Alþýðublaðið - 09.05.1968, Blaðsíða 15

w
Framhaldssaga eftir
SJÖStGU JÖNSDÓTTUR
Teikningar eftir
RAGNAR LAR.
Hún minnir mig á konu, sem
bjó heima. Hún spáði líka fyrir
fólki, og átti það stundum til að
segja hluti, sem ekki voru sann-
ir til þess eins að hleypa fólki
upp.
Ég hef aldrei verið trúuð á
sþádóma, þó að það sé alltaf
gaman að láta Ijúga að sér. Ég
trúði ekki heldur alltof mikið á'
þennan spádóm. En ég ætla samt
að fara til spákonunnar í fyrra-
málið klukkan tíu.
Ég ætla ekki að taka Friðrikku
með mér. Ég hef einhvern veginn
trú á því, að ég ~fái spákonuna
til að segja mér meira, ef ég
kem ein.
ÞRIÐJI KAFLI.
GVENDUR TEKUR TIL SINNA RÁÐA
Ég flýtti mér út í fiskbúð fyrir
allar aldir næsta morgun. Gvendi
þykir svo góður nýr þorskur með
lifur og hrognum og slíkt er
erfitt að fá í Reykjavik, nema
Um leið og fiskbúðin opnar.
Anhars vilja reykvískár hús-
mæðúr frekar ýsuflök en þorsk
ÆRCO
BELTI o g
BELTAHLUTIR
áBELTAVÉLAR
BERCO
KeSjuf Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Raar
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
á hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA ,
VERZLUNARFÉLAGIÐ f
SKIPHOLT 15 — SIMI 10199
í soðið. Þær kinoka sér víst við
að hreinsa fiskinn.
Ég skil þær ekki.
Soðið af þorskinum er betra
í súpur og sósur, enda fylgja
beinin með og úr þeim kemur
krafturinn. Svo er fiskurinn
hvítur og þéttur, ef hann er soð-
inn á réttan hátt. Hann blátt á-
fram hringar sig á fatinu.
Ég sagði Gvendi frá spákon-
unni í gær. Hann hló að mér
og þó var ég búin að kvíða fyrir
að segja honum þetta. Hvernig
i tti ég að vita, nema það væri
ólöglegt að spá og þar af leið-
andi ólöglegt að láta spá fyrir
sér.
En Gvendi fannst bara fyndið
hvað konur eru hjátrúarfullar
og liafa gaman af að láta ljúga
að sér um framtíðina.
—i _ Spákonur eru húmbúgg,
sagði Gvendur, kyssti mig og
fór.
Ég er fegin, að ég sagði honum
þetta. Það hefði verið leiðinlegt
að fara upp í blóra við hann,
því ég hefði vitanlega farið, þó
að hann hefði .bannað mér það.
Það er spennandi að láta spá
fyrir sér.
Líkkista og morð! Einhver, sem
ég þekkti! Stórkarlalegar hend-
ur um grannan liáls, alveg eins
og í glæpareyfurunum.
Það væri skemmtilegt, ef ein-
hver fremdi morð í Reykjavík
og Gvendur gæti upplýst það og
yrði fulltrúi fyrir vikið.
Þá fengi hann að taka skýrsl-
ur eins og hann langaði svo
mikið til.
Þetta var nú tiltölulega Ijótt
af mér, að hugsa svona, en
Gvend langar svo mikið til að
verða fulltrúi.
Ég labbaði upp stigana. Ég
varð ekkert móð af að ganga
stiga, það er af því að ég var
vön að fara í fjallgöngur
heima.
Ég' hringdi hjá spákonunni.
Ég hringdi fyrst pent og eng-
inn anzaði. Svo hringdi ég ákaft
og enginn anzaði heldur.
Þá leit ég á fína gullúrið, sem
hann Gvendur gaf mér í morg-
ungjöf. Klukkan var sex mín-
útur yfir t£u.
Ég hringdi aftur, en það anz-
aði enginn fremur en fyrri dag-
inn.
Þá fór ég niður í lyftunni og
heimsótti Friðrikku.
Hún gaf mér kaffi og sagðist
ætla að hringja upp til spákon-
unnar. Jafnvel þó að hún hefði
sofið yfir sig og vaknaði ekki
við dyrabjölluna, hlaut hún að
vakna við símhringingu. Síminn
var nefnilega á náttborðinu
hennar.
Það anzaði bara enginn í sím-
ann, sem hringdi á náttborðinu
og það ekki þó að Friðrikka léti
símann hringja lengi.
— Þetta er undarlegt, sagði
Friðrikka, þegar hún kom inn í
eldhúsið. — Sagðist hún ekki
ætla að spá fyrir þér klukkan
tíu í dag?
— Jú, sagði ég. — Hún hefur
kannski gleymt því.
— Hún gleymir - engu, sagði
Friðrikka. — Ég hef aldrei
kynnzt konu, sem hefur annað
eins minni. Hún blátt áfram
gleymir aldrei neinu.
Friðrikka hringdi þrisvar til
spákonunnar um daginn og lét
mig í hvert skipti vita, að eng-
inn hefði anzað.
— Kannski éru bamabörnin
hennar veik og hún er að hjálpa
tengdadætrum sínum, sagði ég
í síðasta skipti, sem Friðrikka
hringdi.
Það fussaði hátt í símann.
— Þær vildu ekkj frekar fá
hana inn á heimilið en kaktus,
sagði Friðrikka.
Mér fannst þetta liálf undar-
lega mælt. Ég var hrifin af
kaktusunum sjálf og safna
þeim.
Gvendur kom ekki heim í há-
degismatinn. Hann var að rann-
saka eitthvert mál.
Ég er fegin því, hvað honum
Gvendi virðist ganga vel í rann-
sóknarlögreglunni. Þeir eru
farnir að treysta honum fyrir
einhverju öðru og meira en smá-
málum úti á landi eins og þessu,
sem ég hjálpaði honum með.
Ég fór þrisvar eðá fjórum
sinnum upp til spákonunnar, en
það anzaði ekki neinn.
Gvendur spurði um kvöldið,
hvað spákonan hefði sagt. Það
var á meðan hann var að borða
lifrina og hrognin, sem hann
hafði átt að fá í hádeginu.
— Ekki neitt, sagði ég; hún
hefur ekki verið heima í allan
dag.
— Það hlýtur að vera meiri
leiðinda fylgjan, sem þér fylgir,
sagði Gvendur og hámaði hrogn-
in í sig. — Hún flýr þig bara.
Ég hafði vitanlega sagt Gvendi
allt af létta um frænku hennar
Friðrikku og allt það.
— Hún sagði mér að koma
klukkan tíu, sagði ég og var ei-
lítið móðguð. — Hún minntist
ekkert á að ég hefði leiðinda
fylgju. Ef ég hefði haft svoleiðis,
hefði hún neitað að spá fyrir
mér. Friðrikka heldur að hún
hljóti að yera veik.
— Jæja, sagði Gvendur bara,
þakkaði fyrir matinn og fór inn
í stofu til að lesa blöðin áður
en sjónvarpið byrjaði.
Ég þvoði upp og gekk frá öllu
í eldhúsinu. Ég veit fátt verra
en diska, sem eru látnir bíða
til næsta dags. Þeir verða gler-
harðir og andstyggilegir og það
er næstum ómögulegt að þvo þá
eða pottana, nema þeir séu látn-
ir standa lengi í bleyti.
Þegar sjónvarpið byrjaði var
ég komin inn í stofu. Ég sat í
sófahorninu og prjónaði peys-
una á hann Gvend. Hún er
nefnilega ekki úr lopa heldur
úr fínu garni og prjónuð á
prjóna nr. 2. Þess vegna getur
hann verið í henni undir jakk-
anum og frakkanum með leik.
3
Merkilegt hvað mig syfjaði
meðan ég var að prjóna. Það
var blátt áfram ekki einleikið.
Mikið frekar var það eins og
þegar hún mamma mín og þá
ennfremur hún amma mín, sögðu
að einhver sækti að þeim.
Þá voru þær vanar að leggja
sig og annað hvort kom gestur
eða þær hafði dreymt fyrir dag-
látum.
Þetta kom alltof oft fyrir
hana ömmu mína, því að hún
hafði alls ekki tíma til að leggja
sig á hverjum degi og það oftast
nær fyrirvaralaust.
Það kom stundum fyrir hana
mömmu, en aldrei fyrir mig. —
Kannski blóðið sé þynnra og
blandaðra í æðum mínum en
þeirra. Enda hafa alls konar
innflytjendur til Vestfjarða
eyðilagt galdraorðstir okkar.
Alíavega .sofnaði ég þarna
upprétt og prjónandi í sofahorn-
inu og mig dreymdi svo undar-
arlega draúma.
SMURT BRAUÐ
SNITTUR
BRAUÐTERTUR
BRAUÐHUSLP
SNÁCK BAR
Laugavegi 126,
simi 24631.
EIRRÖR
Kranar,
fittings,
einangrun o. fl. til
hita- og vatnslagna.
Burstafell
by ggingavöruv erzlun
Réttarholtsvegi 3,
Sími 38840.
BARNAHEIMILIÐ
Vorboðinn
RAUÐHÓLUM.
Tekið verður á móti umscknum um sumardvöl fyrir böm
4, 5, og 6 ára á skrifstofu Verkakvennafélagsins Framsókn
ar í Alþýðuhúsinu, laugardaginn 11. og sunnudaginn 12. maí
kl. 2-6 e. h.
Aðéins verða tekin Reykjavíkurbörn.
Barnaheimilisnefnd Vorhoðans.
9. maí 1968
ALÞÝÐUBLAÐIÐ