Alþýðublaðið - 27.08.1968, Blaðsíða 15

uNÐIR SUÐRÆNNl
12.
HLUTI
Don þagnaði því að dyrnar
opnuðust og Carter Sims slag-
aði inn. Hann brosti til fálaga
síns jafn ósvífnislega og hann
var vanur og sagði: — Svo
að ungi herrann er kominn
heim og hættur að stríða!
Veiddirðu vel?
Don leit á Jean og lyfti
annai'ri augnabrúninni. Hún
beit á vör sér og gekk síðan
til Carter Sims og greip um
handlegg hans. — Náðuð þér
honum, hr. Sims?
Hverjum? Stóri maðurinn
virtist vera að falla um koll.
Hann var dauðadrukkinn.
— Nikalí! Morðingja Sóru!
öskraði Jean.
Sims starði lengi á hana og
hló svo heimskulega. Jean
gafst upp og fór frá honum.
— Don, sagði hún biðjandi,
— viltu ekki sjá um, að lík
Söru verði borið út úr her-
berginu mínu?
— Jú, auðvitað! Hann stóð
upp og strauk blíðlega um
kinnina á henni, en einhverra
ástæðna vegna fannst henni
ekkert til um þessi blíðuatlot
hans. Don hélt áfram: — Ég
finn auðvitað innilega til með
BARNALEIKTÆKI
ÍÞRQTTATÆKI
Vélaveritstæði
Bernharðs Hanness.,
Suðurlandsbraut 12.
Sími 35810.
þér, elskan mín. Þú hlýtur að
hafa fengið hastarlegt áfall.
En hvað Söru viðkemur, hann
yppti öxlum, — þá hefur hún
verið sannkallaður hjóna-
djöfull. Þú veizt sjálf, hvern-
ig hún var og auðvitað hef-
urðu skilið, hvernig samband
þeirra Masons var .. • •
Jean sleit sig laiusa. Hún
gat ekki hlustað lengur á
þetta.
•Skömmu seinna komu tveir
innfæddir menn og sóttu líkið
af Söru og Jean var aftur kom
in inn á herbergi sitt. Hér
sá hún litla mynd, sem lá á
rúminu henna-r. Hún tók hana
upp. Það var mynd af litlum
dreng með enska andlitsdrætti
en dökk augu. Það fór hrollur
um Jean, því að hún vissi, að
Sara hafði átt þessia mynd.
Hún snéri henni við. Á bak-
hliðinni stóð skrifað viðvan-
ingslega: „Litli Bruce á
tveggja ára afmælisdaginn“.
Sonur Söru og Bruce! Þetta
hafði hin deyjandi móðir ver-
ið að reyna að segja henni.
Barnið bar meira að segja
nafn hans ....
— Elskani miin! Þetta var
rödd Dons og þegar Jean
heyrðj rödd hans og fann
hendur hans snerta sig fann
hún til ósegjanlegs sársaúka
og sorgar. Hvers vegna henni
fannst þessi byrði, sem hún
bar nú svo þung og skammar^
leg, vissi hún ekki. Enda leit-*
aði hún gleymsku í faðmi
Dons.
Hann tók ljósmyndina af
henni og flautaði. — Svo það
er þá svona! Já, þetta grun-
aði mig! Samt gerði ég það
sem ég gat fyrir hana meðan
hún bjó á Tarakóa. Faðir henn
ar var ítalskur kaupmaður og
góðvinur minn. Ég rejmdi
líka að aðskilja þau Mason,
en .... hann hló biturlega, —
ég hefðl getað sparað mér þaö
ómak.
— Ég held, aö hún hafi hat-
að þig, Don, hvíslaði Jean. —
Rétt áður en hún dó ætlaði
hún að hún að fara að segja
eitthvað illt um þig.
Jean var svo niðursokkin í
hugsanir sínarV að hún tók
ekki eftir því, hvað Don brá
við þetta. Hún hélt bara
áfram að tala:
— Og Don, hún minntist á
það, að Bruce væri ekki enn
kominn aftur til Flamingó-
eyju. Hún kom til Tarakóa til
að leita að honum.
Don hló fyrirlitlega: — En
sú vitleysa! Eins og ég hafi
ekki séð það með mínum eig-
in augum, að hann fór með
einhverjum bezta manninum
mínum í vélbát héðan! Nei,
ætli Mason hafi ekki frekar
sent Söru hingað til að gera
þig órólega.
Jeana andvarpaði og s'ettist.
Henni ifannst alltof mikið þegar
(hafa komið fyrir. Hún heyrði
naumadt, iþegar barið var að dyr-
um og að Don talaði við inn-
tfæddan mann, sem var þar. Svo
(kom (hann 'atftur og augu hans
'leiftruðu atf reiði.
— Það er greinilega leititlhvað,
'að, sagði hann við hania. — Ég
var að tfrétta það, að vélbátur-
inn og maðurinn, sem ég sendi
irteð Mason væri ekki kominn
laftur.
Jean varð sdseKkuð. — Gætu
þeir hafa fairizt?
— Ég held frekar, að Mason
Ihafi myrt manin'aumingjann og
stolið bátnum. Það er eikkert
Sennilegra en (hann sé enn
hérna á eyjunni og bíði færis
td'l að ræna þér.
— Aldrei! Bruce er ekki
Iþannig! hrokk út úr Jean. En
svo sá 'hún, hvemig maður henn
ar hortfði á hána og hlóðroðn-
aði. Hún hætti svo við og sagði:
— Þú gleymir ,því, Don, að
Tékkcslóvakía
Framhald af 1. siðu.
langinn til að fá tíma til að
hneppa tékknesku þjóðina í her-
. f jötra.
Andspyrnan og hatrið á inn-
rásarsveitunum fer sífellt vax-
andi í Tékkóslóvakíu. Konur og
menn, sem báru tékkneska fán-
ann brustu í grát í gær, þegar
verið var að jarðsetja 27 áta
gamlan mann, sem sovézkir bryn
vagnar óku yfir á miðvikudag-
inn í Prag. Mörg hundruð manns
söfnuðust saman í rómversk-kat
ólsku kapellunni í Strasnice
kirkjugarðinum í Prag til að láta
í ljós samúð sína og sorg vegna
þessa fyrsta fórnarlambs inn-
rásarinnar. Maður einn, sem féll
saman í kapellunni og var bor-
inn útaf vinum sínum hrópaði til
vestrænna fréttamanna og ljós-
myndara: — Skýrið heiminum
frá því, að við hötum Russa. Seg-
ið heiminum sannleikann.
Látið heiminn vita hvað
hér er að gerast.
Framhald af 4. síðu.
:urklúbb, sem hann hefur ný-:
lega keypt.
Enn hefur ekkert fengizt út
úr BB eða manni henniar Giint
her Sacks, sem hafa sent frá
sér yfirlýsingar sitt á þvað
eftir að ástarævintýri BB og
LR varð heyrum kunnugt. Gtint
her Sachs hefur látið hafa það
eftir sér, að BB viti ekki hvað
hjónaband sé.
— Viti hún það, get ég ekki
annað sagt en að hún túlkar
það á mjög grófan hátt.
Svoboda
Framhald af 5. síðu.
Eftir styrjöldina varð Svo-
boda varnarmálaráðherra í
heimalandi sínu og því em-
bætti gegndi hann áfram eft
ir valdatökiu kommúnista
1948. Hann var ekki félagi í
kommúnistaflokknum, en
hann sýndi flokknum þó holl-
ustu. Stalínistunum, sem fóiu
með æðstu völd í landinu,
þótti það þó ekki mægjanlegt.
Svoboda var vikið frá em-
bætti, en á friðsamlegan hátt.
Hann var gerður að sendi-
herra í Sviss.
Er hann lét af því embætti
var hann að nafninu til full-
trúi á þjóðþinginu og formað
ur í félagsskap gamalla her.
manna og hlaujt eftirlaun frá
ríkinu, en eigirilega var hann
þó að mestu gleymdur.
Er hann varð sjötugur fyrir
tveimur árum varð uþpi .fótur
og fit í tékknesk3 utanyíkis-
ráðuneytinu, er það varð allt
í einu minnt á tilvist '1 Svo>
boda gamla. Rússar tilkýnntu
að þeir vildu sæma stríðshetj-
una gömlu heiðursnafngift-
inni „Hetja Sovétríkjanná“ en
Lenínorðuna hafði hann 'áður
fengið. Svoboda var í skyndi
sóttur þar sem hann hugaði
að blómum í garði sínum.
essi atburður minnti Tékka
rækilega á tilvist Svoboda og
kann að hafa átt þátt í því að
Dubcek valdi hann fyrir for-
seta landsins. Ástæðan kann
líka að vera stjórnmálavið-
horf gamla mannsins, en tal-
ið er að Svoboda hafi reynt að
draga úr mesta ofsa stalínisfc.
anna fyrr á árum. En nú er,
svo komið, að Svoboda er
einn helzti talsmaður þjóðar
sinnar í baráttunni við rúss-
neska ofbeldið, og fréttir
benda til þess að hann láti
þar engan bilbug á sér finna,
að hann kjósi fremur að ger-
ast „Hetja Tékkóslóvakíu" en
vera „Hetja Sovétríkjanna".
(Samandregið úr Aktuelt).
elduri
•••
brunatryggið!
BRUNABOTAFELAG ISSANDS
LAUGAVEGf 103 - SÍMl 2MM25
27. ágúst 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÖ ^