Alþýðublaðið - 22.06.1968, Qupperneq 12

■ 2_ J
SPEGILLINN 2. TLB.
Ei' víst óhætt að íullyrða, að
allir veizlugestir hafi farið á-
nægðir lieim og hressir í enda.
Moggi.
Kallinn þóttist heldur en ekki
vera bræt í gær. Hann setti upp
spekingssvip, þegar kellingin var
búin að maja í tvo tíma og sagði:
Það er álit mitt að þú hagnýtir
talfærin bezt með því að þegja.
Ég er eindregið fylgjandi því
að sjónvarpið hefji sýningar á
Steinaldarmönnunum aftur. Þeir
gefa nefnilega svo góða mynd af
eðli karlmannanna.
13
fc” ‘ x—n i—i i——i
-1111
' Spegillinn 2. tölublað 39. árg. er nýkomið út. Blaðið flytur að
vanda „húmor” úr ýmsum áttum og á H-breytingin, sem að líkum
lætur, sinn þátt í blaðinu, m.a. forsíðuna.
Að öffru efni blaffsins má nefna þátt um liestamenn, ræffu í til.
efni sjómannadagsins, saknaðarkvæði um brotthvai-f Einars O. af
þingi, grein um feimnismái I ár og afmælisgrein um álkanslarann
scxtugan. Þá er þar eiimig opiff bréf til borgarráffs og afbrota-
maffur yrkir um glæpaferil sinn. Af föstu efni blaffsins er vert
að geta leiffarans, póstsins, stjörnuspárinnar og táninga tjáninga,
ásamt teiknisögu Haralds Guðbergssonar.
Myndin hér aff ofan er af Pétri og helgum Pétri og fylgir hún
kvæðinu „Turnaria".
MuniS Biafra
söfnun Rauða
krossins. Dag-
blöðin og Rauöa
Kross deildir
taka á móti söfn-
unarfé.
daglegi KAKstur
FÍNASTA HOBBÍIÐ
UM þetta leyti er laxveiðin að hefjast. Þá getur maður farið
að vera fínn maður á þann hátt líka að veiða fisk. Það er
alltaf gott að hafa úr mörgu að velja í þeim efnum þótt ekki
þurfi undan því að kvarta að verið hafi hörgull á tækifærum
til að vera maður með mönnum.
En laxveiði er með afbrigðum góð aðferð, og bregzt ekki
ef maður vill láta það sjást svart á hvítu að maður sé fínn
maður. Þetta er dýrt hobbý, útheimtir dýrar græjur og mikið
írafár og tilstand, fyrir utan aðra kosti.
Raunar er rangnefni að tala um veiðar í þessu efni,
því þær eru ekki aðalatriði. Fínheitin liggja í veiðiskapnum,
enda væri þá miklu skynsamlegra að fá sér netstubb og draga
fyrir. Það hefur líka komið í ljós að stráklingur með eitthvert
prik og álika merkilega krókmynd, á hvem hengdur er
spikfeitur ánamaðkur ættaður af Arnarhóli, er allt eins
líklegur til að veiða vel og stórfósinn með fínu græjumar.
Nei, það er ekki veiðin lieldur útbúnaðurinn sem skiptir
máli.
Að fara að veiða um helgar, (ellegar líka á virkum dögum
ef maður er svo fínn að maður á daga í fínni á), er í því
fólgið að búast ankannanlegum galla sem minnir einna helzt
á útganginn á mnnaförum stórveldanna þegar þeir eru komn-
ir í geim-múnderinguna. Síðan á að setja upp skringilegan
hatt og hengja utan í sig alls konar tól og drasl sem dingl-
ar utan í manni svo liringlar í, og þá verður maður vígalegur
og minnir á riddara frá miðöldum í öllum herklæðum (sbr.
Don Quijote).
Sjálf veiðistöngin skiptir ekki megin máli. Þó er hún merk
ur gripur, gegnir svipuðu hlutverki og kaskeitið á pólitíinu.
Það kemur ekki til mála að tala um pólití án þess að gera
ráð fyrir að það sé með kaskeiti, eins er varla hægt að tala
um laxveiðimann án þess að búast við að hann sé með stöng.
Raunar eru þau tilvik hugsanleg að veiðistöngin sé alls ekki
með í förinni, því eins og allir vita er það sá ,^tóri“ sem
skiptir máli, og maður missir alltaf þann „stóra“ (og til
þess að missa lax þarf enga stöng), en samt eru aldrei sagðar
veiðisögur nema af þeim „stóra“, sem maður missti.
En samt er auðvitað betra að maður komi heim annað
slagið með einhvern fisk. Þess vegna er ekkert á móti þvi
að veiða dálítið stundum. Enn sumir eru í rauninni veraldar-
innar mestu fiskafælur enda þótt þeir séu fínir veiðimenn,
og til þess að þeir geti komið heim með fisk líka má bara
kaupa lax í einhverri venjulegri fiskbúð og hafa í aoðið
eftir langa veiðiferð. Götu Gvendur.
Ellimörk eru það, að vera
langt niðri heilan dag, eftir að
hafa verið hátt uppi bara eitfc
kvöld. ;