Alþýðublaðið - 14.08.1968, Page 15

JOAN
UNDiR SUÐRÆNNI
1.
HLUTI
1. KAFLI.
EYJA FLAMINGÓANNA.
— Þarna er Flamrngóeyjan
ungfrú!
Skeggjaði skipstjórinn á flutn
ingaskipinu „Karbarka" benti í
átt að sjóndeildarhringmim, sem
var baðaður geislum sökkvandi
sólar. Á hinum uindurfagra, rós-
rauða kvöldhimni virtisit eyjan
hálend og erfið yfirferðar.
Jean Stevens andvarpaði. —
Þetta er fögur sjón!
— Ég hef aldrei komið þang-
'að, sagði hinn þrekvaxni skip-
stjóri. — Hanis Náð lítiur ekki
náðaraugum á geeti. Afsakið,
ungfrú, ég hefði víst eíkki átt
að segjia þetta við yður. Þér
ætlið að heimsækja hann. Hr.
Bruce Mason er afar hábtvfs.
Hann er aðeins kallaður „Hans
Náð“, vegna þess hvernig fram-
koma h'anis er. Ekki vegna þess
að hann hafi ekki alltaf verið
etekuiiegur við mig, þegar hann
-hefur komið um borð til að
sækja varning þahn. sem hann
hafði b,eðið ujn. Svo aettuð þér
líka að bekkia hann betur en
ég. og . . . ■
Hainn baiannði og það skein
leftirvæntmCT úr auguim haps
SMURT BRAUÐ
SNITTUR - ÖL - GOS
Opið frá 9-23,30. — Pantið
tímanlea'a í veizlur.
BRAUÐSTOFAN
Vesturgötu 25. Sími 1-60-12.
BARNALEIKTÆKI
ÍÞRÓTTATÆKI
Vélaverkstæði
; Bernharðs Hanness.,
Suðurlandsbraut 12.
; Sími 35810.
1 .....
meðan faann leit af ungu stúllc-
unni á manninn, sem stóð við
lilið hennar við horðstokkinn
og hélt utan um axlir hennar
ieins og hann ætti hania.
Don Braidshaw hrukkaði enn-
ið. — Frk. Stevens hefur aldrei
séð hr. Mason, siagði hann kulda
le-ga.
Broson skpgtjóri yppti öxlum
og fór sínia leið, en blikið í
augum hans hafði komið Jean
til að roðna.
Varir Don Bradsíhaws herpt-
ust saman aindatrtak svo að þær
urðu örmjóar og þlóðlausair, svo
leiit hiarm á faana afsakandi og
bros'and’. — Fvrirgefðu Iþetita,
elskar. -on skipttiórar á faöfun-
aim 'hérr.n eru allir mestiu k.iaft-
larikar. Þeír síffla ákvpðna leið
miwi 'Ovrcmn'a 'hér og vilja vita
a(Rt u.m b-,?í c-em gerist.
,Tpcn 'hrr.cti og fór hj'á sér.
— l\/rór flpmnitt: eiVk'mt ipkeimimti-
l.pa' Ibnrrnn |bcð. SPTTl h 31111
icloirfAí 11m Pnipo Maitaon! Pabbi
ihnW nvi m;kið áiút á ho-nuim!
F-n A'Tocnn nr mnn vngrx en
ppbhí vpir Hamn faiálrvaði nabba
fu'nn úr i'snöniaVium fanga-
búðmm á j»tríðiciá,riW'iiim. ’Ef
mcmma bipfði ek'ki dáið og ef
nnbbi ibiofði ynri'ð faípiteiubetri,
b-fðnm við öH briú farið til
. ‘r'lPmÍTigóeviu“ fvrir mörguim
' um1 Hún baignioði sndartak og
i -nt.ti rimo við: — Þ-ekkir þú hanin
vál, Don?
— Nei! Laglegt andlit Döns
Bradúbnws varð illmannlegt. —
En nægit.ega vel til að vita, að
þú átt ekkert erindi þaingað,
-etekan ma'n litla.
Jean andvairn<að aftur og leit
yfir til eyi.arinnar, sem þau voru
sífellt að nálgast. Það fór hroll-
ur um hana. — Ó, Don . . . ég
er næs'ttim bví farædd!
Hann tók umsvjfalaust róandi
utan um a 'lir hennar.
— Gleymdu því aldrei, að ég
eteka þig, Jean, favíslaði hann.
— Segðu bara Mason sannleik-
-ann! Þú faefur skipt um iskoðun
og vilt ekki heimsækja hann,
af því, að þú varðst ástfangin
af mér.
— Ó, Don! stundi hún og
þrýsti sér að honum. — Ég
elska þig, en . . . þú veizt,
hvernig allt er í pottinn búið.
Ég sagði iþér það strax dagimn
eftir, að við fórum fná, Sydney,
þegar ... þogar ...
— Þegar ég kyssti þig fyrst,
S'agði faann næstum sigrihrósand.
•— Það er eðlilegt, að faðir þinn
skyldi viljia senda þig tii bezta
vinar síns, þegar þú stóðst ein
uppi í heiminum. En nú faorfir
málið öðru vísi við. Þú faefur
mig. Þú lærir brátt að -elska
Tarakóa, fajartað mitt. Tarakóa
er yindislega falleg eyja. Við
skulum gifta okkur se-m allra,
allra fyrsit.
Ákefð faamts og hrifning hreif
Jieam. Þannig 'hafði hemni liðið
frá fyrsrtu fundum þeinra á litla
flutningaskipinu í Sydney. Hún
kom með iskipinu frá Eng-
l'andi og Don kom um borð í
Ástralíu, ©n þar faafði hann ver-
ið í viðskiptaerindum.
En sartt -að segj-a vdssi faún
faarla iítiið um faann, nema hvað
að faann og tfélagi faans, Carter
Simis, áttu piamitekrur á eyjumni
Tara'kóu, sem var þriggja km
siglingu frá Flamingóeyjui.
Hún þrýsti sér iað faomum nú
unz ikyrrðin vair rofim atf hrópi
vakitmannsins: — Vélbáitur að
koma! Ofaoj!
Don greip utam tim faandlegg-
imm á Jean. — Þetta er vfet
Maison. Við iskuiiu'm komia niður.
Við geitum ekki talað við faann
faérna á þilfarinu þar sem er
tfullt af öðrum mönniun. Og svo
. . . rödd faainis gerbreyttiist, —
svo vjl ég fá mér í giais.
Það kom Jean mjög á óvart,
þeffar hún sá, hvað ha'nn fael'iti
miklu magni af viski í glasið
sitt um leið og 'fþau voru komin
niðúr. Og hönd faans, siem á
glaisinu faélt, titnaði og skalf.
Hún skMdi þetta ekki. Don hafði
lailltexf virzt svo sterkur og hug-
ratkikur ....
En hún áttl eftir að skilja
það betur seinna, þegar hái,
þrefcvaxni maðurinm, aem kailað-
ur var „Hanis Náð af Flamingó-
ieyju“ opnaði káieitudyrniaír.
Bruce Mason vair eikfci la'gleg-
ur miaðúr, Andlit hans var úti-
tekið og igterklieigt: faafcan stenk-
ieg og munnipvimirinn áikvteðinn.
Hárið var dökkt og úfið eins
og faann faefði fyrir sið að greiða
sér með fingrunaim. Auigun voru
jafn dökkgrá og úfinn sjór. Nú
voru þau igtállhörð og Jean sá,
móta fyrir stóru, hálfmánalög-
uðu öri á hægri kjálkia hans.
Faðir hennar faafði ságt faenni
frá þessu öri og það með, að
Bruoe Mason faefðii hlotið það
þegar hann gekk á milli föður
hennar og japansks hermanns.
Bruoe Mason virti faana ekiki
viðlits. Hann niam staðar í gætt-
■j ,' ite 'k D V J, v’- Asé
inni með krosslaigða arma og
lokaði dyrunum meo breiðu bak
inu. Svo sagði hann með djúpri
rödd, sem úr mátti lesa bæði
fyrirlitningu og hæðni:
— Ég geri ráð fyrir, að yður
finnist þér faafa hagað yður
sniðuglega, Bradshaw? Þetta á
víst að vera hefnd vegna hirting-
^rinnar, sem ég veitti yður.
Don Bradshaw yppti öxlum.
— Ég veit ekki um hvað þér
„ruð að tala, Mason.
Bruce 'hló kuldalega. — Brons
okipstjóri heyrir vel. Hann seg-
ir mér, að Iþér ætlið að kvænast
frk. Stevens.
Það fóru ikippir um iandlit
Dons, ©n áður en faann gat
svarað, gekk Jean fram á gólfið.
— Já, og favað með það far.
Mason? spurði hún lágt en skýrt.
Hann mældi faana út undan
þomgum augnalokunum og iaugna
ráð faianis var isivo stingandi, að
hún roðnaði, en Ihopaði ekki.
— Það, sagði Maison að lokum
mildilega og fyrirgefandi, — að
þér fáið ekki að giftast faonum.
Ég er fjárfaaldsmlaður og for-
ráðamaður yðar þangað til að
þér náið lögaldri og ég banna
yður iað giftast þessum náunga
þanna.
— Er þetta saitit, Jean? Blá
laugu Dons fylltust sársaukla og
Skilningsleysi.
Jean blóðroðnaði. Hún leit á
Bruoe Mason og isá, að faann
brosti með sjálfum sér. Svo taut-
aði hann: — Já, þetta veldur
yður víst vonbnigðum, Rriad-
jhiaw.
Jean varð öskureið, þegar faún
faeyrði þetta og faún gekk snögg-
iega til Dons, tók um hönd faans
og sagði eins ástúðléga og henni
var unnt — í þeirri von, að þar
með tækisit Ifaenni að særa Ma.
son: — Eteku fajartað mitt . . .
ég veirð turttugu og eins árs
'éftir rúman mánuð. Þetta er
laðeins formisatriði og þá er það
ekki lenguir við líði. Ég veit, að
(hr. Mason skilur það, að faann
græðir ekkert á því að (halda
dauðafaaldi í Iþennan stutta frest.
SMURT BRAUÐ
SNITTUR
BRAUÐTERTUR
SNACK BAR
Laugavegi 126,
sími 24631.
Bifreiðaeigendur athugið
Ljósastillingar og allar almennar bifreiða-
viðgerðir.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 5. — Sími 34362.
ÚTSÁLA ÚTSALA
Okkar árlega haustútsala stendur yfir.
Laugavegi 31.
Rafvirki óskast
í Landspítalanuim er laus istaða rafvirkjia frá
1. október n.k. Laun saimkvæmt úrskurði Kjara
dóms.
Umsóknir með upplýsinigum um aldur, mennt
un og fyrri störf sendist skrifstofu ríkisspítal
ann-a, Klapparstíg 29, Reykjavík fyrir 1. sept
ember n.k.
Reykjavík, 13. ágúst 1968
Skrifstofa ríkisspítalanna.
.... , ..... - ............ - ........... ....
,14- ágúst 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
; ..s.rm m ■ i»;í