Alþýðublaðið - 17.04.1968, Blaðsíða 16

Sf&Æf*
Það er hægt að nota margvís
leg vopn í kosningabaráttu.
Stundum er stórskotáliði beitt
með góðum árangri. En ætli kaf
bátahernaðurinn sé þó ekki
drýgstur?
Hið opinbera hefur áhyggjur af fjölgun mannkyns-
ins. Mannkynið hefur aftur á móti áhyggjur af
f jölguninni hjá hinu opinbera.
„Sumarið ’37“
í kvöld kl. 20,30 verður næsta sýning á leikriti Jökuls Jakobsson-
ar „Sumaríð ‘37“. Jökull, sem enn er ungur að árum er nú orðinn
einn af okkar afkastamestu leikritahöfundum og frumsýníng á leik-
riti eftir hann vekur jafnan athygli. Nú eru eftir aðeins örfáar sýn-
ingar á þessu leikr'iti hans. Á þessari mynd er Þorsteinn Ö.
Stephensen og Helga Bachmann í hlutverkum sínum.
/9
Það var einhver að spyrja mig
að því af hverju Norðurlöndin
kölluðu þessa keppni sína Pol
ar Cup. Og ég gat ekki látið
mér detta annað svar x hug
en það að heitið hefði verið
valið á því sem er að verða
sameiginlegt móðurmál allra
Norðurlandaþjóðanna fimm.

Kallinn Iá upp í sófa og hraut
alla páskana. Það var nú páska
hrota í lagi, maður...
Það hefur alltaf verið hægt að
trúa mér fyrir leyndarmáli. Ég
blaðra því ekki í alla, segi
bara einum frá því í einu. ..
Nuddkona: (þarf ekki að vera
vön.) getur fengið vel borgaða
aukavinnu. Tilb. merkt; „Auka
vinna — 2208“ sendist augl.d.
Vísis.
goKING
EDWARD
Ameriía'* Largest Se/fíng Cigar
daglegi BAKstur
Náttúruvernd
ÞAÐ sem ekki hefur þegar verið gert að umtalsefni hér
á Baksiðunni er yfirleitt ekki umtalsvert. Út frá því mætti
ætla að við bakarar brytum saman vort deig, legðum niður
skottin og bæðum að heilsa.
En hamingjunni sé lof fyrir hvað hún hefur verið okkur
eftirlát. Baráttumálin berast upp í heridurnar á okkur svo
til fyrirhafnarlaust. Við áttum t. d. engan þátt í Inn að bjarn-
dýr komu á land í vetur, með ísnum. Þar er forsjónin ein
að verki, studd hafstraumum, vindáttum, hæðum og lægðum.
Við höfum þegar lokið af tveim stórmálum varðandi nátt-
úruvernd, og þar á ég við baráttu okkar fyrir friðun refa
og sæskrímslá. Næst höfðum við sannast að segja ætlað okk-
ur að taka upp slaginn fyrir friðun ókinda, þ. e. tilbera,
1 snakka, skoffína, skuggabaldra og finngálkna og á starfs-
áætlun þessa áts var einnig gert ráð fyrir að taka upp bar-
áttu fyrir friðun móra og skotta. Satt bezt að segja erum
við íslendingar alveg á síðasta snúning í þessum efnum, þ.
e. húsdraugar og ættarfylgjur t.d. gera ekki vart við sig nú
orðið nema á svosem aldarfjórðungsfresti.
En minkurinn Verður að hafa biðlund.
Þá er komið að mergi málsins, hvítabirninum. Yfirleitt
er reglan sú í mannheimi, að því sjaldséðari sem gest-
urinn er, því velkomnari er hann í bæinn. Þessu er ekki
þannig farið með hvítabjörninn og það jafnvel þótt heim-
sóknir hans heyri til hreinna undantekninga. Það sem
gerist undantekningarlaust þegar hvítabjarnarspora verður
vart á' freranum, hvort heldur er fyrir austan, norðan eða
vestan, er að menn heyra bjarndýrsöskur á hverri nóttu
og einmitt út frá því spunnust alvarlegar náttúruvísinda-
legar deilur hér um árið. Það ku vera einhver vafí á,
hvórt hvítabirnir gefa yfirleitt frá sér nokkuð hljóð, hvað
þá öskur. Þeir sem aldrei hafa heyrt hvítabjarnaröskur,
náttúrufræðingar, dýi afræðingar, fuglafræðingar og svoleið-
is fólk, halda því fram að meint hvítabjarnaröskur verði þeg-
ar tveir eða fleiri hafísjakar jagast.
Næst gerist það, að £ Ijós kemur að hver ótíndur strákur
í sveit á sér haglabyssuhólk í trássi við lög og rétt. Og svo
er hlaupið til og reynt að rekja Bersa uppi eftir sporunum.
Sjáist hinsvegar móta greinilega fyrir klóm á sporunum,
verða hetjurnar þreyttar og kemur saman um að hér sé á'-
reiðanlega ekki um spor eftir hvítabjörn að ræða, heldur
ref og gott ef ekki kött. Þessa er auðvitað von, þar sem ekki
er kunnugt um að neinn maður á íslandi hafi undir hönd-
um það vopn, sem einhlítt er til að vinna á hvítabirni. En það
er framhlaðningur með trekt og kúlan verður að vera marg-
blessaður silfurhnappur, annaðhvort úr eigu einhvers hrepp-
stjórans, eða úr merkri prestaætt.
Af þessum ástæðum teljum við hér á Baksíðunni ótímabært
að beita okkur fyrir friðun hvítabjarnarins, en áskiljum okk-
ur rétt til að taka málið upp að nýju af endurnýjuðum áhuga
strax og við fréttum um að hvítabjörn hér við land sé í ó-
tvíræðum lífsháska að dæma eftir framarituðum kokkabók-
um. —GADDUR.