Dagur - 11.07.1951, Blaðsíða 1

Akureyringar! Áskrift aS
BEGI er nauðsyn fyrir hvert
heimili. Hringið í síma 1166.
Dagur
Fimmta síðan:
Frásögn af byggingu hins
nýja skipbrotsmannaskýl-
is í Keflavík norður.
XXXIV. árg.
Akureyri, miðvikudaginn 11. júlí 1951
28. tbl.
Tveir piltar bíða samstundis bana, en aðrir tveir
meiðast hættulega, þegar skriða hleypur á bif-
r
reið Þórsfclaga á för til Isafjarðar
Hátíðleg sorgarmóttaka á hafnarbakka og minn-
ingarathöfn í kirkju, er varðskipið Ægir flutti lík
hinna föllnu félaga hingað til Akureyrar
Um nónbil síðastliðinn sunnu-
dag var bifreið með hóp íþrótta-
manna héðan frá Akureyri á leið
frá Bolungarvík inn Oshlíð til
fsafjarðar, en til Bolungarvíkur
hafði hópurinn farið í boði
íþrótíabandalags ísafjarðar. Alls
munu 27 Akureyringar og 3 ís-
firðingar hafa verið í bifreiðinni.
Þegar koniið var langleiðina inn
eftir hlíðinni, féll skriða á veginn,
og rauf mikið bjarg úr henni aft-
urgafl bílsins. Tveir farþeganna,
sem sátu í aftursætinu, þeir
Kristján Kristjánsson, 20 ára
piltur úr Glerárþorpi, og Þórar-
inn Jónsson, 19 ára piltur héðan
úr bænum, biðu samstundis
bana, en tveir farþegar aðrir, er
einnig sátu í aftursætinu, slös-
uðust mjög alvarlega, en það
voru þeir Þorsteinn Svanlaugs-
son bifreiðastjóri, farai'stjóri
íþróttahópsins, og Halldór Árna-
son skósmiður, báðir héðan úr
bænum. Fleiri farþeganna munu
og hafa meiðzt nokkuð, cn ekki
alvarlega. Þeir Þorsteinn og
Halldór liggja nú í sjúkrahvisi
þar vestra, og var ekki vitað síð-
dcgis í gær, þegar blaðið fór í
pressuna, hvort þeir væru báðir
örugglega úr lífshættu af meiðsl-
um sínum. Lík piltanna tveggja,
en biðu þarna bana, og flcsta
leiðangursmenn flutti liins vegar
varðskipið Ægir hingað til bæj-
arins.. Tveir leiðangursmanna
munn þó enn dvelja á ísafirði yf-
ir hinum særðu félögum sínum.
Ákaflega mikill mannfjöldi
hafði safnazt saman á Torfunefs-
bryggju, þegar varðskipið lagði
þar að landi kl. 2 síðdegis í gær
Félagar úr íþróttafélögum bæj-
arins stóðu heiðursvörð frá skips
hlið og upp undir Kaupangstorg,
en söngmenn úr karlakórum
bæjarins sungu „Hærra minn
guð til þín“. Frá hafnarbryggj-
unni gekk mannfjöldinn hljóður
í för með bifreiðunum tveimur,
er fluttu líkkisturnar til kirkju,
en þar fór fram hátíðleg minn-
ingarathöfn. Séra Friðrik Rafn-
ar vígslubiskup prédikaði en
karlakór söng. Búðum og skrif-
stofum var lokað og fánar blöktu
í hálfa stöng víðs vegar um bæ-
inn, enda má segja að þessi
hryggilegi og válegi atburður
hafi slegið þögn sorgar og hlut-
tekningar á alla bæjarbúa.
Kosningaúrslitin
í Mýrasýslu
Kosningarnar í Mýrasýslu
fóru fram á sunnudaginn, og
var kjörsókn mikil. 1090 voru
á kjörskrá ,en 981 neyttu at-
kvæðisréttar síns. Kusu allir
í sumbum byggðarlögum.
Kosningaúrslitin voru kunn
seint í fyrrakvöld.
Atkvæði féllu svo, að
Andrés Eyjólfsson var kosinn
nieð 413 atkvæðum, Pétur
Gunnarsson hlaut 396 atkv.,
Bergur Sigurbjörnsson 125 og
Aðalsteinn Ilalldórsson 27. —
Fjórtán atkvæðase'ölar voru
auðir og sex ógildir.
Við kosningarnar 1949 var
Bjarni Ásgeirsson kosinn með
446 atkvæðum. Pétur Gunn-
arsson hlaut 353, Guðmundur
Hjarlarson 121 og Aðalsteinn
Halldórsson 51. Þá voru 17
atkvæðaseðlar auðir, cn þrír
ógildir.
Frá komu Ægis og móttökuathöfninni á Torfunefsbryggju.
söngför sinni
Kanföfukórinn kominn heim úr
„Ferðin reyndist sigurför en hefði þó getað
orðið það í enn ríkara raæli, ef œeira liefði verið
sungið, en minna ferðazt,“ segir höfundur kórs-
ins og söngstjóri Björgvin Guðmimdsson
Svo sem um var getið í síðasta blaði Dags, lauk Norðurlandaför
Kantötukórs Akureyrar með samsöng, sem kórinn hélt í Tivoli í
Re.ykjavík síðastliðinn þriðjudag við ágætar undirtektir margra
þakklátra áheyrenda. Allflest söngfólkið kom þegar norður hingað
daginn eftir, en nokkrir cru þó enn ókomnir, þar á meðal dvelst far-
arstjórinn, Jón Sigurgeirsson kennari, ennþá erlendis ásamt konu
sinni.
Tíðindamaður blaðsins greip
tækifærið, þegar fundum hans
bar saman við Björgvin Guð-
mundsson á götunni, að fylgjast
með honum heim til hans, bjóða
tónskáldið og frú hans velkomin
heim og skeggræða ofurlítið við
þau um ferðalagið.
— Þið hér heima hafið nú átt
þess kost að fylgjast allvel með
ferðum okkar og því helzta, sem
drifið hefur á dagana — a. m. k.
svona á yfirborðinu — með frétt-
um blaðanna og útvarpsins af
söngförinni, segii1 Björgvin. —
Og eg kæri mig raunar ekki um
að bæta svo sérlega miklu við þá
skýrslu né endursegja hana að
nokkru, að svo komnu máli. En
óhætt er þó að leggja áherzlu á
það, að okkur var alls staðar vel
og ágætlega fagnað, bæði kórn-
um í heild, þegar hann kom fram
á söngskemmtunum, og eins
hverjum einstökum kórfélaga og
þátttakanda, svo að segja má, að
menn bæru okkur alls staðar á
höndum sér og vildu allt fyrir
okkur gera. Mér dugar ekki að
nefna nein sérstök nöfn manna
né staða í því sambandi, því að
sú skýrsla yi'ði alltof löng, en
gjarnan má þó geta þess, að mót-
tökurnar og undirtektir í Oslo
voru mér sérlega vel að skapi ,en
þar héldum við tvær sjálfstæðar
söngskemmtanir, áður en við
lögðum af stað heim til íslands.
Frá Svíþjóð er mér hins vegar
einna minnisstæðust sú frábæra
vinsemd, greiðasemi og rausn,
sem við áttum þar að. fagna af
hendi Helga Briem, frúar hans
og sendiráðsins alls, og má vera,
að mér endist auðna til þess síðar
að minnast þeirrar afbragðs fram
komu nánar og að verðleikum.
— Kantötukórinn er áreiðan-
lega eitt hið ágætasta hljóðfæri
sinnar tegundar, enda kom það
strax í ljós á fyrstu söngskemmt-
uninni — og þó ennþá betur á
Sænski söngstjórinn Sven Berg-
man tekur Björgvin „med stora
famnen“.
söngmótinu í Stokkhólmi — að
áheyrendur hrifust af söng
hans. Og blaðadómarnir og und-
irtektirnar allar voru á þann veg,
að það er ákveðin skoðun mín og
sannfæring, að við hefðum get-
að fylgt þeim sigri stórum betur
eftir með því að halda miklu
fleiri sjálfstæðar söngskemmtan-
ir víðs vegar á Norðurlöndum
en við gerðum. Og víst vorum
við komin „út fyrir pollinn“ í því
skyni fyrst og fremst að kynna
íslenzka tónlist og söngmenn-
ingu fremur en að þeytast fram
og aftur landshornanna á milli
til þess að skoða hvað eina, merkt
og ómerkt, sýna okkur og sjá
aðra ,að hætti venjulegra túr-
ista. En á hinn bóginn verður
svona ferð auðvitað naumást far-
in án þess að skipuleggja hana
sem vendilegast fyrirfram, enda
hafði það verið gert í þessu til-
felli. Og víst er eg þakklátur
þeim, sem það gerðu með mikilli
röggsemi og prýði. Og þótt eg
persónulega hefði kosið meiri
söng, en minni ferðalög, þýðir
ekki um það að sakast úr því,
sem komið er.
— Og nú erum við komin heim
og það er það bezta, því að víst
var okkur öllum orðin mikil þörf
á hvíldinni eftir svona löng og
erfið ferðalög og hvers konar
umsvif. En fyrst og fremst er eg
þakklátur kórfólkþiu, sem aldrei
brást neinum þeim kröfum, sem
til þess voru gerðar, og voru þær
þó stundum. bæði margar og
strangar. Og þó að eg sé ferða-
þreyttur nokkuð orðinn — eins
og við er.um sjálfsagt öll —
segir Björgvin að lokum —
hjálpa svona kveðjur og aðrar
slíkar til þess að eg gleymi ferða-
volkinu. Hér sér þú bréf, sem eg
var að fá nú á stundinni, frá
hjónunum Wallhall í Gautaborg,
sem eg er annars alls ókunnugur
bæði fyrr og síðar, en þau virðast
hafa, eftir bréfinu að dæma,
hlustað á samsöng okkar þar í
Lisesbergs Konserthall þann 28.
júní. Bréfið er hlýleg kveðja og
þökk þessara söngvina fyrir söng
okkar þar: „En mycket vacker
upplevelse." stendur þar að lok-
um. Og eg held, að maklegt sé,
að eg og við öll, sem þátt tókum
í þessari för gerum þau orð að
einkunarorðum okkar, þegar
ferðalag okkar her á góma. Víst
var það allt saman „en mycket
vacker upplevelse“, svo að orða-
lag þessara óþekktu sænsku
vina minna sé við haft.