Dagur - 05.09.1946, Blaðsíða 6

6
D A G U R
Fimmtudagur 5. september 1946
CLAUDÍA
SAGA HJÓNABANDS
EFTIR
ROSEFRANKEN
k—..... 15. dagur =
(Framhald).
haiði getað skeð, var Claudíu hulin ráðgáta. Hún óskaði, að ein-
hver vildi skrifa einfalda sögu um venjulegt fólk, eins og þau Da-
víð. 1 svoleiðis bók ættu helzt ekki að vera neinar af þessum há- j
fleygu lýsingum, en nóg af samtölum með einföldum og auðskiljan-
legum orðum. Nei, svoleiðis bækur fengust víst ekki. Claudía
fleygði metsölubókinni frá sér. Henni var ómögulegt að festa hug-
ann við efnið. Henni leiddist. 1 fyrsta sinn síðan þau Davíð giftust,
leiddist henni heima. Líðanin var ekki góð, henni var ómátt. Davíð
hefir líklega séð, að eitthvað var að henni, því að hann var ekki fyrr
kominn inn úr dyrunum en hann fór að stjana við liana, en hún
fullvissaði hann um að allt væri í lagi. Henni bara leiddist. Það var
allt og sumt.
Morguninn eftir vaknaði hún með sáran bakverk. Hann var þó
ekki verri en það, að þegar lnin sá auglýst í morgunblaðinu, útsölu
á barnafatnaði, þá stóðst hún ekki mátið.
Hún hraðaði sér af stað að heiman, meðfram til þess að vera á
brott áður en móðir hennar hringdi til hennar, en það gerði Iiún á
hverjum einasta morgni. Því að Claudía var alls ekki viss unr að
hún kæmist í borgina, ef móðir hennar vissi um fyrirætlanir henn-
ar. Hún mundi geta taldið tugi ástæðna fyrir því, að ekki væri
heilsusamlegt fyrir hana, svona á sig komna, að ferðast um í marg-
menninu niðri í borginni.
Hún treysti sér samt ekki til þess að fara með strætisvagninum,
heldur náði sér í leigubíl. Innan stundar brunaði bíllinn á fleygi-
ferð niður Manhattaneyju, en Claudíu leið ekki vel. Hreyfingin
hafði ónotaleg áhrif á hana og aldrei lröfðu henni fundist göturnar
í New York eins óskaplega langar og í þetta sinn.
Hún var því meira en lítið fegin, þegar bíllinn staðnæmdist fyrir
framan verzlunarhúsið. Henni fannst bílstjórinn vera óratíma að
gefa henni til baka og liún tók loks það ráð að segja honum að eiga
afganginn af seðlinum, og hraðaði sér sem mest hún mátti inn í 1
búðina.
Það var ekki nema lítil stund síðan búðin hafði verið opnuð, en
samt var f jöldi kvenna kominn á vettvang. Það var þröngt við af-
greiðsluborðin, pústrar og hrindingar, og Claudía missti allt í einu
alla löngun til þess að trana sér fram. Það var heitt þar,na inni og
mas kvennanna fyllti loftið. Henni leið alls ekki vel, hélt um sinn
að mundi líða yfir sig. Til allrar hamingju kom hún auga á stól og
hún náði þangað, áður en nokkuð kom fyrir, og sviminn leið hjá.
Afgreiðslustúlka, sem gekk fram hjá, staðnæmdist allt í einu, þegar
hún sá Claudíu, og sagði: „Líður yður illa, frú?“
„Já, hálf illa,“ sagði Claudía og brosti dauflega.
„Haldið þér ekki að bezt væri, að þér hröðuðuð yður heim?“
spurði stúlkan. „Eg skal ná í bíl handa yður.“
Claudía varð fegin. Heim þurf'ti hún að komast sem allra fyrst. !
Þegar að dyrunum kom, treysti hún sér ekki til þess að nota úti- |
dyralykilinn, svo að hún tók það ráð að hringja dyrabjöllunni, því
að hún vissi að Berta var heima.
„Nei, ertu komin strax, blessunin,“ sagði Berta um leið og hún j
opnaði dyrnar og brosti út undir eyru. En brosið stirðnaði á vörum 1
hennar, þegar hún sá andlit Claudíu. „Nei, er það þá svona," sagði
hún og tók utan um hana. „Komdu með mér, barnið mitt, eg skal
hjálpa þér í rúmið.“
(Framhald).
I Val borð j
| til þiljunar og 1
fKrossviður j
| fyrirliggjandi I
1 Kaupfélag Eyfirðinga j
I Byggingarvörudeild I
^^k$^k$>^k$k$>^k^>^k$>^kS>^hS>^k$k$><$>^k$k$k$^><$>^kS><$k$k$kÍkJh$xJ^>^^
IMatar- og kaffistell 1
nýjar tegundir teknar upp í dag |
Diskar f
djúpir og grunnir |
Bollapör §
hvít og mislit, verð frá kr. 1,50 |
Mjólkurkönnur I
hvítar og mislitar |
iLeirkrukkur 1
| hentugar til geymslu á ýmis- |
I konar matvælum, o. fl. leir- |
| vörur nýkomnar |
1 Kaupfélag Eyfirðinga 1
| Járn- og glervörudeild. |
KHS<HKHKH5<HKHKH>l«K«HKH5<HKHKH5<H«H>mHWH5Om>0<HKHKWHKHK«H:
i'VVVwVVVVVV^iOrO/WVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVMVVVWVWWV'rMVVVVV
IP I a s t i c: I
KVEHSVUNTUR
KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA
Vefnaðarvörudeild S
CHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHK
Kirkjudagur að
Hólum
Sunnudaginn 25. ágúst sl. var
kirkjudagur haldinn að Hólum í
Hjaltadal. Hátíðin hófst með
guðsþjónustu í Hóladómkirkju.
Prédikun flutti séra Helgi Kon-
ráðsson, sóknarprestur á Sauðár-
kró.ki, en fyrir altari þjónaði
séra Friðrik J. Rafnar vígslubisk-
uj) og séra Gunnar Gíslason,
sóknarprestur í Glaumbæ. Söng-
inn önnuðust kirkjukórar
Glaumbæjar- og Reynistaða-
sókna. Stjórnandi þeirra er Jón
Björnsson, bóndi á Hafsteins-
stöðum. Að lokinni guðsþjón-
ustu flutti cand. theol. Pétur
Sigurgeirsson snjallt og fróðlegt
erindi, þar sem hann lýsti nokkr-
um kirkjum og kirkjulíli í Norð-
ur-Ameríku. Vestur-íslending-
arnir Grettir Jóhannsson ræðis-
maður, Einar Páll Jónsson, rit-
stjóri Lögbergs, Stefán Einars-
son, ritstjóri Heimskringlu og
frúr þeirra voru þarna staddir í
boði Hólanefndar. Sæmdi hún
þá smekklegu merki, er hún hef-
ir látið gera. Er það annars selt
og rennur andvirðið tii væntan-
legs minnisvarða um trúar- og
frelsishetjuna Jón biskup Ara-
son.
Að kirkjuathöfninni lokinni
varð nokkuruhlé. Vörðu menn
jjví til jress að fá sér hressingu,
njóta veðurblíðunnar og skoða
tign og fegurð hins fornhelga
Hólastaðar. Að nokkrum tíma
liðnum söfnuðust samkomugest-
ir saman sunnan við skólahúsið.
Þjóðkór söng Ó, fögur er vor
fósturjörð, en síðan hófust ræðu-
höld, sem séra Guðbrandur
Björnsson prófastur í Hofsós
stjórnaði. Mælti þar fyrstur
manna sýslumaður Skagfirðinga,
Sigurður Sigurðsson. — Beindi
hann orðum sínum einkum til
heiðursgestanna og bauð þá vel-
komna til Skagafjarðar og „lieim
að Hólum“, Því næst töluðu
Vestur-lslendingarnir. Ættjarð-
arljóð voru sungin milli ræð-
anna.
Allur var þessi kirkjudagur
með ágætum og þeim til sóma, er
að honum stóðu.
M. H. G.
Jósef L. Sigurðsson
Torfafelli.
Hve örðugt er að skilja
þá undarlegu stjórn,
er Hel er send að heimta
af hópi smáum fórn,
-sem er svo helg og höfug
að hjartans missi þann
fær aldrei bætt sá auður,
sem eflir þennan rann.
Hve sviplega hér syrti
um sumarbjartan dag,
er út þitt stef var strikað
úr starfsins glaða brag. —
Þótt hryggð í hjörtum vina
nú hræri dýpstan streng,
má gjörvöll byggðin gráta,
’inn göfga, prúða dreng.
Er harmi öllum hærra
þó heilög birta skín,
þig herran kallað hefur
í himinveldi sín
til margfalt dýrri dáða
en drýgt fær nokkur hér. —
Sú auðlegð aðeins veitist
þeim einum, sem hún ber.
Og hér í harmsins rúmi
er horft á fagurt ljós,
sem hug til lífsins lyftir
og læknar særða rós. —
Þín göfga, glæsta minning
er greypt í hjartastað
og veitir unun æðstu
þá allt er fullkomnað.
Þú varst sá vökumaður,
er vannst með heitri ást
að dagsins dýru störfum,
þín drenglund engum brást. —
Með hreinan skjöld þú skilur
við skuggum þrunginn heim,
svo fölskvalausan frama,
þú fékkst á verði þeim.
%
Þú leizt með ljóma í augum
á lífsins víðu höf,
þú sendir hverjum sumar
og sólskinsbros að gjöf.
Þitt mark var aldrei miðað
við metorð eða fé,
því hismi öllu ofar
þú áttir helgivé.
í prúðum fjallafaðmi
þitt fagra óðal rís,
þar varð þér önn að yndi
og allra hylli vís,
þar var þér vagga búin
í von hins unga dags
og göfugt hlutverk helgað
til hinzta sólarlags.
Á Torfafellsins tindi
nú táradöggin skín,
en sóleyjarnar sveipast
í sveig um sporin þín. —
Og túnið, áin, engið,
sem ástvin misstu sinn
nú vefja yl og yndi
um æfiferil þinn.
Og Hólar mjúkt þér halla
að hlýju brjósti sér,
þar mun þér beður búinn,
sem blómum skreyttur er.
Og straumar heitir hnxga
að hjartarótum inn,
er sveit í sumarskrúða
nú signir ástmög sinn.
Far heill, þú vorsins vinur,
til vorsins sviða nú,
þín bíða laun þess liðna
við ljóssins Fögrubrú. —
Við altari hins æðsta,
mun aðall dæmdur þeim,
sem auðgað fékk að yndi
og elsku — þennan heim.
Jírurm. Olafsdóttir, Sörlastöðum.