aflétt útgöngubanni
bandarískra hermanna er starfa hjá
varnarliðinu á Keflavíkurflugvelli.
Það bann hefur nú staðið frá 26. maí
árið 1954 þegar Dr. Kristinn Guð-
mundsson, þáverandi utanríkisráð-
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og 16
-eðaskriflð
Nafn og simanr. vertur aö fylgja bnC-fum
herra, setti reglur um gjldistöku
þess. - Aðstæður voru aö visu aðrar
þá og líklega verið rétt mat miðað
við þáverandi kringumstæður.
Mér hefur alltaf þótt hið illræmda
útgöngubann af Keflavíkurflugvelli
flokkast undir ómannúðleg vinnu-
brögð hjá íslendingum. Þeir þiggja
fúslega störf og aðra þjónustu frá
vamarliðinu, en vilja ekki sjá ein-
staklinga þess t.d. á veitingahúsum
höfuðborgarinnar. - Á sama tíma
hafa erlendir sjómenn, svo og ferða-
menn, verið frjálsir ferða sinna um
allar trissur.
Um helgina (11. og 12. janúar sl.)
var ég staddur á einum vinsælasta
bar borgarinnar. Þar voru eitthvað
um 15 hermenn úr fiugher Banda-
ríkjanna. Þeir vom að halda upp á
afmæh eins félagans. Einn þeirra
sagði mér að þá langaði aö sjá hvem-
ig íslendingar skemmtu sér. Hann
sagði að þeir hefðu mætt vingjarnleg-
heitum frá gestum og starfsfólki.
Veitingamenn era ánægðir með
þessa nýju tilhögun. Veturinn hefur
veriö erfiður fyrir mörg veitingahús-
in og er sérhver aukning viðskipta-
manna því ugglaust vel þegin. r Þetta
nýja fyrirkomulag er okkur íslend-
ingum til sóma og vonandi verður
ekkert til að breyta þessu ástandi
héðan af.
MÁNUDAGUR 20. JANÚAR 1992.
Sigurjón skrifar:
Nú er að koma í ljós að ekki á
að Jjá máls á því að gera nauðsyn-
Iegar og tímabærar endurbætur á
hinum fjölfama Kefiavíkurvegi
(Reykjanesbrautinni). Þama er
einhver gölfarnasta þjóðbraut
iandsins og hún er orðin alltof
þröng fyrir þá umferð sem henni
fylgjr. - Samgönguráðherra virðist
ekki skynja forgangsverkefni í
samgöngubótura á landi eða arð-
semi þeirra.
Það er hins vegar verið að bora
göt í fjöll á Vestfjörðum og það er
svo gott sem buið að samþykkja að
grafa jarðgöng undir Hválflörðinn.
- Hvort skyldi nú vera þjóðhags-
lega hagkvæmara að framkvæma;
Hvalfjarðargöngin eða endurbætur
Keflavíkurvegar? - Ætii s varið liggi
ekki í augum uppi?
Þórir skrifar:
Margir hafa látið í sér heyra
vegna óánægju með einungis þrjá
gjalddaga á fasteignagjöldunum
hér í Reykjavík. Annars staðar eru
mun fleiri gjaiddagar segja menn.
- En er nú víst að það sé til bóta?
Ekki heyrist mér það á þeim sem
hafa fleirí gjalddaga eins og t.d.
þeir í Garðabæ. Eínn þeirra hringdi
til einnar útvarpsstöðvarinnar og
hrósaði þessu mikið en var samt
ekki búinn að greiða ailt gjaldið frá
síðasta ári!
Ég held nú að þeim sem eru skila-
menn þyki þrír gjalddagar nægja.
Hinir sem ekki eru skilamenn og
aiitaf á sokkaleistunum, þeir greiöa
ekkert fremur þótt gjaiddögum yrði
fjölgað 1 það óendanlega.
Hótunarbréf
H.Á. skrifar:
Margfrægt bréf að endemum frá
Toflstjóraembættinu með hótun
um stöðvun nýrra bifreiða vegna
vangoldinna gjaida hefur verið
mikið til umfjöllunar. Ég fékk eitt
slíkt.
Nú er komið í Ijós að þetta voru
mistök embættisins, og ætiar toll-
stjóri að senda viðkomandi afsök-
unarbréf vegna þessara hrapallegu
mistaka. - En bréfið var allt í senn;
illa orðað, rangt upp byggt Og ósvif-
ið með afbrigðum. Viðbrögð toli-
stjóra sem embættismanns eru
hins vegar virðingarverð. Vonandi
taka önnur opinber innheimtu-
embætti þetta sem viðvörun um
bætt ahnannatengsl.
Ekkimiklirmögu-
leikarhjáHHI
Haildóra Steinarsdóttir hringdi:
Ég er inniiega sammála Elínu
sem skrifar lesendabréf í DV sl.
miðvikudag um að ekki séu miklar
vinningsiíkur þjá Happdrætti Hó-
skóians. Ég er t.d. handhafi miöa
sem amma mín keypti þegar HHÍ
var stofhað. Hún fékk litinn vinn-
ing endur fyrir löngu.
Síðan hef ég og flölskyldan end-
umýjaö miðann. Árið 1966 kom
einnig iftill vinningur og svo aftur
árið 1978. Siðan ekld söguna meir
enn sem komið er. Við höfum því
aldeilis stutt þetta happdrætti með
fiárframlögum þennan tíraa. Þetta
kemur ekki heim og saman við það
sem HHÍ auglýsir og rekur áróður
fyrir nú um stundir.
oghelgarsjónvarp
Stöðvar2?
Pétur Sigurðsson hringdi:
Hvað skyidi dvelja stereoútsend-
ingar Sjónvarpsins og helgarsjón-
varp Stöövar 2? Hvort tvcggja hefur
verið margtilkynnt af sjónvarps-
stöðunum.