Dagur - 08.09.1948, Page 6

6
DAGUR
Miðvikudaginn 8. september 1948
*★*★*★*★**★*★*★*★*★*★*★*★*★*★*★*★*★*
MAGGIE LANE
f
Saga eftir Frances Wees
42. DAGUR.
(Framhald).
að þau væru bæði við skál. Dí-
ana var að hlæja og Karl var að
segja henni eitthvað skemmtilegt.
Hurðin var ekki merkilegri en
það, að vel mátti greina orðaskil
frammi á ganginum.
Paley leit spyrjandi á Maggie.
Hún kinkaði kolli og hann barði
að dyrum. Hlátúririn inni
hljóðnaði og Karl þagnaði.
„Hver 'er þar?“ spurði Karl.
„Það er Paley,“ ssgði Paley.
Hefurðu tíma til að tala um busi-
ness?“
Karl stóð á fætur. Hann hafði
lengi reynt að komast að á Bláa
salnum. Hann gekk að hurðinni
og sneri lyklinum. Paley skauzt
inn fyrir þröskuldinn áður en
Karl gat stöðvað hann og á næstu
sekúndu var Maggie komiri inn
fyrir á eftir honum.
Karl horfði á þau til skiptis.
Díana sat hnípin úti í horni, með
sígarettu í annarri hendinni og
vínglás í hinni. Hún leit ekki of
vel út. Hafði augsýnilega ekki
haft gótt af því að vera í þessum
félagsskap. Hún var ósnyrtileg,
hárið úfið og Varafarðinn ólögu-
legur.
„Hvað viljið þið?“ spurði Karl
hranalega.
Maggie brosti að mannalátum
hans. „Eg er hér á vegum fjöl-
skyldunnar," sagði hún. „Eg ætla
að taka Díönu með mér heim.“
„Einmitt það,“ sagði Karl, háðs-
lega.
„Já, einmitt þannig. En áður en
eg fer vildi eg gjarnan vita hvar
þið hafið verið í allan dag. Móðir
hennar vill gjarnan vita það.“
Hvorugt þeirra svaraði þessari
spurningu. Maggie horfði rann-
sakandi á Díönu. Hun gat naum-
ast hafa drukkið mikið. Það leit
ekki út fyrir að hún hefði setið
allan tímann inni á herberginu.
„Fóruð þið aldrei til Penfield?“
spurði Maggie.
„Jú, víst fórum við til Penfield,“
svaraði Karl. „Og veiztu kann-
ske hvað við uppgötvuðum þar í
sambandi við þig?“
„Já, ekki nokkurn skapaðan
hlut,“ svaraði Maggie, hin róleg-
asta. „Reyndu ekki að gabba mig,
Karl Gulick. Ef þú hefðir komist
á snoðir um það, sem þú bjóst við,
þá mundir þú hafa sent spor-
hundana á eftir mér fyrir löngu.
Það vantar svo sem ekki, að þú
þykist bera réttlætið fyrir
brjósti.“
„Eg skil ekki hvað þér kemur
þetta við,“ sagði Díana. „Eg fer
ekki heim. Það skaltu vita.“
„Jú, þú ferð víst heim. Og þú
kemur strax,“ svaraði Maggie.
Diana stóð á fætur. „Nei, eg fer
ekki heim,“ sagði hún og smeygði
héndinni í lófa Karls. En Karl
hreyfði sig ekki, heldur horfði
þögull á Maggie og Paley. Hann
var augsýnilega að hugsa, hvern-
ig bezt væri að snúast gegn þess-
um vanda.
Díana var þóttafull á svipinn.
„Eg ætla að verða kyrr hér,“
sagði hún. „Og á morgun ætlum
við Karl að gifta okkur.“
Karl reyndi að taka fram í fyrir
henni, en það var of seint. Hún
hafði þegar sagt allt.
„Jæja, ætlið þið að gifta ykk-
ur,“ sagði Maggie. „En hvað ætl-
ar Karl þá að gera við hinar
stúlkurnar tvær, sem hann er
þegar giftur?" spurði Maggie.
Grafarþögn var í stofunni and-
artak.
„Þú skaít fá að kyngja þessu,“
sagði Karl loksins. „Þetta er
ósatt.“
„Nei, nei, góði minn það er al-
veg satt. Eg þekki Letty
Delehanty, hún er númer tvö, er
það ekki? Það var einhver á und-
an henni. Þú fékkst skilnað í
Mexíkó, en sá skilnaður er ekki
löggiltur hér. En Letty vissi ekki
um það, þegar þú giftist henni.
Og þið eigið eitt barn, er það
ekki? En samt ertu svo ómerki-
legur að halda því fram nú, að
fyrri skilnaðurinn hafi ekki ver-
ið gildur og þess vegna sé hjóna-
band ykkar Letty heldur ekki
gilt. Þetta er allt saman ákaflega
ánægjulegt. Díana, náðu í káp-
una þína!“
Díana hoi'fði undrunaraugum á
þau til skiptis.
„Þér ferst að tala,“ sagði Kax’l
loksins. „Það skyldi þó aldrei
vera, að eitthvað svipað mætti
segja um þig.“
„Díana ætlar ekki að giftast
mér, það kemur henni betur að
heyra sannleikann um þig. Það,
sem eg hefi sagt um þennan
mann, Díana, er sannleikui'. Ef
hann segist ætla að giftast þér á
morgun, er hann samvizkulaus
þorpari. Annað hvort ætlar hann
að svíkja það lofoi'ð, eftir að þú
hefir búið hér með honum, eða
hann ætlar að útbúa einhvei'ja
sýndarvígslu, því að hann mundi
aldi-ei þora að giftast þér á lög-
legan hátt. Hann langar ekkert í
tugthúsið. Og Letty mundi áreið-
anlega sjá um að hann kæmist
þangað, ef hún fengi færi á því.“
Hún hoi'fði vingjai-nlega á mág-
konu sína. „Þetta er sjálfsagt erf-
itt, vina mín, en þú verður að
skilja, að þessi maður á aðeins
eitt áhugamál í sambandi við þig,
það er að hafa fé út úr fjölskyldu
þinni.“
„Og það mundi þýða, að þá
væri minna eftir fyrir þig,“ svar-
aði Karl og var nú aftur orðinn
hinn rólegasti. (Framhald).
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
hjartans litla drengsins okkar.
Bergbóra Jónsdóttir. íngvi Ólason.
Innilegt bakklæti til allra beirra er auðsýndu samúð og að-
stoð við andlát og jarðarför
INGIBJARGAR LÝÐSDÓTTIJR.
Eiginmaður, börn, barnabörn og tengdabörn.
Vinum og vandamönhum, er heiðruðu mig á sextiu
# ára afmceli minu, þann 2. ágúst siðastl., mcð heimsókn-
um, skeytum og gjöfum, og á annan hátt gerðu mér
claginn ógleymanlegan;fceri ég mínar beztu þakkir.
Lifið heil.
Ysta-Gerði, 1. september 1948.
| JÓN JÓNSSON. |
11111111111111III1111111111111111

Búðarstúlka
Afgreiðslustúlka getur íengið atvinnu í matvöru- l
| verzlun frá 1. október. i
Upplýsingar í FERDASKÍUFSTOFUNNI.
riiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui ■1111111111111111 tiiiiiiiijiiuiiiiiiiiiinuiiuMnrv
iiiiniiiiiHiH
IHIIHHIIHHIHIIinHÍHHIIHHnHIIIIIHIIIIHHIIIIIIHIIIiniHnilllllHllVIIHIIHIIHIinHHHIIHIf ••J
GEFJUNAR
ULLARDÚKAR, margar gerðir, \
KAMGARNSBAND, margir litir, I
LOPI, margir litir,
\ venjulega fyrirliggjandi í öllum j
l kaupfélögum landsins. |
Ullarverksmiðjan GEFJUN
?li f 11111111111111111111HIIIIHII.HIHHHIHHHHIHIHIHHIIIIIIHIHHHIHHIHHHHHIIHII11111111HIHHIIIIIIHHHIHIIHIIII*
•llllinillllliniHlllltllll 1111111111111111111III1111IIIHHIHHIHIHIHIHHIHHHHIIIHIHIII11111II IHIIIHHIIIHIHHIHIIIIIHljlllk*
! Við önnumst vömílutningana
| Bifreiðastöðin Stefnir s.f. I
Sími 21S — Akureyri. \
olllllHHHIIIIIHHIIIIIIIIIIIIIHHIIIIIIHIIIIIIHIIIIIIIIIIHIIHIIIIHI
..........................................Illll
Kjölfar Rauða drekans
Fræg skáldsaga um
ævintýri og hetjudáðir
Eftir GARLAND ROARK
Myndir eftir F. R. Gi'uger
MYNDASAGA DAGS — 13
Ralls horfði á seglin hverfa við sjóndeidarhring.
Alls staðar voru sagðar sögur af Ralls.
„Vertu nærgætinn við þetta skip, Ralls,“ sagði Sidneye.
GULLNA HINDIN stóð á kóralrifi, hálfsokkin í sjó,
þar sém Ralls hafði skilið við hana í reiði sinni og ör-
væntingu yfir því, að Angelique hafði ekki viljað þekkj-
ast hann. Hún var talsvert löskuð, en þó tæpast meira en
sál mannsins, sem nú sá allt það, sem hann hafði stritað
fyrir um ævina, hverfa og týnast. „Eg skal ná henni á
flot, til þéss að Ralls fái ekki að njóta þeirrar hefndar,
jafnvel þó það kosti mig hálfa milljón guildara,“ sagði
Sidneye.
Hann stóð við orð sín. Batjak sendi bjöi'gunarleiðang-
ur á vettvang. Þeim tókst að ná skipinu á flot, síðan var
unnið að viðgerð á því, það var málað, fágað og prýtt
hátt og lágt.
Ralls var nú skipstjóx'i án skips og auður hans vár
horfinn með öllu. Nú gat hann ekki lengur kafað eftir
perlum á læginu, því að innfæddu mennii'nir ti'úðu því
* ekki lengur, að hann væi'i af guði sendur. Ralls hoi'fði
þögull á, er menn Sidneye unnu að viðgerð skipsins og
hann stóð rtiður við sjó, er skipið sigldi á brott og horfði
á ségl þess hverfa við sjóndeildarhring.
Sidneye frétti annað slagið um stefnulaust flakk Ralls
næstu árin á eftir. Eitt árið var hann í Panama, anriað á
Kúba.
Dag nökkurn í marz 1932, birtist hann svo allt í einu
í Soerabaja. Stór, svartur bíll, staðnæmdist fyrir framan
skrifstofur Batjak Ltd. og stór maður steig út úr bíln-
um. Hann klappaði blíðlega á kollinn á tveimur börnum,
sem sátu í bílnum og kyssti dökkhærða konu á vangann.
Bíllinn ók því næst af stað, en Ralls hrópaði: „Góðan
daginn, Mr. Sidneye!“ Sidneye tók þunglega undir
kveðjuna, en Ralls lét það ekki á sig fá. „Getum við tal-
að saman í næði?“ spui'ði hann. Sidneye lét tilleiðast
mjög gegn vilja sínum, að ganga á eintal með þessum
manni, sem hafði öðrum frekar reynt að vinna honum
tjón.
„Mér hefir dottið nokkuð í hug,“ sagði Ralls. Og hann
útskýrði-fyrir Sidneye ráðagerð sína um að verða skip-
stjóri á skipi, sem mætti sigla frjálst ferða sinna að
hans vali, í leit að auðæfum og ævintýrum. Ef Sidneye
legði til skipið, mundu þeir skipta fengnum til helminga.
Ákafi Ralls og minningai’riai' um liðna daga hrifu Sid-
neye, svo að hann samþykkti ráðagerðina eiginlega áð-
ur en hann var búinn að átta sig á henni.
Á næstu tveimui' mánuðum vai' Gullna hindin tvisvár
seld. í Singapore birtist hún undir nýju nafni, hét nú
Rauði drekinn. Sidneye og Ralls skoðuðu skipið. „Vertu
nærgætinn við hana, Ralls,“ sagði Sidneye, við manninn,
sem hafði stýrt henni meðan hún hét Quatrefoil og
Gullna hindin. „Ef eitthvað kemur fyrir hana, skal eg
afskrifa allt tap, annað en það, sem stafar af svikum.
Svíkir þú mig nú, sver eg að þess skal grimmilega
hefnt.“ (Framhald í næsta blaði).