Dagblaðið Vísir - DV - 13.08.1993, Side 15

FÖSTUDAGUR 13. ÁGÚST 1993
15
Af gáf uðu kjöti
Þegar ég bjó viö þjóðveg 711
gerðu eitt sinn sex menn sér ferð
alla leið sunnan úr Reykjavík og
norður í Húnavatnssýslu til að
skjóta eina rjúpu. Til að forðast
misskilning ætluðu þeir að skjóta
miklu fleiri og hafa þær í jólamat-
inn en þeir sáu aldrei nema þessa
einu. Að vísu hélt einn leiðangurs-
manna þvi statt og stöðugt fram að
hann hefði séð tvær en þegar heim
var komið þótti sannað, miðað við
ástand mannsins, að hann hefði séð
þessa einu tvisvar.
Á mínu heimili voru aldrei ijúp-
ur í matinn á jólunum enda hafði
enginn áhuga á þeim nema konan
mín. Hún var hins vegar svo nær-
sýn að hún hefði aldrei getað kom-
ist í skotfæri við fugl nema kannski
hænu. Hins vegar hefði hún
KjáUaiinn
Benedikt Axelsson
kennari
„Svínakjötið ætlaði fólkið ekki að borða
heldur ættleiða það því að það er ný-
búið að sanna að svín hafa álíka háa
greindarvísitölu og hvalir sem menn
um allan heim sækjast eftir að taka 1
fóstur.“
ábyggilega getað skotið hangi-
kjötsrúllu því að þær fljúga ekki
neitt, ekki einu sinni þótt maður
stilli þeim upp á stofuborðið og
gangi fast upp að þeim og poti í þær
með byssuhlaupinu áðm- en skotið
er látið ríða af.
Smyglað kjöt
Að undaníornu hefur mikið verið
rætt um utanríkisráðherrasteik og
langar mig að leggja orð í belg um
það mál. í þeim efnum verö ég því
miður að treysta á stopult minni
því að hvorki var ég áhorfandi í
Leifsstöð né get ég vitnað í dagblöð
því að þeim týni ég jafnóðum og
ég les þau. Svo ber þess að geta að
ég man yfirleitt ekki neitt nema svo
sem eins og í tvær mínútur.
En kjötævintýrið mun hafa byrj-
að á Kastrupflugvelli (borið fram
Kastrup) þar sem nokkrir íslend-
ingar voru á heimleið og keyptu sér
svínakjöt og sultukrukkur fullar
af marmelaði sem er framleitt til
heiðurs dönsku konungshjónun-
um.
Svínakjötið ætlaði fólk ekki að
borða heldur ættleiða það því að
það er nýbúið að sanna að svin
hafa álíka háa greindarvísitölu og
hvahr sem menn um allan heim
sækjast eftir að taka í fóstur.
í flugstöð Leifs heitins Eiríksson-
ar eru margar vistarverur þótt þar
sé eiginlega ómögulegt að dyljast
því þar eru flestir veggir úr gleri.
Hefði eitt leitt af öðru; enginn keypt kjötið á Kastrup, enginn komið með
það heim, tollþjónn ekki leitað í farangri, maðurinn frá landbúnaðarráðu-
netinu ekki skrifað neitt hjá sér og fjölmiðlar þagað hefði allt verið i
himnalagi. - Á Kastrupfiugvelli.
Vegna allra glerveggjanna sá mað-
ur nokkur í landbúnaðarráðuneyt-
inu gáfaða svínakjötið í plastpoka
utanríkisráðherrafrúarinnar og
skrifaði það hjá sér svo að hann
gleymdi þvi ekki. Stuttu seinna
kom afleysingabílstjóri ráðherrans
að sækja kjötið en þá hafði ungur
tollvörður tekið það og kveikt í
því. Svo fóru allir heim.
Upp kemst um strákinn ...
Nokkrum vikum seinna komust
allir fjölmiðlar nema Morgunblað-
ið í máhð og vildu fá að vita af
hverju yfirmaður toUgæslunnar í
landinu hefði verið að smygla kjöti.
Kom þá hið sanna í ljós.
Gáfaða kjötið var ekki ráðherra-
eign heldur átti það leikstjóri nokk-
ur sem var búinn að týna töskunni
sinni. Hann sendi skeyti frá útlönd-
um strax og hann frétti hvíUku
fjaðrafoki málið hafði valdið hér
heima og skUdi ekkert í af hverju
menn létu svona.
Og raunar er máhð aUt meira og
minna óskiljanlegt. Því að í fyrsta
lagi átti engum að detta í hug að
kaupa kjötið og þaðan af síður að
koma með það heim. ToUþjónninn
átti ekki að leita í farangri ráðherr-
ans, maðurinn frá landbúnaðar-
ráðuneytinu átti ekki að segja frá
vitneskju sinni og fjölmiðlar áttu
að þegja yfir þessu.
- Og þá hefði allt verið í himna-
lagi.
Benedikt Axelsson
Menntun kvenna hættu-
lequr smitsjúkdómur?
í hádegisfréttum Ríkisútvarpsins
þriðjudaginn 3. ágúst sl„ þar sem
fjallað var um dýralæknisleysi á
Vestfjörðum, kom margt spaugUegt
fram og þar sem ég er frekar glað-
lynd kona langar mig að leggja orð
í belg. í hádegisfréttunum var sagt
skýrt og skorinort: að það „sé af
sem áður var að dýralæknar voru
karlar og gátu auðveldlega flust
með ómenntaðar konur sínar hvert
á land sem er“.
Þarna er talað um konur dýra-
lækna eins og um hverja aðra bú-
slóð eða búpening væri að ræða.
Reyndar er erfiðara að flytja bú-
pening með sér hvert á land sem
er, þar sem sjúkdómavarnir búfjár
á íslandi koma í veg fyrir flutning
búpenings mUU varnarhólfa.
Menntun kvenna virkar því eins
og varnarhólf sem á að fyrirbyggja
útbreiðslu smitsjúkdóma.
Aumingja Vestfirðingar
Menntun kvenna gerir það því
að verkum að það er erfiðara að
flytja þær hvert á land sem er. Fái
smitsjúkdómur að breiðast óhindr-
að út og engar fyrirbyggjandi að-
gerðir eru viðhafðar er erfitt að
stöðva hann og því ganga æ fleiri
konur menntaveginn.
Konum datt meira að segja í hug
að læra dýralækningar. „Mennt er
máttur“ var sagt við okkur kon-
KjaUarinn
Sigurborg Daðadóttir
dýralæknir
umar en að menntun kvenna
skyldi koma svona Ula niður á
Vestfirðingum datt okkur aldrei í
hug! Einhvers staðar hlýtur því
varnargirðingin að hafa lekið.
Hvernig eru konur fluttar?
Kvendýralæknar eru „gjaman
giftar körlum með háskólapróf sem
ekki hafa áhuga á að búa afskekkt
eða þar sem ekki sé hægt að fá
vinnu við hæfi,“ samkvæmt hádeg-
isfréttunum. Konur ráða náttúr-
lega engu um búsetu fjölskyldunn-
ar, hvorki nú né á áram áður, þeg-
ar konur vom meðfærilegri í flutn-
ingum. Það skUur auðvitað hver
heUvita maður að háskólamennt-
aður karl vUji ekki búa afskekkt
eða að hann vUji fá vinnu við sitt
hæfi.
Hvar er sýkilsins að leita?
í hvert sinn sem sýki brýst út er
leitað að sjúkdómsvaldinum. Ein-
hvern veginn fannst mér af hádeg-
isfréttunum að dæma að sýkihnn
væri að fmna í menntun kvenna.
Ég minnist þess nú ekki að hafa
heyrt um þann möguleika í dýra-
læknaháskólanum, en ekki skal ég
alveg taka fyrir að svo geti verið,
ég hlýt bara að hafa misst af þeim
fyrirlestri.
Hvernig væri annars að skoða
starfsaðstöðu og launakjör héraðs-
dýralækna í afskekktum hémðum
og athuga hvort sýkUsins gæti
nokkuð verið að leita þar! Það er
auðvitað ótækt að menntun
kvenna skuh bitna svona á Vest-
firðingum og því hljótum við að
neyta allra bragða til að fmna sjúk-
dómsvaldinn!
Ómenntuðu og meðfærilegu
konurnar
Þessar ómenntuðu og meðfæri-
legu konur í flutningum, sem
minnst var á í hádegisfréttunum,
kunna þó ýmislegt fyrir sér. Þær
leika t.d. lifandi símsvara allan sól-
arhringinn, gefa dýraeigendum
leiðbeiningar á neyðarstundu þeg-
ar ekki næst í dýralækninn, bregða
sér í aðstoðardýralæknishlutverk-
ið í uppskurðum og sökkva sér í
pappírsvinnu um hver mánaða-
mót. - En þetta með Vestfirðina og
jafnrétti kynjanna vefst svolítið
fyrir mér ennþá!
Sigurborg Daðadóttir
„Það er auðvitað ótækt að menntun
kvenna skuli bitna svona á Vestfirðing-
um og því hljótum við að neyta allra
bragða til að finna sjúkdómsvaldinn!“
Tvíborgunafnumin
„Undir-
mönnum á
Herjólfi hefur
verið borgað-
ur klukku-
tímí á dag x
óunna yfír-
vinnu vegna
fækkunar um
borð. Það má
rekja aftur til
ársins 1981.
Síðar tengdust undirmemt á
Herjólfí einnig samningum Sjó-
mannatelags Reykjavíkur árið
1984. Þar var gert samkomulag
um að í stað þess að borga háset-
um og bátsmanni einn óunninn
eftirvhmutíma á dag, ef hásetum
um borð fækkaði, skyldi grunn-
kaup þeirra hækkaö um 5%.
Hásetamir í Eyjum fengu hvort
tveggja, bæði klukkutíma í yfir-
vinnu og 5% kauphækkun. Þetta
teljum við óréttlátt, sérstaklega
gapvart undirmönnum á öðrum
skipum því við teljum að óunni
yfirvinnutíminn hefði átt að falla
niður þegar almenni samningur-
inn tók gildi.
Kauphækkunin frá 1984 hækk-
ar bæði yfirvinnutaxta og allar
aðrar greiöslur til undirmamxa á
Herjólfi. Þeir fá sömu laun og Sjó-
mannafélagsmennimir og að
auki klukkutíma á dag i yfir-
vinnu. Samkvæmt geröardómi
eru óunnir yflrvinnutímar þess-
ara manna felldir niöur og út-
kornan hjá undhmönnum á Herj-
ólfi er að þeir fá sama kaup og
aðrír undirmenn á kaupskipum.
Með réttu hefðu þeir átt að vera
á 5% lægra kaupi á meðan yfir-
vinnutaxtinn var enn í gildi.“
Jón H. Magnússon
lögfrædingur VSÍ.
Sökin hjá Alþingi
„Greiðsla
fyrir einn
óunninn yfir-
vinnutima á
dag er afnum- ;
in hjá starfs-
mönnum á
Herjólfi og I
þannig er
búið að fella
niður áður ^ja Stynmannafe-
gerðan samn- la9‘lslands-
ing við þá frá 1981. Ætla má að
það geti numiö um 20 prósenta
kjararýrnun hjá hásetum og
bátsmanni á Herjólfi miðað við
fóst mánaðarlaun og er ekki gott
til afspumar að lækka kaup
manna. Ég er ósammála því að
einhverja starfsstétt sé hægt að
Iækka í launum þegar hún hefur
ekki gert neinar aðrar kröfur en
að halda óbreyttum kjörum. Það
sltiptir ekki máh þótt önnur stétt
geri einhverjar launakröfur, í
þessu tilfelli stýrimennirnir á
skipinu. Ástæðan fyrir að lækka
kaup undirmannanna á Herjólfi
er sennilega tilraim til þess að
breikka bilið á milli yfmmanna
og undirmanna.
Þetta mál má alfariö rekja til
Alþingis. Égtel það forkastanlegt
aö Alþingi skuh geta sett lög og
gerðardóm mn kaup og kjör
stétta sem gera engar kröfur.:
Undirraennirnir voru alls ekkert.
með í deilunni. Hvers vegna er
verið að ráðast á þá þó stýri-
mennírnir fari fram á kauphækk-
un. Þetta cr mjög óréttlátt i alla
staði. Ef það ætti að hengja eín-
: hvem fyrir þettá þá væru það
alþingismenn. Gerðardómurinn
fékk fyrirskipun frá Alþingi um
að við ákvörðun kaups og kjara
samkvæmt lögum þessum væri
höfð til hliðsjónar gUdandi kjara-
samningar á kaupskipum og al-
menn launaþróun i landinu."
-em