Alþýðublaðið - 30.11.1967, Blaðsíða 16

Endurnýjun

„EFTIR kröfu Ríkisútvarpsins og
að undangengnum úrskurði dag-
seítuni 28. nóv. 1967 verða lög-
tök látin fara fram án frekari
fyrirvara á kostnað gjaldenda en
ábyrgð Ríkisútvarpsins að átta
dögum liðnum frá birtingu þess-
arar auglýsingar fyrir eftirtöld-
um gjöldum:
áföllnum og ógreiddum afnota-
gjöldum af sjónvörpum og hljóð-
vörpum 1967 og fyrr“.
(Þessi auglýsing, sem borgarfó-
getaembættið í Reykjavíkj 'iiefur
sent frá sér, birtist í öllum blöð-
um í gær. Baksíðunni þykir á-
stæða til að vekja á henni sér-
staka athygli, ekki af því fyrst
■og fremst að við teljum ástæðu
til (þess að gefa skuldseigum út-
varpsnotendum aukaviðvörun hér
lá síðunni, 'heldur er það orðalag
auglýsingarinnar, sem veldur því
að vrið tökum hana :hér upp. — í
þessari auglýsingu er nefnilega
gerð djörf tilraun til endurnýj-
unar íslenzkrar tungu og gæti
margur rithöfundurinn lært af
Itessum stílþrifum borgarfógeta-
•embættisins í Reykjavík.
Sú nýjung í meðferð tungunn-
«r, sem kemur fram í auglýsing-
unni, er ‘þó ekki frumleg að öllu
leyti, þar eð áður liafa komið
fram einkjenni í stíl annarra höf-
unda, sem stefna í sömu átt. En
þess munu vera fá dæmi í sam-
tímabókmenntum að sú stefna sé
eins lireinræktuð og lienni beitt
að nota orðið verð í fleirtölu, og
Verðlagsráð sjávarútvegsins hef-
ur um langan aldur þráazt við
að nota orðið verð í fleritölu, og
»>er að jálfsögðu að lofa þá stað-
festu í afstöðunni til móðurmáls-
ins. En verðlagsráðið hefur ekki
Ibeitt þessari óvenjulegu fleirtölu
notkun við önnur orð, og því hef-
ur fordæmi þeirra ekki 'haft eins
mikii áhrif og vera þyrfti. Þetta
fcann að einhverju leyti að stafa
<af því að verðlagsráðið fjallar
fýrst og fremst um verð og hef-
Ur fá tækifæri til að láta skap-
andi endurnýjunarstarf sitt á
sviði íslenzkrar tungu ná til fleiri
sviða 'málnotkunar, og það má
vel vera að ráðið hefði fullan
hug á slíku, væru tækifærin fyrir
tiiendi. !Én það breytir þó engu
um að fordæmi ráðsins hefur
ckWi reynzt nógu árangursríkt.
Borgarfógetaembættið hefur
hins vegar öll skilyrði til að leiða
þessa nýju stefnu fram til sig-
urs. Það birtir auglýsingar um
margháttuð efni í dagblöðum bæj
arins og ef það heldur áfram
þeirri stefnu sem nú er hafin,
ætti það með staðfestu og þolin-
mæði að geta auðgað málið með
fjölmörgum fleirtölumyndum —
sem ekki liafa tíðkazt áður. Til
þess að von sé um góða og skjóta
árangra þarf auðvitað að vinna
sagt að fyrirskipa öllum dómara-
embættum landsins að birta aug-
lýsingar á næstunni um bönn við
eggjatökum í æðarvörpum og"
fugladrápum úti á víðavöngum.
skipulega að framgöngum þess-
ara mála. Til dæmis væri sjálf-
Af nógu er að taka. Og það er
einmitt sérstaklega ánægjulegt
að dómaraembætti landsins skuli.
hafa fox-göngu um þessa endur-
nýjun tungunnar, þó ekki væri
nema af því að það ætti að geta
upprætt í eitt skipti fyrir öll þá
furðulegu hugmynd, sem sumir
eru enn haldnir, að lögfræðinga-
mál og lagamál yfirleitt séu í-
haldssöm og jafnleg fornleg. Eins
og greinilegt er af því, sem hér
hefur verið rakið, er þessu öfugt
farið; lagamálið er nú í farar-
broddi íslenzkrar málþróunar.
Þessa dagana verður fallþungi
bó|(aflóösins hvað mestur.
VÍSIR.
Eitthvað hefur Kínvenjum
ekki líkað það, að Maó skyldi
vera kominn að falli, eins og
stóð í Mogganum á dögunum.
Nú skýrir sama blað frá því,
að Kínverjar aetli að fara að
takmarka barneignir. — Það
skyldi þó ekki vera samband
þarna á mjlli?
— Hann er bezta skinn inn
við beinið, sagði keUingin í
gær, þegar kallinn var að
ekainma mig sem oftar. Þá ærð
ist ég alveg. — SkeJfing ertu
vitlaus, sagði ég, heldurðu að
það sé nokkjið skinn inn við
bein? i
Ef Frökkum tekst að hækka
gullið um helming í verði, þá
held ég að fáir hafi efni á að
hringtrúlofast. Og er líklega
bættur skaðinn . . .