Dagur - 18.08.1948, Blaðsíða 6

6
D AGUR
Miðvikudaginn 18. ágíist 1948
*★*★*★*★-**★*★*★*★*★*★*★*★*★*★*★*★*★* |
MAGGIE LANE
Saga eftir Frances Wees
39. DAGUR.
(Framhald).
eftirsótt af karlmönnum, en ein-
hvern veginn hafði aldrei virzt
svo, sem nokkur þeirra hefði
áhuga fyrir að giftast henni. Þeir
drógu sig í hlé innan ííðar. Hún
hafði alltaf haft lag á að breiða
yfir þetta með því að láta fólk
halda að hún væri að bíða eftir
Anthony, og ef til vill hafði hún
gert það. En Díana þóttist viss
um, að Anthony hefði þó aldrei
gefið henni það mikið undir fót-
inn, að hún hefði ástæðu til að
láta svo. Og ef Anthony giftist
henni, væri útlitið heldur svart
fyrir hana, hugsaði Díana.
,,Eg er alvarlega hrædd við
að Anthony sé að breyta um
skoðun á Maffie,“ sagði Díana.
„Eg get ekki betur séð en að hann
sé orðinn vingjarnlegri við hana
og alúðlegri en áður. Eg heyrði
þau tala kunnuglega saman við
morgunverðarborðið. Það er al-
veg nýtt. Þau gerðu meira að
segja að gamni sínu!“
Soffía kom vindlingnum gæti-
lega fyrir í munnstykkinu.
„Spurðir þú frú' Davíðsson um
þessa stúlku í Penfield?" spurði
hún.
,,Já. En hún hafði aldrei heyrt
getið um neina Maggie Lane þar.
Ef hún hefði heyrt nafnið fyrr,
mundi hún löngu vera búin að
*egja frá því. Hún varð bálvond
yfir því, að eg skyldi spyrja um
þetta og sagði að hennar börn
hefðu aldrei haft nein afskipti af
börnunum þar í bænum. Eg sagði
að Hugh og Louise hlytu að vera
á eitthvað svipuðu reki og Magg-
ie, en hún sagði, að upp úr því
væri ekkert að hafa, þau mundu
aldrei hafa kynnzt fólki úr henn-
ar stétt. Þú veizt hvernig hún
er.“
„Það er víst vondur vegur
þangað," sagði Soffía.
„Já, það er svo. Það tekur víst
heilan dag að aka þangað, fram
og aftur. Verst er að Georg er al-
veg ónýtur til að njósna. Ant-
hony mundi auðvitað vera ágæt-
ur til þess, en það er ekki vog-
andi að segja honum neitt.“
„Nei, líklega ekki.“
„Auðvitað getum við líka hætt
við allt saman og látið allt sitja í
sama farinu. En þó lízt mér illa á
það. Anthony er ákveðinn í því,
að Georg losni úr klípunni, og
þegar Anthony setur sér eitthvað,
þá framkvæmir hann það, en að-
ferðirnar, sem hann notar mundu
e. t. v. ekki ævinlega falla okkur
í geð. Þú skilur, hvað eg meina.
Ef hann er farinn að vera vin-
gjarnlegui' við Maggie nú, og
finnst mikið til um hvað hún
syngur vel og stundar námið af
miklu kappi, þá er ekki gott að
vita, til hvei's það mundi leiða
með tíð og tíma.“
„Ertu búin að hugsa riokkuð
ákveðið, Díana litla?“ spurði
Soffía.
Díana tók andann á lofti. „Já.
Kunningi minn ætlar að aka okk-
ur þangað. Mamma og Anthony
vita ekkert um hann, en hann er
afskaplega sniðugur náungi og
hann vill gjarnan fara. Hann er
ekkert hrifinn af Maggie heldur,
hatar hana eiginlega. Það var
hann, sem kom auga á hana í
Penfield í fyrstu. Mér datt þess
vegna í hug að skynsamlegt væri
að fara með honum og láta hann
spyrjast fyrir. Og mömmu mundi
ekki gruna neitt, þótt við hyrfum
báða reinn dag, Soffía. Er ekki
hefði verið þetta óskapa ástand
heima, rnundi eg vera búin að
segja mömmu frá honum fyrir
löngu.“
Díana fákk vilja sír.um fram-
gegnt. Og næsta skrefið var svo
auðvitað að segja Karli, að nú
gæti hún farið einn dag að heim-
an og biðja hann að aka þeim tjl
Penfield. Karl lét ekki á sér
standa. Honum fannst ráðagerðin
ágæt. Díönu fannst hann hlakka
til að gera Maggie eitthvað til
miska, ef þess væri nokkur kost-
ur.
Maggie hafði séð Díönu tvisvar
sinnum í fylgd með Karli Gulick.
Æfingasalur sá, sem Karl og
danshljómsveit hans notaði, var í
sama borgarhlutanum og músík-
háskólinn gamli, sem Maggie
sótti. Og þarna í æfingasalnum
hittust þau, Díana og Karl, að
jafnaði.
Maggie hafði í fyrstu séð þau
saman dag nokkurn, er hún var
að koma úr söngtíma hjá Borg-
mann. Maggie hafði verið svo
undrandi út af ummælum Borg-
manns, að hún gerði sér í fyrstu
varla grein fyzár því, sem hún
sá.
„Þú hefir tekið miklum fram-
förum,“ hafði Borgmann sagt.
„Hugur þinn er eins og svampur,
hann drekkur allt í sig, sem gott
er. Rétt eins og þú hafir alltaf
verið að bíða eftir tækifæri til
þess.“
„Kannske eg hafi L'ka verið að
því,“ svaraði Maggie.
„Þú ert skynsöm stúlka,“ sagði
hann. „En þú átt þó eftir að venja
þig af ýmsu, sem mér íellur ekki.
Þú beitir röddinni stundum
þannig, að mig tekur sárt að
heyra það.“
„Já, eg veit hvernig það er. Eg
vann fyrir mér eitt sinn með því
að beita röddinni einmitt þannig,
en nú vil eg gjarnan læra að
hætta því.“
„Gott,“ sagði hann. „Það mun
ekki líða á löngu, unz hljóðfærið
er rétt stillt.“
Þegar Maggie var á heimleið,
(Framhald).
Ill«tll«illlllllllltllllllllllllllltlll«tllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllll
iiiiiiiimsiiiitiiiniiiM'
TILKYNNING
nr, 27, 1948, |
frá skömmtunarstjóra |
Samkvæmt heimild í .8. gr. reglugerðar frá 23. septem- i
ber 1947 um vöruskömmtun, takmörkun á sökL dreif- |
ingu og afhendingu vara hefur viðskiptanefndin ákveð- i
ið, að skömmtunarreiturinn í skömmtunarbók nr. 1 f
riieð áletruninni SKAMMTUR 6, skuli hinn 10. septem- =
lzer næstkomandi falla úr gildi, sem lögleg innkaupa- I
heimild fyrir skömmtuðu smjöri. Verða þeir, sem eiga i
þennari skömmtunarreit (SKAMMT 6), að bæta þess, I
að hann verður ógildur eftir 10. september n. k. |
Jafnframt er lagt fyrir allar verzlanir, er selt hafa i
skammtað smjör og eiga skömmtunarreiti, sem gilt hafa f
fyrir smjöri, að skila þeim öllum til skömmtunarstofu i
ríkisins, með því aitnað hvort að afhenda þá á skrif- f
stofunni, eða póstleggja þá til hennar í ábyrgðarpósti i
fyrir 14. september næstkomandi. I
Reykjavík, 13. ágúst 1948. |
Skömmtunarstjórinn, i
rn<«iiiMiiiiii>iiiiiiiiiiiiiiii 1111111111111111111111 ii .........
I Sumarslátrun í
er hafin, — Seljum slátur og mör, tvisvar I
til þrisvar í viku. — Pöntunum veitt f
móttaka í síma 306. !
Sláturhús K. E. A. !
...............................
Mllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|ll||l|l|||ltl|ll|||l|||l|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||l||||(||||||||lj
] GEFJUNAR- |
f ULLARDÚKAR, margar gerðir, 1
| KAMGARNSBAND, margir litir, I
I LOPI, margir litir, i
í venjulega fyrirliggjandi í öllum {
| kaupfélögum landsins. I
Ullarverksmiðjan GEFJUN
•«• 1111111111111111111111111 iii ii m nlm iii miimiiiiiiimiiiilimiiimiiiiM 111111111111111111111111111111111111111111111111111111111117
Kjölfar Rauða drekans
Fræg skáldsaga um
ævintýri og hetjudáðir
Eftir GARLAND ROARK
Myndir eftir F. R. Gruger
MYNDASAGA DAGS — 10

,Eg mun sigra og síðan sækja þig,“ sagði Ralls.
,Taaro Tiki hefir helgað perlumar á nýjan leik.
Desaix lyfti byssunni og skotið reið af.
BARDAGI Ralls við ófreskjuna í hellismunnanum fékk
skjótan endir. Um leið og dýrið kom með gapandi
ginið í færi, rak hann hnífinn af alefli í hausinn á því.
Hann fann hvernig hnífurinn skar holdið. Eft.ir nokkra
fjörkippi, slaknaði á heljartökunum og hann gat, hreyft
sig á ný. Eftirleikurinn var nú auðveldur. Kaðli var
brugðið um kistuna og hún dregin upp í bátinn. En Ralls
hné í ómegin, er ætlunárverki hans var lokið.
Angeliqe stóð við sæng hans, er hann raknaði við.
„nalls, Ralls,“ hvíslaði hún í eyra hans. Og hún heyrði
hann hvísla á móti: „Eg elska þig, Angelique,"
„Hvers vegna léztu þá undan Sidneye?“, spurði hún.
„Eg get ekki útskýrt það,“ svaraði hann. „En eg mun
sigra síðar og sækja þig.“
Angelique leit undan og sagði: „Verði ég gefin öðr-
um manr.i, þá er okkar sambandi lokið.“
Þetta kvöld var haldin mikil hátíð til þess að fagna
sigri Ralls yfir ófreskjunni. Hann horfði athugull á, er
innfæddu mennirnir undirbjuggu bálköst mikinn. Þar
ætluðu þeir að fórna perlunum dýru til dýrðar Taaro
Tiki. Ralls braut heilann um, hvernig hann ætti að villa
þeim sýn og bjarga hinum dýrkeypta feng. Þegar stund-
in rann upp, er kasta skyldi perlunum á bálið, gekk
Ralls fram fyrir æðsta prestinn. „Ég hefi meðtekið boð-
skap frá guðunum", sagði hann. „Hastaðu á menn þína
meðan ég flyt þér hann.“
Mayrant Sidneye glotti á meðan Ralls hvíslaði boð-
skapnum í eyra æðsta prestsins. Og hann gat ekki ann-
að en dáðst að hugvitssemi mannsins, þegar æðsti
presturinn hóf upp raust sína og ávarpaði lýðinn:
„Taaro Tiki hefur helgað perlurnar á nýjan leik“, sagði
hann. „Þær mega aldrei aftur hverfa til hellisins. Þær
eru dæmdar til þess að Verða dreift um jörðma af syni
Taaro Tiki“, og hann benti á Ralls. „Við munum fórna
auga ófreskjunnar í stað perlanna“. Þannig hlaut Ralls
perlumar. En þó ekki alveg. Jacques Desaix hafði horft
á aðfarirnar með vaxandi gremju. Allt í einu hljóp hann
upp, með skammbyssu í hendinni. „Sonur Taaro Tiki
er ekki til“, hrópaði hann. „Sá, sem svo kallar sig, er
óvandaður flakkari, sem ætlar að ræna ykki.u- auðæfum
ykkar. f nafni franska lýðveldisins handtek ég yður.
Ætlið þér að gangast undir það af fúsum vilja, Ralls?”
Hann stóð í sömu sporum og Ralls horfði ógnandi á
hann. „Jæja“, sagði Desaix. Hann lyfti byssunni og
skot reið af
Framhald í næsta blaði