Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.1994, Qupperneq 22

30
MÁNUDAGUR 31. JANÚAR 1994
Merming____________________________
Persónuleg skreytilist
- Kristín Amgrímsdóttir í Gallerí Úmbm
Skreytilist á sér langa sögu. Undir áhrifum frá list
Fom-Egypta og Grikkja hófu hinir dularfullu Etrúrar
hina frjálsu og kviku línuteikningu til vegs á veggjum
grafhýsa og á skrautvösum og kemm fullum sjö öldum
fyrir Krists burð. Hér á landi hafa grafhýsi ekki tíðk-
ast í seinni tíð og listamenn hafa þurft að notast við
misvel hannaða sýningarsah til að koma skreytilist
sinni á framfæri. Leirkeragerð á sér aukinheldur
skamma sögu hérlendis og þótt undarlegt megi virðast
em kerin sjaldnast skreytt að neinu marki. Þess í stað
einbeita skreytilistamenn sér að bóklýsingum og það
hafa þeir raunar gert aUt frá Sturlungaöld.
Öryggi línuteikningar
Kristín Amgrímsdóttir, sem nú hefúr opnað sýningu
á skreytihst sinni í Gallerí Úmbm við Bemhöftstorfu,
fetar í senn svipaöar slóðir og hinir fomu Etrúrar og
bóklýsingamenn fyrri alda hér á landi. Munurinn er
þó sá að myndir hennar em ekki myndlýsingar sögu
heldur standa þær sem sjálfstæð verk. Myndimar
byggjast á hnuteikningu. Þær em unnar með pensh
og notast hstakonan við túss og vatnsht. Hún khppir
jafnframt út form í htaðan pappír og límir inn á mynd-
flötinn. Þannig verða myndimar að einskonar lág-
myndrnn úr pappír þar sem útkhppti og upphmdi hlut-
inn er einskonar táknræn frásaga en hnuteikningin
sýnir konu í ýmsum stehingum. Kvenmynd þessi er
dregin öruggum og ákveðnum dráttmn og er fæmi
Kristínar í hnuteikningu tvímælalaust það sem er
hvað athyghsverðast á sýningimni. Samræmi klippi-
myndar og línuteikningar er hins vegar upp og ofan.
Persónuleg fortíðardraumsýn
Pappírinn fær jafnan að halda sínum hvíta ht í
grunninn og þar sem khppiþátturinn er vatnshtaður
hvítur pappír sem fléttast inn í línuteikninguna geng-
Myndlist
Ólafur J. Engilbertsson
ur dæmið hvað best upp, t.d. í myndum nr. 1, 6 og 7.
Aðrar myndir em að mínu mati ekki nógu markvissar
í uppbyggingu. Spyrja má jafnframt hvort myndimar
njóti sín ekki betur í bók og þá jafnvel með texta eða
ljóði. Einnig hvort meiri htir beint á myndflötinn hefðu
ekki lífgað kvenveramar betur við. Einhvem veginn
finnst mér myndir Kristínar kaha á texta eða skýringu
af einhverjum toga. Sá er jafnframt eiginleiki skreyti-
listar að spegla sögu sem annaðhvort er tíl í munn-
legri geymd eða bóklegri. Gmndvöhur skreytihstar í
nútímanum er að sönnu persónulegri, en myndimar
verða samt sem áður að hafa tíl að bera sannleik.
Sannleikur þessara mynda hggur ekki í augum uppi,
enda era þær vísast persónuleg fortíðardraumsýn sem
þó er óbeint sprottin úr bókum. Sýning Kristínar Am-
grímsdóttur í Gallerí Úmbra stendur th 16. febrúar.
Svidsljós
í hríngiðu helgarinnar
Leikfélag Kvennaskólans, Fúría, frumsýndi á föstudagskvöld leikritið Sjö stúlkur. A myndinni má sjá þær
sjö sem leika „titilhlutverkið" það em þær Helga Dis Sigurðardóttir, Guðrún Stella Sigurðardóttir, Hilda Jana
Gísladóttir, íris Ösp Bergþórsdóttir, Kristin Eysteinsdóttir, Eva Hrönn Guðnadóttir og Þórhildur Ýr Valsdóttir.
Davið Pitt er hér ásamt þeim Pierre Denis og Sylvie
Lehuré sem koma frá höfuðstöðvum Christ-
ians Dior í París og ætla að kenna íslenskum snyrti-
fræðingum á nýjustu afurðir fyrirtækisins sem koma
á markað á næstimni.
Það var líf og fjör á árshátíð Frjálsrar fjölmiðlunar
og Tímamóta hf. eins og sjá má á þeim Önnu Mariu
Urbancic, markaðsstjóra á Tímanum, Sonju Magnús-
dóttur, Björk Brynjólfsdóttur, Halldóru Hauksdóttur
og Sigríði Sigurðardóttur, markaðsstjóra DV.
Orgelleikur í
Hallgríms-
kirkju
Tónleikar vora í Hahgrímskirkju í gærdag. Pavel Manasek lék einleik
á orgel kirkjunnar. Á efhisskránni vom verk eftir César Franck, Johann
Sebastian Bach, Max Reger, Wolfgang Amadeus Mozart og Loiús Vieme.
Manasek kom th íslands fyrir nokkrum árum og hóf störf sem orgeheik-
ari. Nú er hann orgeheikari Háteigskirkju í Reykjavík. Viðfangsefni hans
á tónleikunum vom ekki af lakara taginu og gerðu miklar kröfúr th fæmi
og túlkunarhæfheika einleikarans. Fyrsta verkið var Kórah í a-moh eftir
Franck, alkunnugt verk og sérkennhega fagurt. Annað síðrómantískt
verk af franska skólanum var Finale úr Sinfóníu nr. 1 eftir Vieme. Þessi
verk era ólík verkum hinna þýsku höfunda fyrir það að vinnubrögð við
Tónlist
Finnur Torfi Stefánsson
úrvinnslu em ólík. í frönsku verkunum má segja að í raun hafi htið far-
ið fyrir úrvinnslu, heldur em laghnur endurteknar htið breyttar í mis-
munandi tónhæðum og ef th vhl með svohtið breyttum bakgrunni. Prelú-
día og fúga í Es-dúr eftír Bach er gott dæmi um ólíkan sth. Þar er í gangi
sífehd þróim stefjaefnisins nánast ahan tímann svo sjaldan hittast fyrir
tveir eins taktar. Svipað er að segja mn Fantasía í f-moh eftir Mozart.
Þar skiptast á hómófónískir og fjölraddaðir kaflar. í þeim síðarnefndu
gefur að heyra stefræna úrvinnslu svipað og hjá Bach. í hinum em hljóm-
ar stöðugt þróaðir jafnvel þótt laghendingar séu stundum endurteknar
óbreyttar. Þetta m.a. gerir verk hinna þýskmælandi meistara mun ríkari
og fjölbreyttari og veldur því að þau halda athygh hlustanndans betur.
Reger fer svipaðar leiðir í Fantasía og fúga í d-moh. Verkið er hin vandað-
asta smíð en skortir markvissu í framsetningu og skýrleika og gefur þetta
verkinu nokkuð innhverfan blæ.
Manásék er greinhega vel menntaður og fuhþjálfaður orgelleikari. Hann
lék verkin af miklu öryggi noktun hans á hljóðfærinu var smekkleg og
oftast vel skýr. Ef að einhverju mætti finna þá er það smekkur undirrit-
aðs að Bach eigi að flytja með nákvæmari púls en þarna var gert. Jafn-
vel þótt menn leyfi sér í áhersluskyni að draga eða hýta á stöku stað
má það ekki koma niður á grunnpúlsinum. í verkum Bachs er hrynræn
gleði sem getur tapast ef púlsinum er ekki sýnd þessi virðing. Róman-
tísku verkin gera hins vegar ekki alveg eins miklar kröfur að þessu
leyti.Sem aukalag flutti Manasek hina vinsælu Toccötu og fúgu í d-moll
eftír Bach og lék hana var miklum glæsibrag. Mjög góð aðsókn var að
þessum tónleikum.
Glæsileg
strengjatónlist
Hópur strengjaleikara stóð fyrir tónleikum í Bústaðakirkju á laugar-
dag. Einleikarar á fiðlu voru Zheng Rong Wang frá Kína og Sigrún Eð-
valdsdóttir. Stjómandi var Lan Shui frá Kína. A efnisskránni vom verk
eftir Jóhann Sebastian Bach, Jón Leifs, Franz Schubert og Peter
Tsjajkovskí.
Konsert Bachs fyrir tvær fiðlur og hljómsveit er ein af perlunum í fiðlu-
tónhst heimsins. Verkið ólgar af hugmyndaauðgi og framleika. Hrynskip-
unin í síðasta kaflanum gæti aht eins átt rætur að rekja th tuttugustu
aldar eins og þeirrar átjándu. Verkið hefur notið hylh fiðluleikara svo
lengi að hver hending þess er orðin finpússuð í hefðinni. Af þeim sökinn
Tónlist
Finnur Torfi Stefánsson
verða kröfur um hutning að vissu leyti strangari, enda nóg af viðmiðun-
um af hutningi frægustu stjama. Hérna tókst spilamennskan með miklum
ágætum og varð að htlu fundið. Helst hefði mátt gera kröfur um nákvæm-
ari hrynjandi. Einleikaramir stóðu sig mjög vel og fiðlan hennar Sigrún-
ar hljómaði eins og sá sanni úrvalsgripur sem hún er.
Hughreysting eftir Jón Leifs er samið í hans persónulega jtíl sem nú
er orðinn flestum tónleikagestum hér á landi vel kunnugur. Það er eink-
um hljómaferhð sem er styrkur verksins en inn í það er vafið á mjög
smekklegan hátt einföldum stefjabrotum sem hafa gildi langt umfram
umfang þeirra. Rondó Schuberts fyrir fiðlu og strengjasveit er af ólíku
tagi. Hér er það laghnan sem ríkir í æðsta veldi. Hún rennur fram að því
er virðist fyrirhafnarlaust eins og lækur á vordegi. Verkið er sérlega
hehlandi í einfaldleika sínum og mætti heyrast oftar. Hinn ungi fiðluleik-
ari Wang lék einleikshlutverkið mjög vel og fór þar ekkert forgörðum
Serenada fyrir strengi eftir Tsjækofskí er alkunn. Einkum munu marg-
ir kannast við hinn glæshega vals sem þar er að finna. Hljómsveitin lék
verkið af vandvirkni og skýrleika og fór ekki mhh mála að þarna hafði
alúð verið lögð í undirbúning. Hinn ungi stjómandi Shui sýndi góða þekk-
ingu á verkunum og geta allir hlutaðeigandi verið ánægðir með hvemig
th tókst á tónleikunum.