Alþýðublaðið - 14.04.1967, Blaðsíða 8

Wvww%^www%ív^wwwww%^w%^ww%í
Emil Jónsson utanríkisrá ðherra:
■ ■
mægur viiji
Vietnam
Fyrir nokkru síðan var þessi
tillaga hér fyrir í háttvirtu Al-
þingi og Einar Olgeirsson hélt
um hana ræðu nokkra, sem ég
aðeins mun þó minnast á síðar,
en skal reyna að svara nokkrum
orðum.
Styrjöldin í Vietnam er ömur
leg cg hryggileg staðreynd, um
það eru allir sammála, raunar
bæði um þessa styrjöld og allar
aðrar styrjaldir. Hroðalegar sög
ur eru sagðar um særða og deyj
andi menn, grimmilega meðferð
fanga, brenndar borgir og flýj-
andi fólk, sem hvergi hefur
höfði sínu að halla. Hitt eru
menn svo ekki eins sammála
um, hverjum þetta sé allt að
kenna í Vietnam og hvaða leið
ir megi fara til að binda enda á
þennan ófagnað. Flutnings-
menn þessarar tillögu telja, að
hér sé á ferð, eins og það er
crðað í grreinargerð tillögunnar,
hræðileg árásarstyr jöld hins vold
uga bandaríska stórveldis gegn fá
tækri og frelsis unnandi þjóð Vi-
etnams. Bandaríkjamenn hafa
aftur á móti aðra sögu að segja.
Fastafulltrúi þeirra hjá Samein
uðu þjóðunum sagði m. a. eitt-
hvað á þessa leið á fundi í
Sameinuðu þjóðunum í haust
þar sem ég var viðstaddur.
Hann sagði svo með leyfi hæst
virts forseta:
„Vietnam er skipt í dag með
landamerkjalínunni, sem sam-
þykkt var í Genf 1954. Fyrir
norðan þá línu liggur Norður
Vietnam og fyrir sunnan hana
liggur Suður-Vietnam. Þessi tvö
lönd eru stjórnmálalega stað-
reyndir á alþjóðavettvangi, þótt
það sé í raun og veru um tíma-
hundna ráðstöfun að ræða, þar
til ákvörðun um friðsamlega
sameiningu Vietnama sé tekin
með- sjálfsákvörðunarrétti þjóð-
arinnar. Fyrirmæli Genfarsamn
ingsins, sem kvað á um landa-
merk.ialínuna eru svo skýr og
ákveðin í því efni að banna al
gerlega öll hernaðarafskipti
hvers aðila af málefni hins.
Jafnvel óbreyttum borgurum er
bannað að ferðast um hlutlausa
svæðið. Árið 1962 voru einnig
allir herflutningar inn í Viet
nam í gegnum Laos. Þrátt fyr
ir þessi ákvæði eru þegar all-
mörg ár síðan áráslarstyrjöld
var hafin gegn Suður-Vietnam.
Að þeirri styrjöld stóðu liðs-
sveitir, sem stjórnað var úr
norðrinu og fengu þaðan birgð
ir sínar og styrktarfé. Þetta lið
telur nú 17 herfylki úr Norður
Vietnamhernum. Yfirlýst mark-
mið þessara árása er að þvinga
Suður-Vietnamþjóðina til þess
að taka sér stjórnarhætti, sem
hún mundi ekki/ hafa kosið sér
á nokkurn friðsamlegan hátt“.
anna. í yfirlýsingu fundarins
kemur fram, að löndin munu
halda áfram að styðja ríkis-
stjórn Suður-Vietnam, en vilja
samt kanna sérhverja leið, er
leitt gæti til friðar. Það er eft
irtektarverðast við tilkynningu
fundarins, aö sú yfirlýsing
þeirra, að allt herlið þéssara
landa allra, sem nú er í Viet-
nam, muni dregið til baka eins
Emil Jónsson.
Þetta sagði fastafulltrúi Banda
ríkjanna á þingi Sameinuðu þjóð
anna í haust og þessi tala um
herlið Norður-Vietnam er miðuð
við þann tíma. Bandaríkjamenn
halda því líka fram, að þeir
hafi verið beðnir um aðstoð af
Suður-Vietnamstjórninni, og
þeir hafi orðið við þeirri beiðni
samkv. samningi. En fleira hefði
Iíka komið þar til. Ástralíu-
menn, Ný-Sjálendingar, Fillips
eyjabúar, Suður-Kórea og Thai
Iand, ÖII þessi ríki hafa tekið
þátt í að aðstoða Suður- Viet-
namstjórnina. Þessi ríki öll
komu saman til fundar í Man
ila á Fillipseyjum í október-
mánuði sl. Forsetar og forsætis
ráðherrar tóku þátt í fundin-
um ásamt fulltrúum Bandaríkj-
fljótt og unnt er og ekki síð
ar en 6 mánuðum eftir að hinn
aðilinn dregur sitt lið til Norð
ur-Vietr.am. Það er einnig yfir
lýst stefna bandamanna Suður-
Vietnammanna að sameining Vi
etnam verði ákveðin þannig, að
þjóðir bæði Suður-Vietnam og
Norður-Vietnam velji í frjálsum
kosningum þá stjórn, sem þær
óska eftir og þar eigi enginn
utan að komandi öfl að hafa á-
hrif á. Hver sem úrslitin verða
muni þessar þjóðir eindregið
fylgja þeim. Fjöldamargar til
raunir hafa verið gerðar til
þess að koma á stöðvun vopna
viðskiptanna í Suður-Vietnam.
Páfinn hefur reynt þetta, stjórn
ir ýmissa vestrænna landa, Eng
lands, Frakklands, ítalíu, Kan-
anda og margar fleiri hafa einn
ig haft uppi tilraunir í þessa
átt að ógleymdum aðalritara
Sameinuðu þjóðanna, U Thant,
en hann hefur lagt sig mjög
fram í þessu efni og það eru
tillögur hans sem hér liggja fyr
ir til umræðu.
Allar þessar tilraunir hafa þó
hingað til verið árangurslausar.
Mér er vel kunnugt um það, að
U Thant hefur lagt sig allan
fram til þess að reyna að koma
vopnahléi á og sættum, m. a.
af viðræðum við hann sjálfan,
þegar hann dvaldi hér á landi
sl. sumar. En hann hafði þá og
hefur raunar alltaf haft ein-
lægan áhuga á að ná árangri
í þesu máli. En ég held að ég
megi fullyrða, að hann teldi þá
mikla möguleika á, að samkomu
lag næðist um tillögu hans, en
þær voru þessar, eins og fram
kemur í tilllögu þeirri til þings
ályktunar, sem hér liggur fyrir.
Tillögur hans eru svohljóðandi
með leyfi hæstvirts forseta:
„Að Bandaríkin hætti loftárás
um sínum á Norður- Vietnam
Að styrjaldaraðilar í Suður-Viet
nam dragi úr hernaðaraðgerðum
sínum og í þriðja lagi, að þjóð
frelsishreyfing Suður-Vietnam
verði viðurkenndur samningsað-
ili og allir aðilar fallist á að setj
ast að samningaborðinu.“
Eins og' þessar tillögur bera
með sér, beinast þær fyrst og
fremst að Bandaríkjunum um,
að þau hætti loftárásum sínum
á Norður-Vietnam og að styrjald
araðilar í Suður-Vietnam dragi
úr hernaðaraðgerðum sínum.
Hins vegar er engum slíkum til
mælum beint að Norður-Viet-
nam og það er einmitt það, sem
Bandaríkin hafa börið fyrir
sig, þegar rætt hefur verið við
þau um þéssar tillögur. Hins veg
ar hafa þau lýst því yfir, að
þau væru reiðubúin til þess að
hætta sínum árásum, ef Norð
ur-Vietnamar svöruðu því með
því að draga úr sínum árásum.
Ég teldi því rétt að beina þeim
tilmælum til þeirrar háttvirtu
nefndar, sem fær málið til
athugunar, sem væntanlega
verður utan ríkismáianna. hvort
ekki væri rétt að bæta við þess
ar tillögur U Thants þeim til-
lögum, að Norður-Vietnam taki
Frh. á 10. síðu.
UMFE
EFl
RÍKISSTJÓRNIN hefur
Iagt fyrir alþingi tillögu
til þingsályktunar um end
urskoðun vegaáætlunar
fyrir árin 1967 og 1968. í
athugasemdum sem tillög
unni fylgja eru athyglis-
verðar upplýsingar sem er
indi eiga til almennings.Er
hér á eftir birtur kafli úr
þeiin þar sem fjallað er
um umferðartalningu og
vegaeftirlit.
I VEGALOGUM frá 1963 er
gert ráð fyrir flokkun vega eftir
umferðarmagni. Strax á árinu
1964 og síðan hefur verið haldið
uppi kerfisbundnum umferðar-
talningum um land allt. Hafa til
þess verið notaðir umferðarteljar
ar, sem ýmist þarf að lesa af dag
lega eða sjálfritandi teljarar, sem
lesa þarf af vikulega. Hefur reynd
in orðið sú, að fela hefur orðið
sérstökum starfsmanni að annast
umferðartalningu, þar sem teljar
arnir eru frekar vandmeðfarnir.
Á aðalvegum út frá Reykjavík er
þó komið fyrir föstum sjálfrit-
andi teliurum á hraðbrautum.
Af þeirri revnslu, sem fengizt hef
ur af umferðartalningum undan-
farin ár, er ljóst, að auka þarf
þær veruiega til þess að fá ör-
uggan tölulegan grundvöll fyrir
endurbyggingu vegakerfisins og
flokkun veea í samræmi við á-
kvæði vegalaga.
Kostnaður við umferðartalning-
ar var árið 1965 um 300 þús. kr.

8 14. apríl 1967
ALÞÝÐUBLAÐIÐ