Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.1994, Page 21

MÁNUDAGUR 31. JANÚAR 1994
29
dv____________________________Meiming
Gunnar Ámason 1 Nýlistasafninu:
Ströng form og stál
Gunnar Amason leggur nokkuð
strangar línur á sýningunni sem
hann opnaði í Nýlistasafninu um
helgina. Að einu undanskildu eru
verkin öli tilbrigði við sama stef, úr-
vinnsla á sama form- og efnisskyld-
leika. Á veggjunum hanga stórir fer-
hvrningar lir stáii eða járni, allir nær
jafnstórir, og utan með þeim hér og
þar liggja þykk stykki úr tré. Málm-
ferhyrningarnir eru greinilega þung-
ir, en Gunnar undirstrikar þetta með
því að gera þá þrívíða svo þeir virð-
ast vera sex tommu þykkir. Tré-
stykkin mynda að vísu nokkurt and-
svar við málminum, en þó er ekki
yfir þeim neinn léttleiki. Verkin á
sýningunni er öll þung og einfóld en
formin, sem listamaðurinn gefur
þeim, undirstrika enn frekar þessa
þyngd. Við greinum hér áhrif hinnar
ströngu naumhyggju - hins eiginlega
minimalisma - og það verður ekki
annað sagt en að Gunnar sé verðugur
fánaberi hennar. Það getur stundum
verið erfitt að átta sig á því hvað
menn eru að fara í slíkum verkum;
þau virðast svo lokuð og köld að þau
virka nánast fráhrindandi - eins og
byggingar sem ekki er hægt að búa
í. Listamaðurinn neitar sér um hvers
konar tjáningu, þaö er ekkert í verk-
unum sem er óheft eða frjálslegt,
Myndlist
Jón Proppé
ekkert sem hefur tilvísun eða getur
vakið með áhorfandanum kunnug-
legar kenndir. Það er engu líkara en
listamaðurinn hafi reynt að breyta
sér í róbott sem prófar skipulega
hina ýmsu möguleika í samsetningu
tveggja eða þriggja einfaldra forma í
þessu og hinu efninu. Þetta er list
sem getur stundum líkst leiknum þar
sem spurt er hve mörg orð megi
mynda úr stöfunum RGAMIEL. En
slík viðbrögð eru ekki síst til komin
vegna þeirra væntinga sem við höf-
um vanist á að hafa til listaverka.
Flestir kunna best við blönduð verk
þar sem hægt er að njóta í senn fal-
legra forma, skemmtilegra lita eða
áferðar, og augljósrar, en þó eilítið
dulmagnaðrar tilvísunar. I saman-
burði við slíka myndlist mætti
kannski segja að verk á borð við þau
sem Gunnar sýnir séu nær tónlist:
tilvísunarlaus úrvinnsla á möguleik-
um tiltekinna stefja. Þannig krefjast
þau allmikillar ögunar, bæði af hálfu
listamannsins og áhorfandans. Þaö
að verkin skuli yfirleitt unnin í svo
þung og erfið efhi sem raun ber vitni
ætti kannski að vera okkur vísbend-
ing um þaö hvemig við eigum að
nálgast þau. Þau eru áminning um
það að einfaldleikinn er aldrei ein-
faldur. Þó er eitt verk á sýningu
Gunnars sem aUs ekki fellur undir
ofangreindar skilgreiningar. Það
hefur ótvíræða tilvísun og er á sinn
hátt mjög húmorískt innlegg í mál
sem era ofarlega á baugi í Reykjavík
nú um stundir. Fyrirmyndina teikn-
aði Guöjón Samúelsson ... en hér
verður ekki sagt meira um það.
HAGKVÆMIR íí'MUJUfr HITAGJAFAR
RAFMAGNS- OUUFYLLTUR
HITABLÁSARAR RAFMAGNSOFN
2000W m/tví- eða þrískipt-
um hita og sjálfvirkum hita-
stilli.
T-02 sá mest seldi 4.170,-
PT-2 með rofahlíf 4.490,-
V-02 m/veggfestingu 4.500,-
HiFi 3 loftúttök 11.330,-
(ÍR?WífflTjj) rafmagnsofnar
Úrvalstæki á enn betra verði.
með 8 elementum og blást-
ursviftu. 2000W og þrískiptur
hiti, með eða án blásturs.
Hitastillir og tímarofi. 33%
fljótari að hita en nokkur ann-
ar ofn. Tilvalinn í vinnuskúra.
FI-20T Aðeins kr. 13.990,-
/FOniX
HÁTÚNI6A REYKJAVÍK SÍMI (91)24420
Tvö verk eftir Gunnar Árnason á sýningu hans i Nýlistasafninu.
DV-mynd HMR
Kammertónlist í
Bústaðakirkju
Tónleikar voru í Bústaðakirkju í gærkvöldi. Gunnar Kvaran sellóleik-
ari og Gísli Magnússon píanóleikari léku saman verk eftir Beethoven,
Brahms, Jón Nordal og Schostakovits.
Tónleikarnir hófust á Sjö tilbrigðum eftir Beethoven um stef úr Töfra-
flautunni eftir Mozart. Eins og titillinn gefur til kynna er þaö fyrst og
fremst laglínan sem tekur breytingum en stundum teygir Beethoven sig
svo langt að raunverulega er það aðeins hljómagrunnurinn sem helst frá
Mozart. Með þessu tekst höfundinum aö halda þeirri fjölbreytni sem er
svo nauðsynleg til aö halda hinu vandmeðfama tilbrigðaformi lifandi.
Sónata Brahms í e-moll er áreiðanlega eitthvert best heppnaða verk
sinnar tegundar. Höfundinum tekst að sameina tærleika hins klassíska
Tónlist
Finnur Torfi Stefánsson
forms, tjáningarhita rómantísku stefnimnar. Efniviðurinn er einfaldur
en meðhöndlun hans sérlega hugvitsamleg og fijó. Myndir á þili eftir Jón
Nordal sköpuðu skemmtilega andstæðu við það sem á undan var komið.
Þessi fjögur verk eru sérlega heildstæð og grípandi að gerð. Framvindan
er skemmtilega rökrétt og heldur athygli áheyrandans frá upphafi til enda.
Síðasta verkið var Sónata nr. 40 eftir Schostakovits. Stiliinn á þessu
verki er býsna tónrænn og andblærinn ekki alveg eins dökkur og í sum-
um öðrum kammerverkum þessa ágæta tónskálds. Jafnvel ghtti í heið-
skíru í Largo kaflanum og lokakaflinn hafði töluverða glettni. Leikur
þeirra félaga var mjög blæbrigöaríkur og oft þrunginn hrífandi tilfinn-
ingu. Þótt misfellur væru á stöku stað hvarf það í skuggann fyrir því sem
vel var gert. Meðal þess sem best hljómaði hjá þeim félögum má nefna
Brahms sónötuna, þar sem víða hrá fyrir frábærum tilþrifum.
Prófkjö r Sjálfstœðisflokksins
Rétt kona
á réllum stað
inga Jðna í ^ sætlð
Stuðningsmenn
■ Skritstota stuðningsmanna ■ Vesturgötu 2. (fllalosshúsinu) ■
■ Símar 16560 og 16561 - Opið 10-22 ■