Dagur - 08.06.1944, Blaðsíða 6

I
DAQUR
e/rm
sret4/v//£yM
(Framhald).
„Látum okkur nú sjá, — hvað skyldi nú vera í þessu horni
hérna?“ Og Janoshik ruddi niður heilum stafla af matseðlum, svo
að þeir urðu að vaða pappírinn í hné. Janoshik kraup niður. „Eg
verð að finna það,“ og matseðlarnir og pappírsarkirnar flugu í all-
ar áttir meðan hann gróf sig inn í staflann.
Janoshik var búinn að erfiða alla leið inn að meðalaskápnum,
Hann opnaði hann, og um leið og hann þukklaði innan um hann,
eins og hann væri þar að leita að bréfinu, tókst honum að lauma
!itlu samanbrotnu blaði í neðstu liilluna. Á blaðinu var utaná-
skriftin, sem svo mikið valt á. Hann hafði krotað þetta á blaðið í
fangelsisklefanum. En höfðu varðmennirnir nú tekið eftir þessu?
Hnefaleikarinn Gruber skundaði í áttina til hans. „Er bréfið
þarna?“ spurði hann, „eða er þetta allt saman helvísk uppáfinning
úr þér?“
Janoshik sneri sér að skóburstunarkassanum. Hann var kominn
að niðurfalli af þreytu. En nú ultu örlög skotfæraprammanna á því
hversu skarpa sjón Gruber hafði. Gruber reif opinn meðalaskáp-
inn og skyggndist inn í hann og innan um glösin og sárabindin
kom hann auga á lítið, samanbrotið blað.
Hann tók það, opnaði og hélt því upp að nefinu á sér, óþolandi
lengi fannst Janoshik. Gruber hnyklaði brýrnar.
„Hver fjandinn er þetta?“ spurði hann og röddin lýsti meiri for-
vitni en grunsemd. Orð hans komu eins og reiðarslag yfir Janoshik.
„Komdu!“ kallaði Gruber til Janoshiks. „Komdu hingað strax!
Hvað á þetta að þýða?“
„Þetta?“ gloppaðist upp úr Janoshik. — „O, þetta, — það er ekk-
ert sem máli skiptir.“
Gruber rak honum löðrung. Janoshik riðaði við höggið. „Þegar
eg spyr um eitthvað," sagði Gruber, ,,-þá skiptir það talsverðu máli,
skilurðu það?“
„Já, herra minn,“ sagði Janoshik.
„Jæja, — hvað er þetta þá?“
„Það er heimilisfang."
„Sei, sei, veit eg það vel, karl minn, — en heimilisfang hvers?"
Janoshik hikaði við. „Það er heimilisfang læknis, — kynsjúk-
dómalæknis. Við geymum það hérna, — til öryggis. Ekki vænti eg,
að þér hafið neitt með það að gera?“
Janoshik sá hnefa Grubers stefna óðfluga á sig. Höggið kom á
sama vangann og fyrr og Janoshik lá við falli.
„Eg skal kenna þér, tékkneska svínið!“ hrópaði Gruber um leið
og vöðlaði litla blaðinu saman og fleygði því á gólfið. „Nú er nóg
komið af þessum skrípaleik. Hér er augsýnilga ekkert bréf. Allt
saman tóm undanbrögð. í fangelsið með hann afturl Við skulum
kenna honum hvað það kostar að ætla sér að leika á okkur."
Janoshik lokaði augunum og andvarpaði þungan. Litla, saman-
vöðlaða blaðið var gleymt og grafið. Það lá á gólfinu í Máneskjall-
ara, eins og hvert annað rusl, og enginn mundi taka eftir því, vita
um vonir, blóð og tár, sem við það höfðu verið tengd.
Varðmennirnir þrifu óþyrmilega í hann og keyrðu hann á und-
an sér út í bílinn. Eitt augabragð fannst Janoshik sem hann sæi
skugga skjótast milli húsanna hinum megin við götuna. Hann kom
honum eitthvað svo kunnuglega fyrir sjónir. Því að hann var hár
og hlykkjóttur, eins og sköllótti flutningaverkamaðurinn.
Kolajöfurinn Lev Preissinger stóð frammi fvrir Reinhardt á
skrifstofu lögregluforingjans. Hann var sannfærður um, að hann
hefði verið kvaddur þangað til þess að hlýða á tilkynningu um, að
liann væri leystur úr haldi. Og þegar hann sá lögregluforingjann
standa á fæ'tur, um leið og hann gekk inn í skrifstofuna, og heyrði
hann heilsa sér kurteislega, var hann handviss um, að nú væri þessi
vingjarnlegi, þýzki hermaður um það bil að bera fram afsakanir
fyrir handtökuna og meðferðina á honum.
Reinhardt benti Monkenberg að koma með stól fyrir Preiss-
inger. Og um leið og Preissinger settist var kastljósinu brugðið upp
og stóð geislinn beint í andlit honum. Undrunin og ofsabirtan
liöfðu þau áhrif á Preissinger, að honum fannst hann eins og glæpa-
maður í yfirheyrslu; en hann reyndi þó að bera í bætifláka fyrir
lögregluforingjann með sjálfum sér. Lögreglumenn voru æfinlega
svona.
„Eg er Reinhardt lögregluforingi." Þannig hófst samtalið. Rein-
hardt hallaði sér fram á skrifborðið til þess að sjá sem bezt framan
í fórnarlambið. Þetta var í fyrsta sinn, sem hann leit augum þenn-
an miðdepil málaferlanna. Því að vegna auðæfa hans var það,
sem þeir Heydrich höfðu ákveðið að gera sjálfsmorð að morði,
taka saklausa gisla af lífi, hans vegna höfðu þeir spunnið þennan
vef allan.
Preissinger ræskti sig til þess að vekja athygli Reinhardts.
„Meðferðin, sem eg hefi fengið hjá mönnum yðar, herra Rein-
hardt, hefir yfirleitt ekki verið sérstaklega geðfelld. Eg vona þess
vegna.... “
„Eg veit það,“ greip Reinhardt fram í.
Fimmtudagur 8. júní 1944

WSSSÍS4!$ÍS«Í«««SSS««SÍ!S«S5!««$ÍSÍ«SS$ÍSS5S«SS««Í3ÍSSS««SS5SÍS«Í«ÍSS$SS5«S3«5S
Krosswlður
tvær stærðir, fæst nú hjá.
Verzl. Eyjafjörðup.
ÍSSSSSSSSSSSSSÍÍSÍSSSSSÍSSÍÍÍSSSSÍSSSÍSSÍSSSSÍÍSSSSSSSSÍÍÍÍSSSÍSSSSSÍSSSSÍÍSSÍÍ
Skór!
Höfum fengið mikið og gott úrval af
Inniskóm
BARNA,
KVEN og
KARLMANNA.
EINNIG KVEN- og KARLMANNASKÓR.
KAUPFELAG EYFIRÐINGA
SKÓDEILD
LIPTON’S TE.
Getum nú boðið hið heimsfræga LIPTON’S-TE,
pakkað í blikkbauka, mun ódýrara en ameríska te-
ið. LIPTON’S-TE kostar aðeins kr. 3.00 pr. lA pund
og 5.90 pr. Vz pund.
Verzl. Eyjafjörður h/f

Áðalfund
heldur „Húsmæðrafélag Ak-
ureyrar“ mánudaginn 12.
júní í bæjarstjórnarsalnum,
kl. 8.30 e. h.
Svarðarútmæling
í Naustagröfum og Eyrar-
landsgröfum fer fram á
miðvikudögum og laug-
ardögum kl. 5—7 e. h. -
Útmælingu annast sömu
menn og að undanförnu.
OPIÐ BRÉF.
(Framhald af 5. síðu).
fram á marbakkann, er snar-
dýpkar við.
Eg veit, að þetta er ekki erfið-
islaust og kostar talsvert fé. En
mér sýnist það ólíkt tiltækilegra
en að halda áfram úr Horninu.
Og það vinnst, að frá Á getið þið
haldið útgerð áfram, svo lengi
sem hægt er að ýta fleytu til
veiða úr þessum firði.
Ykkur mun þykja nokkuð í
fang færzt. af manni, sem hefir
gist eina nótt í Ólafsfirði, að
leggja ykkur, heima-alningun-
um, ráðin. — Hugsið ekkert um
það, en gaumgæfið hitt, hvort
þið getið ekki fallizt á, að þau
muni til bóta, ef eftir er farið.
Það var þessi skoðun mín á
hafnarmálum ykkar, sem orkaði
því, að eg mælti gegn beiðnum
ykkar á síðasta sýslufundi.
Kveðja.
Kristján Eggertsson.
ÚR ERLENDUM BLÖÐUM,
(Framhald af 3. síðu).
vera 69 herfylki — 760 þúsund
menn. Eitthvað af þessu liði er
fluglið. 52 herfylki, eða 572 þús-
und menn, eru talin vera í
Frakklandi og Niðurlöndum,
undir stjórn von Rundstedts
marskálks. Tengdur þessu liði
er líklega sérstakur her, níu til
tíu herfylki, seni á að flytja þang-
að sem hættan verður mest, og
er undir stjórn Rommels mar-
skálks. 1 Noregi eru um það bil
tólf herfylki og í Danmörku
fimm herfylki. Á móti þessum
herafla tefla Bandamenn sam-
einuðum her sínum á Bretlands-
eyjum, sennilega nokkrum
milljónum, búnum gnægð ný-
tízku hergagna.
Þjóðverjar verða auk þess alla
tíð að hafa hugann við austur-
vígstöðvarnar. Þar hefir verið
kyrrt um langa hrfð, en búizt
við, að sókn Rússa blossi upp
aftur jafnskjótt og Bandamenn
ganga á land að vestan. Líkur
þykja benda til að megin sókn
Rússa verði um Pólland. Loft-
árásir þeirra að undanförnm
styðja þá skoðun.
Loks verða Þjóðverjar að vera
á verði gegn innrás að sunnan,
frá Miðjarðarhafssvæðinu, um
sama leyti og innrásin að vestan
og sóknin að austan hefjast. —
Þjóðverjar hafa nýlega tiíkynnt,
að þeir hafi styrkt mjög varnir
á suðurströnd Frakklands.
Bandamenn hafa raunveru-
lega slegið hring um virkíð og
erfiðleikar setuliðsins innan
virkisveggjanna hljóta að vera
gífurlegir. Ekki sízt vegna þess,
að þeir geta ekki vitað „hvar,
hvenær og hvernig" Bandamenn
hefja árásir sínar. Þeir verða því
að vera tilbúnir til skyndiflutn-
ings herafla og færir um fljót-
hreyfanlegan hernað. Þeir verða
að reikna með blekkingarárásum
í ótal myndum. Þeir verða um
fram allt að halda opnum leið-
um til hraðra flutninga hers og
gagna. Loftsókn Bandamanna
hefir nú um langa hríð verið
beint gegn þessum samgöngu-
leiðum. Það er fyrsti þáttur
þessa leiks. Innan skamms hlýtur
tjaldið að verða dregið frá og
annar og veigamesti þáttur hins
mikla hildarleiks að hefjast.
(Lausl, þýtt),
(Framhál^).
STJÓRNIN.
BÆJARSTJÓRI.