Dagur - 26.03.1955, Blaðsíða 4

4
D AGUR
Laugardagism 26. marz 1955
I DAGUR
Ritstjóri: HAUKUR SNORRASON.
Afgreiðsla, auglýsingar, innheimta:
Erlingur Davíðsson.
Skrifstofa í Hafnarstræti 88. — Sími 1166.
Blaðið kemur út á hverjum miðvikudegi.
Árgangur kostar kr. 60.00.
Gjalddagi er 1. júlí.
PRENTVERK ODDS BJÖRNSSONAR H.F.
Dráttarbraut á Akureyri
UPPLÝSINGAR þær um möguleika á að koma
ipp dráttarbraut fyrir togara fyrir viðráðanlegt
mrð, er birtust hér í blaðinu á miðvikudaginn,
aafa vakið athygli meðal almennings hér í bænum.
Dráttarbrautarmálið er búið að vera á döfinni um
iríc, en lítt hefur miðað í átt til framkvæmda.
íætlanir þær, sem á dagskrá hafa verið. hafa
ærið stærri í sniðum en svo, að þær væru við-
■áðanlegar að óbreyttum aðstæðum. Lánsfjárút-
ægunin til hraðfrystihússins minnir á, hverjir
n-fiðleikar eru á því, að fá fjármagn til fram-
'cvæmda, og þó óvíst, að dráttarbrautargerð nyti
uömu fyrirgreiðslu og hraðfrystihúsmálið. En til-
ioð það um dráttarbraut fyrir eitt skip, sem hér
rav skýrt frá, er þannig vaxið, að hægt er að
uiynda sér að bærinn hefði bolmagn til að
: áðast í slíkt fyrirtæki, ef það er talið heppilegt
ifi öðru leyti. Er þess því að vænta, að hafnar-
: ietnd, og aðrir aðilar, sem um þetta mál eiga að
! jalla, rannsaki þessa möguleika til hlítar.
SINS OG SAKIR STANDA verður togaraflot-
nn hér nyrðra að sækja meiriháttar. viðgerðir til
deykjavíkur. Eitt fyrirtæki þar hefur þá aðstöðu,
ið hafa á hendi allar viðgerðir á stærri skipum,
nem unnt er að framkvæma hér á landi. Þetta er
)heilbrigt ástand, og mjög óhagkvæmt fyrir þenn-
m landshluta, að verða af þeirri atvinnu og þeim
/iðskiptum, sem uppsátur stæi'ri skipa veitir. Á
mdanförnum árum hefur togurum fjölgað hér
i íyrðra, og bendir allt til þess, að sú þróun haldi
ífiam. Aukin togaraútgerð í þessum fjórðungi
cvefst bættrai aðstöðu. Eðlilegt er, að Akureyri,
nem er stærsti útgerðarbærinn og hefur upp á að
ojóða bezta aðstöðu við höfnina og stærst og full-
komnust vélaverkstæði utan höfuðstaðarins, verði
inu. Og niðurstaðan er síðanþessi:
Allt er þetta ríkisstjórninni að
kenna. Burt með hana!
Þessi grein lýsir vel hugmynd-
um kommúnista um verkfallið og
það gagn; sem flokkur þeirra
hyggst hafa af því. Þá varðar
raunverulega ekkert um hag
launamanna frekar en þá varðaði
um þjóðarhag um ái'ið, en þeir
hafa mikinn áhuga á því, að nota
samtök verkafólksins til þess að
gera ríkisstjórn borgaraflokk-
anna erfitt fyrir, og helzt til þess
að fella hana. Alltaf hefur verið
ljóst, að þetta var megintilgangur
verkfallsins í augum kommún-
ista. En nýstárlegt er að sjá það
játað svo hreinskilnislega af mál-
pípu kommúnistanna sjálfra.
ÞAÐ KEMUR og glöggt í ljós
af -þessum skrifum kommúnista
"að þeir vilja ógjarnan pð saman
dragi í vinnudeilunni. Verkam,
segir svo frá tilboði atvinnuveit-
enda um sl. helgi, að þeir hafi
boðið 1% kauphækkun og „ör-
litla breytingu á orlofi“. Hið rétta
er að boðnar voru kjarabætur
sem jafngiltu 7% kauphækkun.
En meðan atvinnuveitendur buðu
1%, segir blaðið, „buðu verka-
lýðsíélögin 4—5% afslátt á kröf-
um sínum.“ En nefnir ekki, að
þegar upp úr slitnaði var krafan
enn 25%, þrátt fyrir afsláttinn. —
Svona málsmeðferð sannar, að
kommúnistai' vilja helzt leyna
verkafólk því, hvaða kjör því eru
boðin, og hvaða kröfur eru gerð-
ar fyrir þess hönd. Meðan þannig
er á málum haldið, mun og lítt
draga til sætta.
Bágborin fréttaþjónusta.
EKKI VERDUR komizt hjá að
gagnrýna fréttastofu útvarpsins
fyrir iélega fréttaþjónustu að
undaníörnu. Fréttir þær, sem út-
varpað hefur verið af verkfalls-
málunum, hafa verið í fyllsta
máta ófullkomnar, þegar þær
hafa ekki beiniínis verið rangar.
Er engu líkara en fi'éttastofan
gangi ævinlega út frá því sem
gefnum hlut, að landsmenn allir
hafi lesið Reykjavíkurblöðin, og a
hlutverk hennar sé ekki annað en
fylla í eyðurnar þar. Það er að
vísu rétt, að flestir landsmenn
leita miklu fremur að innlendu
fréttaefni í blöðum en útvarpi, en
nú er póstsamgöngum þannig
háttað, að blöðin berast seint út
um landið. Þegar þannig stendur
á, væri eðlilegt að útvarpið legði
sérstakt kapp á innlenda frétta-
þjónustu. En því er nú öðru nær.
Hún hefur sjaldan verið slappari
en að undanförnu.
bónda Sigurðsson í Vatnslevsu
segja frá áliti erlends sérfræð-
ings á búnaðarfræðslunni hér á
landi. En þótt sumir íslenzkir
bændur séu tómlátir um blöð
sín og málgögn, eru þeir samt
langt á undan stéttarbræðrum
sínum í flestum öðrum löndum og
lesa meira af fræðsluritum en
leir. Þessi erlendi maður, sem
kom hér á vegum Sameinuðu
ijóðanna, taldi margt vel gert hér
sviði búnaðarfræðslunnar að
sögn Þorsteins í Vatnsleysu,
einkum þótti honum vasahand-
bók bænda vel úr garði gerð, svo
að til fyrirmyndar væri. Þetta
var ánægjulegur vitnisburður og
makleg viðurkenning á útgáfu
bókarinnar og starfi ritstjórans,
Ólafs Jónssonar. Á þessi bók og
mjög vaxandi vinsældum að
fagna meðal bænda um land allt.
•mðstöð skipaviðgerða utan Reykjavíkur. En það um að útvarpað sé fréttum af
, c * , . r ,, . , , prentuðum þingskjölum í þing-
: nal þarf að sækja fast heðan. Bæjarstjormn þarf
Einangrun Alþingis.
ALÞINGI situr á rökstólum, en
þjóðin veit lítið, hvað þar gerist.
Er m. a. um að kenna frámuna-
lega lélegri fréttaþjónustu út-
varpsins. Alþingi sjálft mur. sjá
uð fylgja eftir þeim framkvæmdum sínum, að
coma upp bátadi'áttarbraut og gera hafnarmann-
urki við Glerárósa. Komi það glöggt í ljós, að hér
u’ ríkjandi áhugi og framkvæmdavilji, mun eng-
un sérhagsmunasjónarmiðum syðra verða stætt á
ivi', að setja fót fyrir þetta fx’amfaramál þessa
. andshluta. En getum er annars að því leitt, að
'ikki sé einleikið, hversu daufai' undirtektir það
::ær hjá valdamiklum aðilum í höfuðstaðnum að
: 'oi in verði einkaaðstaðan þar til meiriháttar
iikipaviðgerða með framkvæmdum hér á Akur-
eyri.
'•/ÆNTANLEGA verður hið þýzka tilboð, sem
'iður er frá skýrt, til þess að skrjður kemst á at-
iiugun þessa máls. Sé sú lausn eins líkleg og virð-
,,st við fyrstu athugun, veltur á miklu, að hraða
ikvörðunum. í því efni mega bæjaryfirvöld hér
gjarnan treysta eins mikið á sína eigin þekkingu
ið dómgreind og á forsjá sunnlenzkra embættis-
nanna, sem enn eiga eftir að sýna, að þeir séu
/elviljaðii' því framfaramáli, að rjúfa einkaað-
,<töðu höfuðstaðaiins til stærri skipaviðgerða.
Pólitísk veikfallsbarátta
LEIÐARINN í „Verkamanninum" í gær heitir
,Óhæf ríkisstjórn“. Er í upphafi skýrt frá því
íjóni, sem verkfallið hefur þegar valdið þjóðfélag
fréttatíma, en þar er aldrei
minnst á ræður manna, svo að
heitið geti. Útvarpshlustendum
er t. d. sagt, að umræður hafi
verið um fyrirspurn á þingi, en
ekki um hvað f yrirspurnin var
eða hverju ráðherrar, sem fyrir-
spurn var beint til, hafi svarað.
Nú á dögunum voru umræður
um svokallað Blöndalsmál á Al-
þingi. Reykjavíkurblöðin hafa
flutt fregnir af þeim en útvarpið
ekki. Þarna rnissti útvarpið af
strætisvagni. Athyglisverð tíðindi
gerast í næsta nágrenni fréttastof
unnar en hún virðist ekkert vita
um það Með þessum vinnubrögð
um er Alþingi einangrað frá
þjóðinni, en það er óhollt, bæði
fyrir þingið sjálft og framtíð
heilbrigðs þingræðis í landinu.
Góð kvöldvaka.
EN EKKI er öll dagskrá út-
varpsins að jafnaði eins aum og
fréttirnar. Og er sjálfsagt að
viðurkenna það, sem vel er gert.
Ég vil t. d. láta í ljósi ánægju
mína yfir kvöldvökunni í fyrra
kvöld, er bændur sáu um. Þar
voru góð erindi og skemmtilegar
frásagnir, og hressilegur söngur.
Bændur tala gott og kjarnmikið
mál og viðhorf þeirra til mála er
oftast heilbrigt og hressilegt.
Gaman var að hlusta á Þorstein
Sameiginlcgar bruna-
varnir nágrannalireppa
Forystumenn nokkurra sveit-
arfélaga héldu fund að Hóte'l
KEA i gær og ræddu um sameig-
inlegar brunavarnir hreppanna
hér í nágrenninu. Vei'ðui' vænt-
anlega slcýrt frá því í blaðinu
'bráðlega, hvernig þeir hyggjast
leysa þessi mál.
En hinir tíðu brunar í Eyja-
firði á síðastliðnu ári, hafa óefað
aukið áhuga manna um samstöðu
til aukinna og öruggari bruna-
varna.
. Fær priiisessan að eiga flugfor-
ingjann sinn?
Drottningarfjölskyldan brezka hefur átt óró-
lega daga. Allt, sem fært þótti, hafði verið reynt.
Biðillinn granr.vaxni og laglegi hafði verið sendur
í nokkurs konai' útlegð. Prinsessan hafði fengið orð
í eyra um skyldur sínar við ríkið og krúnuna og
kirkjuna. Erkibiskupinn af Kantaraborg hafði var-
að hana við og tilkynnt, að biskupakirkjan brezka
gæti ekki vígt hana fráskildum manni. Forsætisi'áð-
herrann hafði minnt hana á ævisögu föðurbróður
hennar, Játvarðar, sem eitt sinn var talinn hinn 8.
Bretakóngur með því nafni. Og að síðustu hafði
prinsessan verið send í opinbert ferðalag til eyjanrta
í Karíbahafi, og þar átti hún að gleyma sorgum sín-
um, baða sig í sól og njóta glaðværðar. En allt kom
Hænsnabú
Hænsnabú og 5 dagsláttu
tún til sölu.
Pálvn J. Friðriksson
Sími 1862
Margrét prinsessa.
Peíer Townsend.
fyrir ekki. Margrét prinsessa og drottningarsystir,
var ekki fyrr komin í höllina úr þessurn Vestur-
Indíaleiðangri, en hún greip símaáhaldið „með
grænni taug“, (en það er svo útbúið, að ekki er
hægt að liggja á hleri) og hringdi í Peter Townsend
flugforingja, flugmálafulltrúa við brezka sendiráðið
í Brussel. Ástarævintýrið virtist því halda árram.
Hún vill enn, að þvi íalið er, fá að .eiga hann. Og
xað kom líka á daginn, að drottningin, forsætis-
ráðherrann og erkibiskupinn, voru að því komin að
gefast upp í andspyrnunni og játa ósigur sinn.
Nú cra liðnir 19 mánuðir síðan Townsend hóf að
starfa í brezka sendiráðinu í Belgíu. Þar hefur hann •
lifað kyriiátu lífi, ekki tekið þátt í samkv.æmislífi,
en stundað- útreiðar í frístundum. Blaðamenn hafa
engan aðgang haft að honum. En svo bar við,
skömmu eftir að Margrét var heim komin úr Vest-
ur-Indíum, og orðrómurinn gaus upp á ný með
tvöföldum krafti, að Townsend varð orðhvatari í
skiptum við blaðamenn, lét þá jafnvel finna á sér,
að eitthvað væri e. t. v. á seiði. En þó var þar ekk-
ert, sem hægt var að hengja hatt sinn á. Hann gætti
þess vel, að láta á sér skilja, að „orðið“ yrði að
koma frá London.
BIöS á meginlantlinii og í Bandaríkjunum, höfðu
lengi rætt um prinsessuna og flugforingjann, en
Breiar höfðu lengst af þagað, alveg eins og um árið, 1
þegar Játvarður konungur og frú Simpson voru á
hvers manns vörum úti um heim meðan brezkur al-
menningur vissi litið. En nú .tóku brezku blöðin að
ræða málið og birta bréf frá lesendum. Ef drottn-
ingin og ráðgjafar hennar hafa með því verið að
kanna undirtektir almennings þá sannaðist, að þær
mundu verða góðar. Unga parið á að fá að njótast,
var dómur almenningsálitsins. Og nú er tahð, áð
erkibiskup og forsætisráðherra hafi látið undan
síga í andspyrnunni og drottning vilji láta Margréti
ráða. Enda getur hún það eftir 21. ágúst í sumar
hvað sem þau segja ,er hún verður 25 ára. En þá
(Framhald á 7. síðu).