Alþýðublaðið - 26.01.1968, Blaðsíða 6

Frægar
konur
um
kvenkynið
Nell.
Jeanne Moreau.
Maggie Smith.
Candice Bergen.
Jetjn Shrimpton.
Simone de Beauvour.
•a
JEANNE MOREAU
LEIKKONA:
„Karlmenn halda, að ekki geti
verið til raunveruleg vinátta
milli kvenna, en þar skjátlast
þeim. Ég hef ekki siður ánægju
af að umgangast gáfaða konu
en karlmann ‘.
BRIGID BROPHY'
RITHÖFUNDUR:
„Það er þverstæðukcnnt, en ég
álít samt, að konur hafi minna
frelsi nú á dögum en meðan
þær voru að berjast fyrir auknu
frelsi. Þegar ég hugsa til móður
minnar og vinkvenna hennar,
finnst mér þær hafa verið frjáls-
ari og sjálfsiæðari en við núna.
Það er alltaf verið að prédika
fyrir konum, að þær séu ekki
nógu kvenlegar, og margar þora
ekki að standa á rétti sínum
af ótta við að þykja ókvenlf.gar
og fráhrindandi. En að mínum
dómi er fráleitt að vera tneð
nokkrar ailiæfingar þegar rætt
er um korur — eða karlrtienn
reyndar. Við erum fólk“.
EDNA O’BRIEN
SKÁLDKONA:
„Því verfur ekki neitað, að
marpar knnnr lifa afskapiega til-
breytingarlausu og leiðinlegu
lífi í saman ourði við eiginmenn
sína. Þær peta ekki fengið sér
vinnu, vegna þess að það særir
stolt manna þeirra eða þeim
finnst bað ekkj samboðið þióð-
félagsstöðu sinni. Og hvað gera
svo vesalings konurnar í stað-
inn? I^ær bcrða sér til huggunar
— konfekt og sælgæti, kex og
kökur, hrúgur af spagetti. Og
þær eru miður sín af einmana-
leik. Nútímalífið með öllum sín-
um þægindum, vélvæðingu, kjör-
búðum og sjálfsölum sér um,
að þær geti ekki hitt fólk á
eðlilegan hátt. Þær kúldrast ein-
ar heima hjá sér eða fara út
að verzla, en þær missa af um-
gengni við annað fólk. Það er
hörmulegt líf satt að seg;ja“.
INDIRA GANDHI
FORSÆTISRÁÐHERR A.
„Kona sem vinnur úti og þarf
að skipta degi sinuin milli starfs-
ins og barnanna notar oft tím-
ann betur til að njóta þess að
vera með börnunum sínum en
húsmóðir sem er heima allan
daginn. Ég álít, að ekkert fáist
án fyrirhafnar — hvorki jákvæð
mannleg samskipti né annað“.
MAGGIE SMITH
LEIKKONA:
„Ég trúi því ekki, að allar
konur séu fæddar með ríka móð-
urkennd. Það er óskapleg áhyrgð
að ala upp barn“.
i JOAN PLOWRIGT
LEIKKONA
(gift sir Laurence Oliver):
„Það er náðargjöf að geta not-
ið þess að vera með börnum all-
an daginn. Það er alveg eins
mikil köllun og að vilja verða
prestur, lögfræðingur eða leik-
ari. Og það ætti að vera atvinna
eða stétt. Staða eigtnkonu eða
móður ætti að tefiast sérstök
stétt“.
SAMANTHA EGGAR
KVIKMYNDASTJARNA:
„Stúlkur hafa fullan i'ét.t til
að eiga sín ástarævintýri fyrir
hjónabandið eins og karlmenn,
og ég sé ekkert athugavert við,
að stúlka búi méð manni, þó að
hún láti aldrei verða af því að
giftast honum. En mér finnst
hjónabandið einskis virði Jengur
ef maðurinn og konan halda
framhjá hvort öðru“.
DIANA RIGG
LEIKKONA:
„Konur hugsa ekki sjálfstætt.
Þær eru hræddar um, að þær
verði óhamingjusamar og ein-
mana ef þær flýti sér ekki að
ná í eiginmann. Og að þvi marki
einbeita þær öllum kröftum sín-
um í stað þess að þroska liæfi-
leika sína til fulls og gera eitt-
hvað að gagni í heiminum. Flest-
um konum hugkvæmist ekki sá
möguleiki að gifta sig ekki. Það
er vegna þess að hugmyndinni
um hjónaband hefur verið troð-
ið inn \ okkur frá blautu bnrns-
beini“. \
SHIRLEY rMACLAINE
KVIKMYNDASTJ ARN.A:
„Mér líkar vel við konur, en
ég treysti þeim ekki. Ég’ freysti
ekki þessum kvenlegu meinfýsnu
konum sem alltaf eru með spegil
á lofti. Þá gengur hégómieik-
inn fulllangt".
DORIS DAY
KVIKMYNDASTJARNA:
„Ég nýt þeirrar tilfinningar
að vera kona. Ég hugsa eins
og kona, og mig langar að vera
aðlaðandi og heilbrigð kona. Þeg
ar ég lýk við að leika í kvik-
mynd langar mig og hef þörf
fyrir að fara heim ag verða aft-
ur húsmóðir. Konur mega aldrei
meta starf sitt utan heimilisins
meira en fjölskyldu sína“.
JEAN SHRIMPTON
FYRIRSÆTA:
„Mér leiðist kvennahjal. Ég
hef miklu meiri ánægju aí að
tala við karlmenn en konur; þeir
eru gáfaðri og standa konum
framar vitsmunalega séð. Karl- '
menn eru betri leikarar, hetri
rithöfundar, betri listmálarar en
konur. Já, ég álít, að konur
hafi takmarkaðri huga en karl-
menn. Konur hafa þessa áköfu
löngun til að giftast og eignast
heimili; það hindrar þroska
þeirra og takmarkar þær„.
BARBARA CARTLAND
SKÁLDKONA:
„Djúpt í hjarta hverrar konu
er fólgin hennar frumlæga eig-
ind — hún er gyðjan máttuga,
alheimsmóðirin, eiginkonan, ást-
mærin og vinan. Það er hlutverk
konunnar að fegra jörðina með
návist sinni“.
ZSA ZSA GABOR
KVIKMYNDASTJARNA:
„Aðalatriðið er ekki, að konan
sé auðug eða falleg, heldur að
hún sé skemmtileg. Þess vegna
standa allar dyr mér opnar".
MAE WEST
KVIKMYNDA.STJARNA:
„Ef kona þarf að fækka fötum
til að sýna kynþokka sinn, hefur
hún engan“.
ANN QUIN
SKÁLDKONA:
„Konur eru á margan hátt
gagnólíkar karlmönnum. Þeir
eru alltaf að reyna að gera sig
gildandi, þeir eru hégómlegri,
en konurnar aðlögunarhæfari.
Þær geta leikið mörg hlutverk,
já, konur hafa mikið af eigin-
leikum kamelljónsins“.
„Meginástæðan til uppgjafar-
stefnu konunnar er sú, að slúlka
á gelgjuskeiði telur sig ekki á-
byrga fyrir framlíð sinni. Hún
sér enga þörf á að krefjast mik-
ils af sjálfri sér, því að liún
veit, að hún getur hallað sér
að öðrum seinna og látið þá
taka ákvarðanirnar f.vrir sig. Hún
styður sig ekki við karlmann-
inn vegna þess að hún finni
til vanmáttar síns, heldur af því
að uppeldi hennar ræktar hjá
henni rangan hugsunarhátt, og
með því að láta karlmanninn
stjórna lífi sínu gerir húu sig
vanmáttuga gagnvart honum“.
CANDICE BERGEN
LEIKKONA:
„Fegurð er svo leiðinleg. Ég
er algerlega á móti þessari dýrk-
un á æsku og fegurð. Fólk er
hætt að bera virðingu fyrir aldri
og reynslu, og það sér ekki ieng-
ur, að falleg kona um sextugt
getur borið langt af blómlegri
átján ára stúlku“.
NELL DUNN
RITHÖFUNDUR:
„Ég er fegin, að ég er kona,
því að konum fyrirgefst mikið.
Þær þurfa ekki að vita eins mik-
ið af staðreyndum og karlmenn
og geta leyft sér að vera reik-
ulli en þeir“.
SIMONE de BEAUVOIR
HEIMSPEKINGUR:
g 26. janúar 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ