Alþýðublaðið - 22.06.1968, Qupperneq 2

[MMME)
Bltstjórar: Kristján Bersi Ólafsson (áb.) og BenediKt Gröndal. Slmar: 14900 —
14903. — Auglýsingasími: 14906. — ASsetur: AlþýðuhúsiS viS Hverfisgötu,
Beykjavífc. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Slmi 14905. — Áskrlftargjald kr.
120,00. — í lausasölu kr. 7,00 eintakiS. — Útgefandi: Nýja útgáfufélagið bf.
KJARNIMÁLSINS
Það er söguleg staðreynd, sem
ekki verður vefengd, að Atlants
hafsbandalagið hefur á undan-
förnum tveim áratugum átt meg-
inþátt í að koma á valdaj'afnvægi
í Evrópu. Á þessu jafnvægi bygg-
ist einmitt sá friður, sem haldizt
hefur þessi ár, og það öryggi, sem
leitt hefur til velmegunar í álf-
<unni.
Áður en bandalagið var stofn-
lað, var ófriður og öryggisleysi
hvarvetná. Jafnvel Þjóðviljinn
viðurkennir eftir öll þessi ár, að
þá hafi verið um að ræða sovézka
útþenslustefnu undir stjórn Stal-
íns. Blaðið reynir að afsaka þessa
stefnu og gefur þær skýringar,
að hún Wafi verið takmörkuð við
'landamæraríki Soivétsambands-
ins. Varla kemur það heim við
sríki eins og Albaniu, Júgóslavíu
og Grikkland, þar sem stefnan
sagði til sín, þótt hún næði ekki'
'allsstaðar fram að ganga. Blaðið
nefnir líka, að Bandaríkin hafi á
þessum árum haft einokun á
kjarnorkusprengjunni. Það var
að vísu ekki lengi, en vert er að
taka eftir, að þau ár Var sprengj-
unni ekki beitt gegn kommún-
istairíkjum, þótt sífellt værí boð
að að lýðræðisríkin biðu eftir
tækifæri til að knésetja kommún
ismann með vopnavaldi.
Kjarni öryggismála Evrópu er
sá, að Sameinuðu þjóðimar unnu
ófriðinn við nazista og fasista, eu
þeim hefur enn ekki tekizt að
vinna friðinn. Þeim hefur ekki
tekizt að koma á samkomulagi
um skipan mála í Mið-Evrópu,
sem hefur alltaf verið púður-
tunna álfunnar. Þýzkalandsmálið
er enn óleyst, landinu skipt og
herir sitja hæði í austri og vestri.
Landamæri Pnllands hafa enn
ekki verið staðfest.
Þeim Stalin, Roosvelt og Chur
chill tókst ekki að semja um
valdajafnvægi í Evrópu, sem frið-
ur gæti byggzt á. Þá færði Stalin
sig upp á skaftið og kom smum
mönnum fyrir í stjórn hvers
ríkis á fætur öðru, síðast í
Tékkóslóvakíu. Ef vesturveldin
hefði ekkert aðhafzt, hefði Stalin
getað haldið áfram vestur eftir
öllu meginlandi að ströndum
Atlantshafsins.
Af þessu er augljóst, að stofnun
Atlantshafsbandalagsins var óhjá-
kvæmileg til að skapa eðliiegt
valdajafnvægi eftir ófriðinn.
Herir Eisenhowers gátu tekið
Berlín og Tékkóslóvakíu en
gerðu það ekki. Það valdajafn-
vægi, sem stofnun bandalagsins
tryggði, var eins hagstætt Sovét-
ríkjunmm og hugsazt gat eftir
ófriðinn.
Það er ekki hyggilegt að draga
úr Atlantshafs- og Varsjárbanda-
lögunum, meðan kjami málsins,
öryggi Mið-Evrópu, er enn óleyst
vandamál. Þess vegrta ber nú að
leggja aukna áherzlu á friðsam
legt starf Atlantshafsbandalags
ins, auka sambönd í 'austurveg,
auka viðskipti og menningar-
skipti og skapa möguleika á
framtíðarlausn mála á megin-
landinu. Það er enn takmarkið.
„MEÐ UNGU
FÓLKI"
sýndar „slídes” myndir meí5 er
indinu. Kolbeinn Pálsson og
Emilía Kofoed Hansen fluttu
saman ávarp.
í fundarlok tók dr. Gunnar
Tlioroddsen til máls og a® ávarpi
hans loknu var fluttur kröftugur
baráttusöngur, sem samkomu-
grestir tóku hraustlega undir.
Voru þau hjón, Guanar og
Vala, hyllt með langrvarandi
lófataki og ferföldu húrrahrópi.
(Fréttatilkynning).
2 22. júní 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Samtök ungra stuðningsmanna
Gunnars Thoroddsens efndu til
kosningasamkomu í Háskólabíói
s.I. fimmtudagskvöld. Var þetta
fyrsta kosningasamkoma, sem
haldin hefur verið fyrir ungt
fólk eingöngu og sóttu hana á
þriðja þúsund ungra kjósenda.
Samkoman var mjög glæsileg
og fylltist húsið á örskömmum
tíma eftir að opnað var. Mikill
manufjöldi var emnig í and-
dyri hússins og urðu margir frá
að hverfa.
Dagskráin hófst með ávarpi
Árna Gunnarssonar, fréttamanns
sem jafnframt var stjórnandi
samkomunnar. Skemmtikraftar,
er komu fram, voru Bessi Bjama
son, Hermann Gunnarsson, Óm
ar Ragnarsson, Helga Bacmann
las Ijóð eftir Mattliías Johannes
sen og Tómas Guðmundsson og
Hljómar fluttu lög eftir Áma
Johnsen við Ijóð Matthíasar.
Ólafur 1». Jónsson söng við undir
leik Ólafs V, Albertssonar,
Hljómar léku frumsamln lög,
María og Þórir Baldarsson léku
og sungu. Jónas Kristjánsson,
ritstjóri flutti erindi lun forseta
embættið og kosningar og voru
VIÐ
HÖT—
MfflLOM
Á aö efna til
þjóSaratkvæfÍis
um opnun Kefla-
víkursjénvarps?
SVO sem kunnugt er, stóð
mikill styrr um Keflavikursjón-
varpið á sínum tíma og sýndist
sitt hverjum; andstæðingar þess
með mörg stórmenni í farar-
broddi fengu þó vilja sínum
framgengt og var Keflavíkur-
stöðinni lokað fyrir meginþorra
sjónvarpsskoðenda. — Hkaði
mörgum þetta afar illa, sem ef
til vill er vonlegt, því að þrátt
fyrír hina mörgu alls ómerku
dagskrárliði þessa margumtal-
aða hermannasjónvarps, voru
þó ýmsir aðrir liðir, sem mögl-
unarlaust mátti telja bæðt
skemmtilega og fræðandj. Sú
hætta á málskemmdum og
menningar sem Keflavíkursjón-
varpinu var samfara, er þó
þyngst á metunum að minu
viti, og réttlætti fyllilega lok-
un stöðvarinnar á sínum tíma.
Nú höfum við Íslendíngar
fengið okkar eigið sjónvarp, sva
að ekk{ verður undan sjónvarps-
leysi kvartað; sýnist sem jafn
fámennri þjóð nægi ein sjón-
varpsstöð í landinu a.m.k. að
svo komnu máli, jafnvel þótt
sönn sé sú staðhæfing margra,
að íslenzka sjónvarpið hafi all-
mjög sett ofan upp á síðkastið.
Það er vissulega rétt — og hefur
verið bent á það áður hér í þess*
um dá'lkum — að gæði dagskrár-
innar eru misjöfn, sumt hundlá-
legt en annað forláta gott, eins
og reyndar mun segja mega unt
flestar sjónvarpsstöðvar í heim-
inum.
Raddir hafa um það heyrzt, þ.
á. m. ráðherraraust, að efna beri
til þjóðaratkvæðagreiðslu um
það, hvort fara eigi þess á leit
við hernaðaryfirvöld Suður-
nesja, að Keflavíkursjónvarpið
verði opnað að nýju íslenzka
sjónvarpinu til aukins aðhalda
og landsmönnum væntanlega til
„sálubóta." Aörir andæfa
því stöðugt og bera við rök-
um af svipuðu tagi og lireyft
var í upphafi. Fer þar sem fyrr,
að sitt sýnist hverjum. Satt er
það og ómótmælanlegt, að þjóðar
atkvæðagreiðslur eru til margra
hluta nytsamar — og ýmsar
þjóðir t. d. Svissar, sem æðl oft
nota þær til úrlausnar meirihátt-
ar málefnum. En jafnvel þó að
maður efist elcki um úrslit slíki>
ar þjóðaratkvæðagreiðslu, virðist
samt sem hún sé ekki alls kostar
tímabær. Eða áettum við ekki að
leyfa íslenzka sjónvarpinu a9
slíta bamsskónum og sanna á-
þreifanlegar ágæti sitt, áður ea
við förum að kalla „Rawhide"
og „Shortgun-Slate”, eða hvað
þeir nú hétu, yfir okkur á nýjaft
leik? — GA. k - JÍ